Çevirmen : Clumsy

Korkusuzca rüzgara doğru adım atan Emilia, tüm gücüyle olduğu yerin zeminini tekmeledi.

Henüz Volcanica veya sütun konusunda harekete geçmekten çok uzaktı. Ancak o noktadan ilerlemek, doğru yanıttı.

Bu esnada buz savaşçıları başlangıçtaki parçalanmış hallerinden sıyrılmış, belleri bükülmüş, kolları desteklenmişti.

Ve ilerleyen Emilia’nın ayaklarını yakalayarak onun tek seferde daha da yükseğe sıçramasına yardım ediyorlardı.

Ejderin kuyruğu sabitlenip dikkati sütuna kaymıştı, işte bu fırsatı değerlendiren Emilia, en çok ilgilendiği yer olan üst kata yönelmişti.

Kendisinin de pervasızca kullanamayacağı bir bileşim söz konusu olsa da içgüdüleri ona buraya dek geldikten sonra ulaşılması gereken noktanın zirve olduğunu söylüyordu.

Buz savaşçılarının yardımıyla yaptığı büyük sıçrayışla birlikte tek seferde Volcanica’nın kafasının üzerine ulaşan Emilia, sütunun üst yüzeyine vardı. Peki oradan en tepeye çıkmalı mıydıーー

Emilia: “ーーKahrolası.”

Ancak tam da parmaklarıyla sütuna uzanmaya teşebbüs ettiği anda ayaklarını sessiz bir ısı dalgası sıyırdı.

ーーYo, sessiz değildi. Ses, aşırı güç ve sıcaklığın ellerinde ölüp gitmişti. Bizzat ses konseptini öldürmüşse sessiz bir fenomene dönüşmüş olması bir muamma olmazdı.

O sırada Emilia’nın algısı, birinci katta konumlandırılmış buz savaşçılarının ortadan kaldırıldığını tespit etti.

Onun görüşünü korumak için elini uzatan biri, destek olarak buz mızrakları fırlatan dördü ve sasumataları desteklemek için koşturan ikisi aynı saniyede ortadan kayboldu.

Ve bunu başaran şey ne Volcanica’nın kuyruğu ne de ön ayaklarıydı.

Volcanica: [ーーBenim adım, Volcanica. Kadim antlaşma uyarınca zirveye ulaşan kişinin arzusunu talep ediyorum.]

Evet, heybetinden asla ödün vermeyen ağzından kavurucu havaya ait bir ölüm feryadı yükselmişti.

Başlangıç olarak kulağına yinelemelerinden biri ulaşan Emilia, öldürülen ses konseptinin dirilişini idrak ederken aynı anda parmakları sütunun en üstündeki yüzeye uzandı.

Ve bedenini bir şekilde, çaresizce düzelterek aşağı baktı.

Kavrulup beyazlamış birinci kat, orada alabildiğince uzanıyordu.

Birden fazla noktadan için için yanıyormuşçasına beyaz dumanlar yükseliyor, orada olduğu varsayılan buz savaşçılarının enkazları bile görünmüyordu. Böyle bir ısı, böyle bir kudret, böyle bir yok oluşーー

ーー『Kutsal Ejderha』Volcanica'nın nefesi her şeyi yakıp yok etmişti.

Emilia: “Kuyruğunla bacakların işliyor, hatta lanet olasıca alevler bile saçabiliyorsun ama buna rağmen!”

Volcanica: [ーーEy, kulenin tepesine ulaşmış olan sen. Birinci katta ilerle, her şeye kadir arzuhal sahibi.]

Emilia: “Amaaan, anladık yahu! Anladık! Gerçekten anladık, yani…… oh.”

Meydana gelen olayları hesaba katarak acısız bir şekilde yanıt veren Emilia’nın gözleri ansızın irileşti.

Çünkü『Kutsal Ejderhanın』 gözleri sabit bir şekilde yukarıyı hedeflemişti, o sarı gözbebeklerinin içlerindeyse Emilia'nın yansıması yer alıyordu.

Veーー

Volcanica: [ーーBenim adım, Volcanica. Kadim antlaşma uyarınca zirveye ulaşan kişinin arzusunu talep ediyorum.]

Diyen Volcanica, iki mavi kanadını da açarak olduğu yerde ayaklandı.

Emilia: “Oh yok artıkーー ~hk.”

Aşağıda meydana gelen olayların ne denli tehlikeli olduğunu anlayan Emilia, büyük bir panik içerisinde kulenin en üst yüzeyine doğru elini uzattı.

Onun bu işle meşgul olduğu sıradaysa Volcanica, sasumatalar tarafından tutulan kuyruğunu özgür bırakarak yavaşça kanatlarını çırpmaya çalıştı.

Uçmaya niyetliydi.

E neticede o 『Kutsal Ejderha』Volcanica’ydı, uçmak onun için doğal bir iştiーー fakat Emilia uçan bir ejderhaya hiç tanık olmadığı için gerçeklik duygusu zayıftı.

Her şeyden önce, bu kadar devasa vücutlu bir yaratık gerçekten göklerde uçabilir miydi?

Emilia: “Bugüne dek sadece Puck ve Roswaal’ın uçtuğunu görmüştüm……”

Bir ruh olan Puck’ın ve eksantrik bir büyücü olan Roswaal’ın uçması kaçınılmazdı.

Emilia’nın duyduğu kadarıyla güney Vollachia İmparatorluğunda tıpkı Yer Ejderleri ve Su Ejderleri gibi Kanatlı Ejder isimli uçan ejderler de yaşıyordu, yani Volcanica da bir Kanatlı Ejder olarak değerlendirilebilirdi.

Ya da belki de o ejderlerle『Kutsal Ejderhayı』aynı sınıfa koymak başlı başına bir hata olurduーー

Emilia: “Hoop-pa! Hoop-pa! Hiyaah! Şaah!”

Coşkulu çığlıklar atan Emilia, erişebildiği en yüksek hızla kulenin zirvesine doğru tırmanıyordu.

Uzaktan bakıldığında dudak uçuklatacak bir hıza ulaşmış olsa ve sağduyu sınırlarının ötesinde bir çaba sarf etse de her şeyi geride bırakıp öne atılabileceği bir koza sahip değildi.

Volcanica: [ーーEy, kulenin tepesine ulaşmış olan sen. Birinci katta ilerle, her şeye kadir arzuhal sahibi.]

Emilia’nın bu sesi eskisinden de yakın bir mesafeden işitişi bir halüsinasyon değildi.

Aşağıda ne var ne yoksa geride bırakmayı başaramadığı için o beyan, kendisiyle aynı irtifaya ulaşmıştı.

ーーO iki mavi kanadın aynı anda açılışıyla inanılmaz irilikteki bir cüsse havada dalgalanıyordu.

Görkemli ve asil『Kutsal Ejderha』Volcanica, çöküşünden bihaber bir varlığın baskısıyla kum tepeleri göğünde süzülüyordu.

Gelişmekte olan korkutucu havası olsun, aciz rakibine diktiği gözlerindeki ışıltı olsun, kuyruğu veya uzuvları ve hatta nefesi olsun hiçbir yönü efsanelere konu olan son derece üstün bir ejderha oluşuna ihanet etmiyordu.

Bununla birlikte bu gerçeğe ihanet eden tek bir şey varsa o daーー

Emilia: “Ben! Birinci katın da üzerine çıkmaya niyetliyim, yani senin düşmanın olmayabilirim!”

Volcanica: [ーーBenim adım, Volcanica. Kadim antlaşma uyarınca zirveye ulaşan kişinin arzusunu talep ediyorum.]

Emilia sütuna tutunurken Volcanica tehdidi, işitecek bir kulağa sahip olmadığını ifade eden bir sesle onu takip etmeyi sürdürüyordu.

İçine bir nefes çeken Emilia azıdişlerini sıkıp “var olmayan basamak” gücünü kullanarak savrulan kuyruğun üzerinden atladı.

Emilia: “Yiihuuuuu!!”

Elverişli『Buz Damgası Sanatlarıyla』ーー sütuna tırmanmak yerine yanlarına basamaklar yerleştiriyor, üzerlerinde zıplayarak ivmeleniyordu.

Emilia: “Uzuvların da özgür olacak mı acaba…… kiyah!”

Derken ansızın çektiği ikiz buz kılıçlarını sallayarak kendisine çarpan kuyruğu enerjik bir şekilde uzaklaştırdı.

Tahmine dayanarak gerçekleştirilen bu hamleyle birlikte Emilia’nın her iki kolu da kuvvetin etkisiyle bileklerinden dirseklerine dek uyuştu, ayağa kalkması için gereken birkaç saniye boyunca yeni bir silah kullanamayacakmış gibi görünüyordu.

Ancak Emilia’nın aldığı hasarın aksine Volcanica’nın yaptığı tek şey kuyruğunu sallamaktı.

Faniliğine rağmen meydan okuyucu taraf karşısında aynı tavırları sergileyerek kuyruğunu savuran『Kutsal Ejderhanın』çabası rakibini düşürmeyeーー yo, sütunu ele geçirmeye çalışan o rakibi ezip geçmeye yönelikti.

Emilia: “ーー~hk.”

Yaklaşan kuyruğa tepki olaraksa Emilia’nın nefesi kesilmişti.

Geri püskürtülecek olursa yeniden sütuna ulaşacak enerjisi kalmayacaktı. Ve pullarla kaplı o kuyruktan doğrudan bir darbe yiyecek olursa korkunç bir durumda kalacağı da kesindi.

O kuyruk saldırısının bağlantı kurmasına izin veremezdi.

Emilia: “Hala gerçe~kten…… sıkı çalışabilirim!!”

Kollarını kullanamıyordu. Ama ayaklarını kımıldatabiliyordu. Tepeyi hedefleyebilirdi.

Zirveyi hedeflemek adına basamaklarını oluşturmuş olsa da yeterli olmazdı. Tek seferde yapabileceği buz manevralarının bir sınırı vardı. Onca emeğin boşa gitmesine izin veremezdi.

Dayanaklar amacını yerine getirirse o sonsuzluk tarafından karşılanırdıーー

Emilia: “ーーŞimdi anladım!”

Volcanica: [ーーEy, kulenin tepesine ulaşmış olan sen. Birinci katta ilerle, her şeye kadir arzuhal sahibi.]

Derken tam da harika bir fikir bulduğu saniyede yeni bir kuyruk saldırısı Emilia’ya yaklaştı.

Emilia ise basamakların sıradan gücünü kullanarak bundan bir şekilde kaçındı. Ve sütuna doğru tasarladığı yeni basamağı ortaya çıkartıp akıllıca bir hamleyle o 『Eli』kendi elini uzatarak kavradı.

Emilia: “Lütfen, asker-san!”

Emilia’nın bu kelimelerine cevaben buzdan yapılmış kollarını gıcırdatan kişi, Subaru’nun şeklini almış ve yakılarak yok edildikten sonra tekrar yaratılmış bir buz savaşçısıydıーー ama yalnızca üst bedenden ibaretti.

Sadece bir basamak ve dayanak değil, Emilia için güvenilir bir müttefikti deーー ve sırasıyla yalnızca üst bedenlerinin ardı ardına sütundan çıkışlarıyla bir『Buz Yolu』oluşturuyorlardı.

Sütundan sadece üst bedenleri çıktığı ve bacaklarını yaratma zorunluluğu olmadığı için de Emilia, sayılarını yediden yukarı çekebiliyordu.

Onlardan yaklaşık on tane yaratarak sütundan çıkartan Emilia, ellerinden faydalanıp yukarıya çıktıkça çıkıyordu.

Emilia: “Hiyah! Yah! Şiiiyah! Tamamdır-r!”

Kelimenin tam anlamıyla buzdan çıkan üst bedenlerin ellerini ödünç alan Emilia, sütunun en üst yüzeyine doğru tırmanıyordu.

Bu esnada Volcanica onu engellemeye teşebbüs ediyor ama sütundaki adamlar yan taraftan ona mani oluyordu.

Sütunu koruma niteliğiyle hapsedilmiş olan Volcanica, buz savaşçılarını o sütunda bırakamıyordu.

Üretilen buz savaşçıları Volcanica’ya buzdan kılıçlar ve baltalar fırlatıyor, 『Kutsal Ejderhaysa』onları püskürtüyor, sütundaki savaşçıları kuyruğu veya uzuvlarıyla tek tek avlıyordu.

Emilia buna rağmen sütunun yukarısına, yukarısına, yukarısına yönelirkenーー

Emilia: “Bu nokta biraz zorluymuş gerçi!”

Tehlikenin üstesinden gelmek biraz canlı bir izlenim olsa da buzdan askerlerin gücü ve fedakarlığı sayesinde Emilia’nın elleri nihayet sütunun en üst yüzeyine ulaşıyordu.

Ancak yaklaşık on metre daha ilerlediğinde kulenin en üst katmanına ulaşacak olsa da sütunun en üst yüzeyi fare korumasına benzer şekilde bükülüydü, yani o noktadan sonra tırmanmak son derece zor olacaktı.

Dağcılıkta uzmanlaşmış kişilerin bile sıkıntıya düşeceği bir durum olsa da şansına Emilia, ağaçlara tırmanma konusunda uzmandı. Zamanında bu tutkusu, Fortuna ve Arch’tan azar yemesine bile yol açmıştı.

Emilia: “Parmaklarımın uyuşukluğu da geçti, artık onları kullanabileceğim……!”

Böylece uyuşan parmaklarını hissetmeye başlayan Emilia, bükük ve kaba sütunu yakaladı.

Eğimin tersine çıkan buz savaşçısının elini tutarak bacaklarını dengesiz göğün üzerinde sürükledi. Yine de buz savaşçısının desteği sayesinde tırmanışı dengeli oldu.

Şimdi geriye kalan tek şey, Volcanica’nın teşkil edeceği engeldiーー

Emilia: “ーー~hk.”

İşte o anda hafif bir gevşemeyle birlikte kader, oyununu oynadı.

#Buzdan sütundan çıkan yarım Subarular, onların elini tutarak tırmanan Emilia, arkasından uçan kudretli Volcanica. Bundan izlemesi bayağı keyifli bir bölüm çıkacağı kesin. Gerçi kuledeki olaylar genel olarak bayağı sürükleyici ve güzeldi, bu bölüme mahsus bir olay değil. Neyse, artık susayım da kader nasıl bir oyun oynamış onu görelim. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere!