Çeviri: SaintReaper  

Yang Chen Asansörde, resepsiyonist’i takip etti, asansörün de bina gibi harap olduğunu fark etti. Dört köşesinde, genelde insanların yalnızca ışık direklerine yapıştırdığı posterler vardı, posterlerde, küçük ve büyük hastalıkların tedavileri için ilaçlar, özel adreslere yönlendiren yol tarifleri gibi her çeşit şey vardı. Belagat ve parlaklık, özel ve büyük reklam şirketlerini utançtan kırmızıya döndürebilirdi.

Ç.n: Belagat=güzel konuşma sanatı.

Yang Chen, farklı dillerdeki posterleri izlemeyi sevmişti, başını salladı “Bu reklamlar harika, ben beğendim.” dedi.

Sürekli sevimli gülümsemesini sürdüren kadın, beceriksizce güldü ve, “Beyefendi iyi anlayışa sahip. ” dedi

Asansör yalnızca en üst kata çıktığında durdu, dışarıya yürüdüğünde, Yang Chen şaşkına dönmüştü. Dumanın keskin kokusunu kokladığı için şaşırmıştı…

Geniş ofisin içinde, masalar ve sandalyeler dağınık bir şekilde dizilmiş, her çeşit kağıt, gazete, kağıt peçete, tuvalet peçetesi ve hatta kadınların kullandığı iç çamaşırları zemine dağılmıştı. Bilgisayar monitörlerinin çoğunluğu bulanık ve kirle kaplanmış, bazı monitörler belli ki vurularak kırılmıştı.

Ofis birkaç yüz yıldır temizlenmemiş gibiydi, tozlar etrafta düzensizce uçuyordu, üstelik tavandaki floresan lambaların yarısı patlaktı.

Bu görüntü terk edilmiş bir ofise benziyordu, dahası bu kasten yapılmış gibiydi. Ancak Yang Chen’i şaşırtan şey içerideki hareketli çalışan dalgasıydı.

Her çeşit garip kıyafet giyen, bazıları genç, bazıları yaşlı, kadınlar ve erkeklerden oluşan, farklı masalarda oturan bir ton insan görebiliyordu. Onlar yüksek sesle zar atıyor, ellerindeki kartları gösteriyor, mahjong yada solitaire oynuyorlardı.

Adamların çoğunun ağızlarında sigara, duman bulutlarını içlerine çekip dışarıya veriyor, kadınlar ise ışıltılı giyinmiş, erkeklerin etrafında dolaşıyorlardı. Erkeklerin avantajlarından yararlanmak mı yoksa beleşçilik mi yapmak istedikleri belirsizdi.

Bu dumanlı havayı solumak, birini boğularak öldürebilirdi. Yang Chen sonunda anladı, burası yer altı’na açılan bir gangster şirketi idi! Yu Lei international’dan Kimsenin borçları istemeye gelmemesine şaşırmamalıydı. Bu, anlaşma yapıldıktan sonra öğrenilmiş ve muhtemelen PR departmanından kimse gelmeye cesaret edememişti!

Aslında Yang Chen neredeyse haklıydı, Yu Lei international gerçekten Hua Cheng Apparels’in güvenilemez bir şirket olduğunu anlaşmadan sonra öğrenmişti. Bu nedenle işlem hakkında fazla düşünülmemiş, depozitoyu yatırdıklarında malları göndermişlerdi. Fakat sonra, ödemeyi almak için birilerini göndermişler, ancak gönderdikleri kişiler Hua Cheng Apparels tarafından korkutulmuş ve pantolonlarına pisleyerek kaçmışlardı. Üstelik Hua Cheng Apparels’ın patronu, eğer birinin daha borçlarını sormaya cesaret ederse, onu ölene kadar dövüp dışarıya atacağını söylemişti.

Sözleşme zaman sınırına ulaşmadığı için, Yu Lei internatonal’ın bir dava açma seçeneği de yoktu, bu yüzden Yu Lei internatonal pasif kalmış ve peşlerini bırakmıştı.

Yang Chen’i buraya göndererek, belli ki Mo Qianni “başkasını kullanarak saldırmayı" planlamıştı ve bu nedenle Yang Chen’in şirketten kendi isteği ile ayrılmasını sağlamak istemişti.

Ortalama biri için, bu çeşit bir görüntü korkutucu olabilirdi, fakat Yang Chen için, korkutmaktan ziyade, oldukça tanıdıktı. Hatta onun için çocuk oyunu denilebilirdi.

Büronun önünde resepsiyonist etrafında döndü, Yang Chen’in yüzünde ne çeşit korkunç bir ifade olacağını düşünüyordu, ama bunun yerine Yang Chen bir gülümseme ile ilgili bir şekilde etrafa bakıyordu.

“Nasıl bir aptal, bakalım bir süre sonra gülümseyebilecek misin!” kadın kalbinde alayla güdü.

‘’Beyefendi, müdürümüzün ofisi sağ tarafta, beni takip edin." kadın soğuk bir gülümseme ile söyledi.

Yang Chen başını salladı ve güldü. "Ofisinizin çevresi oldukça iyi, üstelik ofiste sigara içmeye izin veriyorsunuz, kötü değil, kötü değil."

Kadının alnında bazı siyah çizgiler ortaya çıktı. O an Yu Lei intenational’ın bir aptal gönderdiğinden şüphelenmişti.

Yang Chen’in görünümü pek çok Hua Cheng çalışanının dikkatini çekmişti, birkaç kaslı erkek kötüce güldüğü gibi üzerilerine yürüyüp, Yang Chen’e aşağılayıcı bir şekilde baktı. Kara yüzlü kaslı bir adam, Yang Chen’in kim olduğunu sorarken, elini rastgele kadının vücuduna dokunmak için uzattı.

Belli ki kadının bu gurupla ‘’sıra dışı" bir ilişkisi vardı, göğüsleri adam tarafından bir süre okşandı, kadın ise cilveli bir şekilde gülümsedi. Parlak ışığın altında mutlu bir yüz ifadesi ile cevapladı. "O, Yu Lei international tarafından borçları almak için gönderilmiş, benden patronu görmek için onu getirmemi istedi."

“Yine mi Yu Lei international’dan?" Birkaç adam ve kadın yüksek sesle güldü. "İki ay önce gelen adam siyah kuşak tekvandocu olduğunu söylemişti, ama yine de birkaç dakika içinde sakatlamıştı, bu veledin kuşağı ne?"

Kalabalık gangster çalışanların hepsi alay içinde güldü, ilgili bir şekilde Yang Chen’e baktılar, sanki o doğrama tahtasının üzerindeki balık gibiydi, sadece kesmeleri gerekiyordu.

Yuvarlak yüzlü, siyah kısa kollu gömlek ve kot mini etek giyen bir suçlu kız öne çıktı, Yang Chen’e doğru duman üfledi ve cilveli bir şekilde "Hey yakışıklı, neden borçları istiyorsun, bazı arsız zevkleri deneyimlemek için büyük kız kardeşine katıl!"

“Seni küçük cadoloz, dün gece sana yetmedi mi, buradaki kardeşlerin seninle birkaç yüz tur savaşmasını ister misin!?" Kısa saçlı bir adam yüksek sesle güldü ve konuştu.

Suçlu kız ağzını kapattı ve gülümsedi, etiğini kaldırdı arkasına döndü ve ilerledi, karşılama ifadesi ile "Güzel, büyük kız kardeş sağ tarafta bekliyor, siz çocuklar hepiniz gelebilirsiniz!"

“Bu kulağa iyi geliyor." Karanlık yüzlü adam, resepsiyonist kadının kalçasını okşadı, Yang Chen’e küçümseyici bir bakış attı, "Tesadüfen, bugün oldukça zinde bir oğlan gelmiş, bazı kardeşlerimiz yeni pozisyonlara yükselebilir."

Haydut’un söylediği zırvalar Yang Chen’i korkutmak içindi, yardım isteyemezdi ancak onu korkutmak eğlenceliydi. Yang Chen ise onlarla daha fazla konuşmak için çok tembeldi. Büronun önünde kara yüzlü adamın kadını ellemesini ve kadının inlemesini izlerken, neredeyse bir havuza atlayacaktı. Ardından kendi işi için müdürün ofisine doğru yürüdü.

“Hey! Velet! Sen bizim kelimelerimize bok gibi mi davranıyorsun yoksa sağır mısın!?" Yang Chen onu görmezden geldiği için kara yüzlü adam hemen sinirlenmişti.

Yang Chen, adamı tamamen görmezden gelerek yürümeye devam etti.

Bu noktada kara yüzlü adam çileden çıkmıştı, sinirden kafası ve elleri seğiriyordu. Resepsiyonist kadını kucağında sıkıştırdı, Yang Chen’i göstererek bağırdı, "Velet, bir adım daha atarsan, toplarını patlayana kadar tekmeleyeceğime inanıyor musun?"

O an, Yang Chen kara yüzlü adama bakmak için yavaşça kafasını döndürdü.

Sadece bakışı ile, kara yüzlü adam soğuk bir uçuruma düşmüş gibi hisseti, kanının tamamı donmuştu!

Bu ne tür bakıştı, hayatta kalma imkanı olmaksızın, direniş umutsuzdu, baskıcı, güçlü bir his eğer bir kişiyi boğmayı denerse, kişiyi kül rengi, ıssız, geri dönüşü olmayan bir dünyanın içine itebilirdi…

“Ben buraya borçları toplamak için geldim, arkadaşların ile oynamak için değil." Yang Chen vücudunu doğal bir şekilde geri döndürdü, evrak klasörünü bir tarafa attı, hafif adımlar ile insan kalabalığına doğru yürüdü. Buz gibi bir sesle konuştu, "Aslında, siz arkadaşlarla oynamayacaktım, hatta ben isteksizdim, eğer paramı alırsam, bazı zahmetli prosedürleri atlayıp geri dönecektim. Fakat, benim hakkımda konuştuklarınızdan sonra, biraz fazladan para ödemeniz gerektiğini düşünüyorum. Dürüst olmak gerekirse, çizgiyi aşmadığınız ve bu sadece şaka olduğu sürece herkes gülebilir, ben çok yumuşak bir insanımdır, ama siz insanlar… Beyniniz neden bu kadar barbarca? Sadece bir kere söyleyeceğim…"

“Ben, tehdit edilmekten nefret ederim…"

Bu kelimeleri söylediği an, Yang Chen bir flaşla ortadan kayboldu, tekrar ortaya çıktığında, herkes yalnızca ayaktaki kara yüzlü adamın çarpık ve yavaşça yere düştüğünü görebildi, ağzı köpürüyor, gözleri dönmüştü, baygın gibiydi. O gerçekten acıdan dolayı bayılmıştı!

Yang Chen büyük adamın yanında durdu, adamın midesine vurduğu yumruğu geri çekti, çevresindekilere kayıtsızca baktı. Sonra şeytani bir gülümseme ile sordu "Neden siz insanlar oyalanıyorsunuz? Sizin kardeşiniz darbe aldı, siz onun öcünü almayacak mısınız?"