Gözlerimi açtığımda Maria’nın endişeli şekilde yanımda oturduğunu gördüm. Uyandığımı görünce hemen ayağa kalktı.

Maria:[Mell, iyi misin?]

Mell:[İyi miyim? Doktor olan sensin Maria.]

Maria:[Hafızanı kaybetmene rağmen hala çok kabasın.]

Maria tatlı bir şekilde bağırdı. Ne kadar kızgın olursa olsun güzel yüzü insanı hiç korkutmuyordu.

Mell:[Durumum iyiyse sana bir şeyler sorabilir miyim Maria?]

Maria[Hayır, soru sormak yok.]

Mell:[Hani dinlenince sana istediğim kadar soru soracaktım.]

Maria:[Tüm gün bu odada oturup insanlara soru sormak sana hiç iyi gelmiyor. Farkında mısın bilmem ama 4 gündür bu odadasın. Biraz dışarı çıkman lazım.]

Mell:[Uzaydayız zannediyordum.]

Maria:[Gemimiz düşündüğünden daha büyük.]

Maria oturduğu koltuktaki bir tuşa bastı ve duvarlardan biri kenara kaydı. Duvarın içi bir dolabın içine benziyordu. Maria duvarın içinden küçük bir kutu aldı ve yanıma geldi. Bir tuşa basınca koskoca duvar saniyeler içinde eski yerine döndü.

Elindeki kutuya iki kere dokunup havaya fırlattı. Kutu gözle takip edilemeyecek bir hızla bir koltuğa dönüştü. Bu koltuğun normal bir koltuktan tek farkı havada süzülmesiydi. Ağzım açık şekilde bu olanları izlediğimi gören Maria bu halime gülüyordu.

Maria:[Aracımız hazır. Şöförün Maria seni uzayın en ilginç gemi turuna çıkaracak.]

Mell:[Beni kaldırıp o sandalyeye koyacak birine benzemiyorsun.]

Maria bir tuşa daha bastı ve bekledi. Yaklaşık 5 dakika sonra odaya insansı bir figürü andıran metalden oluşmuş yüzsüz bir şey girdi. Maria şaşkın tavrıma gülmeye devam etti.

Maria:[Konuşursan anlayabiliyor. Adı MK-3849 ama biz gemi içinde kendisine robot diyoruz. Görevi gemi içindekilere yardım etmek. Sadece 3 kişinin robota emir verme yetkisi var. Övünmek gibi olmasın fakat içlerinden biri benim.]

Mell:[Düşündüğümden daha yetkili birisin galiba Maria.]

Maria:[Tabikide. Bu gemideki tek sağlık çalışanı benim. MK-3849 “Mell’i koltuğa yerleştir”.]

Robot birkaç saniye durduktan sonra bana doğru yürümeye başladı. Biraz korksamda Maria’nın robota olan güveni yüzünden ağzımı açmadım. Robot yaklaşınca Maria bir tuşa bastı ve vücuduma bağlı tüm kablolar koptu.

Canımın yanmasını bekliyordum ama hiçbir şey olmadı. Robot beni kedi tutarmış gibi tutup kolayca koltuğa koydu. Tüm ağırlığımla oturmama rağmen koltuk havada süzülmeye devam etti. Maria koltuğu eliyle itirince ağır metal koltuk ilerlemeye başladı.

Maria:[Uzay gemisi turuna hazır mısın?]

Başımı geriye yaslayıp kendimi koltuğa bıraktım. Koltuk metalden olmasına rağmen çok rahattı. Havada hafifçe süzülerek odadan çıktım.