ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Goto Ryuji iletişimi orada bitirdi, ifadesi oldukça sert kaldı.

‘Bir şeyi mi kaçırdık?’

Japonlar, hedefledikleri şeyi başarılı bir şekilde elde etmek için her türlü olasılığı ve değişkeni dikkate almıştı.

Ancak en iyi beş Japon Avcıdan beşini içeren bir ekibin tek seferde yok edilmesi olayı – böyle bir şey onların tüm beklentilerini aşmıştı.

‘Bir dakika bekle…’

Tam o sırada aklına bir şey geldi. Yaklaşık dört ay önce garip bir olay olmuştu.

Her gün 24 saat aralıksız gözlemlenen kraliçe karınca, aniden sihirli enerji emisyonunda büyük bir düşüş göstermişti. Normal miktarın yarısından azdı!

Araştırma ekibi bunu kraliçenin ömrünün sona ermesi olarak yorumlamıştı ve umutsuzca iyimser birkaç rapor sunmuştu. Bu sadece kraliçe karınca yavaş yavaş sihirli enerjisini geri kazanmaya başlayana kadardı.

‘Yaklaşık bir ay sürdü, değil mi?’

Kraliçenin orijinal sihirli enerji çıkışına kavuşması çok uzun sürmemişti. Yaşam süresinden bahseden ya da daha doğrusu ağızlarını kapatmak zorunda kalan tüm araştırmacılar, bu sonuç açıkça beklentilerinin tersine gitmişti.

“Goto-san.”

Ekip üyelerinden birinin sesi Goto Ryuji'yi dalgınlığından kendine getirdi.

“…Mm.”

3. Ekip’in ölü Avcılarının cesetlerini kontrol etmek için tek dizinin üstüne çökmüştü. Yavaşça ayağa kalktı. Şimdi başka bir şey için endişelenmenin zamanı değildi.

‘Çok derinlere mi geldik…?’

Shashashashak…

O zamana kadar arkasında yüzlerce karınca belirmişti ve bu canavarlar lezzetli bir yemek beklentisiyle dudaklarını şapırdatıyormuş gibi başlarını kaldırdılar.

***

Diğer taraftan…

Kore ekibi, ‘kraliçe odası’ olarak da bilinen patron odasına girmişti. Buraya gelmeleri 15 dakika sürmüştü.

‘Buradan çıkmak için aşağı yukarı aynı zamana ihtiyacımız olacağı gerçeğini düşünürsek…’

Hala 30 dakikalık vakitleri vardı. Artık yola aşina oldukları için dönüş yolculuklarını kısaltabilmeleri gerektiğini varsayarsak kalan süre ‘fazlasıyla yeterli’ tarafındaydı.

‘Çok iyi.’

Kol saatiyle saati doğrulayan Mah Dong-Wook başını kaldırdı. Her şey plana göre gidiyordu. Şimdi geriye kalan şey, bu operasyonu nasıl bitirecekleriydi.

Baek Yun-Ho, karanlığın ardını görmek için ‘Canavarın Gözleri’ni kullandı ve mevcut düşman sayısını doğru bir şekilde değerlendirdi.

“Kraliçe en arka konumda. Hedefin önünde sekiz muhafız var.”

Kraliçenin muhafızları, normal karıncalardan kıyaslanamayacak kadar güçlüydü. Bir Tankçı’nın kraliçenin ve onun muhafız canavarlarının saldırılarına karşı koyması çok zor olurdu. Bundan sonra Mah Dong-Wook'un ikinci bir Tankçı olarak hareket etmesi için başka bir kişiye ihtiyacı vardı. Yan tarafına baktı.

“Avcı Cha.”

“Evet.”

“Ben kraliçeyle ilgilenirken nöbet tutabilir misin?”

“Bana bırak.”

Cha Hae-In’in yanıtı kısa ve basitti.

Avcılar Loncası'nın baskınları sırasında ana Tankçı olarak görev yapmıştı. Bu yüzden bir alt Tankçı rolünü oynamak onun için soğuk çorba içmekten daha kolaydı.

Mah Dong-Wook bakışlarını ekibin geri kalanına çevirdi. Burada bulunan her üye, canavarları avlama konusunda en iyi uzmandı. Ayrıntılı açıklamalar onlar için zaman kaybıydı.

“Hadi gidelim.”

Mah Dong-Wook karıncalara doğru döner dönmez, Choi Jong-In muazzam bir ışık topu yarattı ve patron odasındaki en yüksek noktaya kadar yüzdürdü. Bu, odanın tamamını parlak bir şekilde aydınlattı.

“Heok.”

Kameraman, ışık küresinin büyüklüğü karşısında sessizce nefes verdi. Dudaklarının yanında bulunan küçük bir mikrofona doğru fısıldamaya başladı.

“Bir A-Seviyeli Avcı olarak daha önce epeyce baskına katıldım, ancak böyle büyük bir ‘Işık’ büyüsünü ilk kez görüyorum. Kore’nin en iyi Büyücü tipi Avcısından beklendiği gibi!”

Sesi mikrofona girdi ve tüm ülkede izleyicilere iletildi.

Kısa bir süre önce çekmekte olduğu canlı yayının %80'lik izleyici oranını geçtiğini duydu.

Artık aşırı motive olduğunu hisseden kameraman, daha da iyi çekimler yapmak için öne çıkmaya çalıştı ama sonra Min Byung-Gu, grubun arkasında onun yanında durup aceleyle omzundan geri çekti.

“Keok?!”

Bu mutlak güçte, kameraman herhangi bir direniş gösteremedi ve Min Byung-Gu’ya bakmak için döndü. Omzu o kadar ağrıyordu ki ağzı kendi kendine aşağı yukarı sallanıyordu.

‘Bir Şifacı nasıl bu kadar güçlü olabilir…??’

Şaşırmaya zamanı yoktu. Kameraman şimdi, helikopter yolculuğu sırasında şaka yapmakla meşgul olduğu zamanın aksine tamamen farklı bir ifade taşıyan Min Byung-Gu ile karşı karşıyaydı.

“Burası S-Seviyeli bir zindanın patron odası. Burada senin dışında hiç kimse senin hayatından sorumlu değil.”

Min Byung-Gu’nun öfkeli sesini duyan kameraman, anlaşılır bir cevap oluşturamadan anca başını sallayabildi.

“Anladıysan geride kal. Asıl şey şimdi başlayacak.”

S-Seviyeli bir Avcının taşan enerjisi – tüm Avcı türleri arasında fiziksel olarak en zayıf olduğu varsayılan bir Şifacı bile, A-Seviyeli bir Avcı'yı kolayca alt eden bir aura sergileyebiliyordu. S ve A arasındaki fark buydu.

Böylesine canavarca varlıklar yoğun bir savaş başlatmak için bir araya geliyorlardı, öyleyse küçük bir A-Seviyeli kameraman burada neyi başarabilirdi? Kameraman, Avcı olduktan sonra ilk kez kendi güçsüzlüğünü hissetti ve aceleyle Min Byung-Gu'nun arkasında durdu. Beklenildiği gibi…

“İşte geliyorlar.”

Süper dev bir karınca, Avcıların varlığını keşfetti ve altı bacağını yavaşça bulundukları yere yaklaşacak şekilde çevirdi.

“Demek kraliçe bu…”

Baek Yun-Ho gergin bir şekilde tükürüğünü yuttu.

Gerginlik diğer Avcıların yüzlerinde de büyüktü.

Karınca kraliçesinin mutlak varlığı!

Bu adamlar ve kadınlar, buraya gelmek için yüzlerce, binlerce karınca duvarını geçerek karınca kraliçesinin dış görünüşüne tanık olan ilk insanlar olmuşlardı.

‘Bugün, bu lanet olası karıncaların yaşamını sonsuza dek sona erdireceğiz.’

Baek Yun-Ho, o devasa yaratığı devirmeyi düşünürken kalbi titredi. Ama eğer bunu yapacaklarsa o zaman her şeyden önce…

Baek Yun-Ho’nun karınca kraliçesine sabitlenmiş olan gözleri yere doğru kaydı.

‘Bizim…’

Karınca kraliçesinin önünde yürüyen sekiz karıncadan – önce muhafızlardan kurtulmaları gerekiyordu.

“Ha-ahp!”

Ekibin ana Tankçı’sı Mah Dong-Wook, üyelerin aklını okumuş gibi ön cepheye koştu. Bağırırken boynundan kalın bir damar çıktı.

“Lanet karıncalar, gelin ve alın!”

Etkileyici kükremesi!

Karıncaların görüşleri artık bozulmuştu, ancak karşılığında işitme duyuları daha da gelişmişti, bu yüzden Mah Dong-Wook'un bulunduğu yere atlamadan önce dişlerini ve pençelerini hemen ortaya çıkardılar.

Hızla arkasına baktı.

“Avcı Cha! Şimdi!”

Cha Hae-In, belli bir mesafeyi korurken Mah Dong-Wook'un arkasında koşuyordu ve çağrısını duyduğunda uzun kılıcını çabucak açtı. Kabzasını iki eliyle ters bir şekilde kavrayıp güçlü bir şekilde yere sapladı.

Beceri, ‘Kışkırtma Sarsıntısı’ – etkinleştirildi!

Khwack!!

Kılıcın merkez üssü görevi gören yere saplanmasıyla, sihirli enerji dairesel dalgalar halinde yayıldı. Mah Dong-Wook'u hedefleyen karınca muhafızlarının hepsi birden yönlerini değiştirdi ve sanki güçlü bir şeyden etkilenmişler gibi Cha Hae-In'e atladılar.

‘İşte!’

Mah Dong-Wook, canavarlar onu geçip Cha Hae-In'e doğru koşarken yumruklarını sıktı. Karınca muhafızlarının saldırganlığını çekmekte başarılı oldu.

Sıra ona gelmişti.

Mah Dong-Wook hızla Cha Hae-In ile ona doğru ilerlemeye çalışan dev karınca kraliçesi arasına girdi.

“Sen benimsin.”

Kraliçe karınca, bir düşmanın yolunu kesmesinden rahatsız olmuş olmalıydı, çünkü tiz bir çığlık atmaya başlamıştı.

Kiiiieeeehhhk!!

Herhangi bir eski Tankçı, katıksız baskı tarafından bastırılır ve kulaklarını o korkunç çığlıktan kapatırdı, ama böyle bir numara Kore'nin en iyi Tankçısı Mah Dong-Wook'a karşı işe yaramazdı.

“Hap-!!”

Bunun yerine, ‘Savaş Kışkırtma Ağlaması’ becerisini etkinleştirdi.

AOE* saldırganlık becerisini etkinleştiren Cha Hae-In'in aksine, Mah Dong-Wook yalnızca tek bir hedefe karşı çalışanı etkinleştirdi. (ÇN: area of effect)

Kraliçe karınca çığlık atmayı bıraktı ve Mah Dong-Wook'a baktı. Öfkesini başarıyla çekmişti.

‘Evet!!’

Ve şimdi rolü, meslektaşları karınca muhafızlarını öldürüp yardımına gelene kadar patronun saldırılarına katlanmaktı. Ve bu, bu dünyada gerçekleştirmekten en çok emin olduğu roldü.

Mah Dong-Wook o ağır, büyük kalkanı çenesinin hemen altına kaldırdı, gözlerinde amansız bir kararlılık ışığı yanıyordu. Her zaman yaptığı gibi yüreğinin derinliklerinde dua etmeye başladı.

‘Lütfen bana bugün kendimi ve meslektaşlarımı koruma gücü ver.’

Kwa-ka-boom!!

Tam o sırada, arkasından büyük bir patlama patladı ve sayısız hayatın tehlikede olduğu karınca kraliçesinin baskınının başlangıcını işaret etti.

***

“Büyükbaba, izlemeyecek misin? Avcıların bugün ekranda görünmesi gerekiyor.”

“Büyükanne, umurumda değil.”

“Böyle yapma… Televizyondaki insanlar bu sefer karıncaları gerçekten parçalayabileceklerini söylediler, birlikte izleyelim.”

“Offf. Hepsi her zaman aynı şeyi söylüyor. Sana söyledim, umurumda değil.”

Yaşlı bir büyükbaba sandalyesinde döndü ve gazeteye odaklandı. Ama sonra, hafifçe kamburlaşmış sırtından cıklama sesi geldi.

“Cık, cık. Bu gazete bile sadece o lanet Avcılar hakkında konuşuyor. Ne kadar sıkıcı.”

Kocasının huysuz sesi kulaklarına girmeye devam ederken, yaşlı büyükanne dikkatlice yatak odasının kapısını kapattı.

“Ohh…”

Sadece iki yıl öncesine kadar, kocası Jeju Adası ile ilgili tüm haberlere çok fazla ilgi duyuyordu. Aynı zamanda Avcıların da büyük bir destekçisiydi.

Sonuçta biricik çocukları Jeju Adası'nın karıncaları tarafından onlardan alınmıştı.

Dünyalarının üzerlerine yıkıldığını hissettiren çaresizlik, kısa sürede karınca canavarlara karşı derin bir nefret haline geldi. Kocası, katılan Avcıları neşelendirmek için bir boyun eğdirme operasyonu yapıldığında Avcılar

Derneği'ne önemli miktarda para bağışlamıştı.

Operasyon tarihlerine kadar geçen gecelerde de gerginlikten uyuyamıyordu.

Ancak kişinin beklentisi ne kadar büyükse hayal kırıklığı da o kadar büyük olurdu.

Avcıların başarılı olmak için hiçbir çabadan kaçınmayacağına söz verdiği üçüncü boyun eğdirme girişimi de ağır kayıplarla başarısızlıkla sonuçlandığında kocası birkaç gün kendine gelememişti, şaşkın görünüyordu.

Bundan sonra kocası, Avcılar hakkında konuşmayı tamamen bıraktı. Beklemeyi ve onlardan bir mucize ummayı bıraktı.

“Ohh…”

Büyükanne bir kez daha içini çekti ve oturma odasındaki televizyonun kumandasını aldı. Açıldığında yayının sunucusu duygusal konuşmasını yapmanın ortasındaydı.

- Gururlu Güney Kore Avcılarımız, karınca kraliçesi baskınına doğru ilk adımlarını attı!

Avcılar tam televizyonu açar açmaz savaşa girmeye hazırlanıyorlardı. Büyükanne ellerini göğsünün önünde birleştirdi ve izlemeye devam etti, kalbi kaygı içinde daha hızlı atıyordu.

Avcılar yaralandığında onlar için üzülürken bakışlarını başka yöne çevirdi. Avcıların saldırıları başarılı olduğunda, ellerini sevinçle çırptı.

“Aigo! Aigoo!!”

- Ah, ah!! Sonunda! Bir canavarı yere serdiler!

Bu başlangıçtı. Korkunç görünümlü karınca canavarlar, Avcıların şiddetli saldırılarından birer birer yere serilmeye başladı. Ve bu ne zaman olursa büyükannenin yaşadığı apartman boyunca insanların kükreyişleri ve tezahüratları titriyordu.

“Aigoo! Aigoo!!”

- Sadece dört! Sadece dört tane kaldı!! Yarısını yenmeyi başardılar!

Bu duyuruyu duyunca büyükannenin gözlerinde aniden yaşlar oluştu.

Her şeyden önce diğer insanları korumak için hayatlarını riske atan bu Avcılara müteşekkirdi.

Oğlunun Jeju Adası'nda bulunan büyük bir şirket tarafından işe alınmasını kutlarken oğlunun yüzünü hatırladı.

- Sadece iki muhafız kaldı! Bu ikisini yenebildikleri sürece karınca kraliçesine konsantre olmaya başlayabilirler! Bu baskının başarıyla tamamlanmasına çok kalmamıştı!

O anda.

Çat!

Yatak odasının kapısı açıldı ve büyükbaba aceleyle dışarı çıktı, yüzü duygularla yanıyordu.

“Hayatım…”

Büyükanne ona seslenmesine rağmen büyükbaba hiçbir şey söylemedi, kızarmış gözleri televizyon ekranına odaklandı. Sıkıca sıktığı yumrukları şimdi sert bir şekilde titriyordu.

Sunucu nefesini tuttu ve durumu bir süre gözlemlemeye devam etti…

- Tüm o güçlü karınca muhafızlarını yendiler! Geriye kalan tek karınca kraliçenin kendisi! Kraliçeyi öldürdükleri anda kraliçeler yok oldu demektir!! Gururlu Avcılarımız hiç vakit kaybetmiyorlar ve son hedeflerine saldırmaya başladılar!

Televizyon ekranı şimdi, karınca kraliçesinin saldırılarına övgüye değer ölçüde dayanmış olan Mah Dong-Wook'un arkasından aynı anda hücum eden beş Avcının heyecan verici görüntüsünü gösteriyordu.

Neredeyse içgüdüsel olarak havaya enerjik bir şekilde yumruk atarken büyükbabanın yüzüne kalın gözyaşları aktı.

“Uwaaahhh-!!”

***

Televizyon istasyonunun içinde.

Teşvik ve desteğin telefonları istasyonun telefon hattını doldururken istasyonun müdürü saf, katıksız bir neşe içinde bağırdı.

“Efendim, izleyici reytingi şu anda %85'i geçti!!”

“Başardık!!”

Müdür her iki yumruğunu da sıkıca sıktı.

%85 izleyici reytingi!!

Bu, Güney Kore futbol takımı Dünya Kupası finaline ulaşsa bile asla yenilemeyecek bir rekordu. Ve yurt dışından gelen tüm karı ve gelecekteki potansiyel geliri düşündüğünde…

‘Büyük ikramiye!’

Sandalyesine çöktü ve yüzünü ovuşturdu. İstasyonun ‘durum odası’ içindeki diğer tüm çalışanlar, patronlarının mutlu yüzünü gördükten sonra rahat bir nefes aldılar.

Adadan aktarılan görüntüleri gösteren ana ekranda Koreli Avcılar karınca kraliçesinden kıyma yapmakla meşguldü.

- ABD, Çin, Rusya ve Fransa!! Bu, Güney Kore'nin S-Seviyeli Kapı’yı başarıyla tamamlayan ülkeler listesine katılacağı an!

İstasyon müdürü, terle ıslanmış kaygan alnını okşamak için mendilini çıkardı.

‘Evet, çok iyi! Çok iyi!!’

Kraliçe artık ölümün eşiğindeydi. Şimdi tüm bu Avcıların yapması gereken karınca canavarı bitirmek ve karınca tünelinden güvenle kaçmaktı.

Ancak…

Kyahhhhhhhh-!!!

“Ne oluyor be?!”

Müdür aklını kaçırdı ve hemen arkasına baktı. Yapımcılardan biri aceleyle sesi kıstı. Müdür, yapımcının bulunduğu yere yaklaşmadan önce başını eğdi.

“Yapımcı Nah? Az önceki ses neydi?”

“Ah, bu… Bu aslında Jeju Adası'ndan gelen gerçek zamanlı canlı yayın. Bu çığlık karınca kraliçesinden geldi.”

“Karınca kraliçesi mi o sesi çıkardı?”

Halka gösterilen yayın ile adadan gelen gerçek zamanlı canlı yayın arasında hafif bir gecikme vardı. Baskın sırasında ne olacağını kimse bilmediğinden gerçek zamanlı görüntülerin doğrudan halka gösterilemeyeceğine karar verildi.

Kanalın müdürü yüzünde bir gülümseme ile bir emir vermeden önce haber akışına baktı.

“Pekâlâ, tarihi bir zafere tanık olmak üzereyken bir canavarın korkunç çığlıklarının çıkmasının bir işe yaramayacağını düşünüyorum. Bu bölümü düzenlemeye veya ses seviyesini azaltmaya ne dersin?”

“Olur, efendim.”

‘Nah’ adlı yapımcı başını salladı ve müdür cesaret vermek için sağ omzunu sıktı. O anda.

İstasyon çalışanlarından biri sert bir ifadeyle aceleyle yanına koştu.

“Müdürüm, Yapımcı Nah!!”

Yönetmen hızla başını çevirdi.

Kişisel tecrübesine göre, bu tür ifadeler taşıyan astlarının raporlarının iyi bir rapor olduğu bir kez bile görülmemişti.

Müdür raporu duymadan önce bile, bu oldukça uğursuz önseziyle kuşatılmıştı. Müdür, en azından bugünlük yanılması için dua ederken çalışana temkinli bir şekilde sordu.

“…Ne oldu?”

Ne yazık ki uğursuz önsezilerinin gerçekleşiyordu. Çalışan endişeli bir sesle konuştu.

“Efendim, Japon Avcıların şu anda adadan çekildiğini öğrendim!”

“Ne?!”

***

Mah Dong-Wook ekip arkadaşlarını gazladı.

“Neredeyse geldik!! Biraz daha zorlayalım, millet!”

Tıpkı sözlerinin ima ettiği gibi, karınca kraliçesi gerçekten son ayaklarının üstündeydi. İhtiyaç duydukları tek şey biraz daha fazla zorlamaktı.

Im Tae-Gyu tarafından ateşlenen kraliçenin başına sıkıca saplanan yüzlerce ok vardı ve sonuç olarak yaratık bir kirpiyi andırıyordu.

Pi-ooong!

Kwa-jeeck!

Yine başka bir ok uçtu ve kraliçenin yüzüne çarptı. Yaratık sanki büyük bir acı içindeymiş gibi çığlık attı ve başını salladı.

Kieeehhk!!

Kraliçe hızla toparladı ve patron odası boyunca zehirli asitli sıvı yaymaya başladı.

Şıp-!!

O kadar geniş çaplı bir saldırıydı ki birkaç Avcı zamanında kaçmayı başaramadı. Derileri siyah odun kömürüne dönüşmeye başladı ama yaraları Min Byung-Gu’nun iyileştirici büyüsü ile tamamen onarıldı.

Kiieeehk!!

Kraliçe, asit saldırısının etkili olmaması nedeniyle daha da öfkelendi ve büyük, testereye benzeyen dişleriyle grubun önünde Mah Dong-Woo'yu ısırdı.

Kwack!!!

Ancak Mah Dong-Wook, tüm vücudunu savunmak için ‘Gelişmiş Güçlendirme’ becerisini etkinleştirdi ve kraliçenin saldırısına dayanmayı başardı.

Karıncanın çenesinin bir tarafı kalkanla, diğer tarafı sol eliyle bloke edildi. Mah Dong-Wook bu şekilde daha fazla zaman kazanırken karınca kraliçesinin yanından büyük bir alev sütunu patladı.

Kwa-ka-ka-boom!!

Choi Jong-In'in işini yapan büyüsüydü.

Kiiehk!!

Kraliçe sendeledi ve kendini dengeleyemedi. Bu arada canavar tipi canavar formundaki Baek Yun-Ho, bu şansı yakaladı ve çıplak eliyle/pençesiyle kraliçenin sol dişini çıkarmak için çok hızlı bir şekilde sıçradı.

Kwajeeck!!

Ustalıkla yere inen Baek Yun-Ho, kalbindeki kesinlik büyüdükçe ağır bir nefes aldı.

‘Kraliçe bitti.’

Kapsamlı av tecrübesi ona bunu söylüyordu. Bu, bu toprağı kurbanlarının kanıyla siyaha boyayan bir canavar ordusunun liderini nihayet öldürdükleri an olacaktı.

Sadece birazcık daha ve bitmiş olacaktı. Böyle düşündüğünde kalbinin derinliklerinden güçlü bir duygu fışkırdı.

Ama sonra, kraliçe aniden başını havaya kaldırdı. Ve…

Kyaaaaaaaaahhh-!!

Avcıların kulak zarlarını neredeyse parçalayacak kadar gürültülü bir çığlık tüm karınca tüneli boyunca yankılanıyordu. Baek Yun-Ho'nun gözleri sertçe sallandı.

‘Neydi o?! Bir öfke kükremesi mi? Ölüm sancısı mı?’

Hayır, onlardan farklıydı. Bu çığlık, hala çok uzaktaki birine, bir şeye yalvaran bir çağrı gibi geliyordu.

‘Bir şey mi çağırıyor?!’

Düşüncesi bu noktadayken omurgasından aşağıya doğru açıklanamayan bir ürperti hissetti.

“O şeyi durdurmalıyız!!”

Baek Yun-Ho bir adım daha atamadan, Cha Hae-In oldukça zarif bir şekilde ayağa fırladı ve iki eliyle sıkıca tuttuğu kılıcı aşağı salladı.

Çat!

Tekrar ayağa kalkmadan önce kraliçenin kafası yere düştü.

Güm!!

Kameraman, S-Seviyeli varlıkların bu savaşına tanıklık ederken nefesini tutuyordu. Ve sonunda gözlerinde yaşlar oluştuğunda iki kolunu da sevinçle havaya kaldırabildi.

Bu, 4 yıl süren korkunç savaşta perdelerin kapandığı andı.

“Hah, hah…”

Nefes nefese olan Mah Dong-Wook başparmağını takım arkadaşlarına doğru kaldırdı.

Cha Hae-In de rahatlayarak iç çekti. Choi Jong-In gözlüğünü düzeltirken Im Tae-Gyu havaya yumruk atarken sırıttı. Herkes zaferden duyduğu memnuniyeti kendi tarzında ifade ediyordu.

Aralarında yalnızca Baek Yun-Ho, kalbinin bir köşesinde kök salan bu uğursuz ve açıklanamaz ürperti yüzünden titriyordu.

“Hyung, az önce tüm dünyada S-Seviyeli Kapı’yı başarıyla temizleyen yedinci baskın ekibi olduk, peki neden böyle…”

“Bekle.”

O anda. Komuta merkeziyle iletişim halinde olan Mah Dong-Wook aniden öfkeli bir ifade oluşturdu.

Bu şekilde rahatlamaları için zaman yoktu. Kısa bir mola vererek takım arkadaşlarına hemen seslendi.

“Japonlar çoktan geri çekilmiş ve geri kalan karıncalar bu tarafa geliyor! Buradan hemen şimdi kaçmalıyız!”

“Ne?!”

“Ama hala biraz zamanımız yok mu?!”

“20 S-Seviyeli Avcı, 1 saat bir yana, 30 dakika dayanamadı mı?!”

Ekip arkadaşları gözle görülür bir şekilde telaşlanınca Mah Dong-Wook karmaşık bir sesle konuştu.

“Ayrıntıları bilmiyorum ama… Birlik neler olduğunu anlamaya çalışıyor, ancak Japonlar iletişimi tek taraflı olarak kesmiş.”

“O pis herifler...!”

Choi Jong-In tiksintiyle bazı kelimeleri tükürdü.

Buradakiler Japon Avcılar olsaydı kadar erken pes edip çekilirler miydi? Ne olursa olsun, daha sonra sinirlenmek için önce hayatta olmak gerekiyordu.

Ekip arkadaşları arasında huzursuzluk çıkmasını önlemek için Mah Dong-Wook, kendi duygularını bastırmak için elinden geleni yaptı. Sakin bir yüzle aceleyle kaçmalarını söyledi.

“Millet, acele edin!”

Kore baskın ekibinin üyeleri aceleyle kraliçe odasının çıkışına doğru koştu.

Ancak, önce koşan Baek Yun-Ho, adımlarını durdurdu.

“Ah…”

“Hyung?”

Hemen arkasından koşan Min Byung-Gun orada durmak zorunda kaldı ve zincirleme bir reaksiyon olarak herkes durdu. Baek Yun-Ho'nun tüm vücudu fark edilir şekilde titremeye başladığında konuşmadan yere sabitlenmiş olan bakışları tek bir yöne sabitlendi.

“Bu, bu olamaz…”

Bu olamazdı.

Hayır, ilk etapta böyle bir şey olmamalıydı.

Onlara yaklaşan bir gölgeyi izlerken, fidanlık alanındaki uzun, insansı şekilli yumurta kabuğunu hatırladı.

‘Bu... Bana bunun tek bir canavarın sahip olduğu güç olduğunu mu söylüyorsun??’

Baek Yun-Ho’nun cildi anında soldu.

Şaşırmış hisseden diğer Avcılar sonunda bir şeylerin yanlış olduğunu hissettiler ve çıkıştan hızla geri adım attılar.

“Bu ne?”

“Karıncalar buraya çoktan döndü mü?”

Avcılar şaşkın bir duruma düşmeye başladığında…

Karınca tünelinin uzak tarafından tek kanatlı bir karınca yavaşça Koreli Avcılara doğru yürüyordu.

BL: Bugünlük de bölümün sonuna geldik. Hatamız varsa yazın düzeltelim. Bu arada bir mani çıkmazsa çok yakında ufak bir toplu sizlerle.  Bu arada arkadaşlar beğeni yorum ve emoji sayılarını pek beğenmiyorum. 100 kişi okuyorsa 3 4 kişi yorum atıyor 10 kadar olursa beğeni ve emoji koyuyorsunuz.