"Pankreasını yemek istiyorum!" Sakura ona bakarken söyledi.

Haru hiçbir şey söylemedi ve ızgaradaki bir et parçasını tabağına aldı, "İşte pankreas." İfadesini değiştirmeden yemeye devam etti.

Sakura dudaklarını seğirdi, "Bu pankreastan bahsetmiyorum!!!" Yemek çubuğuyla eti işaret ederken dedi.

Haru eti geri almak istedi ama bu kız onu çubukla aldı ve aceleyle eti yedi.

Sakura bir süre elini kaldırarak eti çiğnedi.

Haru bir bardak su aldı ve ona verdi.

Sakura başını salladı ve içmeye başladı, "Bu çok iyi!!!" Çok mutlu görünüyordu ve abartılı bir poz verdi.

Haru ve Sakura dün bir söz verdikleri için barbekü restoranında birlikteydiler.

Haru pankreasının artık çalışmadığını ve yakında öleceğini biliyordu. Neden sınırlı zamanını onunla geçirmek istediğinden emin değildi. Değerli zamanını ailesiyle veya erkek arkadaşıyla geçirmesi gerektiğini hissetti.

"Öyleyse neden pankreasımı yemek istiyorsun?" Haru yemeğini yavaşça yerken sordu. Cevabını beklerken eti çiğnedi.

"Bunu duymak istiyor musun?" Sakura oldukça mutlu görünüyordu.

"Tabii," Haru başını salladı.

"Öyleyse dinle," Sakura hayali gözlüklerini ayarladı ve açıklamaya başladı, "Birkaç gün önce televizyonda gördüm, geçmişte karaciğerinde bir sorun olsaydı, bir karaciğer yerdin ve eğer bir şey olsaydı. Midenizde bir sorun olsaydı, bir mide yerdiniz, görünüşe göre bunun sizi hastalığınızdan kurtarması gerekiyordu."

"Öyleyse hastalığını iyileştirmek için pankreasımı yemek ister misin?" Haru donuk bir ifadeyle sordu.

"Evet, bana pankreasını ver!!!" Sakura başını salladı.

Haru hala ifadesiz bir ifadeye sahipti ve "Öyleyse ölen ben olacağım" dedi.

"Eh, ama benim gibi sevimli bir kızın ölmesine izin verecek misin?" Sakura ona acınası bir ifadeyle baktı.

"Annenden babandan harçlık istediğinde neden aynı şekilde pankreasımı vermemi istiyorsun?" Haru dudaklarını seğirdi ve ekledi, "Ayrıca, yamyam olmak ister misin?"

"Ama isteyebileceğim tek kişi sensin," dedi Sakura ve ekledi, "Ve bence pankreasın çok iyi olacak."

"İşte, bu ineğin pankreası çok lezzetli," Haru ona tabağına bir parça et daha verdi.

"Ah, teşekkür ederim," dedi Sakura ve bir şey fark etti, "Bu pankreastan bahsetmiyorum!!! Ama yine de çok lezzetli." Yemeye başladı ve mutlu bir ifadeyle çiğnedi.

Haru bu kızın ne düşündüğünden emin değildi. Bu konuşmayla ne yapmak istediğini merak ediyordu. Bu barbekü restoranı oldukça iyi olduğu ve yemekler çok lezzetli olduğu için oldukça memnun oldu.

"Pankreasımı yemek ister misin?" Sakura aniden sordu.

"Ne? Tok musun? Tabağındaki pankreası yememi ister misin?" diye sordu Haru.

"Bu pankreastan bahsetmiyorum! Yani, benim gerçek pankreasım, onu yemeni istiyorum," dedi Sakura gülümseyerek.

Haru yemeyi bıraktı ve ona baktı, "Neden?"

Sakura, "İnternete baktım, görünüşe göre başka biri sizi yerse, ruhunuz onların içinde yaşayacak yabancı bir din var" dedi.

"Olmaz," Haru başını salladı. Pankreasını yemek istemedi, "Ruhun çok gürültülü olacak." Kafasını sallayarak yemeye devam etti.

Sakura çok sert güldü, "Hahahaha." "Bahse girerim" anlamında başını salladı. Ona baktı ve "Bu arada, Kyouko'dan sonra başka bir kız arkadaşın oldu mu?" diye sordu.

"Ne oldu aniden?" Haru ona baktı ve sordu, "Ona benimle tanıştığını söyledin mi?"

Sakura başını salladı, "Tabii ki hayır, ona o gün seninle hastanede tanıştığımı söylememin imkanı yok, eminim bana o yerde ne yaptığımı soracaktır, belki o bilir. bu hastalığa sahip olduğumu." Gülümsedi ve "Durumumu doktorum ve ailem dışında bilen tek kişi sensin" dedi.

Haru, "Buna nasıl cevap vereceğimden emin değilim," dedi.

Sakura gülümsedi, "Hiçbir şey yapmana gerek yok, şu anda sadece sınırlı bir zamanım kaldı." Cebinden bir şey çıkardı ve ona gösterdi.

"Kitap?" Haru başını salladı.

Sakura mutlu bir ifadeyle, "Bu kitapta ölmeden önce yapmak istediklerimin bir listesini yapıyorum ve senin de gelmene izin vererek iyilik yapacağım," dedi.

Haru dudaklarını seğirdi, "Erkek arkadaşın yok mu? Neden onunla yapmıyorsun?"

"Eh? Ama hastalığımı bilen tek kişi sensin," dedi Sakura ve ekledi, "Bana söyleme, şu anda bir kız arkadaşın var mı?"

Haru başını salladı, "Şu anda hala bekarım."

"Yani iyi değil mi?" Sakura sordu ve ekledi, "Ayrıca okula gitmediğin için oldukça özgürsün ve oldukça zekisin, o kadar çok çalışmana gerek yok ve eminim o okula kolayca girebilirsin. " Ellerini birbirine çırptı ve yalvardı, "Lütfen!!!!!"

Haru ona baktı ve oldukça karmaşık hissetti. Yüz ifadesinin aynı anda hem umutsuz hem de umutlu olduğunu gördü. "Tamam ama boş olduğumda seninle geleceğim" dedi.

"Yaa! Güzel! Bana söz verdin," Sakura mutluydu ve elini kaldırdı, "Amca, soframıza biraz daha et ekleyip bize hormon, pankreas ve işkembe verir misin?"

"Peki!!!" Amca cevap verdi.

"Kesinlikle çok yiyorsun," dedi Haru ona bakarak.

Sakura, "Bu benim için değil, bu senin için, bu benim ödülüm" dedi.

"Ödülün, bu yiyebildiğin kadar barbeküden elde edilen et mi?" Haru dudaklarını büktü.

"İyi değil mi? Sadece kısıtlı bir zamanım var, ne istersem yaparım!" Sakura gülümseyerek söyledi.

Haru, "Erkek arkadaşın bu kadar bencil olduğunu öğrendiğinde senden ayrılacak." dedi.

"Sorun değil, yanımda sen varsın" dedi Sakura.

Haru ona baktı ve yaptığı açıklama karşısında şaşırdığını hissetti.

"Ah, yanlış anlama, bu bir itiraf değil, sapıklardan hoşlanmam," dedi Sakura ellerini sallayarak.

Hfzp ojaohvut val ianl frt ommc qufo dzmq vuz nifou.

"Ah, etimi çalma !!!!"