ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:TERTEMİZDELİ

Yan Hikâye 13: Köpek Dişleri’nin Hayatında Bir Gün

Günaydııııın!!

...Söylemek istediğim buydu, ama gölgeler dünyasında gece ile gündüz arasında bir ayrım yoktu. Bu yüzden uykumdan uyandıktan sonra hiçbir şey söylemeden uzuvlarımı gerdim.

Hıııah-!!

‘Ebedi dinlenme bölgesi’ olan bu yerde insanın alabileceği uyku kesinlikle en iyisiydi, bunun iki yolu yoktu. Dürüst olmak gerekirse Gölge Ordusu'nun askerlerinin çoğu, efendimiz bizi çağırana kadar boş zamanlarının çoğunu uyuyarak geçirirdi.

Uykudan hoşlananların yanında görülmeliydim ama bugün çok önemli bir gündü ve kendimi uyandırmam gerekiyordu. Güne hazırlanmak için kaslarını esneten askerler beni fark ettiler ve beni selamlamak için başlarını eğmeye başladılar.

“Ah, merhaba, Köpek Dişleri-nim.”

“Tabii, tabii.”

“İyi günler, Komutan Köpek Dişleri.”

“Doğru, doğru.”

Göstermek istemedim, ama kahretsin, istemsizce bu olduğunda iyi hissettim.

Diğer askerlerle kıyaslandığında daha önce efendimin kanatları altına girdim ve çeşitli başarılarım kabul edildikten sonra şimdi kendimi ordudaki tüm sihir güdümlü askerlere komuta edecek konumda buldum.

Gölge Ordusu içindeki hiyerarşi, efendimizin ne kadar güvendiğine bağlıydı ve bu yüzden Kadim Sınıf Ejderhalar benim gibi bir Yüce Ork Şamanına sadece saygılarını veriyorlardı!

Egemen-nim, yaşasın!!

Yüce ve büyük Gölge Egemen-nim, yaşasın!!

‘Cık, cık…’

Duyduğum çok büyük minnettarlıktan dolayı bugün yine efendime üç kere tezahürat yapmaya başladım. Mutlu ve hoşnut hissederken ordunun karınca askerlerinden oluşan kısmına yöneldim.

Diğer Gölge Askerlerin aksine bu karıncalar uyuklamaktan hoşlanmıyorlardı ve her zaman bir şeyler yapıyorlardı ya da kendilerini meşgul etmek istiyorlardı. Beni kendi bölgelerini ziyaret ederken bulduktan sonra selamlaşarak başlarını eğmeye başladılar.

“Hah-hahah…”

Onların selamlarını yarım gönülle kabul ettim ve yürüyüş hızımı hızlandırdım. Dürüst olursam aynı tarafta olsak da bu karınca askerlerden biraz korkuyordum.

Çünkü onlar sadece Gölge Askerler arasında en gaddar ve zalim değillerdi, aynı zamanda verilen görevlerinde de son derece gayretliydi.

Kkiieek!

Kkiiiahk!

Ne zaman bu karıncalar, üzerimde kaybolan anlamlar içeren sesleri haykırdığında, yardım edemiyordum ama omuzlarımı birazcık çekiyordum.

‘Beru Mareşal-nim olmazsa bu adaya kim komuta edebilir ki…?’

Neyse ki söz konusu Beru Mareşal-nim aklımı okumuş olmalıydı, çünkü beni selamlamak için nezaketle gelen onunla görüşmek için çok uzaklara yürümek zorunda değildim.

Bakışlarımız buluştuğunda omuzları uğursuzca titremeye başladı.

“Kiieehehehehehet.”

“Ehehehehe.”

“Kii-hahahahahat!”

“Ehehehehehet!!”

İçten gülerken yüz yüze durduk.

Beru-nim’in yüzündeki ifadeye bakılırsa çok tatmin edici bir öğe yaratılmış olmalıydı. Bu yüzden o öğenin yaratılmasını ilk etapta ona emanet eden ben olduğum için, kendi yüzümde de kocaman bir gülümseme oluşacağı belliydi.

Beru-nim hızla yanıma geldi ve sonra arkasına gizlenmiş ‘eşyayı’ gösterdi.

“Peki, ne düşünüyorsun?”

Duygularımdan o kadar etkilendim ki yüksek sesle haykırmaya başladım.

“Hoh!!”

Mükemmel işçilik becerilerine sahip Beru-nim'den istediğim eşya, onu rahatsız etme riski altında bile yaratılmasıyla! Çok uzun zaman önce efendimizin giydiğine benzeyen kapüşonlu bir cüppe tamamlanmıştı ve beni bekliyordu.

“Kii-hehehehet!”

“Ehehehehet!”

Vücudumdaki cüppeyi hemen attım ve Beru-nim'in verdiği yepyeni olanı giydim.

En iyisi!!

Bu iki kelimeden başka bir tanımlamaya ihtiyaç var mıydı?

Taşan, yükselen duygularımı kontrol edemedim ve Beru-nim'e utanmış bir sesle hitap ettim.

“Bunun için sana borcumu nasıl ödeyeceğimi hayal bile edemiyorum, Mareşal-nim...”

“Keh-hehehet. Bizim efendimiz gibi olma arzuna nasıl göz yumabilirim? Mutlu olduğun sürece her şey yolunda.”

“Evet, gerçekten mutluyum. Öyle ki, bu cüppeyi giymeyi neredeyse her Büyülü Askerin bir görevi haline getirmeye can atıyorum, Mareşal-nim.”

“Kii-hahahahahat!”

“Uwehehehehet!”

Beru-nim uzun bir süre kahkahasını kontrol edemedi, ama sonra başka bir şey fark etmiş gibi bakışlarını bana dikti.

“Bu şey… O eşyayı elinde dolaştırmaktansa bir asa haline getirmek daha iyi olmaz mıydı?”

Beru-nim'in işaret ettiği şey, çoğu zaman sağ elimde taşıdığım ‘Hırs Arpacığı’ idi.

“Heuh… Bu, bunun için de sana güvenebileceğim anlamına mı geliyor…?”

Ben utangaçtım, yine de Arpacığı sundum ama Beru-nim beni durdurmak için elini kaldırdı.

“Büyülü eserler konusunda sana yardım edemem. Bana sakallı cücelerin canlı bir akrabasını getirirsen hikâye değişebilir.”

“Ah…. Anladım.”

“Hazır konusu açılmışken işi sakallı cücelere emanet etmeye ne dersin? Savaşta oldukça kötü olabilirler ama yine de yetenekli zanaatkârlar, değil mi?”

"… .."

Çenemi ovuşturdum, bu ikilemi düşündüm ve sonunda başımı salladım.

“Bu iyi bir fikir, Mareşal-nim.”

“Kii-hehehehet!”

Karıncanın bölgesinden hızlıca çıkmadan önce Beru-nim'e ve mükemmel çalışmasına olan minnettarlığımı ifade etmek için belimi 90 derece eğdim. Bu sefer adımlarım beni arkadaşlarımın yaşadığı ejderhaların bulunduğu bölgeye götürdü.

Ateş gücümüzü karşılaştırdıktan sonra oldukça yakınlaşmıştık. Onlara koşullarımı anlattım ve bana yardım etmek için isteyerek öne çıktılar. Arkadaşlarımın en küçüğünü seçtim ve sırtına tırmandım.

Bu adamı seçmemin tek bir nedeni vardı. Şey, kısa bacaklarla lanetlenmiştim, bu yüzden daha büyük bir vücuda sahip bir arkadaşıma binersem kasığımın ikiye bölünmesiyle korkunç acıyla acı çekmem gerekebilirdi.

Kısa süre sonra Ejderha arkadaşım kanatlarını çırptı ve havada uçtu. Sakallı cücelerin ikamet ettiği yönü işaret ettim.

Şu anda sonsuz dinlenme dünyasının içindeydik. Sonsuz olarak adlandırılabilecek kadar genişti ve üstelik burada ikamet eden on milyon asker vardı, yani bazı yerlere ancak arkadaşlarımın yeteneklerini bu şekilde ödünç aldıktan sonra girilebiliyordu.

Hop, hop…

Ejderha arkadaş hızla hedefimize uçarken, altımıza bir göz attım ve kesinlikle altımızda çok sayıda asker vardı.

‘Orada... Büyük-Mareşal-nim.’

Çat, çat!!

“Dik durun, Titanlar!!”

Şu anda Bellion Büyük-Mareşal-nim, ordunun en yeni üyelerini düzgün bir şekilde yeniden eğitmek için zihniyle bir kırbaç gibi manipüle edilebilen uzun kılıcını kullanıyordu.

Yeni başlayanlar kendi dünyalarında oldukça ünlü olmalıydı ve bu onların hala eski alışkanlıklarından etkilenmelerine neden oluyordu, bu da Büyük Mareşal-nim'in onları bir süre daha sıkı bir şekilde disipline etmesi gerektiği anlamına geliyordu.

“…Ah!”

Bellion-nim beni ve Ejderha arkadaşımı havada fark edip elini bize salladı, benim de aceleyle ona başımı eğmemi gerektirdi.

Acemi eğitim alanının önünden geçtikten sonra İgris-nim'i gördüm. Çalışmaya o kadar dalmıştı ki başının üzerinde uçan bir Ejderhayı fark edemedi. Bu haldeyken İgris Mareşal-nim'i rahatsız edemezdik, bu yüzden oradan olabildiğince sessiz bir şekilde çıkmak için elimizden geleni yaptık.

Kii-ahhk!

Mareşallerin olduğu bölgeleri arkamıza aldığımızda Ejderha arkadaşım kanatlarını daha da genişleterek hızını artırdı.

Gerçekten harika bir manzara bizi karşıladı!

Artık gözümüzde karıncalardan daha büyük olmayan sayısız Gölge Asker, altımızdan bulanık bir şekilde geçti.

Uyuyan askerler, eğitimin ortasındaki askerler, gürültüyle sohbet eden askerler, zaman geçirirken iskambil oynayan askerler ve hatta birbirlerinin yakasını tutmakla meşgul olan askerler bile sesleri daha da yükseliyordu…

Ne renkli bir gruptu.

Doğrusu, her türden asker ayağımın altında görülebiliyordu. Ancak, başlangıçta böyle değildi.

Efendimizin zihnine psişik olarak bağlıydık ve güçleri güçlendikçe kişiliğimizle de ona daha da yaklaşmaya başladık. Yani, sadece ahlaksız bir yıkımı bilen ve arzulayan bizler, yavaş yavaş, efendimizin insani yönü hakkında daha çok şey öğreniyorduk.

Bir zamanlar boş olan göğsümüzü dolduran bir insanın birçok yeni ve farklı duygusunun süreci oldukça ferahlatıcı bir deneyimdi, kesinlikle.

Efendimizin kalbi atmaya başladığında, kalplerimiz bile onun yanında bir isyan çıkarırdı.

Efendimi çok seviyordum.

Daha önce deneyimlemeyi hiç hayal etmediğim yeni bir dünyayı bana gösteren efendime ancak minnettarlığımı ifade edebilirdim.

Egemen-nim, yaşasın!!

Yüce ve büyük Gölge Egemen-nim…

‘Eh?’

Duygularım tarafından bir kez daha hareket etkilendikten sonra bilinçsizce efendimi yüceltirken, sakallı Cücelerin yakınlarının yaşadığı bölgeye çoktan ulaşmıştık.

Bir şeyler yapmaktan hoşlanan yoldaşlarımıza uygun olarak evler ve demircilerle ve manzarayı süsleyen diğer binalarla uygun bir köy inşa etmeyi başarmışlardı.

Çat, çat.

Ejderha arkadaşım yere indikten sonra ayak parmaklarım kıpır kıpır ve sağlam bir zemin ararken dikkatli bir şekilde aşağı indim.

“K-Köpek Dişleri-nim!”

“Komutan-nim?”

Sakallı Cüceler ani, habersiz ziyaretimi fark ettiler ve nazikçe başlarını eğmeden önce hızla toplandılar. Bir Komutanın bu çok uzaktaki ‘sınır’ bölgesini ziyaret etmesi çok nadir olacağı için, varlığımın onları şaşırttığından oldukça emindim.

Bu çok nazik insanlara durumumun ne olduğunu kibarca açıkladım. Bitirdiğimde Büyükleri parlak bir ifadeyle cevap verdi.

“Ah, anlıyorum… Lütfen bize bırakın. Aslına bakarsanız efendimizin bize bahşettiği ilahi keresteyi kullanmak için iyi bir yer bulamadığımız gerçeğinden rahatsızdık.”

“Hoh-oh!”

Doğru malzeme zaten hazırlanmış gibi görünüyordu.

Büyük’ün evinde bir fincan sıcak çay ikram edilirken diğer zanaatkârlar yeni silahımı yapmak için bir araya geldiler.

“Ne düşünüyorsun, Komutan-nim?”

Büyük, kendinden emin bir şekilde havalı görünen bir asa sundu ve başka bir duygu dalgası beni alt ettiğinde bağırdım.

“Hoh-ohhhhh!!”

Hırs Arpacığı’nı elimde taşımaktan başka seçeneğim yoktu, ama parlak kızıl renkte parlayan o güzel şey şimdi bu harika asanın sonunu süslüyordu.

“Çok iyi! Bu harika!”

Ruh halim o kadar yükseldi ki neredeyse havaya zıplayacaktım. Asayı tutup birkaç farklı duruş aldıkça Büyük’ün dudaklarının köşeleri kıvrıldı.

“Harika kelimesi asa yerine şu anda giydiğiniz cüppeye daha çok yakışır, Komutan-nim!”

“Uwehehehehehet! Senin de harika bir moda anlayışına sahip olduğunu görüyorum!”

Sakallı Cücelerin akrabalarının yerleşim bölgesinden tam bir memnuniyetle ayrıldım. Bana veda etmek için ellerini salladıklarını izledim ve cevap olarak başparmağımı gerçekten yukarı kaldırdım.

Uzak bir gelecekte, efendim bana onları sorarsa o zaman bu eşyayı yapmak için sıkı çalışmalarından bahsetmeye kalbimde yemin ettim.

Geldiğim yoldan geri döndüm ve Büyülü Askerler bölgesine döndüm. İlk yaptığım şey, komutam altındaki tüm Büyülü Askerleri toplamak ve yeni cüppem ile silah kombinimi göstermekti.

“Gerçekten harika, Köpek Dişleri-nim!”

“Bu en iyisi!”

“Gözyaşlarımın fışkırmasını durduramıyorum, Köpek Dişleri Komutan-nim!”

Daha doğrusu her yerden övgüler yağmaya devam etti. Ne de olsa havalı görünümlü elbiseler giymek ve havalı asa tutmak tüm Büyülü Askerlerin ilgisini çekiyordu!

“Uwuhuhuhuhut!!”

Sevincimi büyülü askerlerin geri kalanıyla cömertçe paylaştım ve daha sonra yakın zamana kadar giydiğim en kaliteli cüppeyi, bir ya da iki dakika önce ağlamayı bırakamayacağını söyleyen ellerini çırpmakla meşgul olan bu askere hediye ettim.

“Teşekkür ederim, teşekkürler, Komutan-nim!!”

“Uwuhuhuhuhut!!”

Tüm vücuduyla sevincini ifade ediyordu ve omuzlarını hafifçe okşadım. Ama bu noktada gözlerim daha önce görmediğim birkaç büyük adamı gördü.

“Siz kimsiniz?”

Kayalardan yapılmış devler başlarının arkasını kaşıdı ve onlardan biri tuhaf bir sesle benimle konuştu.

“Bellion-nim bu yere gelmemizi emretti.”

‘Ah ah. Anladım.’

Orduya yeni katılanların saflarında birkaç Büyülü Asker varmış gibi görünüyordu. Ama yine de etrafta büyü yapan bu kadar iri bir adam, hantallığını israf etmez miydi… Hayır, bekle bir dakika, bu dürüst bir suratla söyleyebileceğim bir şey değildi, değil mi?

Her neyse.

Benim emrim altına alınacaklarsa tüm acemi Büyülü Askerlerin geçmek zorunda olduğu bir süreç vardı.

“Orası, orası. Diğer Büyülü Askerler, şimdilik kovuldunuz. Yeni başlayanlar, bir saniyeliğine oraya geçin.”

Kaya devler o kadar disiplinliydiler ki kibarca yere diz çöktüler ve sessizce beni beklediler.

“Bundan böyle, efendimizin Ejderha İmparatoru denilen korkunç düşmana karşı verdiği ilk savaşta başardıklarımı ve ardından boyutlar arasındaki boşlukta devam eden savaşta kazandığım her başarımı ayrıntılı olarak anlatacağım. İyi dinleyin ve sonra…”

Onlara unutulmaz geçmişimin uzun öyküsünü anlatmayı bitirdikten sonra hala bana hayranlık besleyen acemiler kendi görevlerine geri döndüler. O zaman günümün sona erdiğini fark ettim.

Bayan Uyku’nun bastırdığını hissettiğim için yüzden yatak takımını açtım, üzerine uzandım ve kocaman esnedim.

“Hıaa-!!”

Harika kıyafetleri, havalı silahları ya da heyecan verici kahramanlık hikâyeleri anlatmayı severdim ama günün sonunda en çok sevdiğim şey uykuya dalmaktı. Özellikle bugün gibi bir günü en hafif tabirle telaşlı bir şekilde kapatan uyku için.

Yorganı boynuma kadar çektim ve bu harika sıcaklıkla kucaklanırken yavaşça uykuma sürüklendim. Ama sonra tam uyku yaklaşıp beni rüyalar diyarına götürürken biri aniden omuzlarımı sallamaya başladı!

Ne cüretle?!

Kim Komutan Köpek Dişleri’nin tatlı uykusunu bozmaya nasıl cüret edebilirdi?! O aptalı parçalamaya hazırlanırken gözlerim tamamen açıldı.

“…?”

İgris Mareşal-nim başımın yanından sessizce bana bakıyordu.

“Seni seviyorum, Mareşal-nim.”

“...Samimi sadakatin için de minnettarım.”

“Bu arada… Seni buraya getiren nedir, Mareşal-nim?”

Üst gövdemi yukarı ittim ve İgris Mareşal-nim yukarıdaki uzaktaki gökyüzünü işaret etti.

“Başlamak üzere. Yakından efendimize hizmet eden Komutan sınıfı askerler, zamanı geldiğinde onu neşelendirmeyi kabul etmedik mi?”

“Heok!!”

Kafamı gökyüzüne doğru kaldırmadan önce yorganı tekmeledim ve aceleyle ayağa fırladım. Devasa bir sinema salonu gibi gökyüzü, efendimizin izlediklerini geri kalanımızla paylaşmak için bir ekrana dönüştü.

“Sonunda efendimiz Leydi Hae-In ile tanışmak üzere mi?”

“Bu doğru.”

“Uwohohohot!!”

Bu tarihi anı efendimle paylaşmama izin verildiği için çok etkilenince yüksek sesle ağlamaya başladım. Efendimize tezahürat yapan Gölge Askerlerin geri kalanı da kollarını yukarı kaldırdı ve kükredi.

Waaaahhhh-!!!

Efendimizin kalbi hızla çarptığında bizimki de çarpacaktı. Ben de kollarımı havaya kaldırdım ve askerlerin kükreme korosuna katıldım.

Waaaah-!!

Kalbim şimdi gerçekten çok yüksek atıyordu.

Egemenler Listesi

1) Gölge Egemeni-Ölülerin Kralı ( Seong Jin-Woo) Eski Gölge Egemeni(Osborne)(öldü)

2) Beyaz Alevlerin Egemeni - İblis Kralı ( Baran) (öldü)

3) Başlangıç Egemeni - Devlerin Kralı (Reghia) (öldü)

4) Yıkım Egemeni - Vahşi Ejderhalar Kralı (Antares)(öldü)

5) Buz Egemeni - Kar Halkının Kralı (Beyaz Hayaletlerin kralı)(Hockwan)(öldü)

6) Canavar Egemeni - Canavarların Kralı Köpek Dişleri(öldü)

7) Veba Egemeni – Böceklerin Kraliçesi(Querehsha)(öldü)

8) Başkalaşım Egemeni- (Yogumunt) -(öldü)

9) Demir Beden Egemeni - İnsansı Canavarların Kralı(öldü)

TD: Gençler bölüm atlamadık. Yazar sağ olsun konudan konuya atlamayı çok seviyor.