Çevirmen: Clumsy

— Subaru başkente gelinceye kadar her şey bitmişti.

Yolda Emilia ile olan konuşması tamamen aklından çıkmıştı.

Yanında güvenle oturan kızı sonunda kurtardığı için rahatlamış ve mutlu olmalıydı.  Ancak durmadan hareket eden ejder vagonunda Subaru’nun aklındaki tek şey diğer kızdı.

[Rem… Kimdi?]

Yanındaki kız başını eğerken, kafası karışık bir görünüşle bunu söylemişti.

Kızın sesinde, ifadesinde şaka yapıyor olduğunun ufacık bir kanıtını aramıştı. Ağzından dökülecek 'sadece şaka yapıyordum' cümlesini duymayı umuyordu.

Petra ya da diğer çocuklar olsun hiç kimse Rem'i hatırlamıyordu.

Vagondaki herkesle bu gerçeği doğrulayan Subaru, sürücüye başkente ulaşmak için acele etmesini emretmişti. Yüzünde ölüme giden birinin umutsuz ifadesi vardı.

İmkansız. Bir hata olmalı.

Her şey çok iyi gidiyordu. Herkes kurtulmuştu, görev tamamlanmıştı. Onca acıya ve üzüntüye rağmen, kalbindeki asla iyileşmeyecek yaralara rağmen her şey sonunda hallolmuştu.

Ama yine de –

[Aha! Bu Subaru-kyun! Etkileyici Crusch-sama, bu kaprisli küçük serseriyi bulmayı başarmışsınız!]

Salona giderken koridorda ikisini gören biri onlara seslendi.

Şövalye kıyafetlerinden kurtulmuş, kısa bir elbiseyle dolanan bir çift kedi kulağı kıpırdadı. Ferris onlara doğru yürüdü ve kibarca Crusch'un ellerini kaldırdı.

[Crusch: Ferris-san…]

[Ferris: Ben yalnızca Ferris’im! Ferris ve Crusch-sama birbirlerini çok uzun zamandır tanıyorlar nyan. İsmime bir -san eki eklemeye devam edersen yalnızlık ve umutsuzluk içinde öleceğim nyan.]

Bir eliyle Crusch’ın ellerini tutan Ferris, diğer eliyle de onu omzundan dürttü. Böyle sevecen bir etkileşim karşısında Crusch ne yapacağını bilemedi ama durumu olduğu gibi kabul etti ve bir [Özür dilerim] ile başını eğdi.

[Crusch: Eskisi gibi olmak için… Kolay olmasa da elimden geleni yapacağım, Ferris… Evet. Sadece Ferris.]

[Ferris: Sorun değil nyan, çünkü Ferris daima Crusch-sama’nın yoldaşı oldu ve sonsuza dek yanınızda yer almaya devam edecek. Crusch-sama'nın böylesine şirin bir versiyonuyla birlikte olarak Ferris, Crusch-sama’ya bayılmak için daha da çok sebep bulacak nyan. Bu düşünce Ferris’i çok mutlu ediyor nyan!]

Crusch'ın ellerini yukarıya ve aşağıya sallarken Ferris, ona bir öpücük gönderdi.

Onları izlemek Subaru’nun kalbinde büyüyen huzursuzluğu katlanılamaz hale getirdi.

Crusch çok değişmiş olmasına rağmen, Ferris ona her zaman olduğu gibi davranmış ve onu her zaman olduğu gibi kabul etmişti. Bu, Subaru'nun anlayabileceklerinin ötesinde bir şeydi.

Ferris'in bu gülümsemesinin altında ne kadar iç mücadele yatıyor olmalıydı? Bunu düşünmek onu duygulandırıyordu.

[Ferris: Subaru-kyun, salona gelin nyan. Emilia-sama ve yaşlı adam Wilhelm bizi bekliyor.]

[Subaru: …A..ah.]

Düşüncelerinin sesine bir şey eklemiş olması gerekirdi ancak Ferris bunu fark etmemiş gibi görünüyordu.

Ferris [Bu taraftan, Crusch-sama] diyerek eliyle yolu gösterdi.

Subaru ve Ferris arasındaki bu atmosferde Crusch, kaşları arasında ortaya çıkan belirsizliği gizlemeye çalıştı. Onlara sırayla baktı ve hiçbir şey söylemeden sessizce Ferris’in adımlarını takip etti.

Subaru ise derin bir nefes alarak dudaklarını ısırdı ve gözlerini kapattı.

Zihni sınırdaydı. Kalbi ıssızdı. Bu durumda hiç kimseyi görmek istemiyordu. Ama yapacak bir şey yoktu. Kendisini rahatlatmak için bahaneler uydurmayacaktı.

Çünkü yapmak istediği son şey, kendi acısı için onu suçlamaktı.

Böylece salona gecikmiş bir şekilde girişlerini yaptılar.

Subaru odaya bakarken bütün gözlerin üzerinde olduğunu fark etti. Kendisi dışında 4 kişi vardı; Emilia, Wilhelm ve ondan bir adım önde duran Crusch ile Ferris.

Subaru sonuncu kişi olduğunu görerek arkasındaki kapıyı kapadı ve Emilia'nın yanına doğal bir şekilde oturdu.

[Emilia: Subaru…]

[Subaru: Sorun yok. Şimdi sakinleştim, Emilia-tan — Ben, iyiyim.]

Emilia’nın endişeli çağrısına kaygısızca cevap verdi. Ama gözleri ona bakmıyordu. Onunla göz göze gelmemeyi tercih ediyordu.

Eğer Emilia ile göz göze gelirse kendisinin küçümsenen bir yönü ortaya çıkabilirdi. İşte bu düşünce onu kontrol edilemez bir korkuyla dolduruyordu.

[Ferris: Herkes burada olduğuna göre, hadi başlayalım!]

Bir alkış sesi ile herkes dikkatini Ferris’e verdi.

Crusch’ın bu durumda bir toplantı yönetmesi imkansızdı.Bu yüzden görev Ferris’e düşmüştü.

Aşağı yukarı herkesi inceleyen Ferris, bir kolu havada odada yürümeye başladı.

[Ferris: Bir itiraz olmadığına göre hadi durumumuzu değerlendirelim nyan.]

Böylece, herkesin tamamen farklı olmasını istediği toplantı, gülümsemelerle başladı. 

// Bakalım toplantıda neler konuşulacak. Öğrenmek için okumaya devam,nyan! :)