ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Dünya kesin bir yok oluşla karşı karşıya kaldığında ne arıyor olabilirdi? Hayır, tüm bunların yanı sıra, müdürün gözlerinin önündeki adam gerçek Avcı Seong Jin-Woo muydu?

Çok sarhoş olup olmadığını ve bir şeyler görüp görmediğini merak eden müdür başını iki yana salladı.

Ancak, Jin-Woo’nun figürü daha da netleşti ve bu eylemden odaklanıp müdürün önündeki adamın hayal gücünün bir ürünü olmadığını fark etmesine yol açtı.

Sarhoşluğu bir anda uçup gitti ve sesi bir oktav yükseldi.

“N-Ne arıyorsunuz?”

“Runik Taş.”

Jin-Woo, müdüre tam olarak ne için geldiğini söyledi.

“Kamish'in Runik Taşı, onu bana ver.”

“…..!!”

Şaşkınlığı kısa bir süre sürdü. Müdür, refleks olarak başını salladı.

“Bildiğiniz gibi, Avcı-nim, Kamish’in Runik Taşı, Avcı Bürosu’nun…”

İşte o zaman sözleri durma noktasına geldi.

Bu lanet işle ilgili alışkanlığı. Avcı Bürosu ne olacak? Ne olmuş yani? Büro bir yana, Amerika Birleşik Devletleri'nin tamamı alevler içinde yanmak üzereydi, peki şimdi kim berbat küçük bir Runik Taşı umursardı?

‘Görünüşe göre içkiden tam olarak ayılamadım.’

Müdür, avuç içleriyle yanaklarını yüksek sesle tokatladı. Cildi acı veren darbeden kızarınca sonunda beyni çalışıyormuş gibi hissetti.

Bir zamanlar bulanık olan gözleri de yeniden odaklandı.

Daha sonra, Avcı Bürosu'na hayır, tüm Amerika Birleşik Devletleri için, Jin-Woo'nun ilk etapta Runik Taş'ı istemesinin finansal değerinden çok daha önemli olduğu sonucuna vardı.

Kısa bir düşünmeden sonra. Müdür, Jin-Woo’nun ruh halini bozmamak için ihtiyatla sordu.

“Runik Taş’ı kesinlikle verebilirim, ama neden ona ihtiyacınız var?”

Jin-Woo, tek bir tereddüt etmeden cevap verdi.

“Karşı saldırım için bir araç olarak kullanacağım.”

***

Sistemin gözünden Jin-Woo, söz konusu Runik Taş'ın içinde uyuyan ‘Beceri’yi oldukça erken doğruladı. Kesinlikle Ejderha’nın belirli bir gücünü içeriyordu.

Şimdiye kadar bu Runik Taş ile hiçbir şekilde ilgilenmemesinin bir nedeni vardı – bu Beceri'nin oldukça ciddi bir dezavantajı vardı.

Yani, ihtiyacı olmayan bir güçtü.

‘Ancak... Hikâye şimdi değişti.’

Avcı Bürosu Genel Merkezi’nin dokuzuncu yeraltı katına indikten sonra, müdür ve Jin-Woo söz konusu Runik Taş’ı barındıran güçlendirilmiş cam kasanın önünde durdu.

Jin-Woo'nun bu küçük ‘taş’ın içerdiği Beceri'yi doğru bir şekilde deşifre etmek için Sistemden ziyade sadece gözlerine ve hislerine ihtiyacı vardı. Tam da hatırladığı gibiydi.

Gerçekten dehşet verici bir güce sahip bir ‘Beceri’. Mevcut durumun ciddiyeti, böylesine korkunç bir gücün dezavantajını dengelemek için fazlasıyla yeterli olmalıydı.

Güm-güm. Kalbi onaylayarak hafifçe attı.

Müdür sorusunu sormadan önce konuşmadan Runik Taş’a baktı.

“Avcı-nim, bir keresinde bana zindanların canavarlarının buraya Hükümdar denen varlıklar tarafından gönderildiğini söylemiştin, değil mi?”

“Evet, söyledim.”

“Bu durumda, canavarların vücutlarında bulunan bu Runik Taşları nedir?”

“İnsanlığın canavarları daha verimli bir şekilde avlamasını sağlamak için Hükümdarlardan gelen hediyeler.”

Hükümdarların istediği şey, canavarlar ve insanlık arasındaki şiddetli çatışmalar yoluyla Mana'yı bu dünyaya yaymaktı. İnsanlar tarafından yapılan fedakârlıklar, gerçek nihai hedefleri değil, sadece bir yan etkiydi.

Gerçekten de, bu Runik Taşlar – canavarlara yerleştirilen taşlarla öldüklerinde güçleri mühürlenebiliyordu -Hükümdarların insanlığın canavar avına yönelik düşüncelerinin bir işaretiydi.

Ve böylece Kamish'in gücü bu taşın içinde depolandı.

Jin-Woo, dövüşünde çok önemli bir rol oynayacak Ejderha'nın gücünü ele geçirdi.

Müdür, Jin-Woo'nun Runik Taş’ı sıkıca kavradığını ve kuru tükürüğünü yuttuğunu sıkı bir şekilde gözlemledi.

“Gerçekten… O şeyle canavarları gerçekten durdurabilir misin?”

“Şey, en azından denemeliyim.”

Tam bu anda bile, Ejderha İmparatoru'nun önderliğindeki ordular, yollarına çıkan her şeyi yok etme eylemlerini tekrarlıyor ve daha fazlasını yok etmek için durmadan önce ilerliyorlardı.

Hükümdarlardan gezegeni güçlendiren Mana sayesinde Yıkım Ordusu'nun yürüyüş hızı bir şekilde geri çekilmişti, ancak bu sadece kısa bir süre devam edecekti.

Yakında, bu toprakların her santimi savaşın patlak vermesiyle yutulacaktı. Dünya çökerken arkasına yaslanıp izleyemezdi, değil mi?

Gölge Egemen'in çok korktukları güçleri – onu arkasından korkakça vurmaya ve bu gücün ortaya çıkmasını önlemeye çalıştılar, ama şimdi onlara bu gücün küçük bir yaşam formunun ellerinde neler yapabileceğini göstermenin zamanı gelmişti.

“Gücüm dâhilindeki her şeyi yapmayı planlıyorum.”

Jin-Woo’nun iki gözündeki sarsılmaz irade, müdürün kalbinde güçlü bir etki bıraktı.

Bu genç Koreli Avcının korkutucu boyutunu tam olarak bildiği halde düşmanla savaşmaktan kaçmaya çalışmadığını gören yaşlı Amerikalı adam çok geçmeden aklının hala kaçma düşünceleriyle doluyken ne kadar acınası davrandığını fark etti.

‘Kızımın olduğu yere mi gitmek istedim? Seni aptal herif...’

Kendinden çok utandı. Ayrıca, her şeyin nasıl sonuçlanacağına bakılmaksızın, bu genç adamın savaşının sonuna kadar tanık olmak istedi.

“Bunu istemeye hakkım olmadığını biliyorum, ama… Lütfen, yalvarırım. Lütfen şu piçleri, o canavarları durdur.”

Yüzünden yine gözyaşları süzülürken müdür başını derinden eğdi. Belki de gerçekten kaçınmak istediği şey, büyük olasılıkla canavarların elinde olacak olan yaklaşan sonu değildi.

Hayır, gerçek şu ki, işi ön planda olan ve Avcılara liderlik eden bir adam olan Avcı Bürosu'nun lideri olması gerektiğinde, insanlığın düşmanlarına karşı savaşta vatandaşlarının bu iğrenç canavarlar tarafından öldürülmesine ve yağmalanmasına tanıklık edecek cesareti yoktu.

Bir kukladan başka bir şey olmasa bile, önemi yoktu.

Bu noktada tek bir iplik yeterliydi.

Bir umut ışığı olsaydı onu yakalamak için her şeyi yapardı.

Gözlerinden taşan duyguları sıcak gözyaşlarına dönüşmüştü. Jin-Woo konuşmadan müdürün omzunu tuttu.

“…”

Bu tek mimik, müdür için herhangi bir sözden yüz kat daha güven verici geldi. Gecikerek gözyaşlarını sildi.

“Sonunda sana oldukça utanç verici bir şey gösterdim. Özür dilerim, Avcı-nim.”

Jin-Woo, müdür ağzını açmadan önce sakinliğini yeniden kazanana kadar bir süre bekledi.

“Başka bir şey daha var. Şimdi bir insanı arıyorum.”

***

Jin-Woo, müdürün peşinden gitti ve Avcı Bürosu’nun Genel Merkezi’nin yakınlarındaki bir apartmana girdi.

“Onu bu kadar yakın mı tuttun?”

“Avcı Bürosu olarak bizler, korumamız gereken şeylerin her zaman ulaşılabilir olması gerektiğine inanıyoruz.”

Belki de gidecekleri yer yukarıda değildi, müdür merdivenleri seçmişti. Sırtı terle ıslanırken dördüncü kattaki belirli bir kapıda durdular. Müdür, Jin-Woo'ya bakmak için döndü.

“Geldik.”

Jin-Woo başıyla onayladı.

Tık, tık.

Bir çeşit güvenlik düzenlemesi olmalıydı, çünkü müdür kapı ziline basmak yerine kapıya hafifçe iki kez tıkladı.

Kısa bir sessizlikten sonra.

Bir ajan, gözetleme deliğinden müdürün yüzünü doğruladı ve kapıyı açtı.

“…Müdürüm??”

Ajan, Jin-Woo'nun patronunun arkasında durduğunu ve şaşkınlıkla ayağa kalktığını fark etmeden önce burnuna gelen güçlü içki kokusuna hafifçe kaşlarını çattı.

“…!!”

Ajan ateşli silahını hemen çekmediğinde, tıpkı onunla ilk tanıştıklarında olduğu gibi, buna iyi bir şans denmesi gerekir miydi?

Ajan, tanıdık olmayan ziyaretçiyi fark ettikten sonra içgüdüsel olarak beline uzandı, ama belki de geçmişte yaşananları hatırladığı içindi, yüzünde hızlıca kızgın bir ifade belirdi.

“S-Seong Jin-Woo Avcı-nim?”

Ajanın dünyanın en güçlü Avcısının neden burada ortaya çıktığını düşünme şansı bile verilmedi. Müdür, ziyaretçiyi doğrudan daireye götürdü.

Bekleyen diğer ajan, müdürü selamladı.

“Madam nerede?”

“İçeride bekliyor. Heok!”

Kapıyı açan ortağı gibi, bu ajan da Jin-Woo'yu burada gördükten sonra şaşkınlıkla ayağa fırladı.

“E-efendim, bu beyefendi...?”

“Avcı-nim Madam'la konuşmak istiyor, bu yüzden onu buraya getirdim. Seong Jin-Woo Avcı-nim'in onunla konuşmak için burada olduğunu ona bildirebilir misin?”

“…Anlaşıldı, efendim.”

O anda.

“...Böyle bir zamanda beni ziyaret etmeni beklemiyordum.”

Sanki Jin-Woo’nun gelişini bekliyormuş gibi odasının kapısı açıldı ve Madam yavaşça dışarı çıktı.

Madam Norma Selner'den başkası değildi.

Şu anda, Avcıların güçlerini maksimum potansiyellerine kadar artırabilen ‘Geliştirici’ olarak hareket ediyordu, ancak güçlerini uyandırmadan önce bir psişik olarak çalışıyordu.

Jin-Woo bir adım öne geçti ve kibarca orta yaşlı kadına doğru başını eğdi.

“Lütfen, bu taraftan.”

Onu odaya yönlendirdi. Jin-Woo'nun arkasında duran müdür de içeri girmeye çalıştı ama Madam Selner nazik bir sesle onu durdurdu.

“Seong Avcı-nim'in benimle özel olarak konuşmak isteyeceğine inanıyorum. Yanlış mıyım?”

Arkasına baktı ve Jin-Woo'ya başını sallamasını ima etti. Dediği gibiydi. Müdür birkaç sahte öksürük tükürdü ve odanın kapısı kapanınca kıyafetini biraz düzeltmeye başladı.

Kapıyı tamamen kapattı ve yavaşça Jin-Woo ile yüzleşmek için döndü, sabırla odanın köşesinde onu bekledi.

Tüm varlığına bir göz attığı an, ağzından çıkan şoklu nefesini durduramadı.

“Aman Tanrım!”

Onu son gördüğünden tamamen farklı görünüyordu.

“Sen… Sen tanıdığımla aynı kişi değilsin.”

Gözleri korkuyla titremeye başladı.

O zamanlar karanlık derinlerde bir yerlerde saklanıyordu, ama şimdi mükemmel karanlığın kendisi haline gelmişti. Jin-Woo'yu saran ‘ölümün’ gücünü açıkça görebiliyordu. Ancak, hızla başını salladı ve yanlış anlamasını düzeltti.

“Ben hala tanıdığınız kişiyim, hanımefendi. İçimde gördüğün karanlıkla bütün olduğum haricinde.”

“Ah, ah…”

Bilinen kelime dağarcığındaki hangi kelimeler bu gerçekten harika gelişmeyi anlatmak için yeterli olurdu? Bir insanın içinde yaşayan bir tanrının gücü!

Jin-Woo'dan sızan bu inanılmaz gücün sadece ucunu inceledi ve saf hayranlıkla nefesini kesilmeye devam etti. Gevşek çenesi uzun bir süre kapanmak istemedi ama sonunda bir şekilde aklını toparladı.

“Görünüşe göre… Sana yardım edecek gerekli güce sahip değilim, Avcı-nim.”

Hayır, bu adama tüm bu dünyada yardım edebilecek bir yeteneğe sahip biri olabilir miydi? Çünkü… İnsanlığın sınırlarını çoktan aşmıştı.

Konu buydu ama Jin-Woo başka bir şey düşünüyordu. Hala dehşete düşmüş kadına dikkatle yaklaştı ve ona sordu.

“Madam, geleceğe göz atabileceğini söyledin, değil mi?”

“Bir dereceye kadar, evet...”

“Bu durumda, bana geleceğimi anlatabilir misin?”

Savaşa tam anlamıyla girmeden önce, sonu onun gözlerinden görmek istedi. Ne görse görsün içeri girerken daha rahat olacağını düşündü.

Madam Selner yavaşça başını sallamadan önce biraz tereddüt etti. Uzandı ve Jin-Woo’nun iki elini kavradı ve gözlerini kapattı.

Karanlığın iç işleyişine daha derinlemesine bakmak için – bunun için büyük bir cesarete ihtiyacı vardı.

Ancak, bir savaşçının ondan çok daha fazla cesaret gerektiren düşmanlara karşı savaşma isteğini reddetmeye cesaret edemiyordu. Hayır, gereken cesaret seviyesi o kadar büyüktü ki onu kıyaslamaya yönelik tüm girişimlere meydan okurdu.

Zaman sanki sadece bir anmış gibi geçti ve sonunda gözlerini açtığında kontrol edilemeyen gözyaşları yanaklarından aşağı akmaya başladı.

“Sen... Bütün bu yükü gerçekten tek başına taşıyacak mısın?”

“….”

Jin-Woo ona cevap vermedi.

“Fakat nasıl olabilir... Bütün bu korkunç yükleri nasıl tek bir kişi taşıyabilir… Herkesi kurtarmak için birini mi feda edeceksin?”

Jin-Woo’nun ifadesi parladı.

“En azından o kadar uzağa gidebilirim gibi görünüyor. Şükürler olsun.”

“Ne demek şükürler olsun?! Kimse seni hatırlayamayacak. Tek başına yalnız bir savaşa gireceksin!”

Jin-Woo, onu caydırmaya çalışırken ellerini bıraktı. Savaşmaya karar verdiğinde o kadar ileri gitmeye zaten hazırdı. Madam'dan bir adım geri çekildi ve onurlu bir şekilde veda etti.

“Haber vermeden gelip senden böyle bir şey istediğim için üzgünüm.”

“Seong Jin-Woo Avcı-nim!!”

Ciddiyetle yalvaran sesi sona ermeden önce bile Jin-Woo ayaklarının altındaki gölgeye kaydı ve oradan kayboldu.

Dışarıdaki ajanlar onun çığlıkları karşısında şaşırdılar ve aceleyle odaya koştular, ama o çoktan gitmişti.

***

‘……’

Tıpkı Yu Jin-Ho'yu ararken olduğu gibi, Jin-Woo şehirdeki en yüksek binanın tepesine tırmandı ve duyusal algısını elinden geldiğince genişletti.

Uzakta, çok uzakta, kuzeye doğru arazinin uzak ucuna doğru…

...Artık sayılamayacak kadar çok canavar askerin varlığını hissetti ve güneye doğru ilerliyordu. İlerleyen ordunun ötesinde neredeyse hiç yaşam yok gibiydi.

Yani Kaos Dünyasının sakinlerinin avı olmuşlardı.

Min Byung-Gu, Goh Gun-Hui, Adam White ve hatta kendi babası.

Bu yaratıklara karşı bu savaşta fedakârlık yapan birçok insanın yüzleri Jin-Woo’nun zihnine girip çıktı.

Saf öfke.

Göğsünün derinliklerinden yavaş yavaş fışkıran öfke, Kara Kalp’i boyamaya başladı. Jin-Woo gözlerini kapattı ve o devasa ordu içinde Ejderha İmparatoru’nun aurasını aramaya başladı.

Görünüşe göre şiddetli bir fırtına gibi kasıp kavuran ve ardından gelen her şeyi yutan ‘güç’ kütlesinin merkezini tespit etmek o kadar da zor değildi.

‘…Buldum seni.’

Jin-Woo, Ejderha İmparatoru’nu gördü.

O anda, Yıkım Egemeni de Jin-Woo'yu gördü.

Önünden geçen keskin duyusal algı – bunun gibi duyulara sahip olan yalnızca bir kişi olabilirdi. Ejderha İmparatoru aniden durdu ve Jin-Woo’ya doğru baktı.

Şeytani yılana benzeyen gözleri uzaktaki karanlıktan uzun süre çekinmedi. Nihayet, orada varlığını tehdit edebilecek gerçek düşmanın varlığını sezmişti.

‘…..’

‘…..’

Gölge Egemeni ve Yıkım Egemeni mesafeyi aşarken birbirlerine baktılar. Önce Yıkım Egemeni dişlerini gösterdi.

[Buradayım!]

Yüzlerce, hayır, binlerce şimşek gibi yüksek sesle korkunç kükreyişi tüm gezegende aynı anda patladı.

[On milyonlarca akraban çoktan öldü! Öyleyse, daha ne kadar böyle saklanmayı planlıyorsun?]

Jin-Woo’nun gözlerinde ölümcül bir parıltı bir anlığına parladı.

‘Endişelenme. Yakında görüşürüz.’

Ve yaptığımda….

Jin-Woo söylemek istediği kelimeleri geri aldı ve sessizce gölgeye daldı.

Egemenler Listesi

1) Gölge Egemeni-Ölülerin Kralı ( Seong Jin-Woo) Eski Gölge Egemeni(Osborne)(öldü)

2) Beyaz Alevlerin Egemeni - İblis Kralı ( Baran) (öldü)

3) Başlangıç Egemeni- Devlerin Kralı (Reghia) (öldü)

4) Yıkım Egemeni- Vahşi Ejderhalar Kralı

5) Buz Egemeni - Kar Halkının Kralı(Beyaz Hayaletlerin kralı)(öldü)

6) Canavar Egemeni - Canavarların Kralı Köpek Dişleri(öldü)

7) Veba Egemeni – Böceklerin Kraliçesi(Querehsha)(öldü)

BL: Evet Yıkın Ejderi ile birbirlerini selamlayan Seong Jin-Woo neler yapacak? Yarın ki bölümde görüşürüz. Bu arada finale son 6 bölüm kaldı. Geri kalan bölümler yan hikayeler. Sıkıcı gidi görünse de o kadar çok şey anlatmışlar ki. Normal hikayede olmayan yerleri oradan anlatmışlar. Bu arada yazarı tebrik etmek lazım bir olayın ortasında bırakmadığı yegane bölümlerden biri.