Bölüm 1- Bir Kişinin Hayalleri, Diğer Kişinin Hayatı

Çin, Çin Yeni Yılından bir gün önce. 

Öğlen vakti güzel güneşli geçen günde kalabalık caddede bulunan bir kafenin balkonu. 

Siyah kısa saçlı, çekik gözleri ve narin bir yüzü olan genç elinde kalemini çevirmeye devam ederken ayağını balkonun korumalıklarında bulunan aralıktan sarkıtıp sallayarak kalabalık caddede bulunan insanları izlemeye devam ediyordu. 

Önünde bulunan kahverengi nispeten sade yuvarlak masada bir fincan kahve ve dizüstü bilgisayar vardı, bilgisayarın ekranında tertemiz yeni açılmış bir belge duruyordu. 

Genç insanları izlerken derin derin bir şeyler düşünüyor gibi görünüyordu, sanki aklını kurcalayan bir konuyu nasıl çözmesi gerektiği hakkında umutsuz kalmış gibiydi. 

Uzun süre insanları izleyip düşünmeye devam ettikten sonra masada bulunan fincanı alıp sakince bir yudum içti. 

"Ah.. Yine bir fincan kahve daha bu şekilde soğudu." 

Elindeki fincanı masaya geri bıraktıktan sonra elindeki kalemin kapattı ile bir süre daha oynayıp masaya bıraktı. 

"Neredeyse Çin Yeni Yılı kapıda, neredeyse hikayemi bitirdim peki ama son bölümü nasıl yapmalıyım, nasıl yaparsam final olarak okuyucuların üzerinde derin bir izlenim bırakabilirim?" 

Genç kendisi ile sınav vermeye devam ederken gözleri parladı, hızlı bir şekilde parmakları klavyenin üzerinde gezinmeye başladı ve ekranda bulunan boş belgede bir kaç kelime belirdi. 

'Sistemin tüm isteklerini gerçekleştirip verilen bütün görevleri tamamladığınız için tebrikler, bu sistemin sonudur. Bu mesaj bildiriminden sonra sistem üzerinde tam bir yetkiye sahip olacaksınız ve aldığınız tüm kararlar sistem tarafından tamamen koşulsuz bir şekilde desteklenecektir. Geri kalan hayatınızda başarılar dileriz.'

Genç uzun zamanını vererek yazdığı romanına bu kelimeleri yazarak son noktayı koydu, belgeyi kaydedip sekmeyi kapattıktan sonra bilgisayarını toparlayıp çantasına yerleştirdi ve masadan kalkıp kafeden ayrıldıktan sonra kalabalık olan caddede gözden kaybolduğunda uzun zamanını vererek yazdığı romanının aslında hiç tanımadığı bir kişinin hayatını tamamen baştan sona değiştirdiği hakkında hiçbir fikri yoktu. 

Genç tüm romanını aynı kalabalık caddede bulunan kafede aynı balkonda ve aynı masada başlamıştı ki o günden bugüne her gün buraya gelerek hikayesini tamamen burada yazıp tamamlamıştı. 

Genç çocuk masadan kalkıp gittiğinden bu yana bir saat geçmişti, garson tek kişilik sade masada bulunan fincanı kaldırıp masayı güzelce temizlemişti. Bu sırada kalabalık caddede öne çıkan nispeten ortalamadan uzun, mavi gözlü siyah mat saçları olan, yirmi yaşlarında dışarıdan bakıldığında zeki görünümlü bir genç kafeye girerek balkonda bulunan tek kişilik masaya gelip oturduktan sonra garsona bir fincan kahve sipariş verdi. 

Kahvenin gelmesini beklerken ayaklarını ileri doğru uzatıp kolunu balkondan sarkıtarak caddede ileri geri hareket eden insanları izlerken gözlerinin önünde daha önce hiç görmediği yazılar ortaya çıkmaya başladı. 

'Sistem bilgileri yükleniyor..' 

'Sistem bilgileri yüklendi.' 

'Kurulum süreci başlatılıyor, tahmini kurulum süresi beş dakika.' 

Gözlerinin önünde bir anda ortaya çıkan yazılar şaşkınlığını üzerinden atamadan tekrardan ortadan kayboldu. 

Genç yanlış bir şeyler görmediğini, hatta birilerinin kendisi ile dalga geçmediğini anlamak için çevresine bakındı ama çevresinde bulunan herkes kendi halinde takılmaya, telefonları ile oynamaya veya arkadaşları ile sohbet etmeye devam ediyordu, kimse onunla ilgilenmiyor veya olağandışı bir şey olmuş gibi bir tepki vermiyordu. 

Eliyle kafasını kaşırken sessizce konuştu. 

"Sanırım dün gece çok fazla oyun oynadığım için hayaller görmeye başladım, ahh her zaman tuhaf şeyler benim başıma geliyor her neyse.." 

Biraz önce yaşadığı şeyler gerçek olamayacak kadar kurgusal olduğu için daha fazla düşünmemeye karar verdi ve tekrar eski şeklini alarak insanları izlerken kahvesinin gelmesini beklemeye başladı. 

Bir süre sonra genç caddede insanları izlemeye daldığında garson hafifçe omzuna dokundu. 

"Efendim kahveniz." 

Dalmış olan genç irkilerek kendine geldiğinde eliyle kafasını kaşıyıp garsona hafifçe gülümsedi. 

"Teşekkürler üzgünüm dalmışım." 

"Afiyet olsun." 

Garson bu tür olaylara sanki bu masada çok yaşanıyor gibi alışmış gözüküyordu, bu yüzden pek aldırış etmeden döndü ve başka müşterilerle ilgilenmeye devam etti. 

Genç şeker atmadan kaşıkla kahvesini sakince karıştırıp fincanı eline aldı, tam yudumunu içerken tekrar gözlerinin önünde yazılar belirince irkilerek bir miktar kahveyi masaya damlattı.

'Kurulum süreci tamamlandı.' 

"Bu ne tanrı aşkına neden bu tür şeyler yaşıyorum, sistem, sistemde nedir?" 

Genç kendi kendine bu soruları sorduğunda gözlerinin önünde yeni yazı satırları belirmeye başladı. 

'Sistem nedir?' 

Kendi sorusunu gözlerinin önünde tekrarlandığını gören genç istemsiz bir şekilde konuştu. 

"Evet nedir?" 

'Sistem ev sahibinin yaşam koşullarını sağlıklı bir şekilde geliştirmesine ve belirli bir seviyeye gelene kadar ev sahibine yardımcı olması için oluşturulmuştur, ev sahibinin sisteme sahip olabilmesi için, belirli konum, belirli bir zaman veya belirli bir olay örgüsünü tetiklemesi gerekir, şu anda ev sahibinin sisteme sahip olmasının sebebi belirli bir konum şartına bağlı olduğu görülmekte.'

Gencin bu yaşanan olay örgüsü karşısında kafasını tamamen karışmıştı, bu tür olayları internet romanlarında çok fazla görmüş hatta bir kaçını kendisi de okumuştu. 

Bu olayı gerçekte yaşayabileceğine kesinlikle inanmıyordu, ama inanmasa bile tüm bu olaylar gözlerinin önünde hatta bizzat kendisi yaşıyordu. Şu anda kendisini bile gerçekler karşısında yalanlayamıyordu. 

Bir süre daha düşünürken parmağı ile hafifçe masada bulunan fincana vurmaya devam ettikten sonra doğrulamak için bir kaç soru sormaya karar vererek konuştu. 

"Peki tamam dediğin gibi oldu diyelim, yaşam koşulları ile ilgili bir şeyler demiştin her neyse işte nedir o nasıl bir yardım?" 

Konuşmasına gerek bile kalmadan bunu sormayı düşündüğü anda gözlerinin önünde yeni satırlar gözüktü. 

'Ev sahibinin bilgileri kontrol ediliyor.' 

'Ev sahibinin varlıkları kontrol ediliyor.' 

'Bilgiler ve varlıklar kontrol edildi.' 

'Kontrol edilen bilgilerden çıkan sonuçlar şu şekildedir.'

'

İsim: Ma Hyung 

Yaş: 20

Eğitim Seviyesi: Üniversite

Anne: Ma Shun

Baba: Yok (Ölü) 

Yaşadığı Bölge: Hubei, Vuhan 

Yaşadığı Ev: Kira 

İş: İşsiz

Maddi Durum: Ortalama altı 

Kişiye Ait Servet: 362 Yuan

Varlıklar: Yok

' 

Hyung yeni öğrenmeye çalıştığı sistemin çok kısa bir zaman diliminde kendisi hakkında bu kadar derin bir bilgi birikimine sahip olmasını düşünmediği için çok şaşırdı. 

İsmi, yaşı ve diğer bilgileri dışında babası hakkında kendisinin bile hafızasında hatıralar bulunmuyordu, annesi ona her zaman babasından bahsedip anlatsa bile babası o doğduktan üç gün sonra trafik kazasında hayatını kaybetmişti, eve tek gelir kaynağı babası tarafından olduğu için o günden bu yana zorluklar içerisinde annesi ve o yaşamaya çalışmışlar zor şartlar altında zor zar bir üniversiteye girmeyi başarmıştı. 

Lakin hala okumaya devam ettiği için çalışmaya başlamamış yarı zamanlı olarak okul masraflarını ve yemeklerini idare edecek kadar bir yerde çalışıyordu, bugün de bu olaylar yaşanmadan çalışma yerine gitmek için evden ayrıldığında bir fincan kahve içmek için bu kafeye şans eseri girmişti. 

Sistem bilgileri gösterdikten sonra satırlar tekrar değişmeye başladı. 

'Ev sahibinin hesaplanan yaşam koşulları hayatını olumsuz etkilemektedir, ilk öncelik kişinin yaşam standartlarını yükseltmek.' 

'Yapılacak düzenlemeler hesaplanıyor.' 

'Düzenlemeler hesaplandı, ev sahibinin daha düzgün yaşamasına yardımcı olmak için yeni bir ev alması ve daha sonra yapılacak olan düzenlemeler için 7.500.000 Yuan ödenecektir.' 

Hyung'un okuduklarına şaşırmasına zaman bırakmadan cebinde bulunan telefondan bildirim sesi geldi. 

'Ding' 

Telefonu cebinden alıp gelen bildirimi açtığında tamamen afallamıştı. 

'Çin Hang bankası hesabınıza bilinmeyen XX kişisinden 7.500.000 Yuan havale gerçekleşmiştir.'

Gözlerini şaşkın bir şekilde iki kez kırpıştıran Hyung bi anda oturduğu yerden ayağa fırladı bu yaşanan şey tamamen mantık dışıydı, hesabına bu kadar büyük bir miktarda para girmesine rağmen yollayan kişi bilinmiyordu. 

Çevresindeki insanların kendisine garip bakışlar attığını gören Hyung daha fazla rahatsızlık vermemek için biraz önce yaşadığı olaya hala şaşırırken yavaşça koltuğuna geri oturdu ve sırtını geriye kadar yaslandı.