ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Demek sonunda olan buydu.

Bir Kapı’yı engelleme planı, Yuri Orlov'un fikri ortaya attığı andan itibaren oldukça tehlikeli geliyordu. Ayrıca, S-Seviyeli Kapı ile uğraşmaya çalışmıyor muydu?

Avcı ya da Kapı olduğu önemli değildi, S-Seviye bir şeyin değerlendirilmesinin imkansız olduğunu gösteriyordu.

‘Değerlendirmesi imkânsız’ – yani, hiç kimse Kapı’dan ne çıkacağını ve daha sonra ne tür olayların olacağını tam olarak bilmiyordu. O zaman bile, Yuri Orlov gücünü fazlasıyla abarttı. Ve sonunda aptallığı gerçekten dehşet verici bir sonuca yol açtı.

Jin-Woo’nun ifadesi son derece karmaşık hale geldi.

Birlik Başkanı Goh Gun-Hui ona Japon Avcıların Jeju Adası'nda ne yapmaya çalıştıklarını anlatmıştı. Gerçek amaçlarının ne olduğu bilinmiyordu ama yine de planlarını yapmışlardı.

Jin-Woo zamanında ortaya çıkmasaydı mutasyona uğramış karınca canavar ortaya çıkmasa bile Koreli Avcıların oradan canlı çıkması son derece zor olurdu.

Ve böyle gizli bir şeyi denedikten sonra bile, Japon Birliği’nin piç Başkanı Goh Gun-Hui'yi tehdit etmek için Güney Kore'yi ziyaret etme cesaretini göstermişti.

‘Bu adam cezalandırılmayı hak ediyor, buna şüphe yok.’

Ancak bu sadece Japon Birliği’nin planlayandan yanı sıra pis plana katılan birinci sınıf Avcılar için geçerliydi.

Bu hikayeye dahil olmayan masum Japon vatandaşları kesinlikle bunu hak etmiyorlardı.

İki ulus arasında bazı çözümlenmemiş tarihsel ‘duygular’ olabilirdi, ancak bu bütün insanların bu yüzden ölmesi gerecek kadar büyük bir günah değildi.

Daha da kötüsü, bu özel zindan molası şehrin ortasında meydana gelmişti.

Sırf bir okulun içindeki bir Kapıdan çıkan bazı orklar yüzünden oradaki öğrencilerin neredeyse yarısı hayatını kaybetmişti. Ancak, nüfusu 13 milyonu aşan devasa bir şehrin ortasında S-Seviyeli bir Kapı açılırsa ne olurdu? Açıkçası, gerçekten dehşet verici bir sonuca yol açacaktı.

Unutmamak gerekir ki, bu sonuç kısmen kendiliğinden ortaya çıkmıştı.

‘Goto Ryuji ve diğer en iyi Japon Avcılar hala hayatta olsaydı sonuç farklı olabilirdi.’

Goto Ryuji güçlüydü. O zamanlar Jin-Woo'yu bir an için tehlikeye atacak kadar güçlüydü. Japon Avcı’nın saldırısı kıl payıyla gözünü zar zor ıskaladığında bile irkilmişti.

Hepsi bu muydu?

Jeju Adası'nda bulduğu her ölü Japon Avcı, Kore'nin kendi S-Seviyeli Avcılarını geride bırakan istisnai birer bireydi.

Dövüş tarzlarını bilmiyor olabilirdi, ama en azından, cesetlerinde kalan sihirli enerji miktarını kontrol ettikten sonra edindiği izlenim buydu.

O zamanlar Jin-Woo, suçsuz insanları ‘ölümsüz’ yapmak istemediği için onlardan vazgeçmişti. Ama onlar o kadar istisnai Avcılardı, bu yüzden onları Gölge Askerlere dönüştürmek için büyük bir istek duymuştu.

‘Gerçi ne yapmaya çalıştıklarını düşünürsem onları Gölge Askerlere dönüştürmek çok iyi olurdu!’

Ne yazık ki, gerçeği ancak uzun bir süre sonra öğrenebilmişti, bu yüzden bu konuda yapabileceği hiçbir şey yoktu.

Her halükarda bu kadar güçlü Avcılar tek seferde katledilmişti, bu yüzden Japonya'nın sınırları içinde görünen S-Seviyeli Kapı ile başa çıkmak için yeterli personeli olmadığı aşikardı.

Sonunda, bu olay Tanrıların tasarladığı bir felaket değil, bunun yerine insanların açgözlülüğünün çağırdığı bir şeydi. Başka bir deyişle, insan yapımı bir felaketti.

“Seong Avcı-nim?”

Cha Hae-In endişeyle ona seslendi. Şimdi bile, Jin-Woo hala bileğini tutuyordu.

“Üzgünüm. Başka bir şey düşünüyordum.”

“Ah.”

Jin-Woo kolunu bıraktı.

Cha Hae-In'in ona seslenmesinin nedeni bileğinden değildi, ten renginin maviden epeyce koyulaşmasıydı.

Japonya'da yaşayan aile üyeleri veya akrabaları mı vardı? Tam o anda böyle bir soru aklına girip çıktı.

Hala Japon Avcıları Birliği’nin bu kadar alçakça bir plan hazırladığına dair hiçbir fikri yoktu. Bu yüzden, Japonya'da gelişen olayları sadece bir kaza olarak düşünmüştü – hayır, daha doğrusu, korkunç bir olay.

Japonya'ya ne olduğuna dair ilk sorusunu çözmüştü. Jin-Woo merak ettiği ikinci şeyi sordu.

“Sizi buraya ne getirdi?”

Şu anda Cha Hae-In, Woo Jin-Cheol ve ardından Jin-Woo'nun Köpek Dişleri’ne karşı savaşırken tanıştığı Sohn Ki-Hoon ve ekip üyeleri burada mevcuttu.

Avcılar Loncası'ndan yüksek seviyeli Avcılar ve İzleme Bölümü üyeleri, bir ekip oluşturmak için gerçekten ortak bir nedene sahip görünmeyenler, etrafında toplanmıştı.

Woo Jin-Cheol, astlarının yaralarını kontrol etmeyi bitirdi ve durumu netleştirmek için bir adım attı.

“Aslında bu yerden bir rapor aldıktan sonra buraya geldik. Ama sonra, Kapı’ya girdiğini öğrendik ve zindanın kendisinden sızan sihirli enerji o kadar büyüktü ki…”

Jin-Woo bakışlarını İzleme Bölümü Şefine çevirdi. Belki de kayıpların sayısı çok fazla olduğu içindi, Woo Jin-Cheol’un ifadesi şu anda gerçekten sertti.

“Gücümüzün yeterli olmayacağını düşündük, bu yüzden yakınlardaki bir baskına hazırlanan Avcılar Loncası’ndan yardım istedim.”

Acil durumlarda yardım isteme hakkı. Birlik’in Loncalar üzerinde sahip olduğu en yüksek otorite biçimiydi. Avcılar Loncası bile bu isteği reddedemezdi.

Birçoğu ona yardım etmeye gelmişti ve bu süreçte birçok talihsiz fedakarlığın yapılması gerekmişti. Jin-Woo, kalbinin ağrımaya başladığını hissetti.

Genç daha sessiz hale geldikçe, Woo Jin-Cheol temkinli bir soru sordu.

“Bir soru sorabilir miyim?”

“Evet?”

“Bu Kapı’da çifte zindanı bulacağını nereden bildin, Seong Jin-Woo Avcı-nim?”

Bu sorulması çok yerinde bir soruydu.

Bugün büyük kayıplar yaşayan Avcılar Loncası'nın Başkanı olan Choi Jong-In de bunu derinden merak ediyordu.

Seong Jin-Woo, C-Seviyeli Kapı'nda saklanan bir çifte zindan olduğunu ve herkesin hayal gücünü aşabilen bir canavarın onu orada beklediğini nereden biliyordu?

Bunu buraya gelmeden önce duymuş olan avcılar, bu cevapsız soru karşısında şaşkınlık içindeydiler.

Güm…

İçinde bulundukları mağara titredi. Kapı onlara çok geçmeden kapanacağının sinyalini gönderdi, ancak bu Avcıların dikkati yalnızca Jin-Woo'nun cevabına odaklanmıştı.

“Zindan…”

Jin-Woo olabildiğince dürüst olmaya karar verdi.

“...Beni buraya çağırdı.”

“…Bekle, seni buraya mı çağırdı?”

Woo Jin-Cheol tekrar sordu, ifadesi inançsızlığını gösteriyordu.

“Evet. Buraya gelmemi söyleyen bir mesaj aldım.”

“Biz de bu mesajı görebilir miyiz?”

Jin-Woo başını salladı. Sonra parmağıyla şakağına işaret etti.

“Üzgünüm. Kafamda beliren bir mesajdı.”

Kimsenin duymayı beklemediği cevap, herkesi tamamen suskun bıraktı.

Jin-Woo burada yalan söylememişti. Sadece birkaç gereksiz ayrıntıyı atlamayı seçti ve basitçe gerçeğin özünü verdi, hepsi bu.

Hiçbir şeyi gizlemediği şeklindeki açık ifadesi, diğer Avcıları alt etmeyi başardı.

Woo Jin-Cheol, yasal olarak Jin-Woo'yu bu grupta en uzun süre tanıdığını iddia edebilirdi. O zaman bile, başını sallayarak beyaz bayrağı fırlatmaktan başka seçeneği yoktu.

‘O… Sağduyumla okuyabileceğim biri değil.’

Zindan onu kafasından mı çağırdı?

Bu genç, burada görünen tüm zindanları parçalayabilmek için bir tanrının bu dünyaya gönderilmiş reenkarnasyonu olabilir miydi?

‘Neden bu kadar saçma şeyler düşünüyorum...?’

Woo Jin-Cheol içten alaycı bir şekilde kıkırdadı. Bunu yaparken Jin-Woo sessizce yanından geçti.

Kırık kapıyı geçip tekrar odaya girdi. Cha Hae-In panikledi ve aceleyle ona seslendi.

“Avcı Seong?? Şu anda gitmezsek tehlikeli olabilir!”

Jin-Woo endişeli sesini duyduktan sonra arkasına döndü ve cevabını verdi.

“Biliyorum.”

Tehlikeleri nasıl bilmezdi?

Jin-Woo, buraya iki kez gelmek için bu uzun geçitten geçmişti. Avcıların yürüme hızına rağmen neredeyse bir saatlik mesafeydi. Kapı kapanmadan buradan çıkmak istiyorlarsa kesinlikle daha fazla oyalanamazlardı.

Sadece bu da değil, Jin-Woo’nun babası da bir Kapı içinde kaybolmuştu.

Babasının, ağır şekilde yaralanmış olmasına rağmen Kapı kapandığında kendisi geride kalmadan önce yoldaşlarını patron odasından tek tek çıkarmayı başardığını duydu.

Orada bir zindanın tehlikelerini Jin-Woo'dan daha iyi anlayan kimse yoktu. Bu yüzden “Biliyorum” cevabı, inancıyla doluydu. O zaman bile...

“Benim için koşarak gelen Avcıları geride bırakamam, değil mi?”

Avcılar, onun sözlerini duyduktan sonra yerlerinden ayrılmaktan endişeleniyorlardı. O odada hayatını kaybedenlerin her biri onlar için yoldaştı. Mümkünse geride kimseyi bırakmak istemiyorlardı.

Ancak, tüm ölenleri yanlarında götürmek için yeterli zaman yoktu. Bu Avcılar sadece çok yorgun oldukları için değildi, aynı zamanda taş heykellerin enkazı altında gömülü kalıntıları bulmaya çalışmak da odanın her köşesini aramak zorunda kaldıkları anlamına geliyordu.

Ve bu yüzden gözlerinde acı gözyaşlarıyla gitmek için arkalarını döndüler, ama şimdi…

“Onları yanımda geri götürüyorum.”

Jin-Woo’nun tek cümlesiyle Avcılar sanki vücutlarında bir elektrik dolaşıyormuş gibi titremeye başladı.

Kimse zaman olmadığını, buradan çıkmaları gerektiğini tartışmadı. Hayır, sadece şaşkınlıkla izlediler.

O zamana kadar sessizce tahammül eden Choi Jong-In, güçsüz bir sesle konuştu.

“Senden… Bu iyiliği isteyebilir miyiz?”

Bu Lonca üyeleri onun ailesi gibiydi. Mümkünse bu lanet olası mağaranın soğuk bir köşesine sıkışmış halde çürümelerini istemiyordu.

Jin-Woo başını salladı ve arkasını döndü.

Güm, güm!

Kalpleri sessizce çarpıyordu.

‘Biraz daha derin hissetmem gerekiyor.’

Temel olarak iki kalbi her zaman bir olarak atıyordu. Kara Kalp atışının sesini normal kalbinden ayırmak için gerçekten çok konsantre olması gerekiyordu. Jin-Woo, bu gizemli kalbin gönderdiği sihirli enerjiyi parmak uçlarına doğru topladı.

‘Bunu böyle mi yaptı?’

Jin-Woo, verilerin oynatılması sırasında gördüğü Gölge Egemen'in el hareketini taklit etmeye çalıştı.

Elini sanki bir şeyi tutuyormuş gibi yukarı uzattı – şüphesiz, şu anda elinde deliren muazzam sihirli gücü hissedebiliyordu.

‘Bunu yapabilirim.’

Jin-Woo, bu güçlü özgüvenin aklına girdiğini hissetti.

Sihirli enerji emisyonları ile ölen Avcıların nerede olduğunu hemen tespit etti. Gözleri parıldadı. Kısa bir süre sonra sessizce odanın içini incelemeyi bıraktı ve konuştu.

“Hükümdar Otoritesi.”

Ve bunu yaptığı zaman…

Dududuk….

Taş heykellerin enkazı altında gömülü Avcıların tüm kalıntıları, hepsi tekdüze bir şekilde havaya yükseldi.

“Heok!!”

“Ama nasıl?!”

Jin-Woo'yu nefessiz bir şekilde izleyen avcılar şok içinde bağırdı.

Tüm ölü Avcıları bu kadar kısa sürede bulabildiği gerçeğini bir yana, onlara dokunmadan kaldırmayı bile mi başarmıştı? Bu, filmlerde sıkça görülen telekinetik süper güçlerden biri değil miydi?

Yüzen Avcılar, görünmez ellerle kapı aralığından çıkarıldı.

‘Bu nasıl olabilir…?’

‘Böyle bir şey nasıl mümkün olabilir?’

Tıpkı normal insanların Avcılara şaşırması gibi, bu Avcılar da Jin-Woo’nun başarılarına daha da hayret ediyorlardı.

Sihirli enerjinin manipülasyonu söz konusu olduğunda çok bilgili denebilecek olan Choi Jong-In bile, kendi iki gözüyle tanık olduğu şeye pek inanamadı.

‘Bu nasıl bir beceri?’

Kesinlikle daha önce hiç duymadığı bir beceriydi.

Jin-Woo’nun güçlerini şahsen gördükten sonra Choi Jong-In, bir konuda büyük ölçüde yanıldığını fark etti. Melek heykelini ilk gördüğünde, böyle bir ‘şeyin’ açıkça Jin-Woo'yu yenebileceğini düşünmüştü.

Ancak düşünceleri yanlıştı. Tamamen yanlış bir hesaplamaydı.

Hangi canavar böyle güçleri kullanabilen bir Avcı ile sanki onun için hiçbir şeymiş gibi baş edebilirdi? Choi Jong-In farkında olmadan başını sallamaya başladı.

‘Kesinlikle imkânsız…’

Aslında, Jin-Woo gözlerini açar açmaz melek heykeli anında ortadan kaldırıldı. Bu genç adamın yeteneklerini gördükten sonra ancak şaşkınlıkla iç çekilebilirdi.

Jin-Woo, Avcıların soğuk, hareketsiz cesetlerini dikkatlice bir tarafa taşıdı ve Gölge Askerlerini çağırdı. Kısıtlama sadece tapınağın kendi içinde uygulanıyordu, bu yüzden onları kapının dışında çağırmak sorun çıkarmayacaktı.

Yaşayan Avcılar gevşek çenelerini kapatamazken, Gölge Askerler ölü Avcıları almaya devam etti. Herkes söylemek istediklerini unuttu ve onlara hitap ederken Jin-Woo'ya baktı.

“Hadi buradan gidelim.”

O zaman zindan sanki bu anı bekliyormuş gibi bir kez daha gürledi. Avcıların hepsi başlarını salladı.

Gölge Askerler yola çıktıktan kısa bir süre sonra arkalarından koştu. Jin-Woo geride kaldı ve henüz ayrılmamış olan Cha Hae-In ile yüzleşmek için dönmeden önce geride kaldı ve hareketlerini izledi.

Fiziksel yaraları iyileşmiş olmasına rağmen ifadesi ne kadar yorgun olduğunu gösteriyordu.

‘Yine de bu çok açık.’

O melek heykelini yenmek için kendisinin bile çok çaba sarf etmesi gerekiyordu. Kendi başına böyle bir yaratığa karşı savunmaya çalışırken kesinlikle yorulmuştu.

Jin-Woo ona doğru yürüdü ve sordu.

“Seni taşımamı ister misin?”

Cha Hae-In ince bir gülümseme oluşturdu ve başını salladı.

Hop.

Bileğini tekrar kavramak için uzandı ve kadın sessizce ona baktı. En azından biraz rahat hissetmesini istedi bu yüzden rahatça onunla konuştu.

“Biz de gitmeliyiz.”

Baş sallama.

Yoldaşlarının ölümünden bunalmış olan Cha Hae-In, bir şey demeden başını salladı.

***

Avcılar tek tek Kapı’dan çıkmaya başladı.

O zamana kadar Kapı’nın dışında bekleyenler, içeride meydana gelen olayın ölçeğini bilmiyorlardı. Ancak, hepsi ölen Avcıların Gölge Askerler tarafından taşındığını gördükten sonra gerçekten kötü bir şey olduğunu anladılar.

“Aman Tanrım…”

“Hepsi…?!”

Bu konuyu bildiren Cesaret Loncası üyeleri ve bekleyen kadın Birlik çalışanı, herkes bunu gördü ve bir anda ten renkleri kül rengi oldu.

Yaralıların sayısı çok fazlaydı.

Bu insanlar ülkenin elit Avcıları değil miydi? Avcılar Loncası ve İzleme Bölümüne ait Avcılar, şimdiye kadarki en iyilerden bazıları olarak adlandırılmıştı…

Herkes ortaya çıktıktan sonra Jin-Woo ve Cha Hae-In aynı anda Kapı’dan çıktı. Dışarıda yeterince zaman geçmişti ve gece olmuştu.

Muhabir Kim, duruma göz kulak olmak için o zamana kadar beklemekteydi ve bu ikisinin hallerini görünce, gözleri şoktan olağanüstü derecede büyüdü.

Yoğun savaşın ağır izleri, bu iki S-Seviyeli Avcının bedenlerinde açıkça görülüyordu – kuruyup pıhtılaşmış kan, yırtık giysiler, darmadağınık saçları.

Elbette, Cha Hae-In o zaman bile oldukça hoş görünüyordu. Ancak Avcı Seong Jin-Woo, tek başına acı bir savaş geçirdiği hissini veriyordu.

‘Bu… İşte bu!’

Muhabir Kim titreyen elleriyle kamerasını kaldırdı.

En başta muhabir olmasının nedeni buydu. Bunun gibi bir olayı belgelemek içindi.

Herkesin dikkati Japonya'da meydana gelen olaylara odaklanmış olsa da ülkelerinin unutulmuş bir köşesinde insanlar için savaşmak için canlarını isteyerek tehlikeye atan bazı insanlar olduğunu başkalarına bildirmek istedi.

Bugün ülkenin en iyi Avcılarından neredeyse yirmi tanesi burada can vermişti. Böyle bir Kapı ortaya çıksaydı yıkım ve can kaybının ölçeği hayal gücünü aşardı. Bu insanlar ve fedakarlıkları gelecekteki bir trajediyi önlemişti.

Ancak, Muhabir Kim burada olmasaydı başkaları bu insanlardan ve bugünkü kahramanca savaşlarından haberdar olur muydu? Bir gün böyle bir hikayeye rastlamak için Birlik’in etrafında dolaşıyordu.

Tık, tık!!

O kadar duygusaldı ki yoğun bir şekilde fotoğrafları çekerken gözlerinde yaşlar oluşuyordu.

Woo Jin-Cheol, Kapı’dan çıktıktan hemen sonra bacaklarındaki tüm gücü kaybetti ve yere düştü. Jin-Woo onu aradı ve yaklaştı.

“…Seong Jin-Woo Avcı-nim.”

Woo Jin-Cheol kalkmaya çalıştı ama Jin-Woo yaşlı adamı durdurdu. Bunun yerine Muhabir Kim'i işaret etti.

“Fotoğraflarımı çekiyor ama buna izin var mı?”

Woo Jin-Cheol sırıttı ve cevap verdi.

“Seni bireysel olarak filme almak gerçekten de yasak, Seong Avcı-nim. Ancak, Jeju Adası baskınında olduğu gibi olayla ilgili raporu engellemek imkânsız.”

Jin-Woo başını salladı.

Yine de onun berbat görünümünü görürse annesi endişelenirdi. Bunun olması konusunda biraz endişeliydi ama bu, muhabirin işini yapmasını zorla durdurabileceği anlamına gelmiyordu.

Aslında, o muhabir yapması gerekeni yapıyordu.

Ayrıca birisinin, yakın gelecekte de hiçbir trajedinin ortaya çıkmamasını sağlamak için bu Avcıların savaşırken yaptıkları nihai fedakarlıkları dünyaya bildirmesini dilemişti.

Sessiz bir rüzgar esiyor gibiydi. Yaklaşan ambulanslardan gelen uzak sirenlerin sesleri rüzgarlar tarafından geliyordu.

Ertesi sabah.

Bir yayın dışında her gazete, Japonya'da gerçekleşen zindan molasını ilk sayfasında bulunduruyordu. Çifte zindan olayının haberini taşıyan tek gazete oydu.

Bu gazete o gün en çok kopyayı sattı.

BL: Ne yazacağımı bilemedim ama size bir haberim var. Ratelle bir konu üzerinde konuştuk anlaştık. Bu konu bir ara canlı yayın yaparak sizden spoiler olmayacak şekilde sorularınızı cevaplamaya kara verdik. Gününe daha karar vermedik ama yakın zamanda gününü kararlaştırıp size bildireceğiz. Herkese iyi okumalar. Beğenmeyi yorum atmayı ve ifade koymayı unutmayın.

Egemenler Listesi

1) Gölge Egemeni-Ölülerin Kralı ( Seong Jin-Woo)

2) Beyaz Alevlerin Egemeni - İblis Kralı ( Baran) (öldü)