ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:BLACKLOTUS

Eğer biri ‘Cehennem’i Dünya'ya nakledecek olsaydı, böyle bir şeye benzer miydi?

Gökyüzü hiçbir azalma belirtisi göstermeyen kalın kara bulutlarla doluydu. Aşağıdaki zemin de kan, çığlıklar, küller ve keskin kokularla doluydu.

Egemenler karanlıktan tek amacı her şeyi yok etmek için doğdular ve böylece bu dünyadan her türlü ışık ve yaşam görüntüsünü sistematik olarak silmeye başladılar.

Ejderha İmparatoru onların önünde durdu. Artık kül olan şehrin tepesine gururla adım attı ve bakışlarını çevrede gezdirdi.

‘O serseriye ne oluyor acaba?’

Bu kısa bakıştan sonra Gölge Egemeni saklandı ve şimdiye kadar bir daha ortaya çıkmadı.

Ejderha İmparatoru, varlığını ortaya çıkarmak için duyusal algısını kullandığında bunu Gölge Egemeni'nin sonunda savaş ilan eden işareti olarak kabul etti.

İşte bu yüzden, çok uzun bir zamandır ilk kez, Ejderha İmparatoru'nun boyutlar arasındaki boşlukta dolaşırken uyuyan kalbi bir kez daha güçlü bir şekilde atmaya başlamıştı.

Sonunda, hayatını gerçekten tehdit edebilecek birkaç düşmandan biri ona dişlerini göstermişti. Gerçek savaş yaklaşıyordu.

‘Yıkım Egemeni’ için, savaş alanının tüm tarafların katıksız, kontrolsüz çılgınlığıyla dolu görüntüsü, göklerden gelen harika bir armağanla hemen hemen aynı şeydi.

Savaşlardan elde edilen saf neşe ile herhangi bir şey karşılaştırılabilir miydi?

Ne yazık ki beklediği olay gerçekleşmedi.

Gölge Egemeni iz bırakmadan ortadan kayboldu ve bir ulus tamamen yok edildikten sonra bile yeniden ortaya çıkma belirtisi göstermedi.

Elbette, Kaos Dünyası’nın, sadece yüz binin üzerindeki hizmetkârlarının on katındaki ordusuyla savaşmanın kendini öldürmekten farkı olmazdı.

Ancak, en başından kaçmayı planlasa, şu an nerede olduğunu ifşa etme riski altında bile Ejderha İmparatoru’nu tehdit etmeye çalışmazdı.

‘…Başka bir şeyi hedefliyor olabilir mi?’

Ejderha İmparatoru, zaman geçtikçe daha da endişeli hale geldi.

Artık Gölge Egemeni'nin saldırısına ne zaman ve nerede başlayacağına dair hiçbir fikirleri olmadığına göre Ejderha'nın altındaki askerlerin çok daha temkinli bir hızda hareket etmekten başka seçenekleri yoktu. Açıkçası, yürüyüş hızları sonuç olarak yavaşlamıştı.

Ejderha İmparatoru, kendilerini rahatsız eden tüm sıkıntılardan bir an önce kurtulmak ve Hükümdarlara karşı savaşa hazırlanmak istiyordu, bu yüzden şüphesiz mevcut durum oldukça can sıkıcıydı.

Yoksa…?

‘…Hepsini Gölge Askerlerine dönüştürebilmek için soyunun yok edilmesini mi bekliyor?’

Ancak, Mana'yı nasıl kullanacağını bilmeyen insanları askerine dönüştürmek, Yıkım Ordusu'na pek yardımcı olmazdı. Şüphesiz o piç de bu gerçeği bilirdi.

O anda.

Bir ses, Ejderha İmparatoru’nun derin düşüncesini böldü.

“İnsanlar geliyor, efendim.”

Koruması olarak hareket eden Kadim Sınıf Ejderhalardan biri, insanların yaklaşan saldırıları hakkında onu bilgilendirdi. Ancak, bu milletin tüm insanları Mana'yı, ‘Avcılar’, kullanma yeteneğine sahip değil miydi? Öyleyse, bu ne olabilirdi?

Ejderha İmparatoru şaşkın bir ifade oluşturdu ve başını kaldırdı ve mükemmel bir zamanlamayla gökten sayısız füze yağdı.

BOOOOOM-!!!

Bu, zayıf yaratıkların son mücadelesiydi, o kadar acınası derecede anlamsızdı ki Yıkım Egemeni bile onlar için üzüldü. İnsanlar, Mana ile doldurulmamış silahlarının Yıkım Ordusu'nda tek bir saç teline bile dokunamayacağını biliyordu, ancak inatla pes etmeyi reddettiler.

‘…Bu sıkıcı olmaya başladı.’

Ejderha İmparatorunun kaşları hafifçe titredi. Anksiyete rahatsızlığına dönüştü ve kısa süre sonra rahatsızlık öfkeye dönüştü.

[Hiçbiriniz öne çıkmayacaksınız.]

Ejderha İmparatoru, astlarını harekete geçmemeleri konusunda uyardı ve bu dünyaya ayak bastığından beri ilk kez gerçek görünümünü ortaya çıkardı.

Bu savaş pilotları, sivillerin tahliyesi ne kadar az olursa olsun, zaman kazanmak için hayatlarını riske atarken buraya uçmuşlardı. Ama sonra, kendilerine yaklaşan kişileştirilmiş felaketin gerçek anlamsız boyutunu gördükten sonra, bu cesur erkek ve kadınların her biri tamamen suskunlaştı.

“Anneciğim…”

Bu pilotların dehşeti ve şoku sadece kısa bir süre sürdü. Kısa süre sonra saf yıkımın nefesi, felaketin çenesinden düz bir çizgide ateşlendi ve havadaki tüm savaş uçaklarını yuttu.

Kuwaaaaah-!

Bir dakikadan az bir sürede. Bu pilotların hayatları bir dakika bile kazanamıyordu ve fedakârlıkları nihayetinde boşunaydı.

Ne yazık ki, Ejderha İmparatoru bu insanların fedakârlıklarından memnun değildi ve gökyüzüne korkunç bir kükreme kusmak için başını kaldırdı.

KUWAAAAAAHHH-!!!

Bu, Gölge Egemeni’ne karşı savaş ilan eden Yıkım Egemeni idi.

***

Jin-Woo da bu kükremeyi duydu.

Düşüncelerini düzenleyebilmek için kapalı gözleri sessizce açıldı.

‘…Zamanı geldi.’

Göz kapakları kalktığı anda, Beru'nun inşa ettiği ‘konaklama’nın görüntüsü hemen görüş alanına girdi. Karanlık ve sessizlik, bu gereksiz yere devasa odanın hâkimiyetini ele geçirmiş gibiydi.

Mevcut atmosfer sonsuz dinlenme anlarına benzediği için miydi? Jin-Woo, bu boş, geniş açık alanda deneyimlendiği gibi karanlık ve sessizliğin birleşiminden hoşlanmadı.

O zamanlar ilk kez bu beyaz kaleye gözlerini çırptıktan sonra ilk başta Beru'yu azarladığı için suçlu hissetti, bu yüzden sessizce eski karınca kralı yanına çağırdı.

“Hey, Beru. Teşekkürler.”

Beru o zamana kadar Jin-Woo’nun gölgesinde sessizce bekliyordu. Konuşmak için aşağıdaki karanlıktan başını gizlice çıkardı.

“Kralım…”

“Evet, biliyorum.”

Jin-Woo, başka bir söz söylenemeden Beru'nun cümlesini kesti. Bu sefer Bellion, karınca kralının yanından yüzeye çıktı.

“Bu çok tehlikeli, efendim.”

İgris bile bu şansı bekliyormuş gibi aşağıdan çıktı. Diz çöktü ve başını eğdi, sesi ciddiyetle geliyordu.

“Ben de onlarla aynı fikirdeyim, efendim.”

Üç Mareşal de Jin-Woo'yu planını uygulamaktan vazgeçirmeye çalışıyordu. Efendileri, konuşmadan üçlüyü inceledi.

Gölge Askerler, Egemenleri öldürülmedikçe asla ölmezlerdi. Bu, her zaman, her şeyden önce Egemenlerin güvenliği konusunda endişelenecekleri anlamına geliyordu.

Ancak, bazen diğer tarafta kendisini bekleyen tehlikeleri bildiği halde, birinin harekete geçmekten başka seçeneği yoktu.

Jin-Woo için bu böyle bir durumdu.

“Osborne… Eski Gölge Egemeni bu yönümden hoşlandığını söyledi.”

Soğuk görünmesine ve dışarıdan hesap yapmasına rağmen, görünüşte tehlikeli olan problemle ilk önce neyin ne olduğunu görmek için başa çıkmaya istekli yönüydü.

Jin-Woo devam etti.

“Şimdiki halimle aynı durumda olsaydı, ne yapardı?”

“…”

Bellion, eski Gölge Egemeni'nin geçmişteki eylemlerini hatırladı ve hemen bir cevap veremeyeceğini fark etti.

Osborne, Eski Gölge Egemeni, yaratıcısı Mutlak Varlık'ı öldürmek için ileriye doğru yürüyen diğer tüm Parlak Işık Parçalarının isyanını durdurmak için tek başına adım atan biriydi.

O olsaydı karşı karşıya olduğu durum ne olursa olsun görevinden asla vazgeçmezdi. Bellion’un düşünceleri oraya ulaştığında titreyen başını yukarı kaldırdı.

Jin-Woo ona gülümsüyordu.

‘Onlar… Birbirlerine benziyorlar.’

Jin-Woo’nun yüzü tam o sırada Bellion’un gözünde Osborne’un yüzüyle örtüşüyordu.

‘Beklenildiği gibi.’

Bellion başını tekrar eğdi ve Jin-Woo'ya ciddi bir söz verdi.

“Size sonuna kadar eşlik edeceğim, efendim.”

Görünüşe göre diğer Mareşaller artık Jin-Woo'yu caydırmaya uğraşmadıklarına göre duygularını paylaşıyordu.

Mükemmel.

“Başından beri böyle çıkmalıydın, biliyorsun.”

Jin-Woo onlara canlandırıcı bir şekilde sırıttı.

Gerçekten fazla zaman kalmadığını hissetti ve telefonunu cebinden çıkardı. Bu, ailesiyle konuşmak için son şansı olabilirdi.

‘……’

Yine de sonunda, ‘Ara’ simgesine dokunamadı. Sevdiklerinin sesini şimdi duyarsa bir adım daha atamayacağını düşünüyordu.

Sahip olduğu duygu buydu.

Çat!

Ezilen telefon, Jin-Woo’nun elinden yavaşça düştü.

Yaklaşan savaşın sonuna kadar seslerini dinlemeyi ertelemek son derece iyi olacaktı. Jin-Woo kararlılığını tekrar teyit etti ve Kamish'in Gazabı çiftini alt uzaydaki envanterden çağırdı.

Sonra uzun ipler oluşturmak için giydiği tişörtü yırttı ve kısa kılıçları tutarak ellerine sardı. Silahları savaş sırasında elinden kayıp gitmemeliydi ama gerçekte bunu savaşma ruhunu canlandırmak için yapıyordu.

Yırtık tişörtünden yapılan ip, kısa kılıçları iki eline de sıkıca tutturuyordu.

Sağlam, iyi gelişmiş karın kasları, tişörtü çıktığı için tamamen ortaya çıkıyor, titriyor ve canlıymış gibi derin nefes aldığında titriyor ve kıvranıyordu.

‘Pekâlâ, güzel.’

Savaştan önce artan his, sessizce omuzlarına indi. Kalbi de durmadan çarpıyordu.

Jin-Woo, bir zindana girmeden hemen önce tüm vücuduna yayılan bu yüksek hissi her zaman sevdi.

Artık hem zihni hem de bedeni hazırlanmıştı.

Haa…

Yumuşak bir iç çekişin dudaklarından çıkmasına izin verdi ve gözlerinin derinliklerinden ürpertici bir ışık parlamaya başladı.

Kafasında sayısız simülasyon yürüttüğü plan, bir kez daha aklının önünden geçti. Bundan sonra herhangi bir hata yapmayı göze alamazdı.

Yüz ifadesi şimdi kararlılığının ağırlığını yansıtıyordu. Efendilerinin savaşma iradesini okuyan Mareşalleri, hep birlikte başlarını salladılar.

Jin-Woo kararlı bir sesle konuştu.

“Hadi gidelim.”

***

Kore Avcı Birliği Başkanının ofisinde.

Woo Jin-Cheol, büyükbabasının bir süre önce geride bıraktığı bilgece tavsiyeyi hatırlamakla meşguldü.

Bir olayın ciddiyetini anlamak istiyorsa, haber spikerinin ifadelerine daha yakından bakması gerekirdi.

Büyükbabası geçmişte Kore'yi ziyarete gelen savaşı ve çeşitli felaketleri kişisel olarak deneyimlemiş ve hayatta kalmıştı, bu yüzden ne hakkında konuştuğunu biliyordu. Çok küçük bir Woo Jin-Cheol'u kucağına yerleştirdikten sonra bu sözleri söyledi.

- Haber spikerinin ifadesi iyiyse endişelenecek bir şey yok. İfadesi biraz kasvetli ise o zaman biraz dikkatli olmalısın. Ancak… Gerçekten korkman gereken anlar…

Woo Jin-Cheol, kadın haber spikerinin ifadesini inceliyordu ve bilinçli olarak farkına bile varmadan usulca mırıldandı.

“…Sunucu sakin bir ifadeyi korumaya çalıştığındadır.”

Gerçekten felaket olaylarının olduğu durumlarda, haber okurları, ne kadar sakin olduklarını yansıtmak için ellerinden gelenin en iyisini yaparak evde izleyicilerin kalplerinde yeşeren huzursuzluk ve tedirginliği önlemeye çalışırlardı.

Büyükbabası ona her zaman canlı televizyonda böylesine acımasız bir kararlılığın gösterileceği anı kaçırmamasını söylerdi.

Ve tabii ki, televizyon haberlerinin bayan spikeri, büyükbabasının uyardığı gibi, Kuzey Amerika'da meydana gelen olayları bildirmek için ustalıkla sakin bir ifade ve düzgün bir ses sürdürüyordu.

[…İlerlemeyi durdurmak için öne çıkan Avcılarla tüm iletişimler kesilince Amerikan hükümeti sivillerin tahliyesi için yeterli zaman kazanmak için tüm askeri güçlerini acilen seferber etti…]

Woo Jin-Cheol gözlerini sıktı.

Gezegenin diğer tarafında meydana gelen trajediyi sürekli olarak izlemekten emin değildi.

Jin-Woo’nun hafızasında, düşmanın istilacı kuvvetlerinin büyük ölçeğine tanık olmuştu. Burada ciddi davranıyordu – bu, bu dünyada hiçbir şeyin savunamayacağı bir felaketti.

En büyük savaş gücüne sahip olan Amerika Birleşik Devletleri, bu lanet canavarların elinde çaresizce yıkılıyordu. Ve şu anda, insanlığın yapabileceği tek şey bir mucize için dua etmekti.

Ne yazık ki, bu yaratıkları durdurmak için ne tür bir mucize olmalıydı?

Uzun, kırılmamış bir zincir oluşturmuş gibi, uğursuz önseziler ve korkunç imgeler ile dolu hayal gücü, kafasında birbiri ardına köpürmeye devam etti. Woo Jin-Cheol, bu rahatsız edici düşüncelerden kurtulmayı umarak yavaşça başını salladı.

Bir mucize, değil mi?

‘Şimdi düşündüm de…’

Avcı Seong Jin-Woo ile tüm iletişimin kesilmesinin üzerinden üç günden fazla zaman geçmişti.

Woo Jin-Cheol, dünya uluslarının temsilcileri tek bir yerde toplandığında Jin-Woo’nun düzinelerce Kapı yaratma yeteneğini açıkça görmüştü. Avcı Seong Jin-Woo istediği sürece başka bir dünyaya kaçabilecekti.

Şimdiye kadar güvenli bir yere gitmiş olabilirdi. Ama bunu yapsa bile kararını burada kim eleştirebilirdi?

Kendisinden başka kimse olmadan yıkım uğruna doğan on milyon askere karşı savaşmak ya da ellerinin uzanmadığı çok uzak bir yere kaçmaktı.

Bu kararı veren Woo Jin-Cheol olsa bile ikincisini yerine ilkini seçeceğinden emin değildi.

Öyleyse geriye kalan tek şey bir mucize için gerçekten hararetle dua etmekti.

“Lütfen, yalvarırım. Sakın…”

Asla cevap gelmeyecek olsa da Woo Jin-Cheol ofisinin tavanına baktı ve usulca fısıldadı.

“…Bizi yüzüstü bırakma.”

Ama tam o anda oldu.

“…???”

Woo Jin-Cheol şok içinde ayağa fırladı ve bakışları hemen televizyona kilitlendi.

Gözlerinde bir deprem oldu.

***

“Uwaaaahk!!”

Dünyanın en iyi hava kuvvetleri, sıfır yenilgi geçmişiyle gururla övünen Birleşik Devletler Hava Kuvvetleri, Yıkım Ordusu'nun gücüne maruz kaldığında Kanadalı muadillerine kıyasla daha iyi bir performans göstermedi.

BOOM!!

Bir savaş uçağının motoru bir anda bozuldu ve pilotu aceleyle uçaktan çıkarmaya çalıştı.

Bu pilot yere doğru hızla inerken arkadaşlarının ve meslektaşlarının göz açıp kapayıncaya kadar katledilmesini izlerken umutsuzluk içinde çığlık atmaya başladı.

“Hayır!! Hayırrrrr!!”

Boom!! Bang! Ka-boom!

Gümbür gümbür sesler ve alev toplarının parıltıları gökyüzünü doldurdu.

Kafasını karıştıran kaos başını döndürürken bile pilot ölmekte olan arkadaşlarının isimlerini haykırmaya devam etti.

Zemin göz açıp kapayıncaya kadar yaklaştı. Yassı bir pankek haline gelmeden hemen önce, paraşütü zamanında açıldı.

Durmadan önce birkaç kez dağınık bir şekilde yerde yuvarlandı. Daha sonra aşırı baş dönme yüzünden midesindekileri boşalttı.

“Blergh, blergh…”

Gözlerinin kenarlarında biriken gözyaşları vücudunu saran acının bir sonucu muydu yoksa kendi güçsüzlüğünden duyduğu kızgınlık mıydı?

Ne yazık ki bu ikilemi düşünmesi için zaman verilmedi.

Çevre keskin kan kokusu ve acı kimyasal dumanlarla dolu olsa da canavarlar bir yaşam formunun soluğunu uzaktan algılamayı başardı ve bulunduğu yere doğru koşmaya başladı.

Pilot aceleyle paraşütün kayışlarından kurtuldu ve kalçasındaki bir tabancayı çekti.

“Geberin!! Geberin, orospu çocukları!!”

Çat! Çat!! Çat!!! Çat!!!!

Birkaç kulak delici silah sesi havada yankılandı, ancak beklendiği gibi canavarları bir parça yavaşlatmak için yetersiz kaldılar.

Tık, tık, tık…

Şimdi mermileri bittiği için pilot, eylemlerinden hemen pişman olmaya başladı. Son vuruşu kendi son anı için ayırmalıydı.

Elleri güçsüzce yere doğru sarktı.

Şaşkın ve uyuşmuş halde dururken bulunduğu yere varan ilk canavar, Kaos Dünyası’nın dev bir hamamböceğine benzeyen bir sakiniydi.

Shashashashak!

Böceğe benzeyen canavarın görüşünü tamamen doldurduğunu gördükten sonra pilotun bacaklarındaki tüm güç onu terk etti ve yere çöktü.

Ağzından umutsuz bir inilti sızdı.

“Kahretsin…”

Tam o anda…

Kwagagagagahk!!

Ona doğru koşan tüm bu böcekler, sanki devasa bir yaratığın pençesi onlara dokunuyormuş gibi birdenbire parçalandı.

“Yüce İsa?!”

Ağlamaklı gözleri endişeyle bu mucizenin kaynağını aradı. Ve çok geçmeden gözlerinin önüne yavaşça inen yalnız bir Asyalı adamı gördü.

Sadece sırtı olmasına rağmen pilot, elindeki benzersiz şekilli kısa kılıçlara bakarak bu adamın adını tahmin etmeyi çok zor bulmadı.

“Seong Jin-Woo… Avcı Jin-Woo Seong??”

Jin-Woo arkasındaki pilota göz attı.

Yüzünde müttefik mi yoksa düşman mı olduğunu anlamayı zorlaştıran inanılmaz derecede yoğun bir kaş çatısı vardı. Ama gözleri kesinlikle, “Şimdi kaç!” diyordu.

Elbette, öldürülenlerden çok daha fazla sayıda canavar ordusu uzaktan onlara doğru koşuyordu. Pilotun sesi tam o sırada bir oktav yükseldi.

“Sen bile olsan, Avcı Seong, bunu tek başına yapamazsın…”

Sözleri bu kadar devam edebildi.

KWA-GAGAGAGAHK!!

Jin-Woo öfkeyle Kamish’in Gazabı’nı savurdu ve canavarların kâğıttan yapılmış oyuncak bebekler gibi parçalara ayrılmasına neden oldu. Başarılı bir şekilde daha fazla zaman kazandıktan sonra, Jin-Woo tekrar pilota baktı.

“Git, hemen!”

“Ah, e-evet!”

Pilot nihayet kendini yerden itmeyi başardı ve gücündeki her şeyi kullanarak kaçmaya başladı. Jin-Woo, bakışlarını tekrar öne çevirmeden önce, giden adamın sırtını kısaca izledi.

Bu iki saldırıyla düzinelerce düşmanı kesmişti, ama bu, devasa bir buzdağının küçük bir parçasını tıraş etmeye benziyordu.

Sayıca yüzlerce kat daha fazla olan düşmanlar, burada meydana gelen savaş kokusuna kapılmış gibiydi.

Bu, savaşın ilk adımları olacaktı. İlk kurbanları, bu böcek türü canavarlar olacaktı.

Haa…

Jin-Woo hızlı ama derin bir nefes aldı ve Kaos Dünyası askerlerinin bulunduğu yere doğru koştuğu yönünde, bu savaşta dönüm noktası olacak tek kelimeyi söyledi.

“Dirilt.”

Egemenler Listesi

1) Gölge Egemeni-Ölülerin Kralı ( Seong Jin-Woo) Eski Gölge Egemeni(Osborne)(öldü)

2) Beyaz Alevlerin Egemeni - İblis Kralı ( Baran) (öldü)

3) Başlangıç Egemeni- Devlerin Kralı (Reghia) (öldü)

4) Yıkım Egemeni- Vahşi Ejderhalar Kralı

5) Buz Egemeni - Kar Halkının Kralı(Beyaz Hayaletlerin kralı)(öldü)

6) Canavar Egemeni - Canavarların Kralı Köpek Dişleri(öldü)

7) Veba Egemeni – Böceklerin Kraliçesi(Querehsha)(öldü)

BL: Bizimki her Egemen ordusunu öldürüp kendi ordusuna katıyor. Bakalım olayların devamı nasıl olacak? Diğer bölümde görüşürüz.