Koridora çıkınca hemen pencereleri göreceğimi düşünmüştüm fakat koridor da yattığım oda gibi metal duvarlarla kaplı ve penceresizdi sanki tüm gemide hiç pencere yok gibiydi.

Mell:[Dışarıyı görebileceğim bir yer var mı?]

Maria:[Gemide pencere tarzı bir şey yok ama tek istediğin dışarıyı görmekse geminin etrafında kameralar var.]

Mell:[Mümkünse kendi gözlerimle görmek isterdim ancak ekranda görmekte yeterli gelir.]

Maria cevabımı duyunca koşmaya başladı. Koltuğu eliyle hafifçe itirince tüy gibi hareket etmeye başladım. Biraz dolandıktan sonra bir kapının önünde durdu. Cebini biraz karıştırdıktan sonra bir kart çıkarttı.

Elindeki kartı kapıya yaklaştırınca metal kapı hızlıca açıldı. Odanın içi oldukça garipti. Duvarların hepsi siyah ekranlarla kaplıydı ve odanın ortasında gözlüklü bir adam oturuyordu.

Gözlüklü adam:[Maria, Mell merhaba. Burada işiniz ne?]

Maria:[Mell dışarıyı görmek istedi. Hafızasını kaybettiğinden beri bir çocuk gibi.]

Gözlüklü adam:[O zaman sende annesi oluyorsun.]

Maria kızarmaya başladı. Bunu gören gözlüklü adamsa kahkaha atmaya.

Mell:[Pardon. Sizinle tanışmamıştık.]

Gözlüklü adam:[Adım Charlie. Teknolojiyle ilgili bir derdin olursa bana danışabilirsin. Gemide seninle birlikte beyni çalışan iki kişiydik.]

Maria:[Mell, bu domuzu ciddiye alma. Charlie ekranı açar mısın?]

Charlie oturduğu koltukta bir tuşa basar basmaz havada saydam, yeşil renkli bir klavye belirdi.  Charlie klavyedeki tuşlara basınca duvardaki büyük ekranlardan biri parlamaya başladı. Işığın şiddeti azaldı ve ekran yine siyah haline geri döndü.

Charlie:[Dışarıyı beğendin mi Mell?]

Mell:[Ekran yine karardı?]

Charlie:[Ekranda bir sorun yok. Dışarısı gördüğün gibi kapkaranlık.]

Mell:[Biz neredeyiz?]

Charlie:[Uzayda? Sana hiçbir şey söylemediler mi?]

Mell:[Yıldızlar, güneşler veya  herhangi bir ışık kaynağı yok mu?]

Charlie:[Üzgünüm ama yıldızları ve güneşleri arkamızda bırakalı çok oldu.]

Başım gene ağrımaya başladı. Bu halimi gören Maria, Charlie’ye bir şey demeden beni odadan çıkardı. Biz odadan çıkar çıkmaz metal kapı bir saniyede kapandı.

Maria:[Mell, istersen rahat bir yere geçelim ve bana aklında ne varsa sor.]

Başımın ağrısı yüzünden ağzımı açmadan kafamı sallayarak Maria’ya cevap verdim. Sarı saçlı ,tatlı kız koltuğu ittirmeye devam etti.