Bölüm 367: Çok Fazla Şeker

Chen Rong'un büyük erkek kardeşi mi?

Yang Chen bir saniyeliğine şaşırdı. Bu Chen Bo, bir süredir görmediği eski meslektaşı değil miydi? Hala Yu Lei Uluslararası Halka İlişkilerde çalışırken, Yang Chen ve Chen Bo aynı ofiste çalışan meslektaşlardı.

Yang Chen, Chen Bo'nun gangsterler tarafından kovalandığı ve kadınsı bir kişiliğe sahip olduğu için erkeklere hizmet etmek zorunda kaldığı zamanı açıkça hatırlayabiliyordu. Chen Bo'nun editör olmak için ayrıldığını duyduğunda o zamandan beri onu görmedi.

Yang Chen ve Rose ayağa kalktı ve girişe doğru baktı. Gerçekten de Chen Bo'ydu.

Siyah bir ceket giyen Chen Bo, kısa saçlarını kestikten sonra eskisinden çok daha canlı görünüyordu. Aynı zamanda, bıyığını uzatmaya başlamıştı, bu da onu daha çok bir erkek gibi gösterdi.

Bununla birlikte, Yang Chen'i daha da şaşırtan şey, Chen Bo'ya bir çocuk gibi yapışan kırmızı kış kıyafetleri giymiş bir kadındı.

Leydi Rose'unkine rakip olabilecek bir figürü vardı. Aynı zamanda, kar beyazı bir cilde sahipti ve uzun saçları hafifçe sarıyla kaplanmıştı ve onun bir Japon güzelliği olduğuna dair bir ipucu yansıttı.

"Rongrong." Chen Bo'nun sesi Yang Chen'in hatırladığından çok daha yüksek sesli gelmişti. Artık eskisi gibi korkak bir adam gibi konuşmuyordu. Cinsiyet seçimi bir kenara, bu ses tonu tamamen bir erkeğe aitti. Chen Rong'un kafasını okşayarak, dedi ki, "Kız arkadaşımla tanışmak istediğini söylememiş miydin? İşte, senin gelecekteki yengen."

Yenge mi? Chen Bo'nun kız arkadaşı mı?

Yang Chen ve Rose, Chen Bo'nun yanındaki kişiye meraktan baktılar. Ancak, görünüşünü gördükten sonra anında şaşkına döndüler.

Chen Rong'un yüzünün her yerinde korku vardı, ağzı açık sanki korkunç bir şeye tanık oluyormuş gibiydi.

Büyüleyici kadın hafifçe gülümsedi ve dedi ki, “Tanıştığımıza memnun oldum. Ben Chanel."

"Mem-memnun oldum..."

Chen Rong şaşkınlıkla cevap verdi. Öndeki kişinin, en son ziyafetin kanlı sahnesinde tanıştığı Dongxing'den Zhou Dongcheng olduğuna inanamadı!

Tabii ki, Bayan Chanel, babası Zhou Guang Nian Yang Chen tarafından öldürüldükten sonra Yang Chen'e veda eden kadındı.

O anda, Chen Bo, Rose'un yanında duran Yang Chen'i fark etti. Mutlu bir şekilde, güldü ve bağırdı, "Yang Chen! Hala burada mısın? Ne tesadüf! Ah, Patron Rose, kardeşime bu kadar iyi baktığınız için teşekkür ederim."

Yang Chen, vücudu şokla sert olmasına rağmen kendini selam vermeye zorladı. Sonra da beceriksizce Chanel'e gülümsedi.

Chanel hiç utangaç değildi ya da doğal olmayan bir tavır sergilemedi. Yang Chen'i ilk kez tanıyormuş gibi davrandı. Nazik kadın sesini kullanarak şöyle dedi, "Siz kocamın arkadaşları olmalısınız. Hepinizle tanıştığıma memnun oldum.”

"Yang Chen geçmişte sayısız vesilelerle bana yardım etmişti. Tatlım, neden ona yemek ısmarlamıyoruz?” Chen Bo sordu.

"Kararı ona bırakalım," Chanel itaatkâr bir şekilde cevap verdi.

"Erm... bugün gelemem, hala yemek yapmak için eve dönmem gerekiyor." Sorun Yang Chen'in onlarla yemek yemesi değildi. Lin Ruoxi'ye evde yemek yiyeceğine söz verdi ve sözünü bozmak istemedi.

"Ne kadar talihsiz. Belki gelecek sefere." Sana telefon numaramı vereceğim," Chen Bo, Yang Chen'den Yang Chen'in telefonuna numarasını yazmasını istemeden önce söyledi.  Hatta Yang Chen'in numarasını kaydetmek için bir neden aradı.

Yang Chen, başarılı bir adam gibi görünen aşırı aktif Chen Bo'ya baktı. Bunu Chen Bo'nun çekingen ve utangaç olduğu adamla ilişkilendiremedi. Bu değişim miktarını ortaya çıkarmak için bir yıl yeterli olabilir miydi?!

Ayrıca, Chanel'in sesi ne zamandan beri bir bayanınkine dönüşmüştü?!

Chen Rong da her şeyin çok hızlı olduğunu fark etti ve ayak uyduramadı. Kardeşinin elini çekerek, Chanel'e şöyle dedi: "Kız Kardeş... Chanel, abime söylemem gereken bir şey var. Birazdan döneriz.”

"Pekâlâ, bekliyorum. Ne de olsa uzun zamandır görüşmediniz. Tabii ki söylemek istediğin şeyler olmalı,” Chanel yanıtladı.

Chen Bo, Chen Rong tarafından bir köşeye çekildikten sonra, Chanel Yang Chen'e baktı ve alaycı bir bakışla yükseldi. "Bunların hepsinin nasıl ortaya çıktığını merak ediyorsun, değil mi, Bay Yang ve Bayan Rose?”

Yang Chen acı bir şekilde gülümsedi ve Rose bir açıklama beklerken Chanel'e baktı.

Chanel, Chen Bo ile uzaktan sohbet eden Chen Rong'a sevgiyle baktı. Dedi ki, “Altı aydan fazla bir süre önce Tayland'daki en iyi doktorlardan cinsiyet değişim ameliyatı aldım. Bundan sonra, her zaman olmak istediğim kadın oldum. Yurtdışında çok kayboldum ve bundan sonra ne yapmak istediğimi bilmiyordum. Hayatım boyunca yalnızlık içinde mi yaşayayım yoksa geçmişime aldırış etmeyen birini mi arayayım diye düşündüğümde sonunda Chen Bo ile tanıştım. Sanırım buna kader diyebilirsin. Beni tanıdı. Sıkıldım ve onunla oynamaya başladım... sonunda, onun son derece nazik bir adam olduğunu çabucak fark ettim.

“Bu yüzden, görünüşünü değiştirmek, onu bugün olduğu gibi yapmak için çok çalıştım ve aynı zamanda âşık olduk.”

Yang Chen, hikâyede daha saçma dönüşler ve dönümler olduğundan emindi ancak olması gerekenden daha fazla soru sorması uygun değildi. "O zaman geçmişini biliyor, sen de onunkini biliyorsun. Birlikte garip hissetmiyor musunuz?”

"Aşk büyülü bir şeydir. Aşk yüzünden birbirimizi yeniden tanımaya başladık. O erkeksi editör Chen Bo, ben onun kadını Chanel'im. Bu harika değil mi? Hayatımız başından beri basit ve kutsanmış olmalı,” Chanel mutlu bir şekilde söyledi. “Aslında şimdi gerçek bir kadınım. Çocuk bile doğurabilirim.”

Chanel'in gururlu görünümünü gören Rose, artık kendini tutamadı ve gülümseyerek başını çevirdi.

Gerçekten de hiçbir şey kesin değil. Yang Chen, bir yıl içinde bu ikisine de önemli değişiklikler oldu.

Ancak, olanlara rağmen, Yang Chen onları birlikte bu kadar mutlu görmekten gerçekten mutlu hissetti.

Çok geçmeden, kardeşler oldukça uzun bir sohbetten sonra geri kalanıyla yeniden bir araya geldi. Hafif bir gülümsemeyle Chen Rong, Chanel'ı “Yenge” olarak adlandırdı ve Chanel'in inanılmaz derecede utangaç olmasına neden oldu.

Yang Chen ile bir süre daha sohbet ettikten sonra, Chen Bo, Chanel ile birlikte bardan ayrıldı ve sevgi dolu bir çiftin sırtını uzaktan izledi.

"Rongrong, bunun gerçekten iyi olduğunu hissediyor musun?” Rose sordu.

Chen Rong gülümsedi ve cevap verdi, “Abim gerçek aşkı bulduğunu söyledi. Bu konuda ne yapabilirim? Sadece onların mutluluğu için iyi dileklerde bulunacağım.”

Gülümseyen Yang Chen, Rose'a şöyle dedi, "Bebeğim Rose, bizim aramızda da gerçek bir aşk var. Ne kadar sevecen olduklarına bak. Aşkımızı ifade etmek için bir şeyler yapmamız gerektiğini düşünmüyor musun?”

Rose gözlerini yuvarlamadan önce kızardı. "Akşam yemeği için eve dönmen gerektiğini söylememiş miydin?"

Yang Chen, duvara asılan saati işaret etti. “Saat 5'te ayrılsam bile bunu yapabilirim. Saat 4 bile değil, hala bir saatimiz var.”

"Hayır, sana en fazla yarım saat vereceğim. Bir saat beni yoruyor,” Rose memnuniyetsizlik içinde söyledi.

"Buna senin karar vermen gerekmiyor." Yang Chen, Rose'u barın arkasındaki yatak odasına taşımadan önce güldü.

Chen Rong, içeri giren iki kişiye biraz kıskançlıkla baktı. Mırıldandı, "İkiniz şunu yalnızken yapamaz mısınız? Ben hala buradayım, biliyorsunuz.”

Bir saatten fazla bir süre sonra, Yang Chen odadan çıktı ve kendisinden oldukça memnun kaldı. Memnuniyet yüzünün her tarafına yayıldı. Chen Rong'a veda ettikten sonra akşam yemeği için eve koştu.

Eve geldiğinde, Wang Ma ve Hui Lin taze pişmiş yemekleri yemek masasına götürüyorlardı. Yang Chen'in dönüşünü gördükten sonra, her zaman endişeli olan Hui Lin hemen sordu, “Kardeş Yang, nasıl gitti?”

Yang Chen gülümsedi ve cevap verdi, “Sence nasıl gitmiş olabilir? Tedavi edildi ve şimdi dinleniyor.”

"Phew..." Hui Lin rahatladığını hissetti. "Kardeş Yang'ın yapabileceğini biliyordum. Kardeş Yang için üzgünüm. Böyle olacağını bilmiyordum.”

“Her şeyi oluruna bırakalım. Geçmiş, geçmişte kaldı. Büyükannene sana göz kulak olacağıma söz verdiğimden, başka biri tarafından kaçırılmana izin veremezdim, değil mi? Hadi yiyelim." Yang Chen etrafa baktı. "Ruoxi nerede? Dışarıda mı? Yoksa hala üst katta mı çalışıyor?”

Hui Lin ona cevap vermeden önce, Lin Ruoxi mutfaktan çıktı. Bir çift kalın pamuklu eldiven giyerek, çorbalarını içeren büyük bir beyaz kâse tuttu ve masaya koydu.

Gülümseyen Wang Ma dedi ki, "Siz ayrıldıktan sonra, Hanımım yemek pişirmek için ısrar etti. Senin için bir kâse kar mantarı yaptı. Genç Efendi, bundan iyice yediğinizden emin olun, vücudunuza çok iyi gelecektir."

Lin Ruoxi memnuniyetsizlik içinde Wang Ma'ya baktı. "Wang Ma, bunu onun için bilerek yaptığımı kim söyledi? Ben... ben sadece kendim yemek istedim."

Yang Chen, gülümsemekten kaçınmak için elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışan kızaran Lin Ruoxi'ye baktı. Önlük ve pamuklu eldiven giyen bu ev hanımı benzeri kadın eskisinden çok daha sevimli görünüyordu.

Lin Ruoxi, Yang Chen'in bakışlarını fark ettiğinde kulaklarının ısınmaya başladığını hissetti. Somurtarak, dedi ki, "Neye bakıyorsun sen? Senin için özel olarak yapmadığımı söyledim. Fazla düşünme. Sadece ye!"

Konuşmayı bitirir bitirmez, Lin Ruoxi küçük bir tavşan gibi mutfağa geri koştu.

"Genç Efendi, Hanımım hep böyle davranır. Fazla kafanıza takmayın," Wang Ma mutlu bir şekilde söyledi.

Yang Chen başını salladı ve masadan bir kâse aldı. Yutmadan önce hünnapla pişirilmiş büyük bir kâse kar mantarı topladı.

Lin Ruoxi yemek pişirmede çok yetenekli değildi, bu yüzden mantar biraz yanmıştı. Ancak, Yang Chen böyle küçük bir şeyin tatmin zevkini bozmasına izin verecek biri değildi. Lezzetli olduğunu hissetti.

Lin Ruoxi oturduğunda ve dördü birlikte yemeye başladığında, büyük bir kar mantarı kasesinin yarısı Yang Chen'in midesine indi.

Lin Ruoxi son derece memnun oldu. Daha sonra Yang Chen'in ona göz kırptığını fark etti. "Bildiğin tek şey yemek yemek mi? Kim senden bu kadar yemeni istedi? Bize daha fazla bırakamaz mısın?”

Yang Chen aptalca gülümsedi ve cevap verdi, "Çünkü karımın yemekleri çok mükemmel.

"Benimle tatlı tatlı konuşmayı bırak.” Lin Ruoxi yemeye başlamak için başını indirirken onu görmezden geldi. Ancak, yediği her şey çok tatlı geldi. Buna çok mu şeker koydum?

Yemek bittikten sonra, Wang Ma mutfakta temizlik yapmaya başladı ve kız kardeşler Lin Ruoxi ve Hui Lin televizyonda Kore dramasını izlemeye başladı. Aktörleri ve aktrisleri sık sık ağlayan ve koşan hıçkırıklarla dolu son derece duygusal bir gösteri, iki bayanın zaman zaman ağlamasına ve gülmesine neden oldu.

O zamanlar, Hui Lin bu programları izleme şansı bulamamıştı. Şimdi Lin Ruoxi ile çok fazla zaman geçirdiğinden, Lin Ruoxi'nin dramaları izleme alışkanlığından etkilendi ve bu da onların yakın ‘drama ortakları’ olmalarına izin verdi.

Yang Chen haberleri izlemek istedi, bu yüzden odasında izlemek için yukarı çıkmak zorunda kaldı. Neden sadece bir kadın evinde yaşıyormuşum gibi hissediyorum?

Ancak, haberleri izlerken, Yang Chen'in zihni son zamanlarda Lin Ruoxi ile geçirdiği zaman ve çeşitli davranışlarıyla doluydu.

Sanki karısı yavaş yavaş onu kabul etmeye, onun için endişelenmeye başlamıştı. Örneğin, daha önce akşam yemeği sırasında soğuk maskesini kasıtlı olarak kaldırdı. Ama aslında, o kadar mutluydu ki kalbinde çiçekler açtı.

Lin Ruoxi'nin mükemmel görünüşünü ve figürünü düşünürken, Yang Chen'in Rose'un vücudunda tamamen serbest bırakamadığı hormonları aktif olmaya başladı. Bu gece... stratejik bir saldırı deneyebilir miyim?

Evliliğinden bu yana kısıtladığı niyetleri ortaya koyan Yang Chen, televizyonun kapanmasını ve iki bayanın ayak izlerinin merdivenlerden çıkmasını bekledi. İki kapının kapandığını duyduğunda, sonunda pijamalarıyla odasından kaçtı.

Lin Ruoxi'nin değerli odası onun yanındaydı. Yang Chen, çok iyi dayandığını fark etti! Altı ay boyunca böyle bir hazinenin yanında yaşadıktan sonra, daha önce hiç şansını denemeye cesaret edemedi. Gerçekten de bir centilmen unvanını almayı hak ediyorum!

Karartılmış koridorda, sessizce, Wang Ma ve Hui Lin'in görünmeyeceğinden emin olduktan sonra, Yang Chen Lin Ruoxi'nin kapısına doğru yürüdü ve kulpu hafifçe büktü.

Yang Chen'in şaşkınlığında Lin Ruoxi'nin kapısı kilitli değildi!