ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:TERTEMİZDELİ

Yan Hikâye 14: & Sadece Ben Maksimum Seviyeyim

Benim adım Antares'ti.

Karanlıktan doğan ‘İlk Egemen’, ‘En Güçlü Egemen’ de bendim. Korku ve yıkımı simgeleyen bir varoluş olan tüm Ejderha türünün efendisi olan kral bendim.

Doğru.

Beni tanıyan herkes, saygı ve hayranlığın bir işareti olarak benden ‘Ejderha İmparatoru’ olarak bahsediyordu.

Ancak garip bir şey oldu.

Bir gün, boyutlar arasındaki boşlukta saklandığımız yerdeki on milyon güçlü askerle birlikte ‘Dünya’ adlı gezegeni istila etmeye hazırlanırken…

…Artık bir insan bedenini işgal ettiğimi fark etmek için gözlerimi açtım.

‘…….’

Ve açıklanamaz bir şekilde, bu insanın tüm anılarını da saklıyormuş gibiydim. Hemen odanın köşesinde bir ayna buldum ve kendime bir baktım, sadece şok olmuş bir nefes aldım.

‘Bu nedir? Bu insanın yüzü neden bu kadar zayıf görünüyor?’

Hah-ah, bu adam ne kadar zavallıydı.

Bu insanın adı, Kore Cumhuriyeti adlı bir ülkede E-Seviyeli Avcı olarak çalışan genç bir adam olan Seong Jin-Woo idi. Görünüşe göre bu insan, zavallı yetenekleri onu sık sık ölüme yakın anlara sürüklese de Avcı olmaktan asla vazgeçmemişti.

‘Nedeni… Annesinin hastalığı?’

Kendi kendime bu kadar küçük bir hastalığın büyümle bir anda iyileşeceğini düşünmeye başladığım anda insanın cep telefonu aniden yüksek sesle titremeye başladı.

Vrrr… Vrrr…

Masanın üzerinde öfkeyle titreşen minyatür elektronik cihazı buldum ve elime aldım. Bunu yaptığımda telefon hattının diğer tarafından gelen acil bir kadın sesi beni karşıladı.

- “Seong Avcı-nim, neredesin? Neredeyse baskın zamanı geldi, yine de henüz gelmedin…”

Bu sesi insan vücudumun hatıralarıyla eşleştirmeye çalıştım ve kısa süre sonra ‘Avcı Birliği Çalışanı’nın bir sonucuyla karşılaştım.

‘Hmph.’

Tamamen bu bedenin alışılagelmiş tepkisiyle yanıtlanan bu çağrıyı bitirmeyi düşünüyordum, ama sonra bu kadının sonlara doğru söyledikleri sinirlerimi biraz bozdu.

– “Yine geç mi kalacaksın?”

‘…..!!!’

‘Geç’ kalmak.

Zamanında varma yeteneğinden yoksun olduğu için vaat edilen son tarihe ulaşamama eylemi. Yani, bu kadın bana, kudretli ‘Ejderha İmparatoru’na ve her şeye kadir güçlerin kişileştirilmesine, beceriksizliğin tam sembolü olan bir şey yapacağımı sormaya cesaret etti.

Bu tamamen kabul edilemez olduğu için öfke gözlerimi hızla doldurdu.

“Sen… Şu anda neredesin?”

- “Ne demek neresi? Kapının hemen önündeyiz. Ve neden aniden kibar konuşmayı kullanmayı bıraktın, Seong Jin-Woo Avcı-nim?”

Bu küstah dişinin konuştuğu yeri tam olarak bulmak için biraz konsantre oldum. Duyusal algım tüm şehri saracak şekilde yayıldı ve çok geçmeden onun koordinatlarını buldum.

“Buldum seni.”

- “Pardon? Buldum seni ile ne demek…”

Tık.

Yer, insan mesafe ölçüm sisteminde yaklaşık 11 kilometre uzaktaydı ve çok uzak olmadığından tüm gücümle koştum ve oraya sadece birkaç saniye içinde ulaştım.

Ve sonra, görüşme kesildiği için telefonu kulağından uzağa indirmeye başladığında o kadın Birlik çalışanının önünde durdum.

“Hala geç mi kaldım, kadın?”

“A-Avcı-nim?!”

Belki de sınırsız gücümün çok küçük bir kısmını hissetmişti çünkü yüzüne kazınmış derin korkmuş bir ifadeyle geri adım atmaya başladı.

Uzaklaşmayacağından emin olmak için uzanıp omuzlarından tuttum ve tekrar sordum.

“Söyle. Şimdi de geç mi kalıyorum?”

“H-hayır, hiç de değil.”

“Çok iyi.”

Yüzümde bir memnuniyet ifadesi belirdiğinde onu serbest bıraktım. Sonra etrafa baktım ve biraz yaygara koparan bir Avcı grubu buldum.

Bu sıra dışı kişilere ve unutulabilir yüzlerine odaklanmaktansa şu anda tuttukları kağıt bardaklardan yükselen farklı aromaya odaklandım.

“Kahve… Ben de kahve içmek istiyorum.”

Hızla solan teniyle kadın çalışana bakmak için döndüm ve tüm kalbiyle belini eğdi.

“G-Gerçekten üzgünüm, Avcı-nim. Az önce kahvemiz bitti…”

“Sorun değil.”

“Pardon?”

Duyma şansı bulamadan bile, en yakın insana doğru yürüdüm ve kâğıt bardağını kaptım.

“N-Ne yapıyorsun?!”

Gulp, gulp.

Tek seferde tatlı sıvıyı yuttum ve buruşuk bir ifade oluşturdum, kahvesini bana kaptıran öfkeli adamın korkuyla zıplamasına ve oradan hızla kaçmasına neden oldum.

“Hahah!!”

Büyük güçlere sahip olan Egemenlerin, zayıfın sahip olduğu şeyi alması Egemenlerin yoluydu. Bu mantığın insanlara da uygulandığı görüldü ve bu kesinlikle beni oldukça tazelenmiş hissettirdi.

“Bay Seong… Bugün biraz tuhaf davranmıyor mu?”

“Evet, gözleri bugün biraz...”

“Şey, buraya geldiğinden beri ondan gerçekten ürkütücü bir his alıyorum.”

Diğer Avcılar arkamdan kendi aralarında mırıldanıyorlardı ama yine de bu aşağılık insanların fikirlerini dikkate almak için hiçbir neden yoktu bu yüzden onları tamamen görmezden geldim.

“Pekala. Herkes burada olduğu için başlayalım.”

Avcılar baskına hazırlanmak için kaslarını germeye başlarken bakışlarımı bu insanların girmesi planlanan ‘Kapı’ya çevirdim.

‘….’

Orası… oldukça şüpheliydi.

Yeryüzünde ortaya çıkan Kapılar, şüphesiz Hükümdarların oyunuydu, ama… Neden oradan bir Egemen’in aurasını alıyordum?

Bunu araştırmak gerekliydi. Kapı’ya şahin kadar keskin gözlerle baktım ve girmeye hazırlanan Avcıların arkasında durdum.

“Ben de geliyorum.”

“Elbette, bizimle gelmen gerek, Avcı Seong.”

Belki de onlar da Kapı’nın içinden sızan ürkütücü atmosferi fark etmişlerdi, çünkü Avcılar da telaşlı ifadeler oluşturuyorlardı. Onlara eşlik ettim ve geçidin önünden geçtim.

***

Pat, bang, bom, güm!!

Bu zindanın asıl amacını unutulmak için buraya yerleştirilmiş sahte canavarları yumruklamaya başladığımda diğer Avcılar bana saygılarını göstermeye başladı.

“Bay Seong bugün ciddi şekilde tuhaf davranmıyor mu?”

“Hayır, şey… Belki de bu zindanın canavarları çok zayıftır...?”

“Ama hareketlerini göremiyorum. Gözlerim Bay Seong'u hiç takip edemiyor…”

Bir anda tüm canavarlarla ilgilendim ve sonunda şüpheli bir giriş keşfettim.

“Buradan geçiyoruz.”

“Bekle, bu tür konularda karar vermek için oylama yapmamız gerekiyor…”

Bu adam cümlesini bitiremedi. Çünkü tek bir vuruşumla bilincini kaybetti.

Lap.

Avcıların geri kalanını taramadan önce bayılan ihtiyara baktım.

“Oy kullanmak isteyen başka biri var mı?”

“….”

Geçide girme kararı oybirliğiyle alındı. Sonsuz görünen koridorda yürüdük ve sonunda devasa kapıya vardık.

“Fakat mağaranın sonunda bir kapı nasıl olabilir?”

“Daha önce kapısı olan bir patron odası var mıydı?”

“Hayır, bu ilk…”

“Bu… Çok tehlikeli olmaz mı?”

Gürültü, gürültü…

Avcılar yüksek seviyedeki endişelerini gizleme zahmetine girmediler. Ben de içeriden sızan gerçekten korkutucu aurayı tespit etmiştim ve olayların tehlikeli olabileceği konusundaki fikirlerine katılmıştım.

Bu yüzden kapıyı açar açmaz önde duran bir Avcının yakasını yakaladım ve onu hafifçe içeri attım.

“U-uwahk?!”

Fırlatılan salak yere çirkin bir şekilde sallandı, ama ilk endişelerin aksine hiçbir şey olmadı. Ancak girmenin güvenli olduğunu onayladıktan sonra içeri doğru yürüdüm. Beni bekleyen geniş açık iç mekan antik bir tapınak gibi dekore edilmişti.

“B-Burası neresi??”

Diğer Avcılar gecikmeli olarak arkamdan içeri girdiler ve etrafı araştırmaya başladılar ama bunu yaparak zamanlarını boşa harcıyorlardı.

Gözlerimi kısa bir süreliğine kapattım ve duyularıma odaklandım. Çok geçmeden, temelde bu yerin gerçek kuklacısı olan piçi keşfettim.

“Şurada.”

Avcılar, işaret ettiğim bir taş tableti tutan bir melek heykelinin önünde hızla toplandılar.

“Tablette bir şey yazılmış gibi mi görünüyor?”

“Ah, ha? Bu Runik harfler!”

Görünüşe göre Runik harflerini okuyabilen bir Avcı aramızda yoktu, bu yüzden onlar için yüksek sesle okudum.

“Karutenon Tapınağının Kanunları.”

Bunu yaptığımda, aniden biri kolumu çekti. Arkama baktım, sadece orada duran tamamen solgun tenli genç bir kız buldum.

“Ş-Şuradaki tanrı heykeli, o…”

“Elimi kaldır.”

Kızın ellerini sıktım ve taş tableti okumaya devam ettim.

“Bir, tanrıya tap. İki, tanrıyı yücelt. Üç, dindarlığını kanıtla. Bu kanunlara uymayanlar buradan canlı çıkamaz.”

Tam o sırada, bir köşede oturan devasa tanrı heykelinin gözlerinden iki kızıl ışık huzmesi çıktı.

Zzzziiinnng-!!

Bu ışınlardan kaçma ya da engelleme zahmetine bile girmedim ve saldırıyla yüz yüze çarpışmak için gururla ayağa kalktım.

“Bu İmparatoru bu kadar az güçle küçümsemeye cesaretin mi var?!”

Gerçek yıkımın neye benzediğini göstermek için öne çıkmadan önce bir Kadim Sınıf Ejderhanın ateşlediği Nefes'inkine uzaktan bile yaklaşmayan ışınların yıkıcı gücüyle alay ettim.

Kwahaaaaaaahhh-!!

Ağzımdan düz bir çizgide fırlatılan ‘Yıkım Nefesi’ tanrı heykelinin başını tamamen uçurdu.

“Şimdi bu gerçek güç.”

Bu başlangıç sinyali olarak hizmet etti. Tapınağın duvarlarını süsleyen heykeller, diğer Avcıları görmezden gelirken bana doğru koşmaya başladı.

“Keuh-hahahahaha!!”

Ne kadar küstah oyuncak bebekler!

Çıplak ellerimden başka hiçbir şey olmadan üzerime atlayan heykellerin başlarını birer birer parçalamaya başladım.

Boom! Bang! Boom! Kwa-jeeck! Ka-boom!!

“Çok yavaş!! Çok yavaş!”

Avcılar, her yerde uçan enkazı atlatmak için hızla eğildiler. Hatta bazıları da ağlamaya başladı.

“Neden! Neden başka bir yolu varmış gibi geliyor?!”

“Bu yasaların nesi vardı ya da şimdi bu ne?!”

Çaresiz çığlıkları sona ermeden önce bile heykellerin çoğu ellerim tarafından parçalanmış molozlara dönüştü. Netti, ama benim için uygun bir ısınma görevi bile görmediler.

“Sahip olduğun tek şey bu mu?”

Taş tabletli melek heykeli aniden oturduğu yerden kalktı ve yüksek sesle bağırdı, belki de tüm özenli hazırlığının benim gücümle işe yaramaz hale gelmesinden dolayı kızmıştı.

[S-Seni piç, kimliğin ne…]

“Sessizlik!”

Mızrağı kırık bir heykelin tutacağından çektim ve doğruca meleğe attım. Göz açıp kapayıncaya kadar mızrak fahişenin boynuna girdi ve yere yıkıldı.

Buraya sahte olanla sohbet etmeye gelmemiştim. Ortaya çıkarmak istediğim şey, sahne arkasına gizlenmiş gerçek figürdü!

“Kendini göster, seni korkak!”

Tüm engellerden kurtulup yüksek sesle kükredim ve bu başsız tanrı heykelinin sessizce tahtından kalkmasına neden oldu.

Gerçekten, bu daha iyi.

Kaynayan kan hissi bu vücutta dolaşırken dudaklarımın köşeleri kıvrıldı. Tanrı heykeli yaklaştı ve aşağı bakmak için hemen önümde durdu.

[Yıkım Egemeni, yollarımız böyle kesişecekmiş. Burada, bu yerde, talihsiz ilişkimize bir son vereceğim!]

“Ha-ha!! Bu mükemmel bir fikir!”

Tanrı heykeli hızla simsiyah bir aura ile sarıldı ve devasa bir gölgeye dönüştü ve bu devasa güçle mücadele etmek için tüm gücümü açığa çıkardım.

Ayak parmaklarımın ucundan saçımın ucuna kadar kendinden geçmiş bir sarsıntı geçti.

“Gel!”

Savaşımız o kadar kolay bitmeyecekti!

***

“Heok?!”

Jin-Woo aceleyle üst gövdesini yataktan kaldırdı.

Tanıdık yatağı, tanıdık duvar kağıtlarını, tanıdık tavanı ve eski bilgisayarını gördü. Çabucak etrafına baktı ve sonunda uyandığı yerin kendi odasında olduğunu fark etti.

‘Rüya mıydı?’

Ejderha İmparatoru haline geldiği yer gerçekten saçma bir rüyaydı. Hayır, onun yerine Ejderha İmparatorunun kendisi olduğunu mu söylemeliydi?

‘Bekle…’

Aceleyle o anki saati akıllı telefonuyla doğruladı ve ardından rahat bir nefes aldı. Sınavların başlamasına hala biraz zaman vardı.

‘Şimdi düşünüyorum da... Ejderha İmparatoru'ndan kurtulalı dört yıl oldu.’

Zaman bir göz açıp kapayıncaya kadar akıp geçmişti ve o, bugünün ilerleyen saatlerinde Üniversite Yetenek Testi’ne girecekti. Böyle boktan bir rüya görmesi şu anda ne kadar gergin hissettiğinin iyi bir kanıtıydı.

Sırıtış.

Jin-Woo yataktan kalkmadan önce bir an çaresizce kıkırdadı. Bugün, sıkı çalışmasının ve son dört yıldaki kararlılığının meyvesini teyit edecekti.

Hangi üniversiteye gitmek istediğine zaten karar vermişti. Çünkü tanışması gereken bu kişi daha sonra o kuruma gidecekti.

‘Çalışmakla o kadar iyi olamaman ne kadar rahatlatıcı, Jin-Ho.’

Yu Jin-Ho.

Jin-Woo, çok özlediği adamın adını hatırladı ve pencereleri kaplayan perdeleri açtı. Şafağın karanlık havası yavaş yavaş dışarıda kayboluyordu.

‘Önce oraya gidip seni bekleyeceğim.’

Jin-Woo, yakın gelecekte gerçekleşecek yeniden birleşmeyi düşünürken sabahın erken saatlerinde penceresinin açık aralığından giren rüzgârları içinde nefes aldı. O anda yüksek, telaşlı ayak sesleri eşliğinde odasının kapısı itilerek açıldı.

“O-Oğlum, bugün sınav günü olduğunu biliyorsun, değil mi?”

“Oğlum, baban olarak seni oraya götürebilirim.”

Ebeveynleri gece boyunca göz kırpmamıştı, oğullarının bugün biraz geç uyanıp da bu çok önemli sınavı kaçıracağından endişeleniyorlardı. Jin-Woo onların bitkin yüzlerine baktı ve başını sallarken nazikçe gülümsedi.

“Hazırım.”

[Gidelim, efendim.]

Jin-Woo kısa bir süre sonra evinden çıktı, İgris nedense gergin geliyordu, cesaret verici sözler söyledi.

Bu ne ferahlatıcı bir sabahtı.

Egemenler Listesi

1) Gölge Egemeni-Ölülerin Kralı ( Seong Jin-Woo) Eski Gölge Egemeni(Osborne)(öldü)

2) Beyaz Alevlerin Egemeni - İblis Kralı ( Baran) (öldü)

3) Başlangıç Egemeni - Devlerin Kralı (Reghia) (öldü)

4) Yıkım Egemeni - Vahşi Ejderhalar Kralı (Antares)(öldü)

5) Buz Egemeni - Kar Halkının Kralı (Beyaz Hayaletlerin kralı)(Hockwan)(öldü)

6) Canavar Egemeni - Canavarların Kralı Köpek Dişleri(öldü)

7) Veba Egemeni – Böceklerin Kraliçesi(Querehsha)(öldü)

8) Başkalaşım Egemeni- (Yogumunt) -(öldü)

9) Demir Beden Egemeni - İnsansı Canavarların Kralı(öldü)

BL:  Where is Titans? Yazar notuyla beraber 2 bölüm bölümlük sadist topluya hoş geldiniz. :D Herkese iyi okumalar.