Çevirmen : Clumsy

Subaru: “ーー『Ölü Kitabına』daldığımda Reid’in geçmişi yerine beyaz, boş bir alana götürüldüm. Orada『Oburluk』Günahı Başpiskoposu olan…… kendine Louis diyen bir kız vardı. Onun söylediği ve göründüğü kadarıyla gittiğim o alan Od Lagna’nın beşiği, 『Hatıralar Holü』 gibi bir şeymiş.”

Subaru, ayak tabanlarını izleyip yayılan titremelerin süregeldiği kulede, 『Ölü Kitabının』içerisinde gördüklerini açıklıyordu.

O beyaz boşluğun içerisindeki kızla karşılaşmasının ve『Hatıralar Holü』denen o yerin gerçekliği. Ezici bir güce sahip doğaüstü bir varlığın devreye girişi, Od Lagna.

Tüm bunlar Subaru için bilinmeyen bir kelimeler yumağı ve birer fenomen olsalar da bu dünyanın genel kültürüne ve saçmalıklarına aşina kişiler için değerli bilgiler olmaları gerekiyordu.

Subaru’nun açıklamaları karşısında Beatrice, düşünceli bir şekilde “Od Lagna……” diye mırıldandı.

Subaru: “Louis, onun dünyayı parçalanmaktan koruyan bir mekanizma gibi bir şey olduğunu söyledi. Bu konuda herhangi bir fikrin var mı?”

Beatrice: “Betty de o konuda çok bilgili değil, sanırım. Ama bu dünyanın çekirdek noktası olduğu için…… tüm mananın geri döndüğü yer olduğu söyleniyor, doğrusu.”

Şüphelerine karşılık kafasını sallayan Beatrice’in yanıtı bu şekildeydi. Ardından parmağını burgulu saçlarına yerleştirip o yumuşacık telleri okşayarak devam etti.

Beatrice: “Tüm mana Od Lagna’ya dönüyor ve dolaşıma giriyor…… Başka bir deyişle Od Lagna ruhların ölümü ve dirilişiyle yakından ilişkili bir varlık. Bu nedenle Betty ve diğerleriyle ilişkisiz bir şey olduğu söylenemez.”

Echidna: “Bununla birlikte bizler kökenlerimiz gereği özeliz. Bizim varlığımız Od Lagna yoluyla örtüşmüyor. Bu bağlamda diğer normal ruhların aksine biz, Od Lagna’ya tarafsız bir gözle bakabiliyoruz.”

Subaru: “Normal ruhların aksine diyorsunuz…… Demek öyle. Yani görünüşünüze rağmen böylesine uzun yaşama sebebiniz bu herhalde.”

Echidna Beatrice’in sözlerini devam ettirirken Subaru, söylenenlere ikna olmuştu.

Konu başlığından sapılmış olsa da Beatrice ve Echidna’nın yüzlerce yıl yaşadığı doğruymuş gibi görünüyordu.

Uzun ömürlerinin ardındaki sebepse birer ruh olarak kökenleri olabilirdi.

Subaru: “Bana soracak olursanız Beatrice’in tatlılığı onu ruhtan ziyade peri kılıyor.”

Beatrice: “……Bu, Subaru’nun daha önce de söylediği bir şeydi, sanırım. Anlaşılan aptal Subaru bilmiyor ama peri burada bir iltifat değil, doğrusu. İşte bu yüzden, ee~hh, Betty bu aşağılanma karşısında sevinse mi üzülse mi bilemiyor, yani tuhaf oldu, sanırım.”

Subaru: “Hmm, demek öyle. Öyleyse kabalığım için özür dilerim.”

Fantezilere ev sahipliği yapan yabancı diyarlarda perilerin insanları aldatıp onlara hasar vermesinin epey yaygın olduğu doğruydu.

Aynı düşünce bu dünyada da mevcutsa birine peri demenin iltifat kabul edilmemesi doğaldı.

Subaru: “Üzgünüm. Öyle tatlısın ki seni yiyip bitirmek istiyorum demek istemiştim.”

Beatrice: “Tatlılığın tamamlayıcısı olarak yemek isteme hissi de bir tuhafmış, doğrusu!”

Subaru: “Ha, öyle mi? Senin de tatlı şeyleri ağzına sokasın gelmez mi?”

Meili: “Bu bana kötü hayvan-chan’ların bebekleri dikkatlice ağızlarına atıp ölene dek çiğneyişini anımsa~ttı.”

Beatrice, Meili’nin bu gereksiz beyanı karşısında ürperdi.

Her şeye rağmen konudan bir kez daha sapılmıştı. Burada kritik olan mesele şuydu kiーー

Echidna: “ーーO, Od Lagna beşiği. 『Hatıralar Holü』nasıl bir yerdi?”

Subaru: “Ruhların arıtıldığı bir yermiş, öyle bir rütbe verilmiş, bunu biliyor muydunuz?”

Echidna: “Ruhların arıtılması…… arıtıp temizlenilmesi anlamında mı? Od Lagna’nın oynadığı rolün mana dolaşımı sağlamak olduğu düşünülünce bu, gülünecek bir mesele olmaktan çıkıyor.”

Subaru bir kez daha Echidna’yla aynı görüşteydi.

Bizzat o mekana tanık olmuşken buna ne gülebilir ne de abartı olduğunu söyleyebilirdi.

Tüm ölülerin ruhları『Hatıralar Holüne』varıyor ve dolaşımları sağlanıyordu.

Sonrasında da ruh, ömrü boyunca biriktirdiği hatıralar ve tarih gibi silinmez lekelerinden arındırılıyor, saf bir varlık halini alarak bir kez daha yepyeni bir yaşam kazanıyordu.

Subaru: “Aslına bakarsanız bunun epey iyi bir açıklama olduğunu düşünüyorum. Sistem ölülerin ruhlarını yeniden kullanıyor…… ve orada yıkanıp arındırılan『Hatıralar』bu kütüphanedeki 『Ölü Kitapları』 oluyor.”

Echidna: “Yani diyorsun ki bir yerlerde kaybolmuyorlar, dünya ölüleri hafızasında tutuyor. Bu kitaplıklara bakınca seninle tomurcuklanıp gelişen bir şair şeklinde alay etmek de mümkün olmuyor.”

Bu dünya tarafından sürgün edilmiş bu kitaplıklar, 『Hatıralar Holüne』ulaşan her şeyi kaydediyordu.

Başka bir deyişle『Hatıralar Holü』, 『Ölü Kitaplarının』derlenip oluşturulduğu yerdi. Yani kitap şeklinde hazırlanan hatıraların bu kitaplık raflarına 『Ölü Kitapları』olarak yerleştirildiği bir sistem söz konusuydu.

Ve 『Oburluk』da bireylerin hatıraları ve tarihinin aslında nasıl olması gerektiği hususunda bencilce hareket ederek kötülüğünü devreye sokmuştu.

ーー『Oburluğa』bahşedilen gücün kimliği tamı tamına buydu.

Subaru: “Bu doğruysa Od Lagna’nın esasında yapması gereken ruhları filtreleme fonksiyonu onlar tarafından keyfi olarak kendi başlarına yerine getiriliyor. Bu sayede parçalanmış『Hatıraları』midelerine indiriyor ve kelimenin tam anlamıyla başkalarının『Hayatlarını』yiyorlar.”

Kelimelere dökülünce ne denli kötü bir eylem olduğu anlaşılabiliyordu.

Louis, bunun aşağı yukarı『Mutlu Olma Amaçlı Deneme Yanılmalar』olduğunu söylemişti. Mümkün olan her hayatı ele geçirip yiyecek ve kendisine uygun keyifli bir hayat seçecekti.

Bu da nihayetinde zafere ulaşmak için mütemadiyen piyango bileti almak gibi bir şeydi.

Sınırsız bilet alma hakkı elde etmelerinin sonucunda Louis ve abileri, insanları yemeğe dönüştürüp mutluluğu yakalama yolunu seçmişti. ーーBu da Subaru’nun gözünde ürkütücü ve tüyler ürperticiydi.

Lakin o ürkütücü şey, Louis ve diğerlerinin hükmü değildi. Düşüncelerinin özel veya anormal olmayışıydı.

Sınırsız piyango bileti alma hakkı karşısında kim olsa talihli kişi olana dek bilet almaya devam ederdi.

İşte bu yüzden Louis Arneb’in eylemleri, fazlasıyla, epeyce, tamamıyla insaniydiーー

Beatrice: “Öyle olsa bile başkalarının kurban edileceğini bile bile bunu yapmaya devam etmemek gerekir, sanırım.”

Subaru: “Beatrice…..”

Beatrice: “Birilerinin feda edileceğini bile bile şansını denemeye devam etmek aklı başında birinin düşünce şekli değildir, doğrusu. İşte bu yüzden, bir Günah Başpiskoposuna sempati duyulamaz, sanırım.”

Subaru’nun aklındakini çözen Beatrice, açıkça böyle söyledi.

Oldukça net bir ayrım söz konusuydu, düşüncelerin içerisinde kapana kısılmakla merhamete layık olunmazdı. Beatrice, Subaru’nun gerçek düşüncelerini gayet iyi bilerek onun dile getiremediği sözcükleri dile getirmişti.

Evet, burada sempatiye yer yoktu.

Kişiler bulundukları durumdan veya ait oldukları bir yerin olmayışından sorumlu tutulamayabilirlerdi. Ancak ilk adımı yanlış atıp sonra da o yanlış yolda ilerlemek, kişilerin kendi tercihiydi.

Her kim olursa olsun, ne ekerse onu biçmeliydi.

Meili: “Ama bu epey tu~haf. Kitap neden hayatta olduğu zamana dair tüm detayları biliyor olmasına rağmen o bilinmeyen yerle bağlantılı ki, ha~h?”

Subaru: “Bu…… bunun sebebi ölü bir insanın ruhunun『Hatıralar Holünde』geri dönüştürülmesi, yani toptan satılan bir kitabın doğrudan üreticisine bağlı olması…… Yo, bu açıklama eksik oldu.”

Subaru, Meili’nin şüphelerini net bir şekilde dindirememişti.

Evet, Reid’in『Ölü Kitabı』neden『Hatıralar Holüyle』bağlantılıydı?

Subaru’nun hatıralarını yitirmeden önce hiç değilse bir defa bir『Ölü Kitabı』okumuş olması gerekiyordu. Julius’un da aynı sıralarda bir kitap okuduğunu işitmiş ve önceki bir döngüde Meili’nin kitabını okumayı da deneyimlemişti.

Ancak bu deneyimler içerisinde okuyucuların o boşluğa gönderilmesi şeklinde bir kayıt yoktu.

O zaman belki de bunu Louis’in bir müdahalesi olarak görmeleri gerekiyordu.

Subaru: “Ancak『Oburluk』beni çağırmaya niyetlenmiş gibi görünmüyordu. Benim varışım onun bile hesaplarının ötesindeymiş gibi gelmişti…… yani Louis, Reid’in『Ölü Kitabı』üzerinde bir taktiğe başvurmamış olmalı.”

Beatrice: “ーーBetty’nin bir hipotezi var, doğrusu.”

Düşüncelere dalmış Subaru’nun önündeki Beatrice, bir parmağını kaldırarak böyle söyledi.

Subaru’ysa o parmağa bakıp “Hipotez mi?” diyerek sözlerinin devamını getirmesini istedi.

Subaru: “Hadi anlat bize. Aklına nasıl olasılıklar geliyor?”

Beatrice: “Kütüphanedeki『Ölü Kitapları』, 『Hatıralar Holünde』ruhlardan sıyrılan hatıraları kaydediyor, sanırım. Normal mekanizma onların bir kitap şeklinde okunması……. Peki bu kayıtlar başka amaçlar uğruna kullanılırsa ne olur sizce, doğrusu?”

Subaru: “Ölülerin hatıralarını『Ölü Kitapları』dışında bir yolla kullanmak mı? Ama『Ölü Kitapları』dışında nasıl kullanılabilirler ki……”

Echidna: “ーーAh, anlıyorum, demek öyle. Gerçekten akıllıca, Beatrice.”

Subaru, Beatrice’in sözleri karşısında kaşlarını çattı. Fakat Echidna, idrak ettiğini anlatır şekilde araya girdi. Bununla da kalmadı, Echidna’nın ardından Meili bile parmaklarını ağzına koyarak şöyle dedi:

Meili: “Acaba, bununla kastettiğin şey?”

Subaru: “Bir saniye bir saniye, anlamış gibi bir surat ifadesine bürünmesene. Kaybetmekten gerçekten nefret ediyorsun ha. Kendinle ilgili yeni bir yön keşfetmiş olman güzel ama bir çocuk gibi anlamadığın şeye anlamadığını söylemen gayet de affedilebilir bir şeydir, içerisinde bulunduğun konum bu.”

Meili: “Burada kaybetmekten nefret eden esas kişi onii-san değil mi, ha~h? Ben bile kafamı yorunca adamakıllı anlayabiliyorum ve sonra da bunu dile getiriyorum~…… Yukarıdaki kırmızı kafalı onii-san, demek öyle, ha~.”

Subaru’yu elleriyle kenara iten Meili, Beatrice’i doğruladı. Akabinde Beatrice de iç çekerek,

Beatrice: “Meili’nin fikri doğru, sanırım…… Reid, öyle, doğrusu.”

Subaru: “Umm, kastettiğiniz şey nedir acaba?”

Echidna: “Reid’in geçmişine『Ölü Kitabı』aracılığıyla atıfta bulunulamıyor. Çünkü içerisinde Reid Astrea’yla ilgili bir kayıt yok. An itibarıyla Reid’in kaydı farklı bir sebeple kullanılıyor ーーO da Reid Astrea’yı bu kulenin sınav görevlisi olarak yeniden inşa etmek.”

Subaru: “Ah!”

Echidna’nın açıklamasını işiten Subaru da nihayet anlamıştı.

Durum sahiden de buysa gayet ikna ediciydi. Subaru’nun『Ölü Kitabını』okumasının sonucunda gerçekleşenlerle çelişmiyordu.

Beatrice: “Reid’in hatıraları, okunmak için değil, onu yeniden inşa etmek için kullanılıyor, sanırım. Yani Subaru’nun daha önce o hatıraları neden okuyamadığı anlaşılabilir, doğrusu.”

Subaru: “Bunun yanı sıra dünkü benim 『Hatıralar Holünde』hatıralarını Louis’e kaptırmasını da açıklar.”

Düne kadar orada olan Subaru’nun da tıpkı şu anki Subaru gibi Reid’i yenme yolunu çözdüğü şüphesizdi. Bu yolu denemesi sonucunda da kütüphanede Reid’in kitabını okumuş ve aynı şekilde o beyaz dünyaya gönderilmişti.

İşin doğrusu Louis, bunun dün geceden beri Subaru’yla ikinci karşılaşması olduğunu bizzat dile getirmişti. İlk karşılaşmalarında Subaru’nun hatıralarını yemiş ve ikinci karşılaşmalarında da geri kalanları tüketmeye kalkışmıştı.

Subaru: “Ama bunu hesaba katacak olursak bu kitap asla Reid’i ele geçirmek için kullanılamayacak demektir, ha…… Yo, onu boş verin, insanı doğruca 『Oburlukla』istenmedik bir yüzleştirmeye gönderecek tehlikeli bir kitap demektir.”

Echidna: “Sanırım öyle. Her halükârda, beklenmedik bir şey olsa da Natsuki-kun’un hafıza kaybının ardındaki sebebi çözmemiz iyi oldu. Hatıraları ortadan kaldırmak kulenin bir işlevi değilmiş…… Çünkü kule şu an için『Oburlukla』irtibata geçmeye yol açan bir tuzak yaratmayı hedeflemiyor olmalı.”

Subaru: “Bu, şe~y, sanırım öyle.”

Kulenin yaratıcısının ani bir ölüm öncesindeki varlığa geçişi hesaba katıp katmadığı muammaydı. Belki de işlerin bu şekilde sonlanması yalnızca bir tesadüftü ki Subaru’nun inanmak istediği de buydu.

Aksi takdirde bu kulenin inşasının ardındaki şahsiyetin ya fazlasıyla yıkıcı bir düşünce şekli var ya da şeytan gibi kötü bir kişiliğe sahip demekti.

Subaru’nun böyle bir hatırası olmasa da Shaula, o kişiden Usta-sama şeklinde bahsediyor ve onun Subaru’yla aynı kişi olduğunu iddia ediyordu, dolayısıyla Subaru da bu dedikodudan doğabilecek daha büyük hasarlardan korkuyordu.

Subaru: “Reid yeniden inşa edildi, onun kitabı『Boşaldı』. İşte bu nedenle de『Ölü Kitabı』doğruca Od Lagna’ya bağlandı…… demek doğru olur mu?”

Beatrice: “Şimdilik tek hipotezim bu, sanırım. 『Oburluklardan』birinin neden orada gizlenip pusuya yattığıysa hala gizemini koruyor, doğrusu. Ama söylenebilecek tek bir şey varsa o da……”

Reid’in『Ölü Kitabının』etrafında meydana gelen açıklanamaz bir olaylar silsilesi olduğuydu.

Bununla ilgili bir hipotez mevcuttu. Doğal olarak cevapları henüz bulunmamış sorular cevaplanmamış olmayı sürdürüyordu. Bununla birlikte maalesef ki Subaru ve diğerlerinin sorular üzerine düşünecek daha fazla vakti olmayacaktı.

Bunun kanıtı daーー

???: “ーーEchidna! Herkes iyi mi!?”

Merdivenlerden koşturarak çıkıp『Taygeta』Kütüphanesine ulaşan ıssız şövalyeydi. Bu soru karşısında Echidna hızlıca kafasını arkaya çevirdi ve gözleri irileşti.

Echidna: “Julius, epey acelen varmış gibi görünüyor, haksız mıyım?”

Julius: “Beklenmedik olaylar patlak verdi. Bir an önce herkesin fikrini duymak isterim…… hm.”

Yakışıklı genç adam, Julius, Echidna’nın sorusunu yanıtlayarak gruba yaklaştı.

Belli belirsiz bir gerginlik ve temkinlilikle yanakları kaskatı kesilmişti ancak yerde oturan Subaru’yla göz göze geldiği saniyede sarı gözleri hafifçe irileşti.

Julius: “Demek uyanmışsın, Subaru. Bu sahiden de çok hayırlı olmuş. Peki benim kim olduğumu biliyor musun?”

Subaru: “Sanırım ilk önce bu endişe geliyor. Umm, öyleyse sen……?”

Julius: “ーーBiliyordum.”

Subaru: “Yalan söylüyordum! Şaka yapıyordum! Sen Julius Juukulius’sun! O ciddi surat da neyin nesi, böyle olacağını biliyordum! Sağ salim geri geldim işte!”

Julius: “Hmph. Ben de şaka yapıyordum. Bunu iyileştirilemez çocuksuluğunun karşılığı olarak gör. ーーAma şimdi sizlere pek de gülünesi olmayan bir şey söyleyeceğim.”

Tartışmada köşeye sıkışmış olan Subaru, gergin bir ifadeye büründü. Subaru’nun tepkisi karşısında homurdanan Julius’sa hemen ardından hiç gecikmeksizin ifadesini güçlendirdi.

Sahiden tıpkı söylediği gibi gülünesi olmayan bir şeyler söylemeye niyetli olabilirdi.

Julius: “Subaru’nun『Ölü Kitabıyla』ilgili raporunu dinlemek istesem de acil bir durum söz konusu. ーーShaula Hanımın kulenin dışında hissettiği anormallikler doğrulandı.”

Subaru: “Ama Shaula’yı ortalıkta göremiyorum……”

Julius: “O, şu anda kulenin dış duvarındaki tehditle ilgileniyor. Bununla birlikte, müdahalesinin yeterli olmayacağı kesin.”

Subaru, sözlerinin dolambaçlı mizacını konu alarak Julius’a sert bir bakış attı. O bakışları karşılayan Julius ise kısa bir iç çekişin ardından “Özür dilerim” diyerek konuya girdi.

Julius: “Hepiniz hafif titreşimleri hissetmiş olmalısınız. Onlar, ayak sesleri.”

Subaru: “Ayak sesleri mi?”

Julius: “Evet.”

Subaru ve diğerleri bu beklenmedik kelimeler karşısında kafalarını eğerken onları gören Julius ikinci bir derin nefes sonrası devam etti.

Julius: “ーーAugria Kum Tepelerinin belirli kısımlarında var olan Cadı Yaratıkları, hep birlikte bu kuleye hücum ediyor. Shaula Hanım onlarla çarpışsa da içeriye girmeyi başarmaları an meselesi.”

#Yani Reid’in kitabından faydalanarak yenmek mümkün olmayacak. En azından Oburlukların birine erişmek için bir yöntemleri oldu. Gerçi buna fırsat bulamayacaklar gibi görünüyor çünkü kum tepelerinin yaratıkları hücuma geçti! Yarısı doğru düzgün savaşamayan bir avuç insanla onca yaratığa nasıl karşı koyacaklar, bu işin sonu ne olacak çok merak ediyorum doğrusu. Gerçi bu defa Meili hayatta, yani bir şansları olabilir. Neyse. Hadi bir sonraki bölümde görüşmek üzere!