Bölüm 174: Shura’nın Son Dileği

"Bir ruhun... Kalıntısı mı?" Ling Chen kendi kendine mırıldandı. Ancak on bin yıl önce Shura'yı katlettiklerinde neden ruhunun bir parçasını kurtarmasına izin vermişlerdi? Mantıklı olarak, onu tamamen yok etmelilerdi.

"Bu doğru." O kadar yakınında olunca, Shura’nın her bir kelimesi sağır ediciydi. "Ay Felaketi'ni ve beni yok ettiklerini düşündüler. Ancak, Ay Felaketi'ni yok etmek kesinlikle o kadar kolay değil. Bilincimin son bir parçası Ay Felaketi tarafından saklandı ve kemiklerime mühürlendi. Buna rağmen bugüne dek uyanamadım. Ay Felaketi beni uyandırdığında, uyanmama ve on bin yılın ardından bir kere daha bu dünyayı görmeme izin verdi."

Ling Chen'in tüm şüpheleri kaybolarak: "Yani Ay Felaketi'nin önceki sahibi sen miydin?”, dedi.

"Evet."

"Ve bir Shura olmana Ay Felaketi mi neden oldu?"

"Evet."

Ling Chen kaşlarını çattı ve sağ elini kaldırarak: "O zaman, eğer Ay Felaketi'ni takmaya devam edersem, senin gibi bir Shura olacağım anlamına mı geliyor?", dedi.

Shura'nın kan kırmızısı gözleri Ling Chen'in yüzüne odaklanmak için dönerek, ciddi bir sesle: "Evet ve hayır." dedi.

"Evet ve hayır mı? Ne demek istiyorsun?", diye sordu Ling Chen.

"Ay Felaketi dünyadaki en kötücül eşya ve sınırsız bir güce sahiptir. Sadece onunla, en büyük nefreti temsil eden bir varlık, Shura, yaratılabilir."

Demek gerçekten de öyleydi... Shura'nın sözleri Ling Chen'in kalbinin teklemesine neden oldu. Önünde duran Shura, Ay Felaketi'nin bir önceki sahibiydi. Bir Shura haline gelmesinin nedeni Ay Felaketi'ydi! O zaman, üzerinde bulunan Ay Felaketi'yle yavaşça Shura'nın yoluna doğru yürüdüğü anlamına gelmiyor muydu?

"Fakat sen ve ben farklıyız." Shura konuşmaya devam ederek: "Geçmişte ben Ay Felaketi tarafından kontrol edilirken, sen onun kontrolünü elde etmişsin. Ay Felaketi yüzünden bir Shura haline gelmiş olsam da sen isteyene sadece sana gücünü verebilir ve seni Shura'nın yoluna zorlayamaz. Onun kontrolü altına girmeden Ay Felaketi'ni elde edebilen ilk varlıksın." dedi.

Shura'nın dedikleri Ling Chen'i şoke etmişti. Kalbindeki tüm endişe ve hüsran yok olup gitti. Ay Felaketi ona bir Shura olması için yardım edebilecek olsa da eğer istemezse onu etkileyemeyecekti. Sonuçta, Ay Felaketi'nin efendisi oydu... Buraya kadar düşündüğünde bir rahatlama nefesi verdi ve Shura'nın korkunç gözlerine bakarak: "O zaman, Ay Felaketi yüzünden bilincini ve insanlığını kaybettin ve sayısız insanı öldürerek bir kitle katliamcısı haline geldin. Muhtemelen birçok acı ve kedere katlanmış olmalısın... Muhtemelen çok nefret etmiş olmalısın, değil mi?" dedi. 

"Acı ve keder mi? Nefret mi? Neden?", diye sordu Shura. "Güçlü Shuralar haline gelebilmek için Ay Felaketi'ni arzulayan sayısız varlığın olduğunu biliyor olmalısın. Shuralar bilinçlerini ve insanlıklarını kaybederler ama aynı zamanda tüm acı ve kederi de unutarak dünyanın yasa ve kurallarını göz ardı ederler. İstedikleri herkesi öldürebilir ve istedikleri her şeyi yapabilirler. Herkesi, her kuralı, her şeyi göz ardı edebilirler. Tanrılar, gökyüzü ya da okyanuslar bile Shura'nın önünde titrer. Sadece hiçbir acı ve keder hissetmemekle kalmayıp, sınırsız bir haz deneyimlerler... Bir Shura haline gelmek hayatımda en az pişmanlık hissettiğim şeydi, neden ondan nefret edeyim?"

Ling Chen: "..."

"Dahası, Ay Felaketi'ne sahip olduğu sürece bir Shura olmaya hakları olduğunu mu düşünüyorsun?" Shura gözleriyle Ling Chen'e baktı; kan kırmızısı bakışı ruhunun derinliklerine işleyerek: "Ne tür insanların Shura olmaya hakları olduğunu biliyor musun?" diye sordu.

Ne tür insanların Shura olmaya hakkı var...

Ling Chen bir süre düşündükten sonra: "Tüm duygularını kesip atan insanlar.", diye cevap verdi.

"Hahaha..." Shura sakince gülerek: "Belki de benim dışımda herkes seninle aynı cevabı verirdi - sadece tüm duygularını kesip atan biri bir Shura haline gelebilir. Ama yanılıyorsun, herkes yanılıyor. Cevap tam olarak tersi. Tüm duygularını kesip atan insanlar asla bir Shura haline gelemez. Shura haline gelebilecek insanlar, önemseyen, seven, en çok sempati besleyenlerdir." dedi.

Shura'nın dedikleri Ling Chen'e bir dalga gibi çarptı. Cevabı neredeyse Ling Chen'in kabul edemeyeceği kadar kavranılamazdı. 

Shuralar gördükleri her şeyi ve herkesi öldüren varlıklardı ve asla merhamet ya da sempati göstermezlerdi - kesinlikle tüm duygularını kesip atmak zorundaydılar. On bin yıl önce Shura, Unutulmuş Kıta'da ki yaratıkların %10'unun kanıyla yıkanmıştı. Ne zaman Shura'yı bilen insanlar onu düşünse, ilk akıllarına gelen duygu ve sempatiden yoksun olduğuydu. 

Ancak, önünde durmakta olan Shura tüm duygularını kesip atanların asla bir Shura haline gelmeyeceğini - aksine sadece önemseyen, seven, en çok sempati besleyenlerin bir Shura haline gelebileceklerini söylemişti.

Ling Chen böyle bir cevabın nedenini anlayamıyordu. Eğer başka biri bu cevabı vermiş olsaydı, bir şaka olarak görürdü. Ancak böyle sözleri söyleyen kişi... Gerçek bir Shura'ydı!

Shura yavaşça: "İnanamıyorsun, değil mi? İnanman da gerekmiyor. Bir gün, sen de bir Shura olduğun zaman az önce söylediklerimi gerçekten anlayacak ve kabul edeceksin." dedi.

"Kesinlikle bir Shura olmayacağım." Ling Chen kafasını sallayarak: "Bir Shura olmak için hiçbir nedenim yok ve öyle biri haline gelmeyi asla kabul edemem." dedi.

"Şu anda, gerçekten de bir Shura haline gelmek için bir sebebin yok. Ancak, gelecekte olup olmayacağını kimse bilemez. Kimse kadere karşı savaşamaz, kaderinin Ay Felaketi tarafından değiştirilmesi yazılmış. Belki de Ay Felaketi tamamlandığında bir Shura olmak için bir neden bulacaksındır." 

Ling Chen bir kere daha kafasını sallayarak: "Çok fazla arzum yok, ne de o kadar güce ihtiyacım var. Bu dünyaya gelme sebebim bir iyiliğin karşılığını vermekti. Ay Felaketi'ni elde etmemin nedeni basit bir kazaydı. Shuralara hayranım ama bir Shura haline gelmek amaçlarım arasında yer almıyor. Gerçek bir Shura'yı görebilmiş olmak bile beni fazlasıyla tatmin etti.", dedi.

"Hahaha..." Shura bir kere daha güldü ama bu sefer sakın bir şekilde değil, daha derin bir anlam barındırıyordu. Gerçek bir Shura gülmezdi, çünkü hiçbir duyguya sahip değillerdi. Ling Chen önünde duranın "gerçek" bir Shura değil, Shura'nın son bir parça gücüne sahip olan "biri" olduğu sonucuna vardı. "Peki, inandığın şey buysa inanmaya devam et. Gelecekte ne olacağını sadece zaman söyleyebilir."

Shura kafasını kaldırdı ve karanlık gökyüzüne bakarak: "Çok fazla zamanım kalmadı. On bin yıl önce öldürülmemin ardından tekrar sonsuz gökyüzünü görmek beni fazlasıyla tatmin etti.", dedi.

Ling Chen'e doğru bakarak: "Genç adam, tıpkı daha önce benim gibi Ay Felaketi'ne sahipsin. Ayrıca uyandığımdan beri gördüğüm tek insansın. Belki de bunların hepsi kader tarafından ayarlanmıştır. Ruhum dağılmadan önce son bir dileğimi kabul edebilir misin... Karşılığında uygun bir tazminat vereceğim." dedi.

Bir Shura'nın son dileği... Bu tarz bir şey Ling Chen'in kalbinin şiddetle atmasına sebep oldu ve sert bir şekilde kafasıyla onaylayarak: "Eğer bunu yapmaya gücüm varsa, kesinlikle dileğini yerine getireceğim.", dedi.

"Çok güzel." Shura kafasıyla onayladı. O anda Ling Chen kanla lekelenmiş yüzünde bir parça sıcaklık gördü, sanki on bin yıllık buz eriyormuş gibiydi.

"Lütfen kemiklerimi memleketime götür ve beni karımın mezarının önüne göm."

Shura'nın kemikleri Ay Tanrısı Harabeleri'nde gömülüydü. Ancak, Ling Chen'in onları aramasına gerek yoktu. Çünkü hepsi çoktan Ling Chen'in görüş alanında yatıyordu. Şeytani Gölge İblisi'nden kaçarken Ling Chen'in takıldığı şeylerdi.

"Tao Tie'ye tehlikenin geçtiğini ve artık gelmesine gerek olmadığını çoktan söyledim. Hemen Shura'nın kemiklerini al ve git. Shura gücünü çok kısa bir süre için salmış olsa da Unutulmuş Kıta'nın Ay Tanrısı Temsilcisi'nin fark etmesi için yeterli, yani kısa süre sonra burada olacaktır.", dedi Qi Yue.

Ling Chen kafasıyla onayladı ve Shura'nın kemiklerine doğru yürüdü. Shura'nın bedeni aşırı sert ve dayanıklıydı - on bin yıl geçmiş olmasına rağmen kemikleri hiçbir aşınma ya da çatlama olmadan mükemmel durumdaydı.

-------------------------------------------

Gök Mavisi Ejderha Şehri'nin kuzeybatısı, Huzur Kasabası.

"Küçük dostum, "Chi Xuan" soyadlı kimseyi tanıyor musun?"

Yabancı birini görünce, küçük çocuk hemen kaçtı.

"Affedersiniz, acaba kimse Chi Xuan soyadlı birini duydu mu?"

"Chi Xuan? Burada böyle bir soyadı mı var? Daha önce hiç duymadım."

-------------------------------------------

Uzun bir süre boyunca köyde dolandıktan ve birçok kişiye sorduktan sonra köylülerin "Chi Xuan" soyadı hakkında hiçbir fikirleri olmadığını fark etti.

On bin yılda birçok şey değişebilirdi. Belki de Chi Xuan ailesi çoktan kaybolmuş ve herkes tarafından unutulmuştu. Ancak, Ling Chen vazgeçmedi. Kasabanın başkanının nerede yaşadığını öğrendi ve onu bulmaya gitti. Köy hâlâ ayakta olduğuna göre belki de "Chi Xuan" hakkında hâlâ kayıtlar olabilirdi.

"Merhaba Kasaba Başkanı, size bir şey hakkında danışabilir miyim? Kasabanızda, hiç "Chi Xuan" soyadlı biri oldu mu?" Kasaba Başkanı'nın önünde durduğunda Ling Chen onu sorgulamaya başladı.

"Chi Xuan?" Bu adı duyduğunda Kasaba Başkanı'nın yüzünde bir şok ifadesi belirdi. Ling Chen'e iyice baktıktan sonra: "Uzun, çok uzun zaman önce burada "Chi Xuan" diye anılan bir aile vardı. Ancak, o aile her zaman ufaktı ve sanırım bin yıl önce yok oldu. Böylece de bu soyadı da kayboldu. Bunu yakın zamanda kasaba kayıtlarında okumuştum. Genç adam, bu soyadı nereden biliyorsun? O aileyle bir bağlantın mı var?", diye cevap verdi.

Bu dünyada, artık Chi Xuan soyadlı kimse yok mu? Ling Chen içinden iç çekti. Bu sonuç oldukça hayal kırıklığına uğratıcıydı ama şaşırtıcı değildi. Sonuçta, on bin yıl geçmişti.

"Peki, Chi Xuan ailesi geride bir şey bıraktı mı?" Ling Chen kararlı bir şekilde sordu.

"Maalesef hayır." Kasaba Başkanı kafasını sallayarak: "Ancak, Chi Xuan ailesinin atalarına saygılarını sunmak istersen bir yer var.", dedi.

"Nerede?" Ling Chen'in gözleri ışıldadı.

"Huzur Kasabası'nın merkezinde. Kutsal nesnemizin, Huzur Ağacı'nın... Altında. Efsaneye göre Huzur Ağacı eşsiz, güçlü bir uzman tarafından kutsanmış ve sınırsız bir yaşam süresine sahiptir. Bu güne kadar on bin yıldır ayakta ve hâlâ capcanlı. Ayrıca efsane uzun, çok uzun zaman önce Unutulmuş Kıta'da korkunç bir felaketin olduğundan ve çevredeki tüm köylerin ve kasabaların yok olmasına neden olduğundan da bahseder. Sadece bizim kasabamız güvende kalmış. Herkes bizi güvende tutanın Huzur Ağacı olduğunu söylüyor. Bu yüzden de o ağaç "Huzur Ağacı" olarak isimlendirilmiş ve bugüne kadar her zaman kasabamız huzurunu ve güvenliğini korumuştur. Huzur Kasabası'nın kayıtlarına göre, Huzur Ağacı Chi Xuan ailesinin ilk atası tarafından dikilmiş. İlk neslin ataları öldükten sonra buraya gömülmüşlerdir."

O zamanlarda, Shura Unutulmuş Kıta'yı doğu kısmını neredeyse tamamını yok etmişti. Huzur Kasabası'nın etrafındaki 100 millik alandaki her yer harabeye dönmüştü. Sadece hiçbir kayıp bile yaşamadan Huzur Kasabası güvende kalmıştı.

"Anladım, teşekkürler Kasaba Başkanı."

Ling Chen hemen döndü ve kasabanın merkezine doğru yöneldi.