ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Sistem hala ortalıktayken Beru'nun ne hakkında konuştuğundan bahsetti. Ordunun generalinin konumunu işgal eden yalnızca bir kişi olabilirdi.

Öyleyse, kısa süre önce Mareşal seviyesine ulaşan Askerler, ondan öncekiyle bir hiyerarşi oluşturmalı – Sistem böyle bir şey söylemedi mi?

Ordunun generalinin Büyük Mareşal olduğunu varsayacak olsaydı o zaman gerçekten de Beru, yakın zamanda terfi eden Mareşal olarak Bellion'a meydan okuma niteliğine sahipti.

Belki de büyük bir toplulukta yaşamaya aşina olan karınca türü bir canavara yakışan Beru, Mareşaller arasında uygun gagalama düzenini kurmak istiyor gibiydi.

‘Mareşaller böyle, ha…?’

Jin-Woo, emin olmak için bakışlarını diğer Mareşal İgris’e kaydırdı, ancak kara şövalye kibarca teklifi reddetti. Mareşaller arasında hiyerarşi kurmakla hiç ilgilenmiyor gibiydi.

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde kara şövalye sessizce geri adım attığında, Jin-Woo'nun dikkatini çeken diğer adam, yanında duran Bellion'du.

130.000 kişilik ordunun şu anki lideri şu anda Bellion'du. Ordunun kendisinin efendisi olarak sadece Jin-Woo hiyerarşi açısından onun üstündeydi.

Bellion, efendisinin bakışlarıyla karşılaştıktan sonra hafifçe başını eğdi.

Efendisinin yanında olduğu için duruşunu olabildiğince alçaltmıştı, ama yine de Thomas Andre'den uzundu. Bu dev sakince patronunun sorgulayan gözlerini yanıtladı.

“İsteğinizi yapacağım.”

İsteğinizi yapacağım, dedi.

Jin-Woo, Bellion’un cevabına hafifçe sırıttı.

Sesi elbette çok alçakgönüllüydü. Ancak, efendisi izin verdiği sürece rakibiyle yüzleşeceği temeldeki mesajı okumak o kadar da zor değildi.

Jin-Woo arkasına bir bakış attı ve orada duran Beru, kavga ruhuyla gözle görülür şekilde yanarken pençelerini uzatmıştı. O da mesajı okumuş olmalıydı.

“Kiieeehk!”

Bellion, sihirli enerjisini olabildiğince maskelemek için elinden gelenin en iyisini yaparken Beru tam tersiydi ve korkunç sihirli enerji yayılımını hiç engellemiyordu.

‘Hmm…’

Jin-Woo kararını vermeden önce bir iki dakika düşündü.

“Peki.”

Beru hakkında bilinmesi gereken hemen her şeyi biliyordu ama Bellion farklıydı. Savaş hünerinin kapsamını bilmek, gelecekte orduyu doğru bir şekilde konuşlandırmak için paha biçilmez bir veri olacaktı.

Jin-Woo’nun kalbinin, meydan okumanın üstesinden gelmesine izin vermeye yöneleceği de açıktı.

“Ancak, maçın ne zaman biteceğine ben karar vereceğim.”

Efendisinin iznini aldıktan sonra, Beru'nun ifadesi artık coşkuyla dolup taşıyordu. Neredeyse ağlayacaktı, bağırırken gözleri pırıl pırıl parlamaya başladı.

“Sizin esrarengizliğinizden derinden onur duyuyorum…”

“Kes şunu.”

“...Teşekkür ederim, kralım.”

Bir yandan Beru fırsatını kutluyordu. Öte yandan Bellion sakince yaklaşan mücadeleye hazırlanıyordu.

Sanki bu ikisi bir spor filminde şampiyonluk için karşı karşıya çıkan cesur bir meydan okuyucuydu. Ancak bu ikisi onu gerçekten ortaya çıkarmaya başlamadan önce, Jin-Woo'nun önce onaylaması gereken bir şey vardı.

Tek bir ‘Kamish'in Gazabı’nı çağırdı ve ucuna biraz siyah aura yükledi. Sonra onu hafifçe ormana doğru salladı.

Kwa-jajajajajajajak!!

Kısa kılıçtan fırlayan siyah ‘uğultu’ ormanın bir bölümünü süpürdü. Ancak, hasar düşündüğü kadar şiddetli değildi. Jin-Woo başını salladı ve silahı sakladı.

‘Bu kadarla…’

Görünüşe göre iki Mareşal'in savaşı sırasında çevrenin gereksiz yere yok edilmesi konusunda endişelenmesine gerek yoktu. Zemin, yoğunlaştırılmış Mana tarafından yeterince sertleştirilmişti ve yaklaşan savaşta şüphesiz hayatta kalacaktı.

‘…….’

Jin-Woo başını kaldırmadan önce dünyaya biraz yalnız bir ifadeyle baktı. İki Mareşaline bakarken gözleri çoktan beklentiyle dolmuştu.

“Peki, o zaman…”

Hem Büyük Mareşal hem de çaylak Mareşal, efendilerinin emrini beklerken aynı anda başlarını salladılar.

“Biz hazırız, efendim.”

“Bize emrinizi verin, kralım!”

Jin-Woo kıkırdadı ve ikisine hitap etti.

“Yerlerinize geçin.”

***

Bu arada, Kore Avcı Birliği

Birliğin acil müdahale konferans salonunda gerçekleşen faaliyetler, sözde acil durum dün sona ermiş olmasına rağmen öncekinden çok daha hareketliydi.

“Uluslararası medya hala peşimizde, şimdiden resmi bir açıklama yapmamızı istiyor, efendim!”

“Amerikan Avcı Bürosu, Seong Jin-Woo Avcı-nim’in şu anki yeri hakkındaki bilgileri yayınlamamızı istiyor!”

“Seul Büyükşehir Yangını ve Afetleri bize tahliye edilen vatandaşları geri getirmenin uygun olup olmadığını soruyor.”

“Avcı Kanalı’ndaki ünlü ‘The Jimmy Show’, Seong Jin-Woo Avcı-nim ile röportaj yapmak istiyor...”

“Jimmy ya da her ne ise kıçımı öpebilir! Yapabiliyorsa ona adamı bulmasını ve şansını orada denemesini söyle!”

Birliğe gelen çağrıların sayısı inanılmaz derecede yüksekti. Telefon hatlarının henüz bozulmamış olması şimdiden küçük bir mucizeydi.

Birlik Başkanı Woo Jin-Cheol'a gelince birbiri ardına nefes almadan emir vermesine rağmen, masasındaki resmi soruşturma belgelerine bakarken tekrar tekrar homurdanmayı da unutmadı.

“Haaa...”

Yapması gereken şeyler şu anda Tai Dağı kadar uzundu. Hayır, bekle – eğer sadece o efsanevi dağ kadar yüksek olsaydı bu gerçekten tercih edilebilirdi.

Mesele şuydu, Tai Dağı aslında uzun bir dağ silsilesini oluşturuyordu ve bir dağın üstesinden geldikten sonra bir başkasıyla ve ondan sonra bir başkasıyla karşı karşıya kalacaktı ve onun ardında da bir diğeri onu bekliyordu…

Çalışmaları, şimdi sonunu göremediği ölçüde yığılmıştı.

O kadar ciddiydi ki o bile A-Seviyeli bir Avcı olması gerekirken tüm bunların çılgınlığından başı dönüyordu!

Ama sonra – Woo Jin-Cheol, bu uyuşukluktan kurtulmak için başını sallamakla meşguldü, ta ki koşullar ne olursa olsun göz ardı edilemeyecek bir astın konuştuğu bir şeyi duyana kadar.

“Peki, neden Avcı Seong Jin-Woo’nun çağrısı oradan geldi…”

Bu çalışanın sözlerinde bir miktar memnuniyetsizlik vardı. Woo Jin-Cheol’un uyuşukluğu bir anda ortadan kalktı. Hemen önünde bu çalışanı hazırda tuttu.

“Bu durumda, sen Bay Seong-Won, dün süper devasa Kapı’dan canavarlar çıksaydı daha iyi mi olurdu? Söylediğin bu mu?”

“Pardon, efendim? Ah, hayır, öyle değil…”

Ast, öfkesini gizleyemedi. Woo Jin-Cheol, ne olursa olsun azarlamasına devam etti.

“Şimdiye kadar aldığın telefon görüşmeleri röportaj isteyen televizyon kanallarıyla ilgili olmasaydı ve ölen Avcıların yakınları haberleri almak için arıyor olsaydı gerçekten sadece bu düşüncelerinle çalışmaya devam edebileceğini düşünüyor musun?”

Ast çalışan, Woo Jin-Cheol’un gözlerine bile bakamadı.

Sözde Avcı Birliği’nin bir çalışanı olsanız bile sahada çalışmadığınız sürece, bunu asla gerçekten anlayamazdınız.

Acil durumlarda Avcıların neler yaşadığını asla anlayamazlardı.

Ne tür şeylerin ortaya çıktığını ve zindanların içine nelerin gömüldüğünü, kimsenin sizi göremediği karanlıkta ne gizlendiğini asla anlayamazlardı.

Süper devasa Kapı’ya yapılan baskın sırasında oluşabilecek tüm potansiyel senaryoları gözden geçirirken, dün olanlar, insanın umabileceği en iyi sonuçtu.

Yüz binden fazla canavar ortaya çıktı, ancak kimse yaralanmadı. Hiçbir şey yok edilmedi. Sadece bu da değil, tüm bu canavarlar Avcı Seong Jin-Woo’nun savaş gücüne dâhil edildi.

Kim hayal edebilirdi ki?

Gerçekten de hiç kimse beklentilerini aşan böyle bir sonucu hayal edemezdi.

Woo Jin-Cheol, yüzünde bir gülümsemeyle, muhtemelen bitirmek için birkaç uykusuz gece geçirmesini gerektiren tüm bu iş dağına tahammül etmeyi başardı.

Ama Avcı Birliği’nin bir çalışanı sırf vücudu biraz yorulduğu için dünkü olaylardan şikâyet etmekle meşgul olduğunu düşününce…

Bu kadar saçma bir şey söylemeye nasıl cesaret edebilirdi?

Avcı Seong Jin-Woo yakınlarda olsaydı Woo Jin-Cheol, genç Avcı kızma şansı bulmadan önce bu çalışana biraz mantıklı bir tokat atmak için adım atardı.

Woo Jin-Cheol, Jin-Woo'nun neler yaşadığını derinden anladı.

Birlik Başkanı, çalışanlarını geçici olarak durdurdu ve onlara kapsamlı bir şekilde bakarken yüksek sesle konuşmaya başladı.

“Seong Jin-Woo Avcı-nim aniden kaybolunca hepinizin ne kadar kızdığını çok iyi biliyorum.”

Ancak, güçlü bir sorumluluk duygusuna sahip bir adamken Avcı Seong Jin-Woo'nun bu şekilde ortadan kaybolmasının iyi bir nedeni olmalıydı.

“Bir bakıma, dünkü olayda en çok kafası karışan kişi Seong Avcı-nim olabilir.”

Birisi, büyük güçle birlikte büyük sorumluluk gelir dememiş miydi?

Woo Jin-Cheol'un uzun zaman önce izlediği bir filmden bir replik kafasında kendini tekrar ediyordu. Bu replik, Avcı Seong Jin-Woo’nun omuzlarına baskı yapan ağır yükü hayal etmesine yardımcı oldu.

‘Bir süredir Avcı-nim'in etrafındaydım, ama dün onu ilk kez bu kadar gergin gördüm.’

Gerçekten de Jin-Woo bundan sonra ne olacağını bilmiyor gibiydi.

Kimin olduğunun bir önemi yoktu, onun yerinde kim olsa Kapı hazır olduğunda, aniden kendi çağrısını yaymaya başladığında, oradan hızla çıkmayı düşünürdü. Dahası, birden bağlılıklarına yemin etmeye başladılar.

Kim suçu ona atacak kadar aptal olabilirdi?

Şu anda Birliğin işi, Avcı Seong Jin-Woo kafa karışıklığını çözene ve mevcut durumu açıklamak için geri dönene kadar yükü paylaşmaktı.

Birlik, zamana ve koşullara bakılmaksızın Avcılar için sağlam ve güvenilir bir kalkan rolü oynamalıydı.

“Avcı Birliği’ndeki bizler Seong Jin-Woo Avcı-nim'in neler yaşadığını anlayamazsak başka kim anlar?”

Başkanlarının tutkulu konuşmasını dinleyen çalışanlar, yorgunluklarını tamamen unuttular, gözlerinin köşeleri hızla nemlendi.

Kapı’dan çağrılan yaratıklar çıktığı için küçük bir çocuk gibi şikâyet eden çalışana gelince, başını eğdi ve burnu önemli ölçüde kızardığı için özür diledi.

“Üzgünüm, efendim. Düşüncesiz davranıyordum. Gerçekten üzgünüm.”

Woo Jin-Cheol bir şey demeden bu adamı omzunu okşadı ve oturmadan önce görevine geri dönmesini sağladı.

“Haaa…”

Sadece kısa bir süre bağırdı, ancak şimdi masasının üzerine yığılmış en az iki kat fazla belge vardı.

‘……’

Bakışlarını kâğıt yığınlarından uzaklaştırdı, zihni hala şüphesiz şimdi bile her tür ikilemde sıkışıp kalacak olan Jin-Woo için endişeleniyordu.

‘Acaba Seong Jin-Woo Avcı-nim şu anda ne yapıyor?’

***

Parlak bir yüzle Jin-Woo, iki Mareşal'den oldukça uzak bir mesafeye gitti.

İgris yanına geldi.

Diğer Gölge Askerler de dev bir çember haline geldiler ve iki Mareşal’in rahat hareket etmeleri için yeterli alan yarattılar. Rakibine karşı çemberin diğer ucunda duran Beru, pençelerini artık uzatamayana kadar uzattı ve yüksek sesle kükredi.

“Kiiiiiieeeeehk-!!”

Bu sırada Bellion, tek kelime etmeden kalçasına takılı kılıcı kınından çıkardı. Şimdiye kadar, İgris’e benzer bir tür kılıç ustası gibi görünüyordu, ama sonra...

‘Mm…?’

Jin-Woo’nun bakışları artık Bellion’un kılıcına sabitlendi. Kılıç oldukça benzersiz şekilli görünüyordu.

‘Bekle, buna kılıç denilebilir mi?’

Nitekim kılıç, birbirine bağlı düzinelerce bölümden oluşması nedeniyle bir kırkayak gövdesine benziyordu.

Hazırlıkları bitmiş gibi, ikisi de aynı anda Jin-Woo'ya baktı.

“Başla!”

İşaretin verildiği anda Beru hemen öne çıktı.

“Kiiiieeehk-!!”

Mesafeyi muazzam bir hızla kapattı ve pençelerini güçlü bir şekilde salladı. Bellion, engellemeye ve saldırıyı atlatmaya devam etti ve ardından, Beru'nun ivmesi onu daha da uzaklaştırırken Büyük Mareşal, uzaktaki karınca askerle yüzleşmek için döndü.

O anda.

‘…!!’

Jin-Woo’nun gözleri büyüdü.

Bellion kılıcını işaret etti ve birden Beru'ya uçmak için uzun bir yılan gibi uzandı.

Shushushushushu-!!

Beru acilen döndü ve refleks olarak kılıca yumruk attı.

Çat!!

Bu sadece başlangıçtı.

Bellion kılıcını bir kırbaç gibi kullandı ve hedefine bir dizi güvensiz saldırılar yağdırdı. Muazzam miktarda Mana taşıyan kılıcın esnek gövdesi, sahibinin Beru'yu çevreleyen havaya ve yere vurma arzusuna göre dans edip kıvranıyordu.

BOOM!! BANG!! BOOM! BANG!!

Öte yandan, Beru'nun şu anda yapabileceği tek şey, saldırılara karşı tüm varlığını zar zor savunmaya odaklamaktı.

“Kiiiieeehk!”

Bellion’un kılıç tipi silahın getirdiği sınırlamayı açıkça aşan saldırılarını izlerken Jin-Woo, o saldırıyla yüzleşirse ne olacağını hayal etti.

Bunu yaptığında, her şey yavaşlıyor gibiydi. O zaman bile, bu yavaşlayan zamanda bile, Bellion’un kılıcı tehlikeli derecede hızlıydı.

Jin-Woo’nun ifadesi daha da ciddileşti.

Şimdi soğuk parıltı saçan gözleri, öngörülemeyen kılıç dansının her bir tokat ve hışırtısını takip etti ve yakaladı. Sol üst, sağ taraf, tekrar sol üst, sonra sol alt ve sağ üst…

…Hayal gücünün kendisi tüm saldırılardan kaçtı ve Bellion'un önünde duruyordu.

Ve sonra, askeri öldürdü. Jin-Woo’nun hayal gücünde Bellion’un boynu yere düştü. O noktaya gelmek için sadece göz kırpması yeterliydi.

Bellion, Jin-Woo'nun yönüne bakarken bir an için boynunun kesildiğini ve büyük bir ürperti hissettiğini hissetti.

‘Tüh…’

Oldukça ilginç bir silah keşfettikten sonra kendini biraz kaybetti. Bellion’un oldukça panikli bakışlarıyla karşılaşan Jin-Woo, mahçup bir ifadeyle yanıtladı. Ama bu sadece bir an sürdü.

Beru bu açıklığı kaçırmadı ve bir şimşek gibi Bellion'a doğru atılmadan önce sinir bozucu derecede inatçı kılıcı acımasızca fırlattı.

“Kiiieeeehcck!!”

ÇAT-!

Ne yazık ki – Jin-Woo’nun kendi beklentisinin aksine, silahını rakibinin ortasına bıçaklayan kişi Bellion'du.

Beklenmedik derecede hızlı bir motor refleksi!

Üstelik tek saldırıda her şeyi yok edebilecek korkunç bir güç vardı. Bu, Gölge Ordusu'nun Büyük Mareşali olarak hiçbir şey istemeyen asker Bellion'du.

‘…Yine de asla korunmasına izin verilmemelidir.’

Askerlerin birinden bu şekilde bahsetmek biraz hoş değildi, ama gerçek şu ki, bir böceğin en büyük artı noktası inatçı canlılığıydı.

Gerçekten de Beru göbeğine bir kılıç saplanmış olsa bile vücut boyutunu aniden genişletti. Devasa yumruğunu rakibinin başına salladı.

KWA-BOOM!!

Bu yumruğun arkasındaki güç o kadar büyüktü ki Bellion’un miğferinin bir parçası kırıldı ve havaya siyah bir duman saçtı.

“Kiiieeehk!”

Beru, ikinci saldırısını neredeyse hemen takip etti. Hayır, denedi.

Beru'nun bileği, Bellion’un güçlü tutuşuyla tam zamanında yakalandı. Karınca askeri, fiziksel gücünü kullanarak kolunu çekmeye çalıştı, ama ne yazık ki Büyük Mareşal bir santim bile kıpırdamadı.

Bu sırada Bellion serbest kolunu geriye doğru uzattı. Muazzam miktarda Mana hızla o eğik kolda toplandı.

Bir an sonra.

BOOM-!!!

Beru'nun göğsü güçlü bir şekilde yumruklandı ve düz bir çizgide geriye doğru uçtu. Uçan figüründen aynı anda üretilen şok dalgası onu çevreleyen ormanı süpürdü ve ağaçlar kenarlara fırlatılmadan önce köklerinden çıktı.

Ağaç denizinde aniden uzun ve düz bir yol açıldı.

“Kiiiieeehck!”

Beru, vücudunun sonsuza dek fırlatılmasını önlemek için aceleyle kanatlarını açtı. Ne yazık ki, bir şekilde kendini sabitlemeyi başardığında, Bellion çoktan yüzünün önüne gelmişti.

Bunu güçlü bir darbe takip etti!

KWA-BOOM!!

Yeryüzüne düşen bir meteor gibi, yerde büyük bir krater oluştu ve Bellion hafifçe içeri düştü.

Bu kraterin ortasında Beru, rakibine yanıt vermek için aceleyle ayağa kalkıyordu. Şimdi normal olarak, herhangi bir düşman şimdiye kadar paramparça olmuştu, ancak bu saldırıların birçoğuna şimdiden dayanmayı başarmıştı.

Hııııış-!

Bellion, Beru'nun pençelerini tokatlamak için elinin arkasını kullandı ve aynen böyle, karınca askerin başının üstüne bir darbe vurdu.

BOOM!!

Bu bir it dalaşının başlangıcıydı.

Boom! Bang! Boom! Boooom!!

Beru’nun saldırıları sadece Bellion’un dengesini kısaca bozacak düzeydeydi, ama...

BOOM-!!

…Bellion’un saldırılarının her birinin arkasında ölümcül bir güç vardı.

Çat, çat!!

Beru'nun dış iskeletinde herhangi bir anda parçalanacakmış gibi çatlaklar oluştu.

“Kiiieehk!”

O zaman bile Beru sonuna kadar çaresizce direndi ve bu mücadeleden vazgeçeceğine dair hiçbir iz göstermedi. Bellion’un omzunu çiğnemeye çalıştı ama Beru boynunu tutmadan önce Bellion onu itti.

Kwa-jeeck!!

Şimdi hareketsiz hale gelen Beru, kendini kurtarmak için debelendi, ancak Bellion hareketsiz kaldı. Mana'yı bir kez daha serbest koluna yoğunlaştırdı, böylece son kez saldırabilir ve bu savaşı bitirebilirdi.

Tek vuruşta bir Ejderha’nın kafasını kolayca parçalamak için fazlasıyla yeterli olan korkunç miktarda Mana, etrafına toplandı ve kolunun etrafındaki alanı bozdu.

Bununla, sonu gelirdi.

Bellion’un eğik yumruğu kısa süre sonra Beru’nun yüzüne doğru fırladı.

Ancak Jin-Woo uzandı ve ölümcül yumruğunu ondan önce kavradı, çünkü bugün Beru’nun kafasının patladığını görmek istemiyordu.

Çat!

“Bu kadar yeter.”

Bellion, yumruğunu durduranın onun efendisi olduğunu anladı ve saldırısını hızla geri çekti.

“Efendim.”

Büyük Mareşal aceleyle diz çöktü ve başını eğdi.

‘…İyi iş çıkardın.’

Jin-Woo, hiçbir şeyi geri çekmediği ve bu şekilde cesaretini sergilediği için gözleriyle Bellion'u övdü. Daha sonra yere yığılmış Beru'ya doğru yürüdü.

“Kiieehhk, kralım, ben, ben… Kiieehk! Hala devam edebilirim…”

“…”

Jin-Woo, gerçek meraktan sormadan önce, titreyen ve kararsız Beru'yu acıyan gözlerle inceledi.

“Hey Beru. Büyük Mareşal konumunda neden bu kadar kararlısın?”

“Kiiehk, ben, sadece, Büyük Mareşal olmak ve her zaman efendimin yanında durmak istiyorum...”

Beru, kederli zihninden dolayı devam edemedi. Jin-Woo başının yanını kaşıdı ve cevabını verdi.

“Sen solumda dururken Büyük Mareşal sağımda durabilir, değil mi?”

“…!!!”

Ancak o zaman Beru, Büyük Mareşal olmadan da efendisinin yanında durabileceğini anladı ve gözleri kocaman açıldı.

“…Onur duyarım...”

“Dur.”

Beru'yu geride bırakan ve duygu kaynaklı gözyaşları gözlerini dolduran Jin-Woo, havaya baktı ve çaresiz bir şekilde iç çekti. Ama sonra…

Başka bir Gölge Asker sessizce ona yaklaştı. Jin-Woo ve Beru arasındaki konuşmayı hiçbir şey söylemeden dinleyen İgris’ten başkası değildi.

“Efendim, bana meydan okuma fırsatı verebilir misiniz…”

İgris’in ihtiyatlı bir şekilde sorduğu gibi Jin-Woo, sanki bunu bekliyormuş gibi hızla cevap verdi.

“Arkamda durabilirsin.”

“….!”

İgris, efendisinin keskin sezisi yüzünden cümlesinin geri kalanını bitiremedi.

***

“Öyle mi... Sonunda, Gölge Egemeni bizim düşmanımız oldu.”

Şu anda insansı bir formda olan Ejderha İmparatoru, hâlihazırda Dünya'ya inmiş olan Egemenlerden raporları alıyordu. Bu ebedi karanlığın içinde sadece sesleri yumuşak bir şekilde yankılandı.

“Anlıyorum. Güzel. Onunla şahsen ilgileneceğim. Hiçbiriniz hareket etmiyorsunuz. Başka kayıpları önlemeliyiz.”

Ejderha İmparatoru durumu tam olarak analiz etmiş ve Egemenlerle olan bağlantıyı kesmişti.

Yakında artık ses kalmadı.

Hiçbir şeyin olmadığı boyutlar arasındaki boşluk, bu dünya, boş sessizlikle hızla dolduruldu. Egemenlere göre, burası cehennemden farklı değildi, çünkü burada yok edilecek hiçbir şey yoktu.

Bu yüzden…

İşte bu yüzden, karanlıktan tek bir varoluşu yok etmek amacıyla doğan Yıkım Egemeni, buradan kaçmak için elinden geleni yaptı.

Ve nihayet, emeğinin meyvesini tadacağı gün tam anlamıyla gelmişti.

Ejderha İmparatoru arkasını döndü ve arkasındaki karanlığa doğru emrini verdi.

“Askerlerim. Kendinizi savaşa hazırlayın.”

Bunu yaptığında, düzinelerce Kadim Sınıf Ejderha, yüzlerce Ejderha ve karanlığın içine gizlenmiş on binlerce Ejderdoğan, gözlerinden ateşli parıltılar fırlattı ve birlikte kükredi.

Waaaaaaahhhh-!!

Egemenler Listesi

1) Gölge Egemeni-Ölülerin Kralı ( Seong Jin-Woo) Eski Gölge Egemeni(Osborne)(öldü)

2) Beyaz Alevlerin Egemeni - İblis Kralı ( Baran) (öldü)

3) Başlangıç Egemeni- Devlerin Kralı (Reghia) (öldü)

4) Yıkım Egemeni- Vahşi Ejderhalar Kralı

5) Buz Egemeni - Kar Halkının Kralı(Beyaz Hayaletlerin kralı)(öldü)

6) Canavar Egemeni - Canavarların Kralı Köpek Dişleri(öldü)

7) Veba Egemeni – Böceklerin Kraliçesi(Querehsha)(öldü)

BL: Ne dayak yedi be. :D En son böyle dayak yediğinde öldü. Neyse Yıkım Egemenini gördük gibi desenize büyük savaş çok yakında kapıda.