ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Bir şey daha vardı – Jin-Woo'nun orman yolunu seçmesinin bir nedeni daha.

‘Durum penceresi.’

[İsim: Seong Jin-Woo]

[Seviye: 51]

[Sınıf: Gölge Egemeni]

[Unvan: Zorluğun üstesinden gelen kişi (ekstra 1)]

Jin-Woo sessizce Durum penceresini çağırdı ve mevcut Unvanını ‘zorluğun üstesinden gelen kişi’den ‘Kurtların Katili’ne değiştirdi.

[Unvan: Kurtların Katili (ekstra 1)]

Kurt avlama konusunda yetenekli bir avcıya verilen bir Unvan. Hayvan türü canavarlarla karşılaştığınızda tüm İstatistikleriniz %40 artacaktır.

Bu açıkça hile yapan geliştirmeyi kötüye kullanma şansı kucağına düşmüştü, öyleyse neden şimdi başka bir yere gitmeliydi ki?

Bip.

[Hayvan tipi bir canavar ortaya çıktı.]

[Mevcut Unvanın etkisi etkinleşecek.]

İstatistik değerlerinin yükseldiğini onayladıktan sonra Jin-Woo’nun yüzünde bir gülümseme belirdi.

'Güzel.'

O andı.

Avcıların hepsi yüksek sesle çığlık atmaya başladı.

"Bu, bu bir ayı!"

"Buz Ayısı!"

İnsanların kokularını alan bir Buz Ayısı yavaş yavaş gruba doğru yürüyordu.

Bu insanlar, onun topraklarını işgal eden düşmanlarıydı. Açıkçası davetsiz misafirlere karşı pek nazik görünmüyordu.

Hırrr…

Buz Ayısı, buz gibi şeffaf dişlerini ortaya çıkardı ve devasa vücudunu arka ayakları üzerinde yavaşça kaldırdı. Bu dev ve iri yarı figür, Avcıların görüş açısını tamamen doldurdu!

"Ah…"

Yaratık bir kutup ayısına benziyordu, ancak neredeyse iki katı büyüklüğündeydi ve tüm canavarların sembolü olan sihirli kristal, sanki gururlu bir amblemmiş gibi göğüs bölgesinin ortasında görülebiliyordu.

KÜKREME!!

Öfkeyle kükredi, yer onun gücünün altında titriyordu!

Jin-Woo hariç tüm Avcılar, Buz Ayısı'nın kükremesini duyduktan sonra yerinde dondu.

Park Hui-Jin'in ifadesi çirkin bir şekilde buruştu.

‘Ah, sadece Buz Ayıları konusunda dikkatli olmamız gerekiyor, öyle mi?!’

O canavarı gördükten sonra nasıl böyle bir saçmalık söylenebilirdi ki?!

Neredeyse Seong Jin-Woo’nun oldukça ikna edici argümanına kanıyordu. Ancak bir Buz Ayısı gördüğünde bir şeyden emindi.

‘Kesinlikle orman yolunu seçmemeliydik!’

Gruba yaklaşmakta olan tehlikeyi algılayan Park Hui-Jin, grubun önüne çıktı ve bağırdı.

"Dikkatini bana çekeceğim, bu yüzden herkes... Ah?!"

Park Hui-Jin’in boynundan hatrı sayılır bir güçle geriye çekildi ve popo üstüne düşmemesini sağlamak için birkaç geri adım atmak zorunda kaldı.

Bir şekilde dengesini geri kazandıktan sonra Jin-Woo'nun önünde durduğunu görmek için başını kaldırdı.

"Hey, bu ne içindi?!" Jin-Woo, Park Hui-Jin'i işaret etti. “Sana bunu şimdi söylüyorum. Bundan sonra tüm canavarları ben öldüreceğim."

Açıkçası kimsenin deneyim puanlarını çalmasına izin veremezdi, değil mi?

Jin-Woo için bu ayılar, bu yerin gerçek düşmanları olan Beyaz Hayaletler ile kaçınılmaz hesaplaşması için onu güçlendirmek için mükemmel sağlık tonikleriydi.

“Hah?!”

Park Hui-Jin şaşkınlığını gizleyemedi.

‘Canavarı kendi başına halletmek istediği için mi beni geri çekti?’

Büyücü tipi olan diğer iki erkek Avcı da büyülerini şaşkınlıkla yapmayı bıraktı.

"Ne kadar güçlü olduğunu düşünürsen düşün, o şey yüksek seviyeli bir zindanın canavarı!"

Park Hui-Jin'in arkasından gelen öfkeli sesini tamamen görmezden gelen Jin-Woo, Buz Ayısı’na doğru yürüdü.

‘Pekâlâ, bunun için hançer kullanmak doğru olmayacak.’

Kanın sıçraması her şeyi alt üst ederdi, değil mi?

Jin-Woo, iki hançerini neredeyse refleks olarak çağırmıştı, ancak onları Envanterinde sakladı. Bunun yerine yumruklarını sıkıca sıktı.

‘Şey, sadece gözlemleyeceğime söz verdim, ama bu acil bir durum olduğu için anlayacaklarından eminim. Değil mi?'

Jin-Woo’nun bakışları havada Buz Ayısı’yla buluştu.

Hrrrr!

Buz Ayısı, telefon direği kalınlığındaki ön kolunu bir şimşek gibi Jin-Woo'ya doğru salladı.

Hış- !!

Ancak, saldırı sadece boş havada geçip gitti.

‘Boyutuna kıyasla neden bu kadar hızlı?’

Jin-Woo çoktan Buz Ayısı'nın başının üstündeydi. Bu canavarın adının kötüye çıkmasının sebebini tam da burada anlamıştı.

‘O zaman bile…'

Ayrıca şimdiye kadarki tüm seviye atlamalarının boşuna olmadığını da hissetti.

Buz Ayısı başını kaldırmadan önce Jin-Woo tüm gücüyle canavarın alnının tam ortasına yumruk attı.

Boom!!

Buz Ayısı'nın başı patlayıcı bir güçle karlı zemine çarptı.

Kafatası tamamen yok edilmişti, gevşek dili gevşek çenesinden sarkan Buz Ayısı tamamen hareket etmeyi bıraktı.

[Seviye atlandı!]

‘İşte bu!’

Seviye atlamasına az kaldığını düşünüyordu ve şimdi, Park Hui-Jin'in herhangi bir şey yapmasını engellediği için mutluydu.

"Sen... Sen, nesin sen??"

Jin-Woo, o titreyen sesi duydu ve arkasına baktı, sadece ona bakan dört suskun yüzü gördü.

Jin-Woo, başının yan tarafını çekingen bir şekilde kaşıdı.

‘Bu tür durumlarla karşılaşmak istemediğim için onları önceden uyardım…’

Görünüşe göre bir kişi, anlama kapasitesinin tamamen ötesinde bir şeye şahit olduğunda oldukça unutkan oluyordu.

Çok az seçeneği kalan Jin-Woo, bir kez daha belirtmek zorunda kaldı.

“Size söyledim, kimsenin bana soru sormasına müsamaha göstermeyeceğim. Yöntemlerimden memnun değilseniz o zaman…" Jin-Woo parmağını Kim Cheol’un ekibine doğru işaret etti. "Hep o tarafa gidebilirsiniz.”

Park Hui-Jin, ancak o zaman kendine geldi ve yüz ifadesi değişti.

“Buz Ayısı’na nasıl tek yumruk attığını görünce yanından ayrılacağımı mı sanıyorsun?”

Dürüst olmak gerekirse Park Hui-Jin artık neşeyle dolup taşıyordu.

Bu genci takip etmeyi seçmesinin tek sebebi içgüdülerinin Kim Cheol'den daha iyi bir seçenek olduğunu söylemesiydi ama burada tam anlamıyla beklenmedik bir ikramiye bulduğunu çabucak fark etti.

Zeki biriydi, bu yüzden bir sonuca varmak kolaydı. Bu yerden gerçekten canlı çıkmak istiyorsa Seong Jin-Woo'yu takip etmesi gerekiyordu.

Seong Jin-Woo'nun kendi yollarına gitmelerini önerebileceğinden korktuğu için aceleyle bir öneride bulundu, kalbi endişeyle atıyordu.

"Bay Jin-Woo, lütfen liderlik pozisyonunu devral. Bundan sonra komutlarının her birini kesinlikle takip edeceğiz."

‘…Şey, taleplerini hiç dinlemeyeceğimi söylemiştim, ama…’

Jin-Woo başını sallamadan önce biraz düşündü. Yakın geleceği düşündüğümüzde bu düzenlemenin kendisi için uygun olacağı görülüyordu.

Park Hui-Jin arkasına baktı.

Hahn Song-Yi adlı öğrenci, Seong Jin-Woo'nun getirdiği biriydi, bu yüzden ona sormaya gerek yoktu. Böylece, iki erkek Avcı kaldı.

“Eminim siz ikiniz de benim önerime katılıyorsunuz, değil mi?”

Şimdi beklenmedik bakışların alıcı tarafında olan iki Avcı, aceleyle başlarını sallamadan önce bakışlarını Buz Ayısı’nın cesedi ve Jin-Woo'nun arasında değiştirdiler.

***

Bir kez daha, Kırmızı Kapı'nın önünde.

Hyun Ki-Cheol kaşlarındaki soğuk teri silmek için mendilini kullandı, gözleri saatine kilitlendi.

Baek Yun-Ho ona sordu.

"Ne kadar oldu?"

“Yaklaşık üç saat oldu, efendim.”

"Üç saat… Yani içeride neredeyse üç gün geçti."

Baek Yun-Ho'nun sesi ciddiydi. Burada toplanan dört kişiden yalnızca kendisi daha önce Kırmızı Kapı'ya girmeyi kişisel olarak deneyimlemişti.

Güney Kore'yi temsil eden S-Seviyeli Avcılardan biri – Baek Yun-Ho.

Onun gibi biri için bile, Kırmızı Kapı, hayatta kalmak için zorlu bir yerdi.

Baek Yun-Ho, karmaşık bir ifadeyle deneyimlerini hatırladı.

"Kırmızı Kapı'nın en korkunç yönü... Tamamen farklı bir dünyaya atılmanız."

Bu, S-Seviyeli bir Avcı tarafından anlatıldığı gibi geçmişle ilgili nadir bir anıydı. Doğal olarak Ahn Sahng-Min, Joo Sung-Chan ve Hyun Ki-Cheol'un dikkati ona odaklandı.

Baek Yun-Ho devam etti.

“Kapıyı geçtiğinizde bulunduğunuz yer 60 dereceyi aşan sıcaklıklara sahip bir çöl veya zehirli böcekler ve yılanlarla dolu yoğun bir orman olabilir. Ya da çok soğuk olan karla kaplı bir tarlanın ortası da olabilir ki hemen sizi soğuk ısırır.”

Gulp.

Üç adam aynı anda kuru tükürüklerini yuttu.

“Gerçekten girene kadar, Kırmızı Kapı'nın ötesinde onları neyin beklediğini kimse bilmiyor. Peki biri böyle bir şeye nasıl hazırlanabilir?"

Bugünkü hikâyenin aynısıydı. Sade ve normal görünen Kapı, Avcılar içeri girer girmez rengini hemen kırmızıya çevirmişti.

“Cildiniz güneşin sıcak parıltısı altında yanıyor, ya da gün boyunca zehirli böcekler tarafından işkence görüyorsunuz ya da cildinizi soyan soğuktan morluklarınız… Ve böylece, grubunuzun en zayıfı önce ölmeye başlıyor.”

"Aman Tanrım…"

Hyun Ki-Cheol, sanki kendini pek sakinleştiremeyecekmiş gibi nefesi kesildi.

"Ama bu kadar tehlikeli bir durumda olsanız bile, yine de canavarlarla savaşmanız gerekiyor."

Sadece açıklamalarını dinleyerek mevcut durumun umutsuzluğunu anlayabildiler. Ancak açıklama burada bitmedi.

"Tamam, o zaman. Yeni ortamlara bir şekilde adapte olduğunuzu varsayalım. O andan itibaren yiyecek tedarik etmeniz gerekecek."

Gerçekten de en az birkaç hafta veya en kötüsü birkaç ay yetecek kadar yiyecek temin etmek gerekiyordu. Bu başlı başına büyük bir zorluk olurdu.

"Acımasız ortamda sıkışıp kalırken ve sürekli açlık çekerken güvenebileceğiniz tek şey sihirli enerji pusulanız."

Sihirli enerji pusulası her zaman güçlü bir sihirli enerji yayılımının kaynağına işaret ediyordu.

Bir Kırmızı Kapı'dan kaçmanın tek yolu, sihirli enerji pusulasının iğnesini takip etmek, patronu bulmak ve onu öldürmek veya zindan kopması gerçekleşene kadar beklemekti.

“Şimdi sadece pusulaya bakarken günler, haftalar, hatta aylar beklemeyi düşünün. Bundan nasıl biri delirmez?”

Üç adam başlarını salladı. Bu üçü, kendileri gibi normal insanların bu kadar düşmanca yerlerde bir gün dayanamayacağını biliyordu.

“Zaten üç gün olduğunu söyledim, değil mi?”

"Evet."

Hyun Ki-Cheol'un cevabını duyduktan sonra, Baek Yun-Ho sıkıntılı bir ifade oluşturdu.

"Büyük olasılıkla, C ve altındaki tüm Avcılar şimdiye kadar öldü."

Kim Cheol ‘A’ idi. Ancak, yetenekleri ne kadar iyi olursa olsun A-Seviyeli bir kişinin herkesi koruması imkânsızdı. Yanlarında S-Seviyeli bir Avcı yoksa…

Yani…

"Şimdilik dua edebileceğimiz tek şey, yüksek seviyeli Avcıların sağ salim geri dönmesi."

Bu, kişisel deneyiminden çıkan sonuçtu.

Baek Yun-Ho’nun zihninde, C ve altındaki Avcılar şimdiye kadar ölü sayılıyordu.

***

Akşam.

Büyük et parçaları bir kamp ateşinin üzerinde güzelce cızırdıyordu.

“Bu ayı eti biraz sakız gibi ama düşündüğüm kadar kötü değil.”

"Biraz daha ister misin?"

"Aigoo, teşekkür ederim."

Goh Myung-Hwan, Buz Ayısı'nın etini ustalıkla dilimledi ve Yun Ki-Joong’un uzattığı bir tabağa yerleştirdi. Bu iki adam, Jin-Woo'yu takip eden C-Seviyeli Avcılardı.

Hem Park Hui-Jin hem de Hahn Song-Yi de ayı etini yavaşça çiğniyorlardı, ancak porsiyonları erkeklerinki kadar büyük değildi.

“Unni, lütfen biberi uzat.”

“Ya tuz?”

"Mm, baharat hemen hemen iyi, bu yüzden gerek yok."

Hepsi, aşağı yukarı, zindanın yaşam koşullarına uyum sağlamıştı. Kamp ateşinden etraflarına sarılan battaniyelere kadar, çadırlar da kurulmuştu...

Başları hiç belada görünmüyordu.

Hatta belirli bir bakış açısından oldukça rahat göründükleri söylenebilirdi.

Goh Myung-Hwan çevreyi taradı ve konuştu.

“Son zamanlarda Buz Ayılarının saldırılarının azaldığını düşünmüyor musunuz?”

Park Hui-Jin bu soruyu yanıtladı.

"Eh, çünkü takım lideri sayılarını azalttı."

"Bu adam, önceki hayatından kalma bu ayılara karşı bir çeşit çözülmemiş kan davası falan var gibi. Bir Buz Ayısı gördüğünde gözleri deliriyor. Bunu ne zaman yapsa çok korkutucu. Gerçekten, gerçekten korkutucu."

Şimdiye kadar, Jin-Woo’nun unvanı ekip lideri olarak belirlenmişti.

Park Hui-Jin, Jin-Woo’nun yokluğunu hissetti ve çevresine bakmak için boynunu biraz uzattı.

"Şimdi düşünüyorum da ekip lideri nereye kayboldu?"

Yun Ki-Joong, eti çiğnerken kafasını neredeyse tabağa gömdü, ama yine de yanıt vermek için başını kaldırdı.

"Biraz önce dışarı çıktı ve bir göz atacağını söyledi."

“Hah.” Park Hui-Jin, çaresiz bir ifade oluşturdu. "Tek başına yüksek seviyeli bir zindanın içinde dolaşmak.... Hiç korkmuyor mu?"

Yun Ki-Joong sinsi bir gülümseme oluşturdu.

"Eğer o ise sorun olmaz."

"Ah, evet. Yüksek seviyeli canavarlar olan Buz Ayılarını çıplak elleriyle öldürecek kadar güçlü."

Goh Myung-Hwan, Yun Ki-Joong'un sözlerini takip etti ve devam etti.

"Ama bu arada… Hazır bunları konuşuyorken… Böyle saçma sapan devasa bir canavarı yenebiliyorsan seviyen ne kadar yüksek olmalıdır ki?"

Durdular.

Herkes birdenbire sustu.

Hepsi aynı şeyi merak ediyordu. Ancak, bu yerden kovulma korkusuyla hiçbir şey söylemeye cesaret edemediler.

“…Önce yemeğimizi bitirelim.”

Herkes Park Hui-Jin’in önerisine başını salladı.

***

Jin-Woo ormanda aradı ve bazı çalılıkları geçti.

‘Yakınlarda bir yerde olmalı...’

Birden fazla Buz Ayısı’nın varlığının bir yerlerden geldiğini hissedebiliyordu. Dün geceden beri Buz Ayılarını dikkatle izliyordu.

Bunların hepsi Buz Ayılarının aynı yönden geldiğini nihayet fark ettiği içindi.

Jin-Woo, gözleri tehlikeli bir şekilde parlamaya başlamadan önce aramaya devam etti.

'Buldum!'

Uçurum benzeri bir duvarda, çalıların arkasında yatan düzinelerce mağara gördü. Ve mağaraların her birinden birden fazla yaşam formunun geldiğini hissetti.

Burada Algısını genişletmek zorunda bile değildi; gözleri, birçok Buz Ayısının birkaç mağaraya tembel tembel hareket ettiğini açıkça görebiliyordu.

Hızlıca saydı ve 30'dan fazla ayı buldu.

Başka bir deyişle, burası tam anlamıyla bir ayı çiftliğiydi.

Jin-Woo’nun dudaklarının köşeleri yukarı doğru kıvrıldı.

Görgü tanığı olasılığını ortadan kaldırmak için kasıtlı olarak buraya tek başına gelmişti. Bu, gölge askerlerini kullanmak için mükemmel bir fırsattı.

Nitekim böyle bir an beklemekteydi.

‘Çıkın.'

İçten seslendiğinde siyah zırh giyen askerler sessizce belirdi ve etrafını sardı.

“Hepiniz bunun ilk saldırınız olduğunu anlıyorsunuz, değil mi?”

Bununla kastettiği, tıpkı ilk karşılaşmada kişinin izlenimine karar verildiği gibi, bu adamlar da onu ilk savaşlarında etkilemek zorundalardı.

‘……..’

‘……..’

Gölge askerler, ürkütücü bir sessizlik içinde hiçbir düzensizlik belirtisi göstermeden, dikildiler.

'Güzel.'

Jin-Woo, onları böyle görerek derinden sırıttı.

Koklama…

Bu arada, Jin-Woo'nun kokusunu algıladıktan sonra mağaralardan gitgide daha fazla Buz Ayısı çıkmaya başladı.

‘Görünüşe göre diğer taraf da hazırlanıyor.’

Jin-Woo, Buz Ayılarını işaret etti.

"Gidin."

Emir verilir verilmez, gölge askerler sanki buz üzerinde kayıyorlarmış gibi ileri atıldılar.