Bölüm 2- Annem Beni Görmezden Geliyor 

Sırtını koltuğa yaslayıp oturduğunda hala hesabına gelen parayı düşünüyordu. 

"Kesinlikle bir hata olmuş olması gerekiyor, yetkililer hızlı bir şekilde düzeltecektir bir süre beklemem ve parayı ellememek yeterli." 

"Evet kesinlikle bu şekilde olmuş olması gerekiyor ahh.." 

Ellerini alnına dayayıp stresli bir şekilde beklemeye başladı, 10 dakika, 30 dakika, 1 saat, 2 saat ama ne kadar beklerse beklesin ne yetkililer kendisiyle iletişime geçti ne de bu yaşanan olayın hata olduğuna dair mesaj kendisine iletildi sanki bu olaydan kimsenin haberi olmamış ve herkesin gözlerinden kaçmayı başarmış gibiydi. 

"Bu, bu gerçek olamayacak kadar tanrısal aman tanrım! Gerçekten bu paradan kimsenin haberi yok ve yanlış anlaşılma değil mi yani?" 

O sırada gözlerinin önünde satırlar belirdi. 

<Bu kadar saat beklemek yerine bana sorabilirsin, evet bu para senin!>

Satırları okuduktan sonra Hyung sisteme daha fazla dikkatini vermedi, başına birşey geleceğinden korktuğu için hızlı bir şekilde masasından kalkarak hesabını ödedi ve kafeden ayrıldı. 

İlk gittiği durak kendi hesabının bulundu bankanın şubesi oldu, bir süre sıra bekledikten sonra hesabında bulunan parayı kontrol ettirip bir hata olmadığı doğrulandığında daha çok şaşırdı. 

Kendisini daha fazla güvenceye almak istediği için hesabında bulunan paraya dokunmak gibi bir planı olmayan Hyung bankadan ayrıldıktan sonra yarı zamanlı işine gitti, akşam 19:00 saatlerinde eve geldiğinde annesine geldiğini ve kendisi için meraklanmaması konusu söyledikten sonra zaten güçsüz olan bedenini yatağına salıp anında uykuya daldı. 

Sabah saatlerinde odasının camında bulunan perdelerin aralığından güneş içeriyi ısıtmaya başladığında gözüne girerek Hyung'u rahatsız ettiğinde isteksizce yatağından doğruldu. 

"Ahh.. Ne kadar gerçekçi bir rüyaydı, sistem mi? O kadar fazla para mı? Hah.. Nasıl gerçek olabilirdi ki zaten!" 

Oturduğu yerde gerilip ayağa kalktıktan sonra odasının yanında bulunan banyoda ellerini yüzünü yıkayıp annesinin işe gitmeden önce yapıp masaya bıraktığı yemekleri yemek için hızlı hareket etti. 

Yemeğini yerden dün yaşadıklarını tamamen uykusunda gördüğü rüya olarak düşünen Hyung kendi kendine konuştu. 

"Sistem değil mi? Gerçek olamayacak kadar hayal ürünü haha.." 

Kim bilebilirdi ki bu sözleri mırıldandığında gözlerinin önünde yazıların belireceğini. 

<Günaydın, bugün daha fazla geç kalmadan ilk işinizin yaşam standardını yükseltmek olduğunu sana hatırlatmak isterim.>

Bu yazıları görünce Hyung neredeyse içtiği kahveyi ağzından püskürtüyordu. 

Hızlı bir şekilde hala rüyada olmadığını doğrulamak için kendisini çimdikledi ve canı gerçekten yandı. 

"Haaa? Bu, bu rüya değil miydi yani? Sistem rüya değilse peki o kadar para?" 

Dediğinde hızlı bir şekilde telefonunu eline alıp kullandığı bankanın uygulamasına giriş yaptı. 

'Hesap Bakiyesi: 7.500.000'

Kendi hesabında bulunan para miktarının sıfırlarına bakmaya devam ederken uzun bir süre sessizce kahvaltı masasında oturdu, hayatı sorguluyor gibiydi. 

Ben kimim? Neyim? Amacım ne? 

Elinde olan telefonu kapatıp masaya geri koyduğunda uzun bir süre geçmişti ve artık yaşadığı şeylerin gerçek olduğuna inanıyordu ama şu anda aklında bir soru vardı. 

"Bu kadar parayı nasıl elde ettiğimi anneme açıklamak için ne diyebilirim?" 

Sistem kendisinden yeni bir ev alarak ilk görev olarak yaşam standartlarını yükseltmesini istiyordu ama öncelikle bu parayı sistemi ifşa etmeden annesine açıklaması gerekiyordu ve nasıl yapması gerektiğini bilmiyordu. 

"Şans oyunu? Hayır, hayır, hayır, bunu söyleyemem annem hoşlanmaz ki zaten ilk başta oynamak için parayı nereden bulduğumu soracaktır değil mi?" 

Ellerini alnına koyup bu konuyu annesine nasıl açıklaması gerektiğini düşünmeye başladı, ne kadar düşünürse düşünsün bir yol düşünemiyordu, uzun bir süre düşündükten sonra sisteme sormanın mantıklı olabileceğini düşündü. 

"Sistem peki bu konuyu anneme nasıl açıklarım?" 

<Şu an için mantıklı açıklamayı benim bulmam hiç doğru bir seçenek olarak görülmemektedir, ilerleyen zamanlarda bu durumdan daha abartılı konularda sorunların ortaya çıkmasına sebep olur.>

Sistemin açıklaması o anda Hyung'a mantıklı geldi. 

"Bu konuda sistemden tarafından yardım almayacağım için kendim bir yol düşünmem gerekiyor, ama nasıl bir yol düşünebilirim." 

Düşünmeye devam ederken kahvaltı etmeyi bile unutmuştu, ne kadar düşündüğü belli değildi ki kapının açılma sesini duyduğunda düşünce sürecinden kurtulup yerinden kalktı ve kapıya doğru baktı, evet o kadar çok düşünmeye devam etmişti ki annesinin işten çıkma zamanı gelmişti hafifçe başını eğip camdan dışarıya baktığında hava neredeyse kararmak üzereydi, bi anda kendisininde yarı zamanlı işine gitmeyi unuttuğu aklına geldi ama zaten artık çok geç olmuştu. 

Annesi eve girip Hyung'u gördüğünde şaşırdı. 

"Oğlum sen işe gitmedin mi?" 

Elini kafasının arkasına götürüp kaşırken konuştu. 

"Ah.. Anne dün çok yorulduğum için bugün uyuya kalmışım daha yeni kalktığım için ise zaten geç kaldım o yüzden arayıp bugün gelemeyeceğim konusunda patronu haberdar ettim." 

Annesi bir şey anlamasın diye hemen bir bahane uydurarak dönüp odasına doğru ilerlemeye başladı. 

"O halde bu akşam uzun zamandır birlikte yemek yeme fırsatı bulduğumuz için yemek hazırlama mı bekle daha sonra seni çağıracağım." 

Annesi konuşurken elinde bulunan poşetleri tezgahın üzerine boşaltıyordu, Hyung annesine olumlu bir şekilde kafasını salladıktan sonra odasına geri döndü. 

"Aslında oynadığım oyunu bahane ederek anneme parayı kazandığımı değil de bir sponsor sayesinde yeni ev kiralamayı başardığım konusunda bahane söylemek zor olmayabilir, ama öncelikle yeni bir ev bulup satın almam gerekiyor." 

Bu konuyu bir süre daha derinlemesine düşündükten sonra yatağından kalkıp mutfağa gitmek için odasından çık, mutfağa geldiğinde annesi hala daha yemek yapmaya devam ediyordu. 

"Anne seninle konuşmam gereken bir konu var." 

Annesi dönüp Hyung'a baktı. 

"Konuşmak istediğin konu ne oğlum?" 

"Anne oynadığım oyun hakkında.." 

Annesi oyun sözlerini duyunca daha fazla konuşmasını engellemek için elini kaldırdı. 

"Çalışmamız gerekiyor oyunlardan bahsetmeyi bırak Hyung, üniversiteyi bitirip kendi hayatını düzene soktuğunda istediğini yapabilirsin ama şu an için ben ne dersem o şekilde davranmak zorundasın anladın mı?"

Hyung bir süre düşünüp yüzüne kararlı bir ifade yerleştirdikten sonra tekrar konuştu. 

"Anne önce beni bir dinle, oynadığım ekibim ile bir sponsor iletişime geçti birkaç haftadır onunla anlaşmaya çalışıyoruz şu anda anlaşmalar onaylandı, bizim için sunduğu faydalardan bir tanesi de yeni ve daha güzel bir eve taşınmaya yardımcı olmaları, kirası da onlar tarafından ödenecek. "

Annesi Hyung'a kafa karışıklığı içerisinde bir süre baktıktan sonra ellerini beline koyup tekrar konuştu. 

"Oğlum zamanımızda çok fazla dolandırıcı olduğunu sana her zaman söylemiştim ama sen hala bu kişilere inanmaya devam mı ediyorsun seni daha kaç sefer uyarmam gerekiyor bu tür faydaları kimse sağlamaz bu şeylere inanmaktan vazgeç ve derslerine daha fazla odaklan! Yemek neredeyse hazır birazdan sıcak sıcak yiyebilir daha sonra gidip derslerine çalışmaya devam et yarın işe gitmeyi de ihmal etme sakın. "

Annesinin Hyung'u hiç şaşırtmadı ve hızlı bir şekilde daha fazla konuşmasına izin vermeden geri çevirdi ve birkaç öğüt verip yolladı.

Salona gidip ellerini önünde birleştirip koltuğa oturduğunda yüzünde kararlı bir ifade vardı. 

"Her ne olursa olsun bu durumda daha fazla yaşamaya devam etmemiz imkansız hele ki bu şekilde bir fırsat elimizde varken." 

Elini çenesine götürüp kaşırken sessizce konuştu. 

"Yarın erkenden gidip yeni bir ev bulmam gerekiyor ilerleyen zamanlarda nasıl olsa bir şekilde anneme bu konuyu yavaş yavaş açıklama şansı bulabilirim." 

Bir süre sonra annesi masanın hazır olduğunu söylediğinde masada iki tabak soya fasulyesi çorbası ve pirinç topları tabaklarda duruyordu, Hyung masaya gidip annesi ile birlikte hızlıca yemeğin tadını çıkarıp odasına döndükten sonra yatağına uzandı ve uykuya daldı.