Gece gibi karanlık bir bilezik. Tang Jin sahneye baktığında, gece gibi karanlık demir bir bilezik görmüştü.

Bilezik sık görülen bir takı türüydü, genellikle boyutsal yüzükler bu tarz takılara işlenirdi. Ayrıca rün ve formasyon işlendiği zamanlarda oluyordu.

Fakat Tang Jin bu bileziği incelediğinde Rün ya da Formasyon kalıntılarına rastlamadı. Tam tersine çevresindeki her şeyi kendine çekecekmiş gibi karanlıktı. Bilmediği bir nedenden dolayı Tang Jin, kendini bu bileziğe çok yakın görüyordu.

“Bilinmeyen bir kaynağa sahip, yüksek seviyeli bir kalıntı. Ana malzemesi Araf Metali olsa da formasyon ve rün ustaları için mükemmel bir taşıyıcı görevi görecektir. Üzerine kazıdığınız bir rün ya da formasyon uzun süre muhafıza edilebilir.” Chunho elindeki tokmağı kaldırdı ve teklifleri başlattı. “Başlangıç fiyatı 50,000 altın. Minimum teklif 50,000.”

“Sanırım bilezikten kurtulmak istiyorlar.”

Minimum teklifin fahişliğini gören katılımcılar fısıldaşmaya başladı. %100’lük bir artışla başlamış ürünler çok nadir karşılarına gelirdi, açıkça gösteriliyordu ki müzayede evi bu ürünü elden çıkarmak için can atıyordu.

Bazı insanlar şüphelense de çoğu umursamadı.

Tang Jin elini kaldırdı.

“Numara 213, 100,000 altın teklif ediyor.”

“200,000!”

Yang Eunsoo alaylı bir ifadeyle Tang Jin’e döndü. Tang Jin dudak somurttu ve onu görmezden geldi. Yang Eunsoo’nun düşündüğü kadar zeki birisi olmadığını o an anladı. Bu aptal onu korkutulabilecek kadar zengin ve zeki olduğunu mu düşünüyordu?

“Madem Genç Efendi Yang ürünü bu kadar istiyor, bana size ayak uydurmak düşer.”

Sakin bir sesle fikrini beyan ettikten sonra gözlerini kapattı ve arkasına yaslandı. Onun vaz geçtiğini gören Yang Eunsoo’nun yüzü çirkinleşti.

“Hey sen! Bunu istemiyor muydun?”

“Böyle aptal bir bilezik için 200,000 ayıracak değilim. Size hayatta başarılar.”

Tang Jin onu görmezden geldi. Bu bileziği mutlaka ele geçirmeliydi. Hırsızlık içgüdüleri mutlaka ele geçirmesi gerektiğini bağırıyordu. Ancak bir şeyi elde etmek için 200,000 altın ödemek istemiyordu. Yang Eunsoo’nun kendisi için satın alması onun için daha iyiydi.

‘Yang klanı konutlarına elimi kolumu sallaya sallaya girebilirim. Ayrıca aramızdaki güç farkı o kadar fazla değil. Kendimi zorlarsam onu yenmem sorun olmaz.’

Kısaca onu kendisine hediye etmesini sağlayacaktı.

“1…2…3! Genç Efendi Yang ağırlığını ortaya koyarak ürünün sahibi oluyor! Tebrikler genç efendi!” Chunho’nun yüzünde muzipçe bir gülümseme belirdi. Bu işe yaramaz bileziği 200,000 altına iteleyebildiği için mutluydu.

“Yan ürünleri elden çıkardığımıza göre asıl ürünleri sunmanın zamanı geldi.”

En başından beri müzayedeyi umursamadan yayılanlar bile sırtlarını dikleştirdi. Sonuçta buraya gelmelerinin asıl nedeni olan ürünler sergilenmeye başlamıştı.

İlk ürün kısa sürede geldi. İki metre uzunluğa erişen, altın işlemeleri olan bir kılıçtı. Krallıkta bulunan en güçlü kılıçlardan birisiydi ve yapımında kullanılan malzemeler aşırı nadirdi. Ortaya çıktığı gibi satıldı.

“2 Numaralı katılımcı 4,000,000 altınla Altın Gece’nin Kılıcı’na sahip oluyor!”

“14 Numaralı katılımcı 7,000,000 altınla Gökyüzü Zehir Pitonu’nun azı dişine sahip oluyor!”

“27 Numaralı katılımcı 12,000,000 altınla Deva Hapı’na sahip oluyor!”

Sunucunun sesi ve teklifleri Tang Jin gibi fakir insanların gözlerini her saniye genişletti. Astronomik fiyatlara ulaşan ürünler su gibi satılıyordu. Öyle büyük para dönüyordu ki Zehir İttifakı’nın aylık lojistik gideri bile bir ürün kadar etmiyordu.

Zaman hızlıca geçti ve teklifler sürekli artmaya devam etti. Son ürün de satıldıktan sonra Tang Jin yerinden kalktı ve parasını teslim almak için görevlileri takip etti. En sonunda devasa bir koridorda elinde büyük bir sandıkla gelen Yûl’dan teslim aldı.

“Kısa bir süre sonra tekrardan görüşmek çok hoş, Bay Tang.”

“Sizinle çalışmak güzeldi.”

Tang Jin açgözlülükle sandığı aldı ve hızlıca yüzüğüne kaldırdı. Fazla söze gerek yoktu, resmi prosedür diye bir şey yeraltı müzayedesinde yoktu; bu yüzden parasını aldıktan hemen sonra salondan çıkmak için geldiği yolu takip etti.

***

Yeraltı müzayedesi bittikten sonra Tang Jin bir süre harekete geçmeden usluca durdu. Fakat müzayeden bir ay sonra, Yong Hanedanı’ndan  İmparatorluk Cariyesi Son Ye-ah, 7. Genç Prensesi Yong Ye-Jin ve Genç Kardeşi 2. Prens Yong Ji-Hoon’un gelmesiyle kısa süreliğine kapalı kapı eğitiminden çıkmak zorunda kaldı.

Bu iki imparatorluk üyesi Tang klanının geleceği için büyük bir önem arz ediyordu. Ve gelecekte klanın yönetimini almaya en uygun görülen kişilerden birisi olan Tang Jin’de onları selamlamak ve karşılama ziyafetine katılmak zorundaydı. Her ne kadar önemli bir anda olsa da.

“Hay sikeyim!”

Tang Jin burnunu karıştırırken burnundan kan aktığını fark ettiğinde sövdü. Yüzünde hoşnut olmadığını gösteren bir ifade vardı.

Şu anda Karşılama Salonu’nda bir ziyafetteydi. Şimdi ayrılırsa kesinlikle dikkat çekerdi. Zaten buraya gelmek için araştırmasından vaz geçmek zorunda kalmıştı.

‘Acaba bahaneyle ayrılsam mı? Sonuçta kritik aşamadayım.’

Tang Jin gözlerini kapattı ve karmaşa içinde olan içsel enerjisini hissetti. Enerjisi öyle yüksek seviyelere gelmişti ki yakında ustaların alemine erişeceğine emindi. Sadece ufak bir itekleme gerekiyordu. Böylece ihtiyacı olan aydınlanmayı kazanacaktı.

Ustaların aleminde içsel enerjinin miktarından çok kalitesi ve türü önemliydi. Doyumsuz açgözlülüğü nedeniyle klanın gizli kaynaklarının büyük bölümünü vakumladığından, en azından iyi kalitede olması gerektiğini düşünüyordu.

“Hm?”

O anda bir koku tarafından rahatsız edilmişçesine kaşlarını çattı ve kafasını çevirdi.

“Mendil ister misiniz?”

Beline kadar uzanan ipek saçları, gölün ortasında süzülen hoş kokulu bir nilüferi andıran zarafetiyle çok güzel bir kız. Karanlığın içinden çıkmış gibi kara gözleri, tanrının tüm dikkatini bu parçaya verdiğini gösteren süt beyazı cildiyle tezatlık oluşturuyordu.

Üzerinde mavi anka işlemeleri bulunan beyaz bir kıyafet giyiyordu.

Yong Je-Jin, kırmızı renkli mendili Tang Jin’e uzatmıştı.

Tang Jin, Ye-Jin’in melek yüzüne kaşlarını çatarak baktı. Krallıkların birbirini yok etmesi için yeterli bir yüze sahip olsa da Tang Jin etkilenmemişti.

‘Krallıklar neden bir kız için birbirini yok eder ki amına koyayım? Çok saçma.’

Sonrasında bir anda her şey çok mantıklı gelmeye başladı.

‘Delik aşkı her şeyi yaptırıyor. Amsalak krallar.’

Aptalca düşüncelere öyle dalmıştı ki Ye-Jin’in değişen yüz ifadesini fark etmemişti. Bir velet tarafından görmezden geldiği için güzeller güzeli yüzü ekşimişti.

‘Beni görmezden gelecek kadar önemli neyi düşünüyor acaba?’

Yong Ye-Jin onun yüzündeki ciddi ifadeyi görünce derin düşüncelere daldı. Tang klanının genç prenslerinden birisi olan Tang Jin’in zehirler konusundaki eşsiz yeteneği başkentte konuşuluyor olmasa da birçok kişi tarafından biliniyordu. Tang klanıyla ilişkileri iyi olduğundan ve Tang Jin’in gizli potansiyelinin farkında olduğundan onunla yakınlaşması gerektiğini biliyordu.

Tang Jin’in durumu aslında gizli tutuluyordu. Bu kadar yetenekli birinin klanda ortaya çıktığı duyulursa ortadan kaldırılma ihtimali olabilirdi.

Ye-Jin ifadesinin değiştiğini ve aptalca kapıya baktığını fark etti. Kanlar akan burnunu unutmuşa benziyordu. Üstelik hâlâ kendisini fark etmemişti. Ye-Jin onun gizli planlar yaptığını anladığından durmaya devam etti.

‘Onu okumak çok zor. Gizli planlar yaparken tam bir aptal gibi göründüğünü söylemeleri çok normal.’

Tang Jin sağ eli ve koluyla garip hareketler yaparken Ye-Jin’in mendilini sol eliyle aldı ve burnunu silip geri verdi. Aslında vücudunun üzerinde yeteri kadar kontrole sahipti. Ancak çok daha önemli işler ile meşgul olduğundan kanamayı durdurmayı unutmuştu.

Ye-Jin onun hareketlerini görünce sakinliğini korumayı başardı. Garip bir durum olduğunu anladığında atmosferi yumuşatmak için insiyatif aldı. Nazikçe eğildi ve selam verdi.

“13. Genç Efendiyi selamlarım. Benim adım Ye-Jin, sizinle tanışmak benim için bir onurdur.”

Hareketleri öyle güzel ve zarifti ki etraftaki insanların bakışları bir anda onlara döndü. Bu kadar bakış üzerlerine gelince Tang Jin dilin şaklattı ve prosedürlere uygun bir şekilde selam verdi.

“7. Prensesin güzelliği göz kamaştırıcı. Adım Jin, sizin gibi güzel bir hanımefendi ile adeta tanışmak gökler tarafından bir lütuf.”

Ye-Jin’in yüzünde güller açmış gibiydi.

“Genç efendi, sözleriniz çok tatlı.”

‘Orospu çocuğu.’

“O sizin tatlılığınız.”

‘Orospu.’

“Hahaha!”

“Hahaha!”

İkili nazikçe kıkırdamaya başladı. Akıllarından geçenler diğerleri tarafından bilinseydi iki klan birbirini yok etmek için hareket geçerdi.

Ye-Jin’in gülümsemesi yayılırken şakacı bir tonla sordu.

“Genç efendinin düşünceleri çok derin. Onun aklından geçenleri anlamak çok zor. Sakıncası yoksa biraz önce ne yaptığınızı söyleyebilir misiniz? Gizli bir sanat mıydı?”

Ye-Jin onun gizli bir dövüş sanatının gizli bir tekniği olduğunu düşünüyordu.

“Ah, hayır.  Sadece sağ dirseğimi yakalamaya çalışıyordum.”

“…” Yong Ye-Jin