ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

‘Baskın şimdiye kadar başlamış olmalı.’

Birlik Başkanı Goh Gun-Hui kol saatine baktı ve kendine usulca gülümsedi. Söz konusu baskın elbette Avcı Seong Jin-Woo’nun idi.

Mümkün olsaydı kendisi görmek isterdi, ama… İşinin doğası gereği, bu mümkün değildi, bu yüzden tek yapabileceği, çok güvendiği bir Birlik çalışanını bunun yerine vekil olarak göndermekti.

Bölüm Şefi Woo Jin-Cheol’un raporunun neleri içereceğini düşünerek şimdiden iyice heyecanlanmıştı.

‘Ah, doğru. Bunu şu anda yapmamalıyım.’

Goh Gun-Hui, rahatsız edici düşüncelerden kurtulmak için başını hafifçe salladı. Şu anda masasının üstünde duran dağlar kadar belge vardı. Bu noktada adeta belge kuleleri oluşturuyorlardı.

Lisede zindan molası yaşandığından beri, bu belge yığını, her gün ne kadar çok çalışırsa çalışsın azalmak bilmiyordu. Hayır, bunun yerine daha da çok görünüyordu. O kadar çılgınca meşgul olduğu şey buydu, ancak Avcı Seong Jin-Woo'ya olan ilgisi hiç azalmadı.

Keşke vücudu sağlıklı olsaydı – Avcı Seong ile birlikte bazı zindanları temizlemeyecek miydi?

‘Hah, ben ayrıca umutsuzum, değil mi?’

Goh Gun-Hui bir kez daha başını salladı ve yüzünde bir gülümsemeyle işine geri döndü.

Peki belgelere ne kadar süre konsantre oldu?

Tak tak.

Kapının çalındığını duyduktan sonra başını kaldırdı ve üç saatin uçtuğunu fark etti.

“Ben Woo Jin-Cheol, efendim.”

Beklediği haberler nihayet gelmişti. Yüzünde görünen tek bir yorgunluk belirtisi olmayan Goh Gun-Hui, Woo Jin-Cheol'u ofiste karşıladı.

“Lütfen içeri gel.”

Gıcırtı.

Goh Gun-Hui’nin gözleri, Woo Jin-Cheol’un yüzünü gördükten sonra, temkinli bir şekilde ofise girerken neredeyse yuvalarından fırlayacaktı.

‘Bu nedir?’

Hiçbir sorun olmayacağını umuyordu, ancak Wool Jin-Cheol bunun yerine bir hırsız tarafından sürüklenmiş gibi görünüyordu.

‘Burada sadece Avcı Seong Jin-Woo'dan bahsediyoruz başka kimseden değil, peki nasıl oluyor da Şef Woo böyle görünüyor…??’

Yine de kafa karışıklığı kısa bir süre sürdü.

“Biraz oturabilir miyim efendim?”

Woo Jin-Cheol çaresiz görünüyordu, bu yüzden Goh Gun-Hui hızla kanepeyi işaret etti.

“Tabii ki, sorun değil. Otur.”

Daha sonra Başkan masanın arkasındaki sandalyesinden kalktı ve Woo Jin-Cheol’ın karşısına oturdu.

Lap.

Woo Jin-Cheol güçsüzce kanepenin derinliklerine daldı. Ne kadar yorgun olduğunu göstererek elleriyle yüzünü ovuşturdu.

Zindanın içinde ne olmuştu?

Woo Jin-Cheol kendini açıklamaya başlamadan önce bile, Goh Gun-Hui merakına karşı kazanamadı ve sordu.

“Sana ne oldu? Yüzün neden…?”

“Pardon? Yüzümde bir şey mi var efendim?”

“Şu anda inanılmaz derecede yorgun görünüyorsun. Sanki son birkaç gündür göz kırpamıyormuşsun gibi.”

“Ah…”

Baş sallama, baş sallama.

Woo Jin-Cheol, sanki şimdi her şeyi anlayabilecekmiş gibi, birkaç kez bir şey demeden başını salladı.

“Muhtemelen çok şok olduğum içindir. Efendim.”

“Şok...? Lütfen daha detaylı anlat. Dostum, baskınını gözlemlemek için Avcı Seong Jin-Woo'ya eşlik etmedin mi?”

Woo Jin-Cheol bakışlarını indirdi ve yavaşça başını salladı.

“O, efendim, o bir baskın değildi. O…”

“…O?”

Woo Jin-Cheol başını kaldırdı, şok ve korku titreyen gözlerinde hala çokça görünüyordu.

“Efendim, bir katliam sahnesiydi.”

İzleme Bölümü’nün karizmatik lideri Woo Jin-Cheol, doğuştan çelik bir kalbe sahip olduğu düşünülürse bu kadar yumuşak titreyen bir sesle konuşuyordu.

“Bir katliam mı, bu…?”

Goh Gun-Hui tükürüğünü yuttu.

Woo Jin-Cheol tereddüt etmeden cevap verdi, görünüşe göre açıklamasını değiştirmeyi veya inkar etmeyi bile düşünmedi.

“Evet, efendim.”

Orada olanlara uyan başka bir açıklama var mıydı? Kelimenin önerdiği gibi, tam bir katliamdı. Woo Jin-Cheol hiçbir şeyden çekinmedi ve Birlik Başkanı’nın emriyle gördüğü her şeyi itiraf etti.

“Zindan, Nagaların yuvasıydı efendim.”

Goh Gun-Hui, çeşitli canavarlar hakkındaki bilgisini tararken gözlerini kıstı.

‘Eğer Naga ise…’

İnsan ve deniz yılanının melezine benzeyen, nemli bölgelerde yaşamayı tercih eden yaratıklardı ve birçok deneyimli Avcı’ya zor anlar yaşatabilen hem yakın dövüş hem de büyü saldırılarının uzmanlarıydı – bunlar kısaca Nagalardı.

Ayrıca, yüksek seviyeli canavarlar olmalarına rağmen, büyük gruplar halinde hareket ettikleri için mücadele etmeleri gerçekten zor rakipler olarak biliniyorlardı.

Ancak…

‘Ama Avcı Seong Jin-Woo’nun seviyesinden biri, gruplar halinde dolaşan bir avuç Naga’ya karşı zorluk çekmemeliydi?’

Woo Jin-Cheol, Goh Gun-Hui’nin iç düşüncelerini okumuş gibi kendini açıklığa kavuşturdu.

“...Bir noktada Nagalar için bile üzüldüm, efendim.”

“…..!!”

Woo Jin-Cheol o sahneleri hatırladı. 30 kişilik bir Naga grubu aniden ortaya çıktığında yanında kimin olduğunu bir an bile unuttu ve büyük ölçüde gerildi. Nagalar, böyle bir tepkiye yol açacak kadar tehlikeli varlıklardı.

Ama sonra…

“…Etraftaki alanlar aniden ‘karanlık’ oldu efendim.”

Ya da daha spesifik olarak Avcı Seong Jin-Woo'nun ayaklarının altından aniden devasa bir siyah gölgenin yayıldığını söylemeliydi.

Woo Jin-Cheol'un vücudundaki tüm tüyler, büyük bir şeyin olacağını anladıktan sonra dimdik oldu. Ve tam da o anda, askerler geniş gölgeden birer birer yerin üstüne çıktılar.

Ve savaş – hayır, bir katliam başladı.

- Kiiiaahk!

- Kiihhaaak!

- Kiiaaahhh-!!

Avcı Seong Jin-Woo’nun çağrılan yaratıkları ileri atıldı ve Nagaları acımasızca birçok kanlı parçaya ayırmaya başladı.

“En azından insansı tipler ve Yüce Orklar gibi kara zırhlar giyen çağırılanlar biraz daha insancıldı. Ama sonra…”

Ayılara ve karıncalara benzeyen çağırılanlar, onun tolerans seviyesi için bile çok vahşiceydi.

“Hatta bazı karıncalar canavarların cesedini yemeye başladı. Avcı Seong Jin-Woo o kadar sinirlendi ki onları fiziksel olarak tekmeledi bile.”

Woo Jin-Cheol, ölen bir Naga'nın kafasını ağzına gizlice sokmaya çalışan bu bir karıncayı hatırladıktan sonra titremeye başladı, ancak öfkeli Avcı Seong tarafından fark edilmişti. Güçlü bir tekme ile muhteşem bir şekilde duvarın derinliklerine gömüldü.

Yine de korkunç çağırılanlardan mı, yoksa böyle bir çağırılanı tereddüt etmeden duvara tekmeleyen Jin-Woo'dan dolayı mı titriyor olduğunu söyleyemedi.

Woo Jin-Cheol’un gözlerindeki gergin bakışı gören Goh Gun-Hui bile gerginleşti, kuru tükürük boğazından aşağı süzüldü.

“Çağırılanları güçlü müydü?”

“Gerçekten güçlüydüler, efendim.”

Bundan bahsetmeye bile gerek yoktu. İnsana benzeyen askerler, Ork tipi askerler, ayılar ve karınca tipi askerler. Hayal gücünün herhangi bir genişliğinde bunlardan hiçbirine zayıf denilemezdi. Ancak, hepsinin en önemli özelliği…

“Siyah miğferine kırmızı bir yele iliştirilmiş bir çağırılan vardı.”

Woo Jin-Cheol daldırılmış kafasını tekrar kaldırdı ve doğrudan Goh Gun-Hui'nin gözlerine baktı.

“Size belirli bir çağırılanın her sallandığında kılıcından şimşek atabileceğini söylediğimde bana inanır mısınız, efendim?”

“Aman Tanrım…”

Goh Gun-Hui şimdi tamamen şaşırmış hissediyordu. Yıldırım büyüsü, ateşe dayalı büyünün yıkıcı gücünü ve ışığa dayalı büyünün hızlı doğasını içeriyordu.

Bu nedenle, yalnızca bir avuç çok yüksek sınıf Büyücü tipi Avcı bu tür büyüleri yapabilirdi. O zaman bile, onları arka arkaya ateşlemek söz konusu bile olamazdı.

Ama o zaman, bir çağırılan, kılıcını her zaman etrafında döndürerek böyle bir büyüyü ateşleyebilir miydi?

Goh Gun-Hui sadece çaresizlik içinde başını sallayabilirdi. Bunlar derinden inandığı astından gelmeseydi kesinlikle inanmazdı. Ama sonra inanılmaz hikaye daha da devam etti.

“Bence, bu özel çağırılan, güç açısından A-Seviyesinin üzerinde olmalı efendim.”

“Ciddi misin??”

Goh Gun-Hui’nin sesi yükseldi.

Tek bir çağırılan nasıl neredeyse S-Seviyeli güçlere sahip olabilir?!

Ne yazık ki Woo Jin-Cheol bunu garanti etti. Yetenek olarak A-Seviyeli Avcıların da zirvesindeydi, bu yüzden neden bahsettiğini biliyordu.

“O çağırılan ile bire bir dövüşürsem… Açıkçası, kazanacağımdan emin değilim, efendim.”

Gerçekten de Woo Jin-Cheol’un ağzından böyle bir değerlendirme kendine güveni güçlü birinin ağzından çıkıyorsa o zaman bu çağırılanı S-Seviyeli olarak değerlendirmek sorun olmazdı.

“Hah-ah…”

Goh Gun-Hui kanepenin arkasına yaslandı.

Avcı Seong Jin-Woo'nun ne kadar yetenekli olduğu konusunda zaten iyi bir fikri vardı, ama düşününce çağırılanlarından her biri çok yüksek bir güce sahipti.

Ne kadar üzücü bir şeydi, kendi gözleriyle kişisel olarak doğrulamak için orada olmamak.

Goh Gun-Hui sadece ikinci elden duyunca şok oldu, peki Woo Jin-Cheol gerçekten orada olsaydı nasıl hissederdi? Aniden, Woo Jin-Cheol'un yorgun görünümünü anlamak daha kolay hale geldi. Birbiri ardına şoklarla yüzüne sürekli tokat yemiş gibi olmalıydı.

“Ancak, efendim, daha da şok edici bir görüntü vardı, efendim.”

Woo Jin-Cheol, sanki bu masalın sonu değilmiş gibi devam etti.

“Karıncalar… ‘Çalışmaya’ başladılar, efendim.”

Woo Jin-Cheol bu görüntüleri hatırladığında gözleri tekrar titredi.

Karıncalar, Ah-Jin Loncası'nın Başkan Yardımcısı'nın taşıdığı çantadan kazmalar aldı. Ve sonra, zindan duvarlarından Mana Taşlarını çıkarmaya başladılar.

Karıncalar ayrıca mayınlı Mana Taşlarının yanı sıra ölü canavarların kalıntılarını da taşımakla görevliydi. Woo Jin-Cheol, gözlerini mükemmel organize edilmiş karıncalardan ve inanılmaz derecede hızlı çalışma hızlarından ayıramadı. Bunlar temelde verimli ‘operasyonun’ vücut bulmuş haliydi.

Woo Jin-Cheol o anda çok şaşırmıştı ve şimdi hayranlık duyuyordu.

“Gördüğüm şey, efendim, tek kişilik bir baskın ekibi kadar basit bir şey değildi. Hem de hiç.”

Hayır, bu tek adam bir zindanı temizleme, kalıntıları alma ve ayrıca madenleri çıkarma yeteneğine sahipti.

Woo Jin-Cheol kesinlikle bundan emindi. Ve bu – Avcı Seong'a tek kişilik bir baskın ekibi demek aslında adama hakaret etmek olurdu.

“Hayır, efendim. O adam, aslında bütün bir Lonca’nın bir araya gelmiş hali.”

O tek kişilik bir baskın ekibi değil, tek kişilik bir Lonca’ydı. Teknik olarak konuşulursa o kadar yardımcı olmayan Usta Yardımcısı da vardı, ama orada olmasa bile hiçbir şey değişmeyecekti, bu yüzden Woo Jin-Cheol'un iddiası hiç de yanlış değildi.

Goh Gun-Hui dizine vurdu.

‘Biliyordum. Gözlerim yanlış görmedi!’

Artık geniş bir gülümseme yüzünü terk etmek istemiyordu.

En başından beri beklediği gibi, Avcı Seong Jin-Woo kesinlikle Koreli Avcı topluluğundaki dengeyi nötr tutan yepyeni bir balast haline gelecekti. Ama şimdi, gencin dünya çapındaki Avcıların haritasını bile değiştirebileceğini düşünmeye başladı.

“Ve sonra… Sonunda patron odasına vardık, efendim.”

Hikaye henüz bitmedi mi??

Goh Gun-Hui, bir kez daha hikayeye yeniden odaklandı. Woo Jin-Cheol devam etti.

Normal Nagalar, normal insanlardan yaklaşık iki, üç kat daha büyüktü. Ancak patron odasında bulunan patron Naga'nın kolayca dört kat daha büyük olduğunu ve yaydığı baskının da inanılmaz olduğunu söyledi.

“Avcı Seong, patron seviyesindeki canavarları çabucak bitirmek için çağırılanlarını kullandı mı?”

Woo Jin-Cheol yavaşça başını salladı.

“Hayır, efendim. Madencilik faaliyetleriyle meşgul olan karıncalar hariç, çağırılanları tamamen iptal etti.”

“Ne? Ama neden yapsın ki??”

Goh Gun-Hui şaşkınlıkla nefesini tuttu ve Woo Jin-Cheol sadece sert bir yüzle cevap verebildi.

“Ben de nedenini merak ediyordum, bu yüzden ona sordum. Patronla dövüşmek üzereyken neden çağırılanları iptal ettiğini sorguladım.”

Goh Gun-Hui hikâyeye o kadar bağlıydı ki, fark etmediği halde öne doğru eğilmeye başlamıştı.

“Ve o ne dedi?”

“Seong Jin-Woo Avcı-nim bana bunu söyledi…”

Woo Jin-Cheol, isteksiz anılarını yüzeye çıkaracakmış gibi biraz durdu ve dikkatlice ağzını açtı.

“Çağırılanlara çok fazla güvenirsem o zaman…”

***

“…İçgüdülerim yumuşar, anlarsın.”

Jin-Woo konuştu ve ‘İblis Kral’ın Kısa Kılıcı’nı eline alınca bir adım öne çıktı.

Askerlerini bile çağırmasına gerek yoktu. Ne de olsa sadece bir patron düzeyinde canavar ve söz konusu patron yaratığı koruyan dört kişi vardı.

Jin-Woo yere tekme attı ve ileri atıldı.

‘Çok Hareketli!’

Koruyucu canavarlar herhangi biri tepki veremeden yanlarından geçti ve arkadaki dev Naga ile mesafesini kapattı.

‘Şiddet Darbesi!!’

Düzinelerce gümüşi ışık titredi ve patron canavarın alt gövdesine saldırdı.

Dilim-dilim-dilim-dilim!!

“Keuhaaaakk!!”

Patron kıvranıp çığlık attı ve bu arada koruyucular Jin-Woo'ya saldırmaya çalıştı. Ancak, koruyuculardan birinin başını yukarı doğru zıplamak için kullandı.

Tak!

Ve gözleri patronun yukarısına dikildiğinde, kısa kılıcını yana doğru salladı.

HIŞ-!!

“Kiiiahk!!”

Patronun kafası kesildi ve uçup gitti. Aynı zamanda, görüşüne yeni bir Sistem mesajı çıktı.

Bip.

[Bu zindanın sahibini öldürdünüz.]

[Seviye atlandı!]

Jin-Woo’nun ifadesi bu harika mesajla bir anda aydınlandı.

‘Ohh!!’

Yavaşça yere indi ve bir kez döndü. Bu, ona koşmaya çalışan tüm koruyucu canavarların aynı anda yere yığılmasına neden oldu.

Garip bir şekilde, Sistem mesajları burada bitmedi.

Bip, bip, bip…!!

Aniden, mekanik bir bip sesi yağmuruna tutuldu.

‘Bu da ne?!’

Telaşı ancak kısa bir süre dayanabilirdi.

[101. seviyeye ulaştınız.]

[Sınıfa özgü tüm becerilerinizin seviyeleri yükseldi.]

[Beceri: ‘Gölge Çıkarma’ seviye atladı.]

[Beceri: ‘Gölge Depolama’ seviye atladı.]

[Beceri: ‘Egemenlik Bölgesi’ seviye atladı.]

[Beceri: ‘Gölge Değişimi’ seviye atladı.]

Jin-Woo’nun gözleri, yükselen mesaj duvarından dolayı neredeyse yuvalarından fırlayacaktı.

BL: Arkadaşlar biliyorum birkaç gündür bölümleri cidden normal saatinden geç atıyorum ama elimde değil. Sadece biraz daha bekleyin bunların telafisini atacağım.