Çeviri: SaintReaper 

Yang Chen’in sözleri, barut fıçısına düşen kıvılcım gibiydi, salonun girişindeki kadınlar ve erkeklerin hepsi öfkeli bakışlar ortaya çıkarmıştı.

"Bu velet yaşamak için çok tembel, bazı yeteneklerin olduğu için kimsenin sana dokunmayacağını düşünmüyorsun değil mi?" geniş vücutlu bir adam elindeki poker kartlarını yere attı, öfkelice yumruğunu Yang Chen’e savurdu.

Yang Chen kaşlarını bile kaldırmadan, tek eli ile cebinden sigara alırken, diğer elini bloklamak için rastgele savurdu. Aniden, Yang Chen’in eli pençe şeklinde hareket etti, ardından adamın yumruğu indiğinde, adamın bileğini sıkıca tuttu.

Yavaş bir şekilde döndürdü, bir göz kırpışta, adamın eli bükülmüş, churros’a benzemişti.

Ç.n: Churos = tatlı galiba internetten resmine bakabilirsiniz

OWWW!!!

Adam acı içinde haykırdı ve elini tutarak yere düştü. Kolundaki kemik tamamen çıkmıştı, o kadar çok acı çekmişti ki tamamen soğuk ter içindeydi.

Serserilerin kalanı, aslından, Yang Chen’e saldırmayı ve onu yenmeyi planlamıştı ancak durum dramatik bir şekilde değişmiş ve bacakları çaresizce, tereddüt içinde duraksamıştı. Yüz kaybetmekten korkuyorlardı ancak acıdan daha çok korkuyorlardı!

Ardından Yang Chen bir sigara yaktı, bir üfleme ile tadını çıkarttı. kalabalık şaşkın ve tereddütlü bir yüz ifadesi ile ne ilerledi, ne de geri adım attı.

"Ünlü gangsterler, genelde yüzleri ile fazla ilgilenmez, siz stajyer gangster gibi görünüyorsunuz ve gerçek gangsterlere sahip değilsiniz."

Yang Chen alay ile gülümsedi ve yerden evrak dosyasını aldı "Sizin patronunuzun dövüş kabiliyeti sizden iyi olmalı, Yu Lei halkla ilişkiler bölümünün daha önce kimi gönderdiğini bilmiyorum ancak sanırım onlar ve benim aramda küçük bir fark var."

Bitirdikten sonra, Yang Chen etrafında döndü ve müdür’ün ofisine doğru yürümeye devam etti.

"Bu beyefendi iyi yeteneğe sahip ama sen benim ofisime geldin, henüz benim çalışanlarımı yaraladın, gerçekten benim için seni bastırmak zor."

Müdür odasından boğuk bir ses duyuldu. Yavaşça, olgun, orta yaşlı, keskin yüzlü, kül rengi takım elbise ve parlak deri ayakkabı giymiş bir adam dışarı yürüdü.

"Patron!!"

Daha önce güçsüz düşmüş bu gangster grubu, bir kez daha yüksek ses ile haykırmaya başladı, sanki bu adam kaybettikleri yüzlerini geri getirebilirmiş gibiydi.

Yang Chen ilgi ile adama baktı, saçları yana yatırılmış, Armani takım elbise, Louis Vuitton deri kemeri ve pierre cardin deri ayakkabısı, zinde vücudu ile sakin ve gururlu görünüşü, sadece başarılı bir insan sahip olabilirdi. Önemsiz bir bakış açısı ile, büyük bir şirketin müdürü gibi görünüyor ve hiçte bir gangster liderine yada bir sahte şirketin ana patronuna benzemiyordu.

Yu Lei’nin kaybettiğine şaşmamalı, bu gizli bir patron, Yang Chen kalbinde kıs kıs güldü.

"Yu Lei’den gönderilen bay borç toplayıcı, yaptığın hareketler, bu Guo’yu rahatsız etti, bu durum hakkında ne düşünüyorsun?" patron Guo çirkin bir gülümseme ortaya çıkardı, kararlı ama ilgisizce baktı, batılı, eski sınıf bir centilmene benziyordu.

Yang Chen evrak dosyasının içine baktı. Önündeki Guo soy isimli adam, şirketin patronu, Guo Ziheng olmalıydı.

Ç. n: hadi canım, adamlar deminden beri ne diyodu sanki :D

"Senin pahalı kıyafetlerin çok iyi, oldukça büyük miktarda para çarpmış olmalısın."

"Ben hiçbir zaman para çarpmadım, güçsüz, nasıl olduğu önemsiz sana paranı vereceğim. Ben güç sınıfındanım, idol sınıfından değil." Guo Ziheng’in eğlendiği ortaya çıktı.

Yang chen sigarasının külünü fırlattı ve, "Kibirli davranışın benden daha iyi görünüyor. Ben en fazla altın at ödülünü kazanabilirken sen bir Oscar ödülünü kazanabilirsin." dedi.

"Oh?" Guo Ziheng soğukça güldü. "Nedense hissedebiliyorum, beyefendi idol sınıfından biri mi?"

"Bunu nasıl anladın?" Yang Chen gülerek sordu.

"Bir aptal gibi mi görünüyorum, kimse ne yaptığını tam olarak anlamıyor, bir ahmakla aynı miktarda öz güvenin seni önlüyor…" Guo Ziheng söylediği gibi, aniden Armani takımının ceketini çıkardı, Gucci marka gömleği ortaya çıktı.

Bu sahneye tanık olan, salondaki tüm adamlar ve kadınlar haykırmaya başladı, patron Guo’nun bu kibirli veledi indirmesi için sesleniyorlardı.

Guo Ziheng susturmak için salondakileri işaret etti. yüzünde bir parça kibir ile, kaslarını hafifçe gerdi. Kasları giydi gömlekten dışarı çıkıntı yaptı ve kemiklerinden çatlama sesleri çıktı.

"Yo, sen bir aksiyon filmi yıldızı mısın?" dedi Yang Chen keyiflice. "Bu vücudu yontmak için çok fazla efor harcamış olmalısın, bu kaslar ile erkek güzellik yarışmasına girmek ve zengin kadınlarla yaşamak için yeterli olmalı."

"Sen ölüm ile kur yapıyorsun."

Yang Chen iç çekti. "Seni parayı ve kıyafetlerini vermen için tekrar uyarıyorum, bir hareket yapmak için gerçekten istekli değilim, senin gibi idol sınıfı biri de görünüşünü korumalı değil mi?"

Guo Ziheng sonunda sinirlendi, aniden uzun adımlar ile ilerledi.

Kaslı vücudu sadece gösteri için değildi, Guo Ziheng, Yang Chen ile aralarında bir metrenin üçte ikisi kadar mesafe kalana kadar koştu, sonra yıldırım hızında bir tekme attı!

Büyük ihtimalle öğrendiği bazı dövüş sanatlarını birleştirmişti, Guo Ziheng’in hareketleri büyük gücü ile birlikte son derece ustacaydı.

Tekme beraberinde şiddetli bir rüzgar getirdi, çevredeki masaların üzerindeki belgeleri direkt havaya uçurdu!

Bu koşullar altında kimse tekmenin nereye ineceğini bilmiyordu, Yang Chen göğsünü korumak için sol elini hafifçe hareket ettirdi.

"Bam!"

Herkesin düşüncesinin aksine, Yang Chen tekme tarafından uçurulmadı. Bunun yerine Yang Chen’in göğsüne bir santim kala, Guo Ziheng’in ayak bileği Yang Chen tarafından sıkıca yakalandı!

"Bu kesinlikle kötü değildi, sadece biraz yavaştı." dedi. Yang Chen sanki bir öğrencinin performansını ölçüyor gibiydi.

Guo Zheng dehşete düşmüştü, onun birleştirilmiş dövüş sanatları, televizyonda gösterilen rastgele oyunlardan farklıydı. Bu beceri gerçek yer altı dövüşlerinde bilenmişti. Tekmenin gücünü ve hızını açıkça biliyordu, bunun gibi kişiye boyun eğdirebilecek bir şey, kolayca durdurulmuştu!

Kalbindeki aşağılanma hissi Guo Ziheng’i kızdırmış ve yüzü morumsu-kırmızıya dönmüştü, şiddetle "Bırak…" dedi.

Bu doğru! Yang Chen’in kavrayışından yalnızca bacağını kırarak kurtulabilirdi!

Bu adam nasıl böyle gülünç derecede güçlü olabilir!?

"Parayı geri verdiğinde, seni bırakacağım." Yang Chen sıradan bir gülümseme ile söyledi.

Guo Ziheng’in gözlerinde şiddetli bir ışık parladı, "Çek defterimi almak için ofisime dönmeliyim."

"Bu senin itaatkarlığın." Yang Chen başını salladı, sonra Guo Ziheng’in bacağını bıraktı.

Şuan herkes kıyaslanamaz derecede şok olmuştu, patronlarının bu düz ve ortalama görünüşlü adama yenildiğine inanamıyorlardı. Kadınlar ve erkeklerden oluşan gurup, asansörün girişine geri çekildi.

Sonra Guo Ziheng, Yang Chen’e itaatkarca baktı, yavaşça ofisine döndü, bir dakikadan fazla olmadan, tekrar dışarı yürüdü.

"Bugün yaptıklarına pişman olacaksın, ben, Guo Ziheng, hiçbir zaman kaybetmedim, bu nedenle, bugün ölmelisin!"

Guo Zihen yavaşça ofisin dışına yürüdü, yakışıklı yüzünde puslu bir görünüm ve gözlerinde çılgınlık vardı.

Şaşırtıcı biçimde, elinde dolu bir tüfek vardı! koyu karanlık ucu Yang Chen’in alnına doğrultulmuştu!

Dn: Uuuuu tüfek… Adam nereye gitse silah doğrultuyorlar. Normalde sonraki bölümü de atacaktım ama biraz merakta bırakmak iyidir :D. bu arada üstte yazmayacak ama ben Dunklesplatz :D öldü sanmayın gölgelerdeyim takipteyim. Yorumlarınızı bekliyorum canlar bol yorum gelirse sonraki bölümü de atarım :P