ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Güm.

O anda kalbi daha yüksek sesle attı.

‘Dirilt.’

Bu tek kelimeden kaynaklanan dalga korkutucu bir hızla yayıldı ve gölgeleri uyandırdı. Savaş alanı canavarların kanıyla boyanmış ve siyah dalgalar halinde yuvarlanmıştı.

Uwaaaahhh-!!

Yerden sıçrayan Gölge Askerler, yüksek sesle tezahürat ya da korku çığlıkları olabilecek bir şekilde kükredi. Daha sonra kararmış gözlerini düşmanlarına kaydırdılar.

Bu gözler düşmanlarına karşı tek bir korku izi taşımıyordu.

Bu yeni orduyla başa çıkması gereken göklerin gümüş askerleri için, önlerindeki sahne tüylerini diken diken etmeye yeterdi. Onlar için ne yazık ki Egemen'in güçleri burada bitmedi.

[Wuoooohhhhh-!!]

Egemen göklere doğru haykırdı. Bu güçlü kükreme dinleyicilerin kulak zarlarına etki etmedi, bunun yerine doğrudan kalplerini salladı.

Kükreyişinden kalpler, bacaklar ve hatta yer sallandı.

Yer, cevap olarak ağlamaya başladı.

Jin-Woo'nun bu kükremenin ne anlama geldiğini anlamak için fazla zamana ihtiyacı yoktu. Çünkü… Gölge Askerler silahlarını yukarı kaldırdılar ve o sırada da kükrediler.

WUUUOOOOHHH-!!

Sadece bu tek kükreme ve Gölge Askerler bir anda tamamen farklı varlıklara dönüştü.

Arazinin bu köşesinden diğer tarafa kadar – ölü canavarlar anında Gölge Askerler olarak yeniden düzenlendi.

Jin-Woo nefesini tutarken bu süreci sessizce gözlemliyordu. Gölge Askerlerin birleşik kükremelerinden tüm vücudu güçlü bir şekilde titredi.

Güm!!

Kalbi yine yüksek sesle attı.

Bu sahnenin Gölge Egemeni Sınıfının gerçek zirvesini göstermesi gerekiyorsa kesinlikle oraya gitmek için ne kadar daha yürümek zorunda olduğunu bilmesini sağlamakta başarılı olmuştu.

Sonunda, gökyüzü askerleri tereddüt etmeyi bıraktı ve yeniden hareket etmeye başladı. Büyük bir yığın halinde toplandılar ve devasa bir arı sürüsü gibi aşağıdaki siyah askerlerin üzerine indiler.

Ancak Gölge Askerler olarak yeniden doğan canavarlar eskisi kadar kolay yenilmedi.

Silahlar silahlarla çarpıştı.

Askerler askerlerle çarpıştı.

Gümüş ordu ve kara ordu bu geniş topraklarda birbirine karıştı.

Patlamalar sürekli çınladı ve yer tekrar tekrar sallanıyordu. Tek taraflı bir katliam olarak sona ermesi gereken savaş, tam savaşa geri dönmüştü.

Sadece tek bir bireyin girişi her şeyi değiştirmişti. İşte bu gerçekten şok edici gücün göstergesiydi. Jin-Woo, bu sahnenin kendisine neden gösterildiğini bilmiyordu, ancak yine de gözlerini ondan ayıramadı.

Şiddetli çatışma devam etti.

Gözlerinin önünde gerçekleşen ilk savaştan daha şiddetli, umutsuz ve kanlı bir çarpışma.

Canavarlar hala hayattayken gökyüzündeki tek bir askerle mücadele edememişlerdi, ancak Gölge Askerler olduktan sonra artık yerlerinde durabildiler ve geri püskürtülemediler.

Ancak, bu Gölge Askerlerle ilgili gerçekten dehşet verici olan şey, onların savaşan ruhları ya da savaş potansiyelleri değildi.

Gökyüzü askerleri, güçlü saldırıları ve mükemmel dövüş yetenekleri ile Gölge Askerleri geri püskürttü. Ölüme isyan eden Gölge Askerlerin gaddarlığı, güç boşluğunu doldurmak için yeterli değildi.

Savaşın dengesi bir kez daha gökyüzü askerlerinin lehine dönmüş gibiydi. Ancak, Gölge Askerler neredeyse yok edildikten hemen sonra orijinal görünümlerine kavuştu.

Kuwaaahhk!

Bir Gölge Asker, bir gökyüzü askerine ait bir mızrak delip geçtiği gibi kıvranıp çığlık attı.

Gümüş asker, zaferinin yaklaştığını hissetti. Mızrağını bıraktı ve düşmanı Gölge Asker'in başını kesmek için kılıcını kalçasından çıkardı.

Çat!

Ancak, kafa uçtuktan hemen sonra….

‘….!!’

Gölge Askerin başı yere düştü ve başsız bedeni, birkaç adım ötede bir forma geri dönmeden önce siyah dumana dönüştü.

Gökyüzü askeri kaçarken, Gölge Asker tuttuğu kılıcı gümüş kaplı düşmanın göğsünü bıçaklamak için kullandı.

Çat!!

Bıçak, göğüs zırhını kırdı, iç kısımlara girdi, arka deriyi kırdı ve tekrar açıkta ortaya çıktı.

Gümüş gökyüzü askeri güçsüzce yere düştü.

Lap.

Düşen gümüş askerin gözlerindeki yaşam ışığı kaybolurken birinin onurlu sesi kulaklarına girdi ve onu tekrar uyandırdı.

[Dirilt.]

Bilinmeyen bir anda….

Gökyüzü askeri, siyah mızrağın ellerinde olduğunu fark etti. Bu askeri ziyarete gelen şey ölüm değil, yeni bir başlangıçtı.

Kararmış gözleri, sadece birkaç nefes önce yoldaşı olan diğer gökyüzü askerlerine kaydı.

İrkilme.

Bakışları buluştuğunda eski yoldaşlarının titreyen omuzlarını gördü. O zaman bile, yeniden doğan asker ne yapması gerektiğini biliyordu.

“Wuuoooouhhh!!”

Kendisine bahşedilen yepyeni kaderi sevinçle kabul etti.

Jin-Woo gözlerini bu askerlerden ayırdı ve tüm savaş alanını ve durumunu gözden geçirdi.

Havadaki Kapılardan sonsuza dek dökülen gökyüzü askerleri ile Gölge Egemen'in emriyle yeniden doğan Gölge Askerler arasında gerçekleşen savaş inanılmaz derecede eşitti.

Birçoğu ölülerin sayısıyla eşleşmek için Kapı’dan dışarı aktı ve birçoğu da ölülerle eşleşmek için gölgelerden ayağa kalktı.

Cehennemde savaş patlasaydı buna benzer bir şeye benzer miydi?

Bir insanın sezgisinin, bu geniş topraklarda nefes nefese devam edecek bir sonraki şeyin ne olacağını bile doğru bir şekilde söyleyemediği korkunç savaş.

Ancak bu iki taraf arasındaki denge bir anda bozuldu.

Gölge Egemeni askerlerine çok gerilerden emir vermeyi bırakıp kişisel olarak savaşa girmek için öne çıkınca, savaşın akışı çok hızlı bir şekilde değişti.

Egemeni taşıyan siyah at, savaş alanına koştu.

Kılıcını her salladığında, bir yol oluşturmak için binlerce düşman askeri düştü. Ve ölü düşmanlar istisnasız Gölge Askerler oldu ve ayağa kalktı.

Egemen'in elinin tek bir hareketi ve güvenli bir yere uçup giden tüm o düşman askerlerinin kanatları kırıldı ve hepsi yeryüzüne düştü.

‘Hükümdar Otoritesi…’

Egemen'in içinden geçtiği alanlar, sanki oradan geçen bir fırtına gibi, tamamen süpürüldü. İki karşıt kamp silahlarını çarpıştırmaya başladığından beri ilk kez – gökyüzü askerleri geri püskürtülüyordu.

Yüzbinlerce, hayır, milyonlarca gümüş giyimli asker tek bir düşmanla baş edemedi ve sürekli geri püskürtüldü.

Jin-Woo, bu muhteşem gösteriye hayranlıkla nefes verebilirdi. Savaşın böyle biteceğini düşünüyordu.

Ancak…

Gölge Askerler gökyüzündeki gümüş askerlerin gelgitlerini geri püskürtmeye başlarken arkasında bir yerden kelimelerle tarif etmesi zor, uğursuz, ürkütücü bir rüzgâr esti.

Auralar, omurgasından aşağı bir ürperti gönderecek kadar güçlü oldu.

Egemen, düşmanlarını geçici olarak göz ardı etti ve arkasına baktı. Gölge ordusunun çok gerisinde bir yerde iki devasa Kapı oluşturulmuştu. Boyutları havada süzülenlere eşitti.

Ve bu iki Kapı’dan, iki farklı canavar grubu sürüler halinde akın etti. Bir yanda, dağ büyüklüğünde bir kurt tarafından yönetilen canavar tipi yaratıklar.

Ve diğerinden, şövalyeler ve askerler, klanlarının aralarında övündüklerini gururla duyuran sayısız pankartla dışarı fırladılar.

Jin-Woo’nun gözleri gittikçe genişledi.

‘Ha…??’

Bu pankartların üzerine işlenmiş klan armaları ona tanıdık geliyordu. Ricardo, Faestos, Rokan, Ingreyace ve hatta Radiru.

‘…Esil.’

Bu armalar, İblis Kalesi'nin en üst katına çıkarken karşılaştığı aristokrat iblis klanlarına aitti.

Bu iblislerin neden burada ortaya çıktığına dair kafa karışıklığı oluştu ancak kısa sürdü. Canavarlar ve iblisler, önceden anlaşmışlar gibi gölge askerlere birlikte saldırmaya başladılar.

Gölge Askerlerin arka hattı, iki canavar ordusunun birleşik saldırısından anında parçalara ayrıldı.

Ancak bu son değildi.

Cepheleri hala hayatta ve savaşmaya hazır olan gökyüzü askerleri tarafından işgal edildi. Bu gümüş kaplı varlıklar stratejilerini değiştirdiler ve bir kez daha saldırmaya başladılar.

Önde gökyüzü askerleri ve arkadaki canavar orduları bir kıskaç saldırısıyla Gölge Askerleri kuşattılar ve onlara yaklaştılar. Savaşın akışı bir kez daha değişti.

Güm.

Jin-Woo göğsünü sıkıca kavradı.

Kalbi şimdi ağrıyordu.

Bakışları yavaşça yanında duran Egemen’e kaydı.

Bu nedendi? Egemen'in duygularını neden böyle açık bir şekilde hissedebiliyordu?

Tıpkı Gölge Askerlerinin düşüncelerini okurken olduğu gibi, Egemen'in duyguları ona canlı bir şekilde aktarılıyordu. Kalbinin en derinlerinden yoğun bir şekilde yükselen duygu, öfkeden başka bir şey değildi.

Hayır, öfke düzeyini çoktan aşmış ve saf gazabın topraklarına girmişti.

Artık her taraftan düşmanlarla çevrili oldukları için Gölge Askerler, yıkım ve yenilenme döngüsünü durmaksızın tekrarlamak zorundaydı. Hiç bitmeyen bir iyileşme gücüne sahip gibi görünseler de Jin-Woo da aynı yeteneğe sahipti ve ölümcül zayıflığını çok iyi biliyordu.

‘MP olduğu sürece dayanabilir…’

MP bittiğinde, Askerler bir daha canlanmayacaktı. Yani Egemen, ordusunu bir daha kullanamayacaktı. Egemen'in başlangıçta dipsiz ve engin hissettiği sihirli enerjisinin yavaşça sınırına ulaştığını hissetti.

Egemen, bineğinin yönünü gökyüzü ordusundan uzağa ve arkasına doğru değiştirdi. Siyah atı yere tekme attı ve ileri atıldı.

Ardından gelen savaş gerçekten yoğundu.

Cesetler, dağlar oluşturdu. Kan, okyanuslar oluşturdu.

Sayısız askerin yarattığı ‘savaş’ adı verilen bu yangın, bu topraklarda hala ayakta duran her bir yaşam formunu yuttu ve korkunç yıkım yolunda devam etti.

Ama o zaman bile – bitmiş gibi görünmeyen bu inatla ısrarcı savaş, yavaş yavaş kaçınılmaz sonucuna doğru ilerliyordu.

Artık savaş alanında çok fazla kişi kalmadı.

Egemen savaş sırasında bineğini kaybetti. Ancak en azından engellenmedi. Yolunu tıkayan iki iblis şövalyeyi kesti ve tuhaf bir kaya oluşumuna yaslanırken nefes nefese uzaklaşan belli bir iblisin önünde durdu.

İblisin yüzü miğferinin arkasına gizlenmişti ama Egemen, zayıf avına bakarken onun kimliğini biliyor gibiydi.

[Onlarla savaşı bugün bitirebilirdik.]

“…”

[Ama neden bana ihanet ettin?]

İblis kafasını zayıf bir şekilde salladı ama kendini yukarı bakmaya zorladı. Zaten ağır yaralar almıştı ve yaralarından kurtulma olasılığı düşük görünüyordu.

Miğferin altından çıkan ses tehlikeli bir şekilde kesilmeye yakın geliyordu.

“Yani... Üzücü. Bugün seni sonsuza kadar bitirebilirdik, ama...”

Egemen'in sesi tekrar sorduğunda daha da sertleşti.

[Neden bana ihanet ettin dedim?]

“Keuk, keuk.”

Başını tekrar kaldırmadan önce iblisin omuzları acı içinde kıkırdayarak titredi. Ve sonra cevapladı.

“#$%#^#%#%@$.”

Nedense Jin-Woo bu cevabı düzgün bir şekilde duyamadı. Konsantrasyonunu kaybedip bir şekilde kaçırdı mı?

Hayır, o değildi.

“@$^$##.”

İblis başka bir şey söyledi, ama tek bir kelimesini bile anlayamadı.

Ancak, Egemen'in kulaklarından farklı bir ses çıkmış olmalıydı, çünkü cevabı duyar duymaz elini uzattı ve iblisi içeri çekti. Gölge Egemen boynunu sıkıca kavrandığı için yaratık acı bir inilti tükürdü.

“Keo-heok.”

Çat!

Boynu koruyan zırh parçası buruştu. Bunun ortasında bile iblis söylemek istediği şeyleri söylemeye devam etti.

“…%^&*%^&.”

Çat.

Egemen'in parmağı iblisin boğazına saplandı.

Öhö!

İblis bir ağız dolusu kan tükürdü. Ve bu tam da iblisin miğferinden geriye bakan gözleriyle bakışlarının buluştuğu andı.

Ama bu nasıl olabilir?!

Jin-Woo çıldırdı ve ölen iblisin boynunu bıraktı.

Lap.

O zamana kadar yaşamı sona ermişti ve vücudu gevşek bir şekilde yere yığıldı.

‘Ama bu hiç mantıklı değil.’

Miğferdeki gizli o gözler – o gözleri daha önce görmüştü. Ama böyle bir şey olamazdı.

Güm!

Kalbi şimdi delice çarpmaya başladı.

Jin-Woo başını sertçe salladı ve miğferi çıkarmak için ölü iblise dikkatle yaklaştı. Yaratık, öldüğünde bile hayattaki bakışını sürdürüyordu.

O bakış açısını nasıl unutabilirdi?

Kaldırılan miğfer Jin-Woo’nun ellerinden düştü ve yere çarptı.

Çat.

İblisin kocaman gözleri hala saf öfke ışığıyla doluydu. İblis Kalesi'nin en üst katında gördüğü ışığın aynısıydı.

‘İblis Kral… Baran?!’

Bu gerçeği anladığı an, garip bir şey daha keşfetti.

Ellerinin siyah zırhla süslendiğini gördü. Daha sonra ayaklarını, bacaklarını ve kendi göğsünü gördü. Belirli bir noktadan itibaren Gölge Egemen'in bedenini kendisininki gibi kullanıyordu.

Güm, güm, güm!!

Kalbinin çarpan atışları daha da ağırlaştı ve daha yüksek sesle kulak zarlarına saldırdı. Jin-Woo elini kalbinin olduğu yere koydu.

Güm, güm, güm!

Gözleri gittikçe büyüdü.

‘Nasıl... Nasıl şimdiye kadar bunu fark etmedim?!’

Yeraltı tapınağındaki olaylardan sağ kurtulduktan sonra kendi kalp atışlarının daha fazla bilincine varmıştı. O zaman bile, şimdiye kadar bunu fark edememişti.

Jin-Woo’nun titreyen eli göğsünün sağ tarafına gitti. Orada titremeyi hissetti. Biri soldan, biri sağdan geliyordu.

Güm!

İki kalp aynı sesleri çıkarıyordu.

Şok dolu gözlerini hemen indirdi ama sonra yerde yavaşça büyüyen dört gölge keşfetti. Bazı şeyler ona yukarıdan yaklaşıyordu. Başı aceleyle gökyüzüne yükseldi.

Ve tam başının üstünde…

Her biri altı kanatlı dört melek yavaşça ona doğru iniyordu.

‘Anı’ sadece o zamana kadar sürdü.

Bip.

O mekanik bip sesinin yanı sıra karanlık onu yine kör etti.

Bilinci uzaklaştıkça Sistem'in net, özlü sesini duydu.

[Kaydedilen verilerin oynatılması sona erdi.]

BL: Evet. Görevlerin neden bize İblis Kralı Baran'ı öldür dediğini öğrendik. Devamını bekleyin gelir belki belki gelmez. :D Siz yeni bölüme tıklayın belki gelmiş olur. Belki olmaz. :D