Çeviren: SaintReaper | Düzenleyen Dunklesplatz

Geçmişini düşününce Liu Mingyu’nun gözlerinde acılı bir ifade göründü, başını salladı ve bir gülümseme ile konuştu “Ben bir erkek arkadaşa sahibim, o hizmet için orduya gitti fakat şimdiye kadar hiçbir haber almadım ve hala dönmedi.’’

‘’Ordu görevi 2 yıl sürmüyor muydu ? O yazılmış mıydı?’’ Yang Chen şaşkınlık içerisinde sordu.

‘’Ben bilmiyorum, ayrıca onun ailesi taşındı…’’ Liu Mingyu takatsizlik ile gülümsedi ve ’’Belki de diğerlerinin söylediği gibi, önemli bir görev aldı.’’dedi.

‘’Böyle sürüklenmeye devam etmek çözüm değil. Sen bir kadınsın ve yaşın önemini bilmelisin.’’ Yang Chen sessizce lanetledi, böyle bir kadını atmak için bu adam, gizli bir görev falan mı almış, niçin?

Liu Mingyu başını salladı, “Yani ne? ben her zaman onu düşünüyorum ve onu unutamıyorum, nasıl başka bir adamı kabul edebilirim?’’ bir an için durdu, sonra gülümsedi ve devam etti, “Doğru, bu şeylerden söz etme, iş çıkışı için zaman geldi, hadi ofise dönelim.’’

Doğal olarak, Yang Chen itiraz etmedi, kurban bir şey yapmasını istemediğinden, yalnızca kadını dinledi.

Bununla birlikte, Yang Chen, Guo Ziheng tarafından yazılan çeki almıştı ve onu sıkıcı ve kalpsiz üstüne teslim etmesi gerekiyordu.

Ofise girdiğinde, bir gurup kadın zaten iş çıkışı için kıyafetlerini hazırlamaya başlamıştı. Parlak ve tutkulu gece hayatı için kendilerine iyice bakım yapıyorlardı.

Tersine Zhao Hongyan ve Zhang Cai oldukça sakindi, özel bir makyaj yapmamışlardı, Yang Chen’i görünce, gülümsediler ve onu karşıladılar.

‘’İşini düzgünce yaptın mı? Çok geç döndün.’’ Zhao Hongyan sordu.

Yang Chen başını salladı, garip bir şekilde cevapladı, ’’Neden sen ve Zhang Cai diğerleri gibi bakım yapmıyor yada kıyafet değiştirmiyorsunuz?’’

Zhao Hongyan gönülsüzce iç çekti ve “Anlayamazmısın? Zhang Cai ve ben, ikimiz evli kadınlarız, geçen yıl evlendik, onları neden yapmamız gereksin.’’

‘’Yani siz evli idiniz!?’’ Yang Chen gerçekten şaşırdı, iki kadının yeni evli olması, onu derinden etkiledi. Şaşmamalı, figürleri diğer iş arkadaşlarına göre daha iyiydi.

Zhang Cai güldü ’’Yang Chen bizim için önemli bir şey yapmak istemiyordun değil mi? Bizim kocamız var, bizim için mücadele etme.’’

‘’Ayrıca Yang Chen de bir kadın ile evli bir kişi, bizim gibi.’’ Zhou Hongyan dudaklarını gülümseme haline getirdi ve konuştu.

Yang Chen kalbinde düşündü, benim ve bu kız Lin Ruoxi arasında karı, koca ilişkisi olduğunu bilsen böyle düşünebilir misin? Doğal olarak, bunu dışından söylemedi ve sonra beceriksizce gülümsedi, kuyruğunu bacaklarının arasına alıp Mo Quianni’nin odasına doğru koştu.

Ofiste zaten masa lambası açıktı ve ışık ışınları bütün karanlık odayı aydınlatıyordu. Mo Qianni ceketini çıkartmış ve üzerinde yalnızca kısa kollu, sade bir bluz vardı, ciddi bir şekilde bir şeyler yazıyordu.

Keskin burnunun üzerine bir çift altın çerçeveli gözlük koymuş, saçları at kuyruğu şeklinde bağlanması ile birkaç saç teli onun pürüzsüz yüzünü örtüyordu.Yoğun bir yüz ifadesi vardı, çok yoğundu bu yüzden Yang Chen’in hafifçe kapıyı ittiğini bile fark etmemişti.

Bu güzel genç leydi bakımsız olsa bile hoş görünüyordu, sadece biraz hırçındı.muhtemelen güzellerin çoğunluğunda bu çeşit eksiklik vardı.Yang Chen gerçekçi düşündü.

‘’Önce kapıyı çalmayı bilmiyor musun?’’ sonunda Mo Qianni, masanın karşısına yürüdüğünde Yang Chen’i fark etti. Bu adamın nasıl iğrenç gülümsemesi ile sağlıklı göründüğünü merak etse de, yine de doğal olarak gözünü bile kırpmadı ve kayıtsızca sordu.

Yang Chen bir sandalye çekti ve oturdu, sonra çok yavaşça ellerindeki çeki masanın üzerine yerleştirdi. ’’Ben fazla deneyime sahip değilim, bir dahaki sefere kapıyı çalmayı not alacağım.’’

‘’Bu ne?’’ Mo Qianni ellerinden kalemi bıraktı ve kuşku ile masanın üzerindeki çeke baktı—miktar, 400.000 dolar.

Yang Chen güldü, ’’Bayan Mo, beni borçları toplamaya göndermedi mi?400.000 dolar değerinde, 1 sent eksik değil.’’

Mo Qianni çeki aldı ve yazar bölümüne baktı, bu gerçekten Hua Cheng Apparels’in utanmaz gangster lideri, Guo Ziheng idi. Şok oldu, iyice Yang Chen’ bakmak için başını kaldırdı, o gerçekten nasıl karşı tarafın itaatkarca bu adama borçlarını ödediğini bilmiyordu.

‘’Sen… yaralanmadın değil mi?’’ Mo Qianni sonunda dayanamadı sordu. Yang Chen’i süzdü, onun sadece umutsuzca mücadele edip, ezildikten sonra döneceğini düşünüyordu. Bir kaç kez uzman bile göndermişlerdi ve hepsi hastanelik olmuştu, üstelik yine de sakatlanmış ve tekerlekli sandalyeye bağlı kalmışlardı.

Yang Chen bilmiyormuş gibi yaptı, elleri ile bir hareket yaptı ve anlaşılmaz bir şekilde cevapladı “Sorun ne, sadece bir ödeme değil mi? Onlarla konuşmak oldukça kolaydı, hatta patron Guo, kişisel olarak beni yollamak için birilerini görevlendirdi.’’

Lanet olsun! Gangster grubu otçul haline mi döndü!? Mo Qianni kalbinde öfkelendi, borçları geri alabilmek tabi ki iyi bir şeydi fakat gözlerinin karşısında bu adamı bu rahat ifadesi ile yaralanmadan görünce  neden kalbinde bu kadar kötü hissediyordu!

Mo Qianni Doğal olarak böyle duyguları yüzüne yansıtmadı, derin bir nefes aldı, sonra konuştu, ’’Zahmet ettiğin için teşekkürler, ay sonunda maaşına ikramiye alacaksın, Şimdi çıkabilirsin.’’

“O zaman gerçekten bayan Mo’ya teşekkür etmem gerek.’’ Hoşnut bir ifade ile başını salladı, kalktı ve kapıya yürüdü, tam dışarı çıkmadan önce, kafasını geri döndürdü, gülümseme olmayan bir gülümseme ile, “Bayan Mo, senin siyah elbisen fena değil, çok tatlı…’’

Yang Chen çıktıktan sonra, Mo Qianni hala şaşkındı, vücudunun aşağısına baktı, o apaçık beyaz bir bluz giyiyordu, siyah da nereden gelmişti?

Dikkatle bakınca, göğüslerinin önünde iki zayıf siyah bölge olduğunu anladı, bunun nedeni bluz biraz şeffaf gibiydi, masa lambası nedeniyle, ana hatları görünebilirdi. Bu bluz değil, bu sütyendi!

‘’Yang Chen…’’anladığı zaman, Mo Qianni öfkeden kızardı ve dişleri sıktı, avuç içi masaya çarptı ve gözlerine baktığında sanki dışarıya ateş saçıyor gibiydi. ’’Sadece bekle!’’

Ofisteki kız kardeşlerine veda ettikten sonra, sonunda Yang Chen beyaz yakalı bir işçi olmanın  keyfini anladı. Bu meslek aslında çöp şiş satmakla karşılaştırıldığında biraz sıkıcıydı ama ortam çok iyiydi. Sadece kadınların havaya nüfus eden kokusu, çiftçilerin pis kokusuyla kıyaslanamazdı.

Yang Chen, Bodrum kattaki otoparktan ayrılırken, arabasının içinde, aniden telefon çaldı, bu Li Jingjing’di.

Yang Chen güldü ve telefonu aldı, ’’Merhaba.’’

‘’Büyük kardeş Yang…’’ Li Jingjin kelimeleri mutluluk belirtisi ile söyledi. “Teşekkür ederim.’’

“Bana ne için teşekkür ediyordun?’’ Yang Chen doğal olarak, Chen Fehai’yi katlettiğini itiraf edemezdi.

‘’Chen Dehai konusu için…’’ Li Jingjing yavaşça konuştu. Bir şeyin farkına varmış gibiydi konuyu değiştirmek için “Neyse, teşekkürler, babam, annem ve ben hepimiz çok mutluyuz.”

Kızın nazik sesini duyunca, Yang Chen rahatlama ile iç çekti, bu velet oldukça kıvrak zekalı gibi görünüyordu.Güldü ve konuştu, ’’Öylemi? Ozaman her şey iyi, yarın sabah konuşmak için geleceğim.’’

‘’Evet, anladım.’’

‘’Başka bir şey var mı?’’ Yang Chen, Li Jingjing ile biraz daha konuşmak istiyordu ama geç olursa, trafik sıkışabilirdi.

‘’Başka bir şey…başka bir şey yok.’’ Li Jingjing bir an tereddüt etti ’’Ben yalnızca, ne zaman büyük kardeş Yang’ın okula beni görmeye geleceğini bilmek istiyorum.’’

Yalnızca şimdi Yang Chen bu konuyu hatırladı, yardım edemedi ama kendi dikkatsizliği tarafından sıkıntılı hissetti ve alelacele konuştu, ’’Ben kesinlikle haftaya gideceğim, endişelenme.’’

Yalnızca bunun ile Li Jingjing mutlulukla onayladı ve telefonu biraktı.

Tam Yang Chen arabayı çalıştırmak üzereyken, telefon tekrar çaldı. Bu sefer aslından, Wang Ma idi.

Wang Ma böyle bir zamanda aradığı için şaşırdı, o zaten akşam yemeği için eve geliyordu.Telefonu aldı ve konuşmadan önce, hattın diğer tarafından, Wang Ma aceleyle bağırdı, “Gen usta! Lütfen hemen geri dön! büyük bir şey oldu!’’