Çevirmen : Clumsy 

[Echidna: Bir konum belirttiğimi hatırlamıyorum ama…… Yasak Kütüphaneyi korumasını ve birilerini beklemesini söyleyen bendim.]

[Subaru: Peki… “O kişi” kim? Onu serbest bırakmak için ne yapabilirim?]

Beatrice dört yüz yıllık ıssız hayatında “Birini” beklemişti.

Ve Beatrice bile o “Birinin” kim olduğunu bilmiyordu. Tabii Subaru’nun da en ufak bir fikri yoktu.

Ama bizzat Echidna’ya, bu sözü veren kişiye sorarsa――

[Echidna: Gerçekten kim acaba?]

[Subaru: ――H, uh?]

[Echidna: Yo, yo, şaka yapıyor değilim, gerçekten merak ediyorum. Sence Beatrice’in beklediği “Kişi” kim olabilir?]

Echidna, cevabını bilmediği bir soruymuşçasına yanıtlamıştı. Bu yanıtla şaşkına dönen Subaru başını salladı.

[Subaru: Beatrice’in kimi beklediğini… sen bile bilmiyor musun?]

[Echidna: Hayır, bilmiyorum. Beatrice’in beklediği “Kişinin” kim olduğunu bilmiyorum.]

[Subaru: Ama… nasıl olur? Beatrice’e Yasak Kütüphanede beklemesini söyleyen sendin, değil mi? Eğer sen bilmiyorsan…… o zaman…]

Beatrice’e Yasak Kütüphanede beklemesini söyleyen Echidna iken ona  “O Kişiyi” bekleme şartı koyan kişi bir başkası olmalıydı.

O zaman çözümü bilen de bir başkası olmalıydı――

[Echidna: Hayır, yanılıyorsun.]

[Subaru: ――――]

[Echidna: Beatrice’e “O Kişiyi” bekleme talimatı veren bendim. Bu konuda haklısın. Yanıldığın şey daha temel.]

[Subaru: Temel mi?]

[Echidna: Beatrice’le bu kontratı ne için mühürledim? İşte bu konuda yanılıyorsun. Beatrice’e Yasak Kütüphaneyi korumasını söyledim, böylece “O Kişiye” içeriğini verecekti, düşündüğün şey bu mu?]

Subaru Echidna’nın nereye varmak istediğini anlayamıyordu.

Bu varsayım çok doğaldı. Birine talimatları devret, o da doğru kişinin ellerine ulaştırsın.

Ama Echidna, Subaru’nun bu doğal varsayımı karşısında kafasını sallamış ve şöyle demişti:

[Echidna: Beatrice’e verdiğim talimat bu değildi. Onunla bir kontrat mühürledim ve “O Kişiyi” beklemesini söyledim….. Bir yandan da onun kimi “O Kişi” olarak seçeceğini bekliyordum.]

[Subaru: ――――]

――――

――――――

――――――――――――

――――――――――――――――――――ne?

[Echidna: O çocuk özel bir amaç için yaratıldı. Ama şartlar onun orijinal amacı dışında bir şekilde hayatta kalmasını gerektirdi…… Bu yüzden de buradan uzaklaştırıldı ve yeni bir amaç edinmesi gerekti. O kıza bir görev atayarak hem gerekliliği yerine getirdim hem de o boş kıza yeni bir amaç vermiş oldum. Ve böylece onunla bir kontrat oluşturdum.]

[Subaru: ――Bu…]

[Echidna: Yasak Kütüphaneyi kollayacak ve her şeyi eninde sonunda gelmesi gereken “O Kişiye” aktaracaktı. Herhangi bir limit koymamıştım, çünkü doğru bir yanıt yoktu. O planlandığı gibi hayatta kalacaktı, ben de başka bir araştırmanın sonucuna bakabilecektim. Oldukça mantıklı, sence de öyle değil mi?]

[Subaru: ――――]

[Echidna: Tabii ki dört yüz yıl boyunca hiç kimseyi seçmemesi de başlı başına bir sonuç. Günler içerisinde tanıştığı herhangi bir kişiyi “O Kişi” olarak seçmemesi bir sonuç. Potansiyel olarak kontratı ihlal etmekle ölmek istemek arasında gidip gelmesi de bir sonuç.]

[Subaru: Peki sen… bu konuda ne hissediyorsun?]

[Echidna: ――? Bence bu harika.]

Echidna başını, cevabı inanılmaz bariz bir soru sorulmuşçasına kaldırmıştı.

Bu yanıt, bu tavır ve Subaru’nun zihnindeki kızın ifadesi tek bir sonuca yönleniyordu.

Tamamdır. Karar verildi. Kesinlikle anlaşıldı.

――Uğraştığı kişinin kim olduğu hakkında düştüğü yanılgı düzeltilmişti.

[Subaru: Echidna…… sen gerçekten bir Cadısın.]

[Echidna: ――――]

[Subaru: Anlaşılamaz, akıl sır erdirilemez bir canavarsın.]

[Echidna: ――――]

Ona anlattı. Kalbindeki yanıtı anlattı.

Neredeyse uzatmış olduğu eli geri çekti, bu elin kime uzanacağına kesin olarak karar verilmişti.

[Subaru: Ben…… Senin elini tutamam. Kimin elini tutacağıma çoktan karar verdim.]

[Echidna: ――――]

[Subaru: Kötülük barındırmayan bağlayıcı sözlerinle o kızın dört yüz yılını çaldın. ――Kararımı verdim. O kızın elini tutacağım. Seninkini değil.]

Böylece veda etmişti.

Elini, bir zamanlar birlikte yürümeyi düşündüğü kişiye doğru salladı. Başını kaldırdı. Ve önüne baktı.

Gözkapaklarının ardında o kızın son anındaki ifadesini görüyordu.

――Kaybolmanın ve ölmenin korkusuyla ağlamaya yaklaşan ama Subaru’yu koruyabildiği için bir şekilde rahatlamış olan o ifade.

Subaru, “Ölümünün” yasını tutan kızın peşinden gidecekti, karar verilmişti.

[Echidna: ――――]

Echidna’nın gözleri kısıldı.
Gözbebekleri Subaru’nun cevabına nasıl karşılık vereceğini düşünürcesine titreşiyordu.

Ancak cevap veremeden önce bir şeyler değişti.

[Minerva: ――――O geldi.]

[Camilla: Oh, yo, ben…… o-nunla hiç… hiçbir……ilişkim olsun is-istemiyorum artık.]

[Sekhmet:  Sıkıntılı bir yerde, daha çok sıkıntı yaratmaya gelen sıkıntılı bir insan, haa…]

Üç Cadıdan kendilerine has tepkiler gelmişti.

Ve Subaru, arkasında yoğun bir baskı hissetti.

Subaru’nun arkasına doğru bakan Echidna’nın gözleri de hafifçe irileşmişti. Subaru bu şaşkın bakışları takip etti ve onu gördü――

[???: ――――]

――Boynundan yukarısı karanlıkla kaplı bir şekilde orada duran kişi Kıskançlık Cadısıydı.

#Subaru içimin yağlarını eritti bu bölüm. Beatrice gerçekten yok yere 400 yıl beklemiş. Umarım Subaru şu milyonlarca problemi çözer de Beatrice'e de mutlu bir gelecek verebilir.
Bu arada Kıskançlık Cadısı Echidna'nın Kalesinde ne yapıyor ve nasıl geldi? 
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere!