"Yine gelmişler. Her gün geliyorlar. Kimin için geliyorlar?''

"O ailenin makineye bağlı, hasta, evlatlık çocuğu var. On sekiz yaşında olması lazım. Muhtemelen fişinin çekileceği gün bugün."

"Daha çocukmuş... Üzüldüm. Neden makineye bağlı yaşıyor?"

"Lisenin bitimine haftalar kala çocuğa şizofren teşhisi konuluyor; çocukken ailesini kaybettiği için oluştuğu düşünülüyor. Doktorlar belirli nedenlerden dolayı şizofrenisinin tetiklendiğini düşünmüş. Stres veya büyük bir üzüntü yaşamış olabileceği söylendi. Üniversite sınavlarına az bir süre kala ise intihar ediyor. Babası da oğlunun odasında duyduğu seslere koşmuş. Oğlunun kendisini astığını görmüş. Ölmesini engellemiş fakat hastaneye getirildiğinde çocuğun beyin ölümü gerçekleşmişti.''

                                                                         ***

Kadın makineye bağlı çocuğunun başını öpüyor, yanaklarını okşuyordu. "Uyanacaksın benim güzel oğlum. Bak, baban da burada. Benim güzel oğlum." 

O sıra kapıyı tıklatan doktor içeri girdi ve makineye bağlı olan çocuğun babasına izin için gerekli evrakları uzattı. 

"İmzaları attığınız zaman, işlemlere başlayacağız," dedi doktor.

Adam evrakları eline aldı. Uzunca bir süre evraklara bakakaldı. 

"O, gerçekten şizofren miydi?'' diye sordu adam, güçsüz bir sesle. ''Psikologla görüşüyordu. Belki de bizden, bir şeyden, her şeyden bunaldı. Gerçekten şizofren miydi?"

"Efendim, teşhis öyle konulduğu için bunun doğru olduğuna inanıyorum,'' dedi doktor. ''Biliyorum, kabul etmesi zor, ama gerçeğin bu olduğuna inanıyorum."

Adam gönülsüzce kafa salladı. Sonra elindeki evrakları imzaladı. "Doktor bey, bize birkaç dakika müsaade eder misiniz?" 

Doktor başıyla olumlayıp odadan ayrıldı.

Adam, eşinin omzuna olabildiğince naif bir şekilde dokundu. "Vakit geldi," dedi gözyaşlarını sıkıca tutarken.

"Hayır!'' diyerek çığırdı kadın. ''Olmaz! Oğlum! Benim güzel oğlum yaşamalı!"

Adam, eşine sımsıkı sarıldı. Onu bu gerekli gerçeğe ikna etmek için kollarının arasına almıştı. Aynı zamanda kendisine de bu gerçeği kabullendirmek için sarılıyordu.

"Hayatım, bunu yapamayız,'' dedi adam çatallaşmış sesiyle. ''Hem onun için, hem de bizim için doğru olmaz."

Kadın ayaklandı, oğlunun alnına bir öpücük kondurdu. Eşi onu alıkoymasa, kadın binlerce öpücük kondurmaya devam edecekti. 

Adam kollarının arasına eşini alıp kendine doğru çekti. "Lütfen... onun için... Onun iyiliği için. Huzura erdirelim. Kendisi de böyle istemişti." 

Kadın çaresizce başını aşağı yukarı salladı. Yanaklarından süzülen gözyaşlarını sildi. 

Adam ve kadın kapıdan çıkmadan önce son kez dönüp oğullarına baktılar. Doktor onay ister biçimde başını salladı. Adam ile kadın, içten içe tersini haykırsa da kafalarını sallayıp onayladılar.

Doktor içeri girdi ve kapıyı örttü.