Çevirmen : Clumsy 

—Geleceğe bakıyordu.

???: <—Git hadi, bir kılıç bile kuşanamıyorsun. Hırsız!!>

???: <Şahitlik edin. Galip ben olacağım.>

???: <Subaru, Emilia-neesama, yorulmuş olduğunuzu biliyorum. Üzgünüm. Ama size yük olacağım. Size etmek istediğim hiçbir teşekkür yeterli gelmez...>

—Emilia dokunduğu her renkli ışıkta farklı bir gelecek görüyordu.

???: <Öldürmeyi bu kadar istediğim birinin aslında iyi bir insan olduğunu düşünmek ne inanılmaz kâbus ama.>

???: <Konuşulmaması gereken hisler vardır. Bunların açığa çıkması seni tatmin etti mi?>

???: <Bu sana sözünü tutmuşsun gibi hissettiriyor mu? Öyleyse… eğer öyleyse o mağarada ölsem daha iyiydi! Bu şafağı göreceğimi bilseydim kendimi daha önce öldürürdüm…! Lanet olsun, lanet olsun!>

???: <Tanrım, üzgünüm. Ben güçsüzüm işte. Tanrım, üzgünüm. Öldüremedim, üzgünüm. Artık ▒▒▒ sonsuza dek yalnız kalacak. Bu kadar güçsüz olduğum için üzgünüm, Tanrım...>

—Eyvahlar, öfkeler, ölümler, doğumlar, vedalar, karşılaşmalar… Gelecek Emilia’ya pek çok formda sunuluyordu.

???: <Evet... kıymetli torunum... iyi yetişmiş olmalı...>

???: <Lanet gibi bir saçmalıkla asla ölmem!>

???: <Bir şey fark ettim işte... Bugüne kadarki yolumda yaaaaaaaaaalnız yürümemişim.>

???: <Nasıl olur da... içinde ruh olmaz!?>

—Gelecek çaresizlik dolu olmak zorunda mıydı? Keder ve acıdan başka bir şey yok muydu?

???: <Söz verdiim gibi seni öldürcem! Yeeh!? NATSUKI SUBARUUUUUUUU!!>

???: <Fazla mı istekhli davranıyorum? Fazla anlahyışlı bir şeyler mi söylüyorum? Kihmse ölmesin, kihmse ağlamasın… bunun nesi karmmaşık ki?>

???: <Neticede kanımızı son damlasına dek akıtmalıyız, değil mi?>

???: <Doğruymuş yanlışmış, iyiymiş, kötüymüş, hepsi deli saçması. Burada duracaksın. İster Ejderha ol ister Cadı, yolumu kesiyorsan… seni ezip geçerim.>

—Öyleyse bu yolları seçmek onun kabahati miydi? İyilik dilemekte bir hata mı etmişti?

???: <—Yardım istemek için dua etmenin kibirli bir hareket olduğuna inanıyorum. Dualar af dilemek içindir.>

—Son ışık dünyasında, Emilia’nın daha önce hiç görmediği bir kız uyanmış ve konuşmaya başlamıştı.

Onunla doğru düzgün bir konuşma yapmalıyım diye düşünmüştü.

※　※　※　※　※　※　※　※　※　※　※

Emilia'nın görüşü netleşti ve rüzgârlı bir çayırlıkta olduğunu fark etti.

Üzerinde beyaz bir masa duran bir tepedeydi. Beyaz bir sandalyede oturuyor, birkaç saniye önce neler olduğunu hatırlayamıyordu. Ama bir hayal dünyasında olduğunu biliyordu.

Emilia: “Echidna?”

Onu Yargılamanın sonunda karşılayacak biri varsa bu kişi Yargılamaların denetçisi olan Echidna olmalıydı. Emilia’nın gözleri onu arıyordu.

Fakat ufka dek uzandığını gördüğü bu arazide ne bir sığınak ne de insan varlığını işaret eden bir şey bulunuyordu. Ve masayı terk edip yürümeye başladığı takdirde onu da yitirip bir daha asla bulamayabilirdi.

Bu noktada olduğu kesindi ama garip bir şekilde ufuktan aşağı düşebilirmiş gibi hissediyordu.

Kendisini sakinleştirmek için derin bir nefes aldı ve etrafta hiç kimse olmadığı için hareket etmeye karar verdi.

Belki de bir çıkış mevcuttu. Onu bulur ve buradan çıkardı. Burada vakit kaybederek bir şey kazanacağı yoktu.

???: “Sonsuzluk gibi geldi—haa—ama neden bu durumlar—huu—hep nöbet bendeyken oluyor ki—haa? Pek sevindiğimi söyleyemeyeceğim.”

Emilia: “...auh,”

Bir saç topunun ansızın masanın ucunda belirdiğini gören Emilia donakalmıştı.

Bakakaldığı şey, gözlerinin önünde ayaklanmaktaydı.

Sonra da yutkundu.

???: “Mm... anlaşılabilir bir tepki—haa—ve doğru da—huu. Önceki çocuk biraz kalın kafalı olmalı—haa.”

Emilia: “—”

Bu kişinin ağzından çıkan her söze kasvetli bir iç çekiş karışıyordu.

Bunaltıcı uzunlukta morumsu kırmızı renkte saçları olan, son derece cansız bir kadındı. Yorumları hiç çetrefilli değildi ve gayet rahat görünüyordu.

—Ancak Emilia boğulurmuş gibi yoğun bir baskı hissediyordu.

Bu kişinin canı isterse Emilia’nın kafası anında yitebilirdi.

Emilia geçmişine kavuşmuştu ve bedeni tamamını barındıramayacağı çoklukta manayı manipüle edebiliyordu. Yalnız bir savaşçı olarak inanılmaz bir kapasiteye kavuşmuş olsa da bu kadına karşı en ufak bir şansı olmadığını hissedebiliyordu.

Emilia’yı bir sineği kovar gibi rahatlıkla öldürebilirdi—Emilia bunu biliyordu.

Kadın: “Bu kadar tedirgin olmana gerek yok—huu. Seni yaralamak veya yaralanmak istemiyorum—haa.

Uzayıp giderdi—huu. Ama Echidna seni görmek istemediği için—haa—beni burada kalmaya zorladı.”

Emilia: “An-anlıyorum...”

Emilia ürkek bir şekilde kafasını salladı.

Bu kadından gelen baskının azalacağı yoktu. Emilia’yı rahatlıkla öldürebileceği gerçeğinde herhangi bir değişiklik olmamıştı. Ama Emilia’yı istediği zaman öldürebileceği gerçeği değişmiyorsa Emilia korksa da korkmasa da durum aynı olacak demekti.

Emilia nefesini aldı, tuttu ve geri bıraktı. Bunu yaparak kendisini sakinleşmeye zorladı.

Emilia: “Echidna'nın yerine geldin... öyleyse sen de mi bir cadısın?”

Kadın: “—Demek—haa—düşündüğümden daha cesursun—huu. Kritik anlarda çekingen davranmıyorsun—haa—bu huyu annenden almış olabilirsin—huu.”

Emilia: “Annemi tanıyor musun?”

Kadın: “Sana her şeyi anlatamam ama evet—haa.”

Bu beklenmedik bağlantı Emilia’nın yutkunmasına yol açmıştı ancak kadın bu yorumdan sonra tamamen bitkin düşmüş görünmekteydi. Emilia sorgulamalarını sürdürse dahi büyük ihtimalle bir şey elde edemezdi.

Kendi kendine şöyle düşündü; annesi konusunu geçici olarak rafa kaldıracaktı. Geçmişini görmüş, imkânsız bir geleceğe tanık olmuş, Fortuna ve Juice’in ışıkları kalbinde parlar olmuştu.

Şimdilik bu fazlasıyla yeterliydi.

Emilia: “Sana nasıl seslenmemi istersin?”

Kadın: “Kargaşa çıkarmayan çocukları severim—huu—Typhon da senden bir ders alsın isterdim—haa. Benim adım Sekhmet—huu. Tahmin edeceğin üzere Tembellik Cadısıyım—haa.”

Diyen Sekhmet bedenini masaya yaslayarak hafifçe gülümsedi.

#Sekhmet’i özlemişim. Şu cadılarla çay partisi bölümlerini çok sevmiştim, diğer cadılarla da görüşebilmek isterdim. Ama Yargılamalar ortadan kalkacak ve bizimkiler Sığınağı terk edecekse böyle bir şey bir daha mümkün olur mu bilemiyorum. Bir de Emilia’nın annesi ile cadılar arasındaki bağlantıyı ve Echidna’nın Emilia’ya yönelik nefretinin sebebini çok merak ediyorum. Er geç öğreneceğiz dostlar, sıkın dişinizi.
Öyleyse bakalım Emilia ve Sekhmet ne konuşacakmış, günün üçüncü bölümüyle devam ediyoruz!