ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Yu Jin-Ho gafil avlandı.

‘…Kırmızı Kapı mı?’

Kırmızı Kapı konusu neden birdenbire burada açılmıştı?

Olay, kitle iletişim araçlarında durmaksızın konuşulduğunda, Yu Jin-Ho bile ne olduğunu biliyordu. Fakat bu zamanlama şüpheli bir şekilde tesadüftü ve bu nedenle babasının ne istediğini anlamakta zorlandı.

‘Ve buradaki adam…’

O olaydan kurtulan biri olması gereken bir adam.

Medyanın çılgınca bulmak için uğraştığı kurtulan neden buradaydı? Yu Jin-Ho'nun merakı büyük ölçüde artmaya devam etti.

Yu Myung-Han, oğluna bir süre baktıktan sonra yavaşça ağzını açtı.

“Görünüşe göre henüz duymamışsın.”

"Efendim?"

Yu Myung-Han, şimdilik hala kafası karışmış Yu Jin-Ho'yu görmezden geldi ve bakışlarını gergin bir şekilde orada oturan Goh Myung-Hwan'a çevirdi.

"Bay Avcı."

“Evet, Başkan.”

"Lütfen o gün Beyaz Kaplan Loncası’nın yeni acemilerinden başka orada bulunan kişiyi oğluma söyle.”

"Anlaşıldı."

Goh Myung-Hwan'ın bakışları şimdi Yu Jin-Ho'ya yöneldi.

Yu Jin-Ho istemeden Goh Myung-Hwan ile göz göze geldi ve yüzünde bir soru işareti belirdi.

Goh Myung-Hwan ağzını açtı.

"Lise öğrencisi gibi görünen genç bir kadın Avcı vardı ve…”

‘Genç bir kadın Avcı?’

O an bile Yu Jin-Ho, Goh Myung-Hwan'ın dudaklarından kimin adının çıkacağını hayal bile edemedi.

"...Ve Bay Seong Jin-Woo."

Pat.

Yu Jin-Ho, kalbinin mides çukuruna düştüğünü duyduğunu sandı.

‘H-hyung-nim Kırmızı Kapı olayında mıydı?’

Burada ne oluyordu?

Zaten kafası oldukça karışıktı ama şimdi düşünce süreci daha da karmaşık bir karmaşaya dönüşmüştü. Kafa karışıklığının ortasında aniden bir şey hatırladı.

'Bekle. Şimdi aklıma geldi, birkaç gün önce…'

…Hyung-nim, o günden önce hiç selamlaşmadığı Hahn Song-Yi ile çok yakın bir şekilde konuşuyordu.

"O kadın Avcının adını hala hatırlıyor musunuz?"

“Bayan Hahn Song-Yi.”

Bu nasıl olabilirdi?

Yu Jin-Ho'nun çenesi yere düştü.

Düşünürse bu iki insan arasındaki gizemli ilişkinin öyle bir sırrı vardı ki….

‘Bekle, eğer durum buysa o zaman…?’

Daha sonra haber kaynaklarının bahsettiği potansiyel yardımcının kimliği…

Sanki Yu Jin-Ho'nun ne soracağını biliyormuş gibi Goh Myung-Hwan hızla gerçeği onayladı.

"Biz, Beyaz Kaplan Loncası üyeleri ve Bayan Hahn Song-Yi, Bay Seong Jin-Woo sayesinde Kırmızı Kapı'dan sağ salim kaçabildik."

‘Hah, haha, ha…’

…Hyung-nim, orada tam olarak ne yaptın sen?

Yu Jin-Ho, yarı şaşkınlık ve yarı sevinçten oluşan bir ifade takındı. Babasının önünde olduğunu bile unuttu ve yüksek sesle sordu.

“Kırmızı Kapı’nın içinde ne oldu?”

Goh Myung-Hwan yanına, yemek masasının başına baktı.

Yu Myung-Han başını salladı.

Goh Myung-Hwan o zamana kadar ağzını açmak için ölü gibi bembeyaz yüze sahipti ve izin verilir verilmez hikayesini büyük bir zevkle anlatmaya başladı.

"Olan şey..."

Yu Jin-Ho dinlerken gözleri parıldadı.

“İlk başta, bir çift E-Seviyeli Avcı’nın yeni acemi eğitim sürecini gözlemlemeye geldiğini öğrendikten sonra herkes şaşırdı. Ama sonra..."

Goh Myung-Hwan bir arkadaşına hediye olarak aldığı yepyeni oyuncağı gururla gösteren küçük bir çocuğu anımsatan tiz bir sesle o gün neler olduğunu anlatmaya başladı.

Ancak….

"Bir A-Seviyeli Avcı’ya ne yaptı?"

Bu odadaki tek aşırı heyecanlı kişi Goh Myung-Hwan değildi.

"Kesinlikle!! Avcuyla şöyle yaptı, pat!! Kim Cheol’un başının arkasına vurdu ve…”

“Hah...”

Hyung-nim'in yaptıklarını dinlerken Yu Jin-Ho'nun kalbi sanki oradaymış ve her şeyi kişisel olarak deneyimliyormuş gibi daha hızlı attı.

‘Hyung-nim'den beklendiği gibi…’

Onun için yüksek seviyeli canavarları avlamak hiçbir şeydi. Eh, A-Seviyeli bir Avcı'yı da tek bir tokatla devirebilirdi.

Yu Jin-Ho, şimdiye kadar böylesine inanılmaz bir insanın yanında durduğunu fark ettikten sonra aynı zamanda çok duygulu ve gururlu hissetti.

Bu arada, Goh Myung-Hwan hikayesine devam etti.

“…Düzinelerce Buz Elfi ortaya çıktığında kesinlikle öleceğimizi düşündüm. Ama sonra yine…"

Hikâyeye çok mu kendini kaptırmıştı? Zaman çok çabuk geçmişti. O günkü olayların kesinlikle kısa olmayan hikayesi nihayet sona geliyordu.

Heyecanlı Goh Myung-Hwan’ın sesi daha da yükseldi.

“Yani, demek istediğim, tüm bunlar çok fazla adaletsiz. Bay Seong Jin-Woo oraya bizim kıçımızı kurtardı. O benim hayatımın kurtarıcısı."

Yu Jin-Ho bilinçsizce başını onaylayarak başını salladı. Goh Myung-Hwan'ın ne düşündüğünü anlayabiliyordu. Daha önce o da benzer bir yardım almıştı.

“Fakat o zaman Bay Seong Jin-Woo'nun varlığını açıklamamam mı gerekiyor? Beyaz Kaplan Loncası’nın kararını kabul etmekte zorlanıyorum. Ancak Başkan Yu beni birdenbire çağırdı ve işte buradayım."

Tam bu noktada Yu Myung-Han, Goh Myung-Hwan'ı onurlu bir şekilde durdurdu.

"Goh Myung-Hwan Avcı-nim."

"Evet?"

“Bunun yeterli olduğuna inanıyorum.”

"Ah. Özür dilerim efendim. Kendimi kaptırdım."

Goh Myung-Hwan utanarak başını eğdi.

Yu Myung-Han bakışlarını oğlu Yu Jin-Ho'ya çevirdi.

"Avcı Seong Jin-Woo hakkında daha fazla araştırma yapma sürecinde duymayı hiç beklemediğim bir isim ortaya çıktı."

Yu Myung-Han’ın işaret parmağının ucunda…

İşaret parmağı, üzerinde Yu Jin-Ho’nun adının yazılı olduğu bir kâğıdı gösteriyordu. Ve Yu Jin-Ho'nun babasına verdiği baskın kayıtlarından başkası değildi.

İşaret parmağı aşağıyı gösterdi ve sonraki üç kelime 'Seong Jin-Woo'nun karşısında durdu.

Baskın lideri, Yu Jin-Ho. Baskın üyesi, Seong Jin-Woo.

Bu reddedilemez bir kanıttı.

'…Yakalandım.'

Lonca Ustası lisansını alma sürecinde ona yardım eden hyung-nim hakkındaki gerçek artık açığa çıkmıştı. Yu Jin-Ho’nun ifadesi sertleşti.

"Avcı Seong Jin-Woo, Lonca Ustası lisansını kazanma girişimin sırasında sana çok yardımcı olmuş. Bu gerçeği kabul ediyor musun?"

“…Evet, baba.”

“Eklemek istediğin başka bir şey var mı?”

“…”

Yu Jin-Ho’nun görüşü karardı.

Artık hyung-nimin yardım ettiği apaçık ortada olduğuna göre, babasını Yujin Loncası’nın yeni Ustası görevini üstlenecek doğru kişi olduğuna ikna etmesi imkansızdı.

‘...... ..’

Babasının sert gözlerinin onu süzdüğünü hissetti. Geçmişte, o solduran parlamaya maruz kalan Yu Jin-Ho, bacaklarındaki tüm gücünü kaybedecekti.

'Ancak!'

Böyle pes edemezdi. Yu Jin-Ho ilk defa cesaretini babasının önünde topladı.

Başını eğdi ve sesini yükseltti.

"Yujin Loncası’nı bana emanet edebilir misin, baba?"

"Edeceğim."

“He?”

Bu canlandırıcı basit cevapla Yu Jin-Ho aceleyle başını kaldırdı.

"Yujin Loncasını sana emanet edeceğim."

"Ama neden...?"

"Kendin söylemedin mi? Loncayı bir yabancıya emanet etmek çok riskli. Sen buradayken bu riski şimdi üstlenmek için bir neden var mı?"

"F-Fakat, seni kandırmaya çalıştım, baba."

“Seni bu yüzden azarlayacağımı ve kovacağımı mı düşündün?”

Burada ne oluyordu?

Yu Jin-Ho, nedense babasının gülümsediğini düşünüyordu. Ancak, Yu Myung-Han’ın dudakları durum ne olursa olsun daima düz bir çizgiydi. Peki nasıl oluyordu?

"Zindanlara herhangi bir plan yapmadan girseydin o zaman tam olarak bunu yapardım. Çünkü böyle aptal bir oğul yetiştirdiğimi hatırlamıyorum."

O anda Yu Jin-Ho'nun yüzü kızardı.

‘Hyung-nim ile tanışmamış olsaydım o zaman şu anda babam tarafından azarlanırdım…’

Hayır, bekle – bundan çok önce ölmüş olurdu.

Yu Jin-Ho içinden rahat bir nefes verdi.

"Ancak, bir şartım var."

"Evet, baba."

"Bu Avcı Seong Jin-Woo... Onu Yujin'e getirebilir misin?"

Yu Jin-Ho'nun gözleri daha geniş açıldı.

“Yani hyung-nim mi?”

‘...Hyung-nim?’

Yu Myung-Han’ın gözlerindeki ışık tam o sırada biraz titredi. Ama bu uzun sürmedi.

"Evet."

Yu Jin-Ho o an hiçbir şey diyemedi.

‘Hrrrr…’

Sümüklü bir velet bile olumlu bir izlenim bırakmak için şimdi güvenle bir şeyler söylemenin doğru zamanının geldiğini bilirdi. Ancak, bahsettikleri kişi hyung-nimden başkası değildi.

Yu Jin-Ho elbette sorabilirdi, ama bundan başka hiçbir şeyden emin değildi. Bu yüzden dürüstçe yanıtladı.

“Emin olamıyorum.”

"Çok iyi. Zorluğun senin için çok kolay olmasının bir anlamı yok."

Başkan Yu Myung-Han bir yudum su aldı ve dudaklarının köşelerini bir mendille hafifçe sildi.

“Başarısız olursan Loncayı ağabeyine teslim ederim. Buna ne dersin? Kabul edecek misin?"

Yu Jin-Ho'nun ifadesi ciddileşti.

‘Bu, elde etmek için çok uğraştığım şans...’

Şimdi geri çekilirse bu fırsat için sonuna kadar ona yardım eden hyung-nimin önünde kendini gösteremezdi.

Yu Jin-Ho, yanıtlarken son derece ciddileşti.

“Kabul ediyorum, baba.”

"Güzel."

Bu cevapla, bir baba ve bir oğul arasındaki pazarlık bir sonuca varmıştı. Yu Myung-Han bir şey demeden başını salladı ve Yu Jin-Ho ayağa kalktı, eğildi ve odadan çıktı.

Yu Myung-Han mendili dudaklarından çekti. Dudaklarında oluşmaya çalışan gülümsemeyi bastırmak gittikçe zorlaşıyordu.

‘Bu çocuk…’

Bu çocuk Yujin Loncası’nı istemişti.

Bugün buluşmayı kabul ettiklerinde bir şeyler olduğundan şüpheleniyordu ama oğlunun bu kadar cüretkâr olmasını beklemiyordu.

‘Gerçekten de bir kaplanın yavrusu günün sonunda hala bir kaplan.’

Gülümseme sonunda Yu Myung-Han’ın dudaklarına yayılmaya başladı.

‘…Şu ünlü Başkan Yu Myung-Han gerçekten gülümsüyor!!’

Goh Myung-Hwan'ın gözleri her şeye tanıklık ettikçe büyüyordu.

Başkan Yu Myung-Han'ın yaygın olarak bilinen takma adı ‘Pokerface’ idi. İster neşeli ister üzücü bir olay olsun hiçbir duygu göstermemesiyle ünlüydü.

Goh Myung-Hwan tamamen şaşırmış bir şekilde bakmaya devam ederken Başkan Yu Myung-Han ona döndü ve sordu.

“Avcı-nim. Eklemek istediğiniz bir şey var mı?"

Aniden kendini bu bakışın alıcı tarafında bulan Goh Myung-Hwan telaşlandı ve aceleyle başını salladı.

“H-Hayır. Yok.”

***

…47, 48, 49, 50.

Korkutucu bir temizleme hızıyla Jin-Woo katları tırmandı

[Orta Seviyeli İblis'i öldürdünüz.]

[300 deneyim puanı kazandınız.]

[(1) İblis Ruhu topladınız.]

…

….

…….

[Orta Seviyeli İblis'i öldürdünüz.]

[Orta Seviyeli İblis'i öldürdünüz.]

Toplam deneyim puanlarına ve bir canavarı her avladığında daha yükseğe tırmanan ruhların toplam sayısına bakarken hiç yorgun hissetmiyordu.

[Toplanan Ruh Sayısı: 4,388 / 10.000]

‘Henüz yarıda bile değil, ha.’

Buraya girdiğinden beri iblisleri avlıyordu, ama beklendiği gibi on bin kişilik duvar gerçekten yüksekti ve üstesinden gelinmesi zordu.

Ancak, peki seviyesi?

[Seviye: 69]

Bir gün içinde iki seviye daha yükselmişti.

Seviye yükseltme hızı başlangıca kıyasla yavaşlamıştı, ancak gerekli ruhları toplama hızına bakıldığında yine de hızlı olarak düşünülebilirdi. Şimdi bile deneyim puanları sessizce birikiyordu.

“Kiieehk!”

[Orta Seviyeli İblis'i öldürdünüz.]

[300 deneyim puanı kazandınız.]

[(1) İblis Ruhu topladınız.]

“Oh!”

Hala gözlerinin önünde duran son iblisi öldürdükten sonra Jin-Woo sırtını gerdi ve çevresini taradı. Etrafında duran güven uyandıran gölge askerlerin altında orta seviyeli iblislerin sayısız cesedi yere yığılırken görülebiliyordu.

Alkış!

Jin-Woo derinden gülümsedi ve ellerini alkışladı.

"Aferin."

Onun için çok mücadele eden askerler, bir anda gölgesine döndü. Elbette sihirli kristal onlar tarafından toplanabilirdi ancak ganimetin Jin-Woo tarafından bizzat toplanması gerekiyordu.

[Alacak mısınız…]

Görünüşüne giren her Sistem mesajında manuel olarak ‘evet’i tıklaması gerektiği içindi.

‘Bu biraz hantalca, değil mi?’

İşte bu yüzden o kadar çok iblis olmadığında çok hızlı bir şekilde kendisi icaplarına bakıyordu. Ve bu seferki gibi büyük bir grup olduğu zaman askerleriyle birlikte savaşıyordu.

Savaş biter bitmez ganimeti hemen toplamaya başlıyordu.

‘Yu Jin-Ho'nun bunu yapmakta ısrar ettiği bu kadar eğlenceli olan ne?’

Jin-Woo, ölü iblisten bir parça ganimet çıkardı ve kendi kendine sırıttı.

Bu yerle ilgili hantal bir şey daha vardı, İblis Kalesi'nin içinde gölge çıkarmak imkansızdı.

Gölge çıkarma işlemini gerçekleştirip gerçekleştiremeyeceğini belirten siyah sise benzer şeyin orta seviyeli mi yoksa düşük seviyeli mi olduğu önemli değildi.

‘Kalıntılara baktığım halde bile.’

[Bu Mana mühürlü.]

[Gölge çıkarma işlemi yapmak imkânsız.]

Hayır, sadece Mana'nın mühürlü olduğu için gölgeleri çıkaramayacağını söyleyen mesajlar almıştı.

‘Bu konuda yapabileceğim bir şey var mı?’

Jin-Woo, iblislerin kalıntılarını yüzünde çaresiz bir ifadeyle tararken görüşüne yeni bir mesaj çıktı.

Bip.

[29 tane ‘Eşya: Orta Seviyeli İblis’in Boynuzları’nı buldunuz.]

[Hepsini alacak mısınız?]

Jin-Woo parlak bir şekilde sırıttı.

'Elbette!'

Jin-Woo, kucağına düşen bol miktarda ganimetin yardımıyla gölge çıkarma probleminden duyduğu pişmanlığı hızla attı.

‘Bu yığının arasında doğrudan kullanabileceğim bir şey yok, ha.’

Bu durumda hepsini sat!

Hepsini satar satmaz banka bakiyesine daha fazla Altın yatırıldı.

[Mevcut Altın: 914.690.772]

‘Heok!!'

Jin-Woo, Envanterini çok düşünmeden kontrol etti ve gözleri kocaman açıldı. Orada güzelce duran Altın miktarı şimdiden 900 milyonu geçmişti.

‘Her bir iblisin boynuz çifti yaklaşık 200.000 değerinde ve ben 4000'den fazla avladım, yani…’

Unutmazsak buraya gelirken diğer gereksiz eşyaları da satmıştı bu yüzden Altının korkutucu bir hızda birikmesi anlaşılabilirdi.

‘Nadir bir S-silahı veya zırhı satın almalı mıyım?’

Çok geçmeden Jin-Woo başını iki yana salladı.

İhtiyacı yoktu, bu yüzden sırf biraz parası var diye kendini para harcamaya zorlamasına hiç gerek yoktu.

‘Doğru, bir şey üzerinde savurganlık yapmam gereken bir zaman gelir elbet.’

Jin-Woo, Envanter penceresini kapattı ve ellerini hafifçe silkeledi.

Etrafındakileri temizlemişti.

51. kat için önemli olan giriş iznini uzun zaman önce almıştı. Yani geriye kalan tek şey kat transferi sihirli çemberine gidip yukarı çıkmaktı ama….

Jin-Woo’nun bakışı ışık sütununa doğru çevrildi. Daha spesifik olunursa o sütunun önündeki kısa bir mesafeye.

Ve devasa bir iblis ile çok sayıda yüksek seviyeli iblis orada durup bekliyordu.

Jin-Woo bakışını daha yükseğe kaldırdı.

Ve havada koyu kırmızı bir renkte süzülen dev iblisin adını görebiliyordu.

[Alt Katların Egemeni, Hırslı Vulkan]

O şey, onlarca ton ağırlığında olması gereken büyük bir yağlı etten oluşuyordu. Hayır, bunun yerine belki birkaç yüz. Ve sonra bu şeyin elinde tuttuğu devasa sopa da oldukça ürkütücü görünüyordu.

Ancak, Jin-Woo’nun yüzüne bir gülümseme kazınmıştı.

‘Demek buranın orta patronu bu, ha?’

Sadece anlık zindanlarda bulunan patronların en güzel anılarını hatırlıyordu. Hepsi ona bol miktarda deneyim puanı ve harika eşyalar vermişti.

Normal zindanlarda bulunan, öldürmek için çok fazla çaba gerektiren ancak çok az ödül veren patron seviyesindeki canavarlarla karşılaştırıldığında anlık zindanların bu patron canavarları daha çok hepsi güzelce sarılan hediye paketleri gibiydi.

Pekâlâ. Bu adam hangi eşyaları verecekti?

Gulp.

Jin-Woo parlak bir şekilde gülümsedi ve salyası akmaya başladı.