ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Gölge askerler hedeflerine hızla yaklaştı. Ne yazık ki, Buz Ayılarının ön pençelerinin kızgın hareketleri hareketlerinden daha hızlıydı.

Pençesini salladı!

Parçalanma sesi!!

Tek bir isabet ve bir gölge asker yok edildi.

Zırhların altındaki bir 'gölge' değil de gerçek bir insan olsaydı, bu saldırı onu kesinlikle birkaç parçaya ayırırdı.

‘Hmm...’

Jin-Woo kaşlarını çattı.

‘Düşündüğüm gibi, çok şey mi istedim?’

Fiziksel güçleri veya vücut boyutları olsun bu Buz Ayıları, gölge askerlerin savaşması için zor düşmanlardı.

Ancak daha sonra oldukça şaşırtıcı bir şey oldu.

‘Heok!’

Jin-Woo’nun gözleri daha geniş açıldı.

Buz Ayısı’nın saldırısıyla göğsü yırtılan asker, yere düşmeden hemen önce aniden siyah bir dumana dönüştü.

Puuuf!

Siyah duman birkaç adım ötedeki bir noktada pıhtılaştı ve orijinal görünümüne geri döndü.

'Çok iyi!'

Jin-Woo’nun ifadesi canlandı.

‘Ölümsüzler’ – şimdiye kadar farkında olmadan unuttuğu bu önemli gerçeği hatırladı.

Buz Ayısı, saldırısının boşuna olduğunu fark ettikten sonra öncekinden daha fazla tedirgin oldu ve yüksek sesle kükredi.

HRRRRRR!!

Ve böylece, piyadeler önde zaman kazandıkça arkada duran büyülü askerler büyülerini tamamlamışlardı.

Boom!!

Kaboom!!

Büyülü askerlerin ellerinin uçlarını terk eden alev topları her yerde patladı. Gölge askerler hemen yeniden canlanan patlamalarda süpürüldü, ancak öte yandan Buz Ayıları, vücutları ateşe yakalandığında yalnızca katıksız acı ve ıstırap içinde çığlık atarak yuvarlanıyordu.

Hrrrrrrrr!!

Hrrrrr!!

Bu arada, gölge askerler zaman kaybetmediler ve savunmasız Ayılara hızla yaklaşıp kılıçlarıyla onları bıçakladılar.

Çat!!

Çaaaaat!!!

Mükemmel ve küstah Buz Ayıları, gölge piyadeler ve büyülü askerlerin iş birliği taktiklerine birer birer düşüyorlardı.

‘Hiya…’

Jin-Woo, büyük ilgi ve mutlulukla dolu bir ifade ile işlemleri izlemeye devam etti.

Piyadeler ve hızlı yenilenme yetenekleri, büyülü askerler ve muhteşem ateş güçleri.

Gölge askerlerin genel savaş hüneri, onun ilk beklentilerini fazlasıyla aşmıştı.

Kısa süre sonra Buz Ayıları, gölge askerlerin gücü tarafından geri çekilmeye zorlandı ve mağaraların girişine doğru geri itildi.

Savaşın sonunun yaklaştığını düşünüyordu, ama sonra…

HRRRRR!!

Kulak zarını titreten kükreme eşliğinde mağaralardan birinden yavaşça büyük bir gölge belirdi.

“O…”

Jin-Woo'nun gözleri kocaman oldu.

Ortaya çıkan ayı, etrafındakilere göre en az bir kafa daha uzundu ve vücut büyüklüğünü iki katıydı.

Hrrrr!!

Bu devasa ayıdan sadece tek bir vuruşla birden fazla asker havaya uçtu.

BOOOOM-!!

Kabboooomm!!

Askerlerin yenilenme hızı, dev Buz Ayısı’nın amansız saldırılarına yetişemedi.

Parçalama sesi!!

Pat!!

Jin-Woo, bunu gördükten sonra sadece bir inilti çıkardı.

"Yani sürünün lideri, öyle mi...?"

Sürü olduğu için ona liderlik eden bir lider olması gerektiğinden şüphelenmişti. Ancak bu piç beklediğinden çok daha büyük ve daha güçlüydü.

“Krooaar!!”

Büyük Buz Ayısı lideri, önünde görünen tüm gölge askerleri yok etti ve korkutucu bir hızla Jin-Woo'ya yaklaştı.

Bu noktada görüşünde bir mesaj belirdi.

Bip.

[Mana'nız tükendi ve gölge askerler artık yenilenemez.]

[Mana'nız tükendi ve gölge askerler artık yenilenemez.]

'Ne??'

Aceleyle MP değerini kontrol etti ve Sistem’in onu uyarması gibi tamamen bitmişti.

[MP: 0/1860]

MP’si bitmişti. Yok edilen gölge askerler yeniden canlanmadı ve Jin-Woo'nun gölgesine geri girdiler.

Yani kayıp askerleri yeniden canlandırmak için çok daha fazla Manaya ihtiyacı vardı.

‘Lanet Mana…’

O halde, Zekâ İstatistiğini geliştirmek için bir neden daha.

Jin-Woo başının yanını kaşıdı. Buz Ayısı liderinin ortaya çıkmasıyla savaşın akışı tamamen tersine dönmüştü.

Ancak Jin-Woo'nun hala çok fazla boşluğu vardı.

‘Patronları göründüğüne göre bu tarafın da patronu öne çıkmalı.’

Jin-Woo, kollarını kavuşturmuş halde orada dururken, gölge askerlerin 'patronunu' çağırdı.

“İgris!!”

Jin-Woo’nun gölgesinden bir gölge daha kaçtı.

Ve o gölgeden, dekoratif yeleli miğferli bir şövalye sessizce ayağa kalktı.

Jin-Woo çenesiyle öne doğru işaret etti.

İgris, Buz Ayısı liderine doğru koşmadan önce Jin-Woo'nun önünde eğildi.

Pat, pat, pat, pat!

İgris Buz Ayısı liderinin ön pençesinden hafifçe kaçtı ve arka ayakları arasında kaydı. Tekrar arka ayakların yanından geçti, bir hançer çekti ve Ayı'nın sinirini kesti.

“Hrrr?!”

Bu başlangıçtı.

İgris uzun kılıcını çekti ve Ayı'nın öfkeli saldırılarından ustaca kaçarken kılıcıyla dev canavarın vücudunu tıraş etti.

Canavarın çeşitli bölgelerinden gelen sinirler, pençeler, ön pençe, bacaklar, gövde parçaları ve et parçaları kesildi ve parça parça yere düştü.

“Hah...”

Jin-Woo, sadece İgris’in kurnazlığına ve ayrıntılı hareketlerine karşı hayranlıkla nefes aldı.

İgris’in vurduğu son yer ayının başıydı.

Çat!

Dev Buz Ayısı'nın kafası vücudundan ayrıldı ve uçup gitti. Yere inmeden önce İgris onu kolayca kaptı. Gururla Jin-Woo'ya doğru yürüdü ve önünde diz çöktü.

Lop.

Ve sonra, ölü ayının kafasını Jin-Woo'nun ayaklarının önüne koydu. Şövalye galibiyet ganimetlerini hükümdarına sunuyor gibiydi.

Jin-Woo kuru tükürüğü yuttu ve diz çökmüş İgris’e ve eğilmiş kafasına baktı.

’İgris en başında kılıcını kullanmaya karar verseydi onu yenebilir miydim?’

Buz Ayıları, liderleri olmadan tüm düzen görünüşlerini yitirdiler ve kalan gölge askerler tarafından icaplarına bakılmadan önce kafaları tamamen karıştı. Bu, savaşların sonunu getirdi.

Sonuç gerçekten tatmin ediciydi.

[Gölge Piyade 2. Seviye]

[Gölge Piyade 3. Seviye]

[Gölge Piyade 2. Seviye]

[Gölge büyülü asker 2. Seviye]

Askerlerin seviyeleri güzelce yükselmişti. Ayrıca, bu gölge askerler becerisinin bir parçası olarak görüldüğünden Jin-Woo’nun seviyesi bile 3 artmıştı.

Hepsinden önemlisi, hoşuna giden başka bir nokta daha vardı.

"Diril."

[Gölge çıkarma başarılı.]

[Gölge çıkarma başarılı.]

[Gölge çıkarma başarılı.]

...Ve bu nokta, artık yeni ‘arkadaşlar’ edinebileceği gerçeğiydi.

Hrrrrr…

Jin-Woo'nun seçtiği, açıkça patron ayıyı da içeren birkaç Buz Ayısının gölgesinden siyah şekiller yavaşça yükselmeye başladı.

‘Ve zırh giyen ayıların ortaya çıkacağını düşündüm...’

Beklentisi maalesef hedefin çok ötesindeydi.

Bu yaratıklar, ‘gölge canavar asker’ yazan isim etiketiyle gelmişti. İlk bakışta, ayıya benziyorlardı ancak bu canavarların gerçekten bedensel olup olmadığını söylemek yine de zordu.

Sırtlarından siyah buhar benzeri sis yükselirken yaratıklar nefes almaya devam ettiler.

‘Şey, ah, o kadar harika görünmeyebilirler ama bunlar kesinlikle Buz Ayılarının gölgeleri.’

Bu patlayıcı güç, o yıkıcı güç!! Şüphesiz, yararlı olacaklardı.

O andı

Hrrrrr...

Uzaktan gelen ayıların kükremesini duyduktan sonra Jin-Woo’nun kulakları seğirdi. Aslında birkaç tane vardı.

‘Yani, bu tek ayı çiftliği değil, ha?’

Bugün çok geç olmuştu, orayı yarın ziyaret etse olur muydu?

Jin-Woo’nun yüzünde parlak bir gülümseme oluştu.

***

“Uwaaahk!!”

“Keo-heok!!”

Yoldaşları çaresizlik içinde çığlık attı.

Kim Cheol’un kan çanağı gözleri fal taşı gibi açıldı.

"Hayır, bu olamaz!!"

Nasıl…

Nasıl Kim Cheol başarısız olabilir?!

Beyaz Kaplan Loncası'nın elitlerinden olması gerekiyordu. Hatta onu özel programla eğitmişlerdi, böylece hemen Lonca'nın ana baskın ekibine girecekti.

Ancak, böyle başarısız olmak?

Bunu kabul edemedi.

Isıran soğuğa ve açlığa dayanırken bir grup kardan adama karşı savaştılar. Sonra kar devleriyle karşılaştılar. İki kişiyi kaybettiler ancak sonunda devlere karşı galip geldiler. Bu ‘zindan’ın fethinin plana göre gittiğini düşünüyordu.

Ancak…

Ancak!!

Kar devlerine karşı çaresiz mücadele biter bitmez, Beyaz Hayaletler bu şansı bekliyormuş gibi arkadan gizlice saldırdı.

Bu hain piçler saklanıyor, baskın ekibinin önce tüm dayanıklılıklarını tüketmesini bekliyorlardı.

Sonrasında olanlar tek taraflı bir katliamdı. Bir göz açıp kapayıncaya kadar Avcılar yok edildi.

“K-Kaptan!!”

Düşen bir Avcı, kanlı eliyle Kim Cheol'a uzandı.

Kim Cheol sadece bocalayan adımlarla geri çekilebildi.

Birdenbire, bu düşen Avcının tepesinde Beyaz Hayalet belirdi. Bir hançer çıkardı ve onu Avcı’nın boynunun altından geçirdi.

“K-keogeok ?!”

Beyaz Hayalet, boynunu kesti ve Kim Cheol'a bakmak için başını kaldırdığında gülümsedi.

Kim Cheol sadece korku içinde çığlık atabildi.

"U, uwaaaaaah!!"

Sonra arkasına bir kez bile bakmadan doğruca ormana koştu.

Ormanda Buz Ayıları var mıydı?

Kardan adamlar, kar devleri ve önünde ortaya çıkan Beyaz Hayaletlerle karşılaştırıldığında görünmeyen Buz Ayıları şu anda gülünç varlıklardı.

Kim Cheol enerjisinin her zerresini topladı ve koştu ve sonra daha da fazla koştu.

Beyaz Hayaletler kaçan Kim Cheol'un gidişine baktı ve yaylarını kaldırdı. Nişan alıp ateş etmeye hazırlandıkları sırada…

Beline kadar uzanan beyaz saçlı Beyaz Hayalet kolunu kaldırdı ve saldırıyı durdurdu.

Beyaz Hayaletler yaylarını indirdi.

‘.......’

Uzun saçlı ‘Elf’ diğerlerine Kim Cheol'u takip etmeleri için işaret verdiğinde Beyaz Hayaletler tek tek durdukları yerden kaybolmaya başladı.

***

Kim Cheol kalın çalılıklardan kaçtı.

"Hah, hah, hah..."

Hiç nefes alamıyordu. Yine de Beyaz Hayaletlerin Avcıları katlederken yüzlerindeki alaycı sırıtışları hatırladığında korkudan işiyormuş gibi hissetti.

Bakışları anlaşılmaz bir şekilde ellerine düştü.

Artık donmuş ellerinden pek bir şey hissetmiyordu. Uzun zaman önce ayaklarındaki tüm hissi kaybetmişti.

Şu anki durumunda düzgün bir şekilde dövüşemiyordu bile.

‘Bu kadar soğuk olmasaydı…. Hayır, birkaç gündür aç olmasaydık bu şekilde yok olmazdık.’

Sonunda, Kim Cheol baskın ekibinin başarısızlığını kabul edemedi… Hayır, kendi başarısızlığını.

Kendi kendine homurdanan Kim Cheol başını kaldırdı.

‘Bu arada ben neredeyim? Bu ormanın ne kadar derininde?’

Kim Cheol çevreyi taramaya başladı. Sonra, uzaktan gelen hafif bir koku aldı.

Kim Cheol bu kokuyu takip etmeye başladı.

O kadar uzak değildi.

Ağaçların yanından geçip açık bir alana kaçtığında inanılmaz bir manzara ile karşılaştı.

'Ama bu nasıl olabilir?!'

Bir mağara girişini çevreleyen yirminin üzerinde ölü Buz Ayısı buldu.

Ve her bir ağaç onlar tarafından işaretlendiği halde tek bir Buz Ayısı görmemenin tuhaf olduğunu düşündü!

“Burada ne oluyor?”

Kim Cheol cesetlerin durumuna baktı. Hepsi kılıçla yaralanmıştı. Hatta bazılarının diri diri yakıldığına dair izler bile vardı.

Kim Cheol neredeyse anında Seong Jin-Woo ve onu takip eden Avcıları düşündü.

“Yoksa…? Bunu bu Buz Ayılarına onlar mı yaptılar?"

Hayır, olamazdı.

Kim Cheol başını salladı.

Buz Ayıları üzerindeki yaralar uzun kılıçlarla açılmıştı. Bildiği kadarıyla ormana giren Avcıların hiçbiri kılıç kullanmıyordu.

‘Ayrıca, E-Seviyeli iki Avcı hiç silah bile kullanmadı.’

Duruma tarafsız bir şekilde bakacaksa o insanların hala hayatta olma şansı yoktu. Bu durumda sadece bir açıklama olabilirdi.

‘Yakınlarda Beyaz Hayaletler var!’

Kalbi mide boşluğuna düştü.

Sonunda o lanet olası Beyaz Hayaletlere izini kaybettirdiğini düşünüyordu, ama aslında yakınlardalardı!

Çok korkan Kim Cheol nefesini tuttu ve aceleyle ormana döndü.

Biraz daha uzakta ve öncekinden biraz daha hızlı...

Beyaz Hayaletlerin topraklarından bir an önce kaçmak istedi.

***

Yaklaşık aynı zamanda.

“Krrooaar...”

Bir Buz Ayısı haykırdı ve yere düştü.

Gölge askerlerin üzerine atladılar ve artık nefes almamasını sağladılar.

[Seviye atlandı!]

“Çok güzel…”

Jin-Woo başka bir ‘ayı çiftliğinde’ duruyordu.

Bu karlı dünyaya gelişinin üzerinden beş gün geçmişti. Bu arada üç ayı çiftliğini temizlemişti.

‘Görünüşe göre bu ormandaki ayıların çoğunu ben öldürdüm.’

Bu süre zarfında seviyesi epey yükselmişti. Askerleri için de aynısı geçerliydi. Başlangıçta öldürmek için çift olarak bir ayıya saldırmak zorunda kaldılar ama şimdi bire bir dövüşte zafer kazanabiliyorlardı.

Bu çok tatmin ediciydi.

Askerlerin İstatistikleri yükseldiğinde Jin-Woo onlara farklı roller atadı.

Artık 30 gölge saklayabilirdi. Savaşlara 28 asker katılıyordu, geri kalanı ayı etini güvence altına alırken biri sihirli kristalleri toplayarak dolaşıyordu.

Bir parmağını bile kımıldatması gerekmedi, ama yine de Avlanmaktan ganimet aldı, bu yüzden bu onun işine de yaradı.

‘Buralarda başka canavarların varlığını artık hissedemiyorum.’

Görünüşe göre ormanın içindeki tüm canavarlarla az çok ilgilenmişti.

Bu durumda….

‘Patronu öldürmeyi düşünmeli miyim?’

En az bir ay sürebilirdi veya en kötü senaryoda, zindan molasının gerçekleşmesine birkaç ay var olabilirdi. Burada öylece oturup ne zaman açılacağını bilen bir Kapı bekleyemezdi.

‘Ve o küstah küçük Elf piçini de öldürmem gerekiyor…’

Avcıları kışkırtmaya cesaret eden o adi canavar. Kendini beğenmiş sırıtışı hafızasına kazınmıştı.

***

Et kokusu bir yerlerden geliyordu.

Koklama, koklama…

Kim Cheol burnuyla havayı kokladı, aşırı aç olduğu için algısı çok açıktı.

Kırmızı Kapı'nın arkasında hapsedildiğinden beri yediği tek yemek tek bir tavşandı. Yiyecek kokusunu içine çekerek refleks olarak açgözlü tükürüğünü yuttu.

‘Gulp.’

Belki de Beyaz Hayaletler yakınlarda yemek yiyorlardı.

‘Yine de sayıları azsa o zaman...’

O zaman onları bastırabilir ve yiyeceklerini kapabilirdi. Açlığı, böyle bir sonuca varmasına yetecek kadar aşırıydı.

‘Hadi gidip bir göz atalım.’

Kim Cheol olabildiğince sessizce yürüdü ve kokunun kaynağına dikkatle yaklaştı.

Ve sonunda…

Çalılığın içine saklandı ve Jin-Woo ile birlikte giden Avcıları gördü. Kim Cheol’un gözleri fal taşı gibi açıldı.

‘Bu ne lan??'

Yaktıkları kamp ateşinden et kokusu geliyordu.

‘Nasıl hala hayatta olabilirler?!’

Kim Cheol bakmaya başladı.

Aralarında sadece bir E-Seviyeliyi Avcıyı göremedi.

‘Aptal gibi liderliği ele geçirdikten sonra ilk önce öldürülmüş olmalı.’

Bu bariz bir şeydi, değil mi?

Ancak, gözlerinin önünde pek de açık olmayan bir manzara vardı. Öyleyse bu durumu nasıl açıklamalıydı?

Bir şey eksikti.

‘Bekle, bekle. Kıyafetleri…?!’

Sıcak tutmak için tasarlanmış giysiler ve battaniyeler, çadırlar ve çeşitli ekipman görülüyordu. Belli ki iyi hazırlanmışlardı.

‘Bu nasıl olabilir?!’

Kim Cheol daha da sinirlendi ama sonra bakışları belli bir yerde durdu.

Cızırtılı etin yanında duran bir parça ekmekti.

Yani, bu insanların önceden yiyecekleri de vardı.

Kafa karışıklığı hemen öfkeye dönüştü.

‘Bu piçler…!!’

Diş gıcırdaması.

Kim Cheol dişlerini gıcırdatmaya başladı.

Hayatta kalmalarını sağlamak için yeterli malzemeleri vardı, ama hepsini kendileri için mi kullanmak istiyorlardı?!

‘Ellerim donmasaydı, hayır, açlıktan ölmeseydim, o Buz Elfleriyle kolayca başa çıkardım!!’

Bu piçlerin, ekibin geri kalanı arasında paylaşılması gereken önemli malzemeleri ellerinden aldığını fark ettiğinde artık öfkesi dinmezdi.

Kim Cheol öfkeyle çalılıktan çıktı.

"Siz orospu çocukları!!"

Park Hui-Jin, açıkça şaşırarak bulunduğu yerden hızla fırladı.

“Kim Cheol? Buraya nasıl geldin??”

Burada yatıp onu tekrar görmenin güzel olduğunu söylemeyi oldukça zor buldu. Çünkü… Kim Cheol’un bakışları öldürme niyetiyle doluydu.

Doğrusu, düşmanlığını maskeleme zahmetine bile girmemişti.

"Baskın ekibim erzak yetersizliğinden bu zindanı fethetmeyi başaramadı, ancak sizde nasıl bu kadar yiyecek ve bu tür ekipman var?!"

"Bu…"

Park Hui-Jin devam edemedi. Burada Jin-Woo'dan bahsederse Kim Cheol'un öfkesi gence yönelirdi. Ona göre, Jin-Woo onun kurtarıcısıydı.

‘Ayrıca, bu adam Jin-Woo'ya her zaman şüpheli bir şekilde baktı.’

Park Hui-Jin hemen ağzını kapattı.

Bu, Kim Cheol’un gözlerinin öfkeyle daha da genişlemesine neden oldu.

“Hepinizin bu suça ortak olduğunu düşünmüyorum. Peki bunları kim sakladı?! Bana doğruyu söyleyin, geri kalan her şeyi görmezden geleceğim."

Kim Cheol'un boynunda kalın bir damar belirdi.

"Bana tüm teçhizatı kimin tekeline aldığını ve yoldaşlarını ölüme sürüklediğini söyle!!"

Öfkeli bağırışı orman boyunca yankılandı.

Kim Cheol, yoldaşlarına ihanet etmenin günahını yatıştırmak için burada kan dökmeyi planlıyordu.

"Üçe kadar sayacağım. O zamana kadar kim olduğunu açıklamazsanız hepinizin bu konuda suç ortağı olduğunuzun işareti olarak kabul edeceğim."

Hahn Song-Yi, Park Hui-Jin'in kolunu çekiştirdi.

“U-Unni...”

Park Hui-Jin, Hahn Song-Yi'ye sarıldı. Hem Goh Myung-Hwan hem de Yun Ki-Joong, soğuk ter sırtlarını ıslatırken tükürüklerini yuttu.

Kim Cheol A-Seviyeliydi. Buradaki herkes birlikte çalışsa bile ona karşı kazanamazlardı. Ancak

hiçbiri Jin-Woo’nun adından bahsetmedi.

"Bir."

Kim Cheol kılıcını beline tutturulmuş kınından çekti.

"İki!"

O zaman bile, düşük seviyeli Avcılar ağızlarını açma belirtisi göstermedi.

Daha düşük seviyeli Avcılar onun emrini görmezden gelmeye nasıl cüret ederdi?

Tek başına bu durum, Kim Cheol’un öfkesini daha da artırdı.

‘Bu piçler beni ne sanıyor…?’

Ölümcül niyet gözlerinde ışıl ışıl parladı.

Önce o kadını öldürecekti.

Baskın ekibine ihanet eden ve bu düşük seviyeli Avcılarla birlikte giden Park Hui-Jin'i herkesten önce öldürecekti.

‘Doğru, bir şeyler planladığı için baskın ekibinden ayrılmış olmalı.’

Sadece bu şekilde düşünebiliyordu.

Kim Cheol, Park Hui-Jin'in önünde durdu ve son geri sayımı söyledi.

Park Hui-Jin gözlerini sıktı.

O anda.

“Dört.”

PAT!

Kim Cheol, başının arkasındaki bir şey tarafından çok sert bir şekilde vuruldu ve tüm vücudu karlı zeminde birkaç metre kayarken yeri öptü.

Avcıların gözleri büyüdü.

"Ekip Lideri!!"

Jin-Woo, Kim Cheol'a o kadar sert vurmuştu ki avucundan buhar hala yükseliyordu.

Jin-Woo şaşkın bir sesle konuştu.

"Arkadaşlarını ölüme sürükleyen sen iken nasıl saçma sapan konuşmaya cüret edersin?!"