ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Ondan şüphe etmek için herhangi bir sebep var mıydı?

Başkan Kim, Woo Jin-Cheol'un çok ciddi olduğunu doğruladı ve aceleyle bir cevap verdi, bu durumu kendi lehine çevirmek için kendine yeterli zaman bile vermedi.

“Tabii ki. Bir Avcı’nın, Avcı'nın işini yapması gerekir. Düşüncelerim çok aceleciydi. Bu benim açımdan bir dil sürçmesiydi.”

Woo Jin-Cheol, soluk yüzlü başkanın hiç durmadan başını sallamasını izledi ve gitmek için koltuğundan kalktı. Gittikten sonra bile uzun süre boyunca hem başkan hem de yüksek seviyeli hükümet yetkilisi koltuklarından kalkamadı, bacakları uyuştu.

“…”

“…”

Avcı denen varlıkların ne kadar korkutucu olabileceğinin gerçekliğini anca şimdi fark ettiler.

***

“Orada iyi bir şey mi oldu, efendim?”

Araba uzaklaşmak üzereyken aracı süren şoför, arka koltukta oturan Woo Jin-Cheol'a sordu.

“Sana öyle mi görünüyor?”

“Evet, efendim. Öyle.”

Şoförü ayrıca İzleme Bölümünün bir ajanıydı.

Woo Jin-Cheol bebek yüzlü çaylağa baktı, etkili bir şekilde aynı departmandan küçük olanına baktı ve kendi acemi günlerini hatırlayıp dudaklarında içten bir gülümseme oluşmasına izin verdi.

“Şey, işi aldığımdan beri ilk kez Birlik Başkanlığı görevini yerine getirdiğimi hissediyorum, hepsi bu.”

Woo Jin-Cheol, Goh Gun-Hui'nin oturduğu koltuğa yaslandı. Daha sonra, bu gibi yerlerde oturup herkesin gözünden bakıp yüksek mevkilerdeki birçok güçlü adamın öfkesini ve nefretini diğer Avcılar uğruna kazanan merhum Birlik Başkanına sevgiyle baktı.

‘…Ne rahatlatıcı.’

Woo Jin-Cheol’un kızgın bakışları ve geniş vücudu sayesinde zaten nefret edilmeye ve korkulmaya alışmıştı. Birlik Başkanı olmanın bir parçası olsaydı, memnuniyetle kabul ederdi.

Goh Gun-Hui'den görevi devralmaya karar verdiği anda zaten bir dereceye kadar kendini bu çöplere hazırlamıştı.

“Nereye gidiyoruz, efendim?”

“…Birliğe.”

Eve gitmek ve dinlenmek istemişti, ama ofiste işini bıraktıktan sonra aslında buraya koşarak gelmişti. Hala yapması gereken dağ gibi işi vardı.

“O halde, gidiyoruz efendim.”

Şoför, gaza basarken Woo Jin-Cheol’un aklını okuyor gibiydi. İki adamı taşıyan araç, Mavi Saray’ın arazisinden kolayca çıktı.

Böyle ne kadar zaman geçmişti?

Woo Jin-Cheol geçen manzaraya bakarken uykuya daldı, ancak aniden tekrar uyandı. Hızlı bir yere gitmeyen sonsuz bir araba okyanusunun yolu doldurduğunu görebiliyordu.

Seul, tıkalı yollarıyla kötü bir şöhrete sahip olsa da bu tür bir trafik sıkışıklığı hafta içi bir günün ortasında imkânsız görünüyordu.

‘Yine yolun ortasında başka bir Kapı mı belirdi?’

Şimdi biraz endişeli hisseden Woo Jin-Cheol çevresini taradı. Ne yazık ki yolun genel atmosferi bu kadar basit bir şey için fazlasıyla şüpheli görünüyordu. Aslında, tüm sürücüler arabalarını durdurmuş ve gökyüzüne bakmak için dışarı çıkmışlardı.

Sadece sürücüler de değildi.

Kaldırımlardaki yayalar, yaya geçitlerindeki insanlar bile, her biri durmuştu ve başlarının üstündeki gökyüzüne bakıyorlardı. Buna, gökyüzüne bakmak için boynunu öne uzatan sürücü koltuğundaki adam da dâhildi.

‘Burada neler oluyor…?’

Şimdi gerçekten telaşlanmış hisseden Woo Jin-Cheol, adamın omzunu hızlıca tuttu ve salladı.

“Hey. Neler oluyor?”

“B-Birlik Başkanı...”

Adam titreyen bir sesle konuştu, yoldan çekildi ve ön camın üst kısmını işaret etti.

“O-Orada, efendim…”

Bir anda Woo Jin-Cheol’un ifadesi sertleşti.

Gözleri ona oyun mu oynuyordu?

Hayır, eğer durum buysa o zaman herkes yüzlerinde aynı ifadeyle gökyüzüne bakmamalıydı. Az önce gördüklerine inanmak istemiyordu ama yoldaki diğer herkes gibi arabadan atladı.

Gözleri ona yalan söylemiyordu.

Woo Jin-Cheol, yüzünde saf, katıksız bir şok oluşmadan önce şaşkınlıkla gökyüzüne baktı.

“Nasıl… Böyle bir şey nasıl olabilir...?!”

***

Testin sonucu çok tatmin ediciydi. Jin-Woo’nun onu eve götüren adımları her zamankinden daha neşeliydi.

Beru gerçekten güçlenmişti. Hatta ilk beklentisinden çok daha güçlüydü.

İgris’in ilerleyememesi talihsizlikti, ama Beru'nun ilerlemesi tek başına zaten mükemmel bir sonuçtu. Şüphesiz, Avcılar Loncası'nın elitleri, şimdiye kadar bu zindanın içinde düzenlenen gösteriden gevşek çenelerini kapatamamış olmalıydı.

Jin-Woo, Cha Hae-In'i ve kocaman açık gözlerini hayal etti ve dudaklarında bir sırıtma oluştu.

Birbirlerini göreli epey olmuştu ve onunla biraz daha konuşmak istiyordu ama ne yazık ki hala onu bekleyen misafirleri vardı. Jin-Woo, önce Amerikalıyı aramadan önce Thomas Andre ve Lennart Niermann arasındaki seçenekleri düşündü.

Alman’ın burada ne için olduğunu hemen hemen tahmin edebiliyordu, ancak dünyada 2 numaralı olan Avcı’nın ne düşündüğünü böyle habersiz geldiğinde anlayamıyordu.

Telefon hiç vakit kaybetmeden açıldı.

- “Bay Seong!”

Jin-Woo'nun onu tekrar keseceğinden endişelenen Thomas Andre, söylemek istediği şeyi hemen söyledi.

- “Sana harika bir hediyeyle geldim, Bay Seong.”

Bir hediye?

“Ne? Böyle bir şey varsa bana daha önce söylemeliydin.”

Jin-Woo Amerikalıyla yarı şakacı ve yarı ciddi bir şekilde konuştu, ancak sonra aniden hattın diğer tarafında sessizlikle karşı karşıya kaldı.

Kısa bir süre sonra Thomas Andre şişen duygularını bastıran birine ait bir sesle konuştu.

- “…Hediyemi dört gözle beklediğini duyduğuma gerçekten sevindim. Tamam, o zaman. Nerede buluşacağız? Hediyeyi bir an önce vermek istiyorum.”

“Senin için uygun olan her yerde.”

- “Benim olduğum yere gelebilir misin? Bu, açıkta dolaşmak için biraz fazla tehlikeli.”

Çok tehlikeli?

Jin-Woo bir an şaşırdı, ama yine de Thomas Andre'ye yakında orada olacağını söyledi ve aramayı bitirdi.

‘Bekle... Gerçekten bomba olamaz, değil mi?’

Tabii ki olamazdı. Özel Otorite Seviyeli Avcı olsaydınız kişisel olarak saldırmak bir patlayıcıdan çok daha etkili olurdu.

Jin-Woo, ne tür bir hediye olduğunu sormayı unuttuğu için biraz pişman olmaya başladı. İşte o zaman Beru aniden ona hitap etmeye başladı.

[Kralım.]

‘Mm?’

[O yabancıya karşı savaşmama izin verilebilir mi?]

‘…….’

Jin-Woo, rahatsız edici düşüncelerden kurtulacakmış gibi başını sallamadan önce bir süre bunu düşündü.

Burada neyi merak ediyordu?

Elbette, Beru’nun güçlerinin ne kadar arttırıldığını gerçekten merak ediyordu ama Gölge Askerinin Thomas Andre ile savaşmasına izin vermezdi.

Ne Amerikalının incindiğini görmek ne de Beru'nun yok edildiğini görmek istemiyordu. Kişilikleri, kavganın kesinlikle birinin biraz morarmasıyla bitmeyeceği anlamına geliyordu.

‘Yine de…’

Yine de böyle bir olasılık üzerine kafa yorabilmek, Beru'nun öncesine kıyasla ne kadar büyüdüğünü kanıtlıyordu. Aslında, eski karınca kralın kendi gelişmiş bedenini test etme arzusu, sesinde çok net duyulabiliyordu.

‘Beru?’

[Lütfen bu alçakgönüllü hizmetçiye bilgeliğinizi ihsan edin, kralım.]

‘Sınırlarını istediğin kadar test etmekte özgür olacağın bir zaman gelmeli. Telaşa gerek yok.’

[Bu hizmetkâr bunu dinleyecek, kralım.]

‘Ayrıca, televizyondaki tarihi dizileri izlemeyi de bırakmalısın. Son zamanlarda konuşman gerçekten tuhaflaştı, biliyor musun?’

[Bu hizmetçi, efendimin…]

‘Sadece ‘Evet, yapacağım’ de, tamam mı? ‘Evet’ de. Sadece ‘Evet’, daha fazlasını değil.’

[Evet.]

Çok iyi.

Nihayet Beru'ya aklından geçenleri söylediğine göre, Jin-Woo mutlu bir şekilde Thomas Andre ile buluşma yerine gitti.

***

“Ah, Bay Seong! Muhtemelen bu anı ne kadar beklediğimi bilemezsin.”

Thomas Andre, Jin-Woo'yu otel süitine kollarını açarak karşıladı.

Hediye almak konusunda kendini harika hissedeceği doğruydu, ancak vermenin verdiği mutluluk da hafife alınmamalıydı.

Jin-Woo yeni kısa kılıçlara ihtiyaç duyduğunu söylediğinden beri – Thomas Andre, Loncası’nın deposunda yatmakta olan ve şimdiye kadar yapılmış en büyük silahları yeni arkadaşına teslim edeceği günleri sayıyordu.

Bu uzak yabancı diyara kadar, boşu boşuna uçmamıştı.

Thomas Andre'nin kişisel olarak dünyanın en iyi Avcısı olarak kabul ettiği adam, bu iki kötü çocuğu görünce nasıl tepki verirdi?

Kalbinde köpüren büyük bir beklentiyle birlikte...

Şak!

…Thomas Andre parmaklarını şaklattı ve ‘korumalarından’ bir kumaşla kaplı büyük bir kutuyu çıkarmalarını istedi.

Görünüşte bir hediye olsa bile, Jin-Woo gerçekten hiçbir şey istemiyordu, bu yüzden kutuya ilgisizce baktı, ama sonra korumalar yaklaştıkça gözleri aynı derecede keskinleşti.

‘Bu da ne?’

Wuoong… Wuuuuong…

O kutunun içindeki bir şey sihirli enerjisiyle rezonansa giriyordu.

Thomas Andre, Jin-Woo’nun ifadesindeki değişiklikleri kolayca yakaladı ve içten içe havayı yumrukladı.

‘İşte bundan bahsediyorum!’

Avcı Seong Jin-Woo’nun silahları tanıyacağı, silahların da yeni sahiplerini tanıyacağını söyledi, Thomas Andre, birbirlerini doğal olarak tanıyacaklarını tahmin ediyordu ve beklendiği gibi, şu anda haklı olduğu kanıtlandı.

Bu silahların Çöpçü Loncası’nın deposunda saklanıyor olması ve dışarıdan bir ışık huzmesinin bile girmediği, tam da bu an için zamanlarını beklemiş olması muhtemeldi.

Tak!

Kutu, Thomas Andre ve Jin-Woo arasındaki sehpaya yerleştirildi.

“Bu, Lonca üyelerime ve bana gösterdiğin iyiliğin karşılığı.”

Thomas Andre kumaşın köşesini kavradı ve dikkatlice çekti.

Shururuk…

Çarşaf düzgün bir şekilde kayarak bunca zamandır ne sakladığını ortaya çıkardı. Altında şeffaf bir kutu vardı. Ve içinde büyük bir sürüngen bedenine saplanmış bir çift kısa kılıç vardı.

Hayır, bekle – kısa kılıç bile denebilir miydi?

Jin-Woo neredeyse anında şüpheli hale geldi.

Bu silahlar kesinlikle bir uzun kılıçtan daha kısaydı evet, ama yine de normal bir kısa kılıçtan çok daha uzundu.

Ancak dikkatini çeken, kısa kılıçların şaşırtıcı uzunluğu değildi. Hayır, aslında buz beyazı uçlarıydı.

Jin-Woo, metalik olmayan malzemelerden kılıç yapma konseptine aşinaydı. Nitekim ilk anlık zindanda edindiği ilk silahı, ‘Rasaka'nın Zehirli Dişi’ idi.

O zamanki anıları sayesinde Jin-Woo, bu kısa kılıç çiftini yapmak için hammadde olarak hangi canavarın dişinin kullanıldığını tahmin edebiliyordu. Ayrıca kalıntılarının bir kısmından bu tür aura yayabilen tek bir canlı vardı.

“Kamish...”

Jin-Woo istemeden bu ismi fısıldadı ve Thomas Andre'nin alkışlarken başını sallamasına ve etkilendiğini hissetmesine neden oldu.

“Düşününce bu çocuklar için kullanılan temel malzemeyi yalnızca bir bakışta doğru tahmin ettin.”

Jin-Woo’nun tahmini doğruydu. Ama sonra haklı olduğu için başka bir şeye kafası karıştı.

“Bekle, Kamish’in kalıntılarının Avcı Bürosu’nda saklandığını sanıyordum…?”

“Amerikan hükümeti sağlam cesedi istediğinden, o canavardan tamamen vazgeçtik. Zaten bu anlaşmadan paradan daha değerli başka bir şey daha aldık.”

Thomas Andre o zamanki baskını hatırladı ve anlamlı bir şekilde sırıttı.

“Ancak, Kamish’in en büyük ve en keskin dişi… O şey beni ısırmaya çalıştığında, öyle bir dişi çıkardım ve bana hatıra olarak verildi.”

Sorun şuydu, lanet bir Ejderha’nın soyulmuş malzemelerinden silah üretme yeteneğine sahip hiçbir Uyanmış yoktu.

…Tek bir adamın yanı sıra bu böyleydi.

Thomas Andre, yaşlılık nedeniyle vefat eden, bu iki gerçek şaheserin yaratılmasından sorumlu usta zanaatkârla birlikte bu dünyada bir daha asla Ejderha cesedinden yapılmış başka bir silah olmayacağını ekledi.

“Dişin uzunluğu, uygun bir uzun kılıç yapacak kadar uzun değildi, bu yüzden o zamanlar kısa kılıçlar haline getirilmişlerdi. Bu kararın karşılığını şimdi alacağını kim bilebilirdi?”

Thomas Andre, yıllar önce yaşadığı durumu anlattı, ifadesi parlak ve neşeli kaldı. Daha sonra acelesiz bir şekilde açık kutuyu aldı ve kısa kılıçlarla bıçaklanmış cesedi, Jin-Woo’ya doğru itti.

“Ve şimdi, bunlar senin.”

Sonunda, dünyanın en iyi silahları dünyanın en iyi sahipleriyle tanışmıştı. Thomas Andre, çırpınan kalbini sakinleştirmek için elinden geleni yaptı ve Jin-Woo'nun cevabını inceledi.

Kısa kılıçlardan birini çıkardı.

Shuwuk.

Sanki silah onu bekliyormuş gibi, hiçbir direnç göstermeden fırladı.

Bip.

Kısa kılıcı kavradığı anda Jin-Woo’nun kafasında mekanik bip sesi çaldı ve tükürüğünü çabucak yuttu. Kısa bir süre sonra, silahla ilgili ayrıntılı açıklamalar görüşüne girdi.

‘NE?!’

Jin-Woo hemen kendi gözlerinden şüphe etti.

Bu gerçek olamazdı.

Bu silahın anlamsız saldırı değeri karşısında tamamen şaşırdı ve aceleyle şu anki ana silahı olan ‘İblis Kral’ın Kısa Kılıcı’nı çağırdı.

[Eşya: İblis Kral’ın Kısa Kılıcı]

Nadirlik: S

Tür: Kısa kılıç

Saldırı: +220

İblis Kral Baran'dan alınmış bir kısa kılıç. İki ‘İblis Kral’ın Kısa Kılıcı’nı kullanmak bir set efekti etkinleştirir.

Set efekti ‘İkisi Bir Oluyor’: Her kısa kılıca mevcut Güç İstatistiğine eşit ekstra saldırı gücü eklenecek.

Bu kılıcın saldırı gücü, mevcut Güç İstatistiği 300'ün üzerine eklendiğinde 500 sınırını çok aşacaktı. Her zaman böyle bir etkinin bu kısa kılıcın amacı için çok yararlı hale geleceğini düşünmüştü.

Ama sonra, elindeki yeni kısa kılıçların saldırı değeri?!

Jin-Woo, her iki kısa kılıç için istatistikleri karşılaştırdı ve içten içe çıldırmaya başladı.

‘…Bu nasıl mümkün olabilir?!’

Egemenler Listesi

1) Gölge Egemeni-Ölülerin Kralı ( Seong Jin-Woo)

2) Beyaz Alevlerin Egemeni - İblis Kralı ( Baran) (öldü)

3) Başlangıç Egemeni- Devlerin Kralı (Reghia) (öldü)

4) Yıkım Egemeni- Vahşi Ejderhalar Kralı

5) Buz Egemeni-

BL: O değil de burada kesmek o kadar eğlenceli ki anlatamam. Yılbaşı gecesi için bölümleri şimdiden hazırlamaya başladım. Yarın da kalan 2 bölümü halledeceğim. Yılbaşı gecesine 00.00 bölüm atmaya başlayacağım. Artık kaçta biterse bölüm atımı. Beğenmeyi yorum atmayı ve ifade koymayı unutmayın. Yarına kadar rekor yorum beğenme ve ifade bekliyorum.