46. Amnezi Mi Var?

Jin Chonglin, 'MusıcFest Tonight'ın son sanatçısıydı .

Bu sefer en önemli isim olduğu için, diğer oyuncuların çoğu ve personel, gösteri bittikten sonra ona saygılarını sundular. Sonunda eve gidebilene kadar kaçması bir saatten fazla sürdü.

Iris Long, gösteriden sonra onu selamlarken diğerlerine katılmadı. Gösterideki önemli personele saygılarını sunduktan hemen sonra ayrıldı.

Minibüsün içinde Jin Chonglin, menajeri Lin Dong ile arka koltuktaydı. Önde iki yardımcısı vardı. Biri arabayı sürerken diğeri ön yolcu koltuğuna oturdu.

Jin Chonglin büyük, altın kaplamalı kulaklıklar takıyor, ellerini havada davul çalıyor ve sadece kendisinin duyabileceği müziğin ritmine ayaklarını vuruyordu.

Onun tarafında, Lin Dong telefonuyla meşguldü. Birkaç dakika sonra Lin Dong'un gözleri büyüdü. O belirsizce Jin Chonglin'in kulaklıklarını kafasından çıkardı ve telefonunu sanatçının yüzüne doğru itti.

"Piç! Ne yapıyorsun?!"

"Oku bunu."

"Yüzüme sokman gereken bu kadar önemli olan şey..." Jin Chonglin'in gözleri de birkaç saniye okuduktan sonra genişledi. "Gerçekten mi? Hafıza kaybı mı var?"

"Bilmiyorum. Bu konuda resmi bir şey söylemedi. Ama doğruysa neden bu kadar değiştiğini açıklıyor."

"Kimde amnezi var?" diye sordu ön yolcu koltuğunda oturan asistan.

"Iris Long," Lin Dong yanıtladı.

"Yok canım?" Asistan şok oldu.

"İnanıyorum," diye araya girdi sürücü. "Uzun zamandan beri Chonglin'le birlikteyim. Bu yüzden kız nereye gidersek gidelim Chonglin'i takip etmeye devam ederken ben de oradaydım. Sürekli yüzümüzün önüne gelip onunla konuşmaya çalışıyordu. O nasıl vazgeçilir bilmiyordu. Ve Chonglin onu doğrudan reddedemeyecek kadar iyiydi. İzlemesi acı vericiydi. Ama bu gece performansını görünce onu neredeyse tanıyamadım. Aurası öncekinden çok farklı hissettiriyor."

"Hımm." Lin Dong çenesini ovuşturdu. "Chonglin ve ben bu gecenin erken saatlerinde koridorda Iris Long ve menajeri ile tanıştık. Çok kibardı, Chonglin'i kendi kıdemlisine göre küçük gibi selamladı. Selamlamaların ötesinde gereksiz bir şey söylemedi. Aslında Chonglin'di, bu salak , onu bir sohbete çekmeye çalıştı. Öte yandan, Iris neredeyse bizden uzaklaşmak için sabırsızlanıyordu. Daha önce Chonglin'le davranışlarından çok farklı."

"Sen kime aptal diyorsun, seni piç kurusu?!"

Lin Dong ona yandan bir bakış attı. "Ondan bir bebek sahibi olduğunuza dair dedikodular olduğunu biliyorsunuz. Onunla birlikte görülmenin bile büyük bir skandala yol açabileceğini biliyorsunuz ama yine de onunla daha fazla konuşmak istediniz. Aptal değilseniz, o zaman ne?"

"Kapa çeneni. Biliyorum zaten! Aynı şeyi tekrar tekrar söylemenden çok yoruldum. Ben de ona nasıl olduğunu soruyordum. Benimle yatmasını istemiyordum ki!"

"Onunla yatmasan iyi olur, yoksa iki şov dünyası kariyerin de biter."

"Tsk. Ben zaten biliyorum dedim! Çok sinir bozucu."

"O ve Alarm kızlar hakkındaki kısmı okudun mu?"

"Evet."

"Bekle. Ben sorayım." Lin Dong, büyük kulaklıkları sanatçısının kucağına atarken, Jin Chonglin'in elinden telefonunu kaptı.

Telefonuna dokunup kulağına koydu.

"Merhaba? Yönetmen He? Rahatsız ettiğim için üzgünüm...evet, evet. Eve dönüyoruz. Bizimle ilgilendiğiniz için teşekkürler...Jin Chonglin bu gece gösteri yaparken eğlendiğini söylüyor... Ahaha! Elbette, bir dahaki sefere …Yönetmen He, bir sorum var. Umarım sakıncası yoktur. Iris Long'un Alarm kızlar ile tartıştığı doğru mu? Cevap vermezseniz sorun değil,anladım…Ha? Doğru mu? ..Ona zorbalık ettiler mi?...Oh hayır.Gerçekten bayıldı mı? Sonra hala performans gösterdiğine inanamıyorum...İnanılmaz...Evet, evet. Teşekkürler Müdür He...Tabii, başkalarına söylemeyeceğim ben...Evet, sen de. İyi geceler. Hoşçakal!"

Lin Dong telefonu kapattı ve sonra Jin Chonglin'e döndü.

"Siktir, bu doğru mu?" Jin Chonglin'in yüzü öfkeli görünüyordu. "O sürtükler."

Lin Dong içini çekti. "Bu sektörde zorbalığın yaygın olduğunu bilmiyorsun galiba. Bu her zaman olur."

"Elbette biliyorum! Ama kahretsin. Bayıldı."

"Neden bu kadar etkilendin? Seninle alakası yok."

"Hmph! Seni kalpsiz piç!"

Lin Dong tekrar içini çekti.

Jin Chonglin, altın kaplama kulaklıklarını dikkatsizce arkasındaki koltuğa fırlattı. Kötü bir ruh hali içinde pencereden dışarı baktı.

Minibüs gece sürdü, insanlar sessizce sürdü, her biri kendi düşünceleriyle.