ÇEVİRMEN:SNBURAK

EDİTÖR:TERTEMİZDELİ

Solo Leveling Anıları/Hikâye Sonrası

Bölüm 4: İleri! İleri!

Soo-Hoh tünele benzeyen karanlıkta yürüdü ve oradan çıktıktan sonra etrafına bir göz attı. Şimdi eski görünümlü bir yapının geçidindeydi.

Burayı aydınlatan tek ışık kaynağı duvarlardan birinde yanan bir meşaleydi.

‘Burası neresi…?’

Düşük ışık koşulları nedeniyle çevresine daha iyi bakabilmek için gözleri bir yarık şeklinde kısıldı.

Geri dönüş yolu... Kapalıydı.

Soo-Hoh sağlam duvarın arkasını bloke ettiğini hissetti ve sonunda başını salladı. Bu duvarın arkasında herhangi bir boşluk hissedemiyordu.

‘Öyleyse ilerlemekten başka yolu yok, ha?’

Meşalenin alevleri etrafta sallandı. Duvardan çıkardı ve önünü aydınlattı.

Bunu yaptığı zaman….

“Vay.”

Geçidin her iki tarafında sergilenen düzgün bir şekilde düzenlenmiş silahlar onu karşıladı.

Uzun kılıç, kısa kılıçlar, yay, mızrak, topuz vb.

Gerçekten çok geniş bir silah dizisi, sanki gerçek sahiplerinin gelip onları almasını bekliyormuş gibi bu durgun karanlıkta duvarlara sonsuz bir şekilde istiflenmişti.

Soo-Hoh tükürüğünü yutmadan önce şaşkınlıkla onlara baktı.

Bu silahların burada olmasının nedeni ne olabilir? Şey, oldukça açıktı, değil mi?

‘Seçmem gerekiyor…’

Bakışları her zamankinden daha dikkatli hale geldi.

Neden buraya nakledildiğini bilmiyordu, ama tahminde bulunması doğruysa ve çıkış bu geçidin sonundaysa şu anda seçtiği silah yolculuğunda güvenilir bir yol arkadaşı olacaktı.

Fakat bir şeyler tuhaf geldi.

Neden duyuları gelişiyormuş gibi geldi?

Arkadaşlarıyla takılırken ya da oynamasını önerdikleri bir oyuna bakarken çok hızlı atmayan kalbi, şimdi deli gibi çarpıyordu.

Sergilenen her silahı gözlemlerken Soo-Hoh'un gözleri heyecan ışığından parladı.

‘Pekala…’

Sonuna kadar sıralanan tüm silahlara yakından baktı ve sonra onları biraz daha incelemek için başa döndü. Birkaç ilginç olan gözüne çarptı, ama sonunda ‘ondan’ daha iyi bir şey olmadığına karar verdi.

Meşaleyi arkasındaki duvara geri koyduktan sonra dikkatlice iki elinin üzerine ‘onları’ koydu.

Çın, çın.

Sanki kendisi düşünülerek hazırlanmış gibi ona rahatça uyan bir çift çelik eldivenlerdi. Etkili bir şekilde kullanmak için bir miktar aşinalık gerektiren diğer silahların aksine iki yumruğu şüphesiz sahip olduğu en tanıdık ve en güçlü silahtı.

‘İşte bu.’

Sanki eldivenleri çok beğenmiş gibi, uzanan parmaklarını tekrar tekrar katlamaya başladı.

Dalga geçmeyi bitirdiğinde...

Güm-!!

Önündeki ve etrafındaki duvarları sıraya dizen meşaleler bir anda yanıyordu. Şimdi onu uzun bir geçit karşıladı.

Eski bir kalenin gizli bir yolunu andıran bir koridor, sonsuza kadar ve her zaman diğer uca doğru uzanıyor gibiydi.

Burada bir şey başlamak üzereydi. Soo-Hoh, eldivenlerini bulduğu yerde duran bir çift kısa kılıç fark etmeden önce, çılgınca çarpan kalbini sakinleştirmek için elinden geleni yaptı.

Ancak bakışları sadece kısa bir süre oyalandı.

‘…Bu kadar zayıf görünen silahları kim kullanır?’

Nedense Soo-Hoh’un tedbirli adımları onları karanlıkta geride bırakırken bu kısa kılıç çifti bir şekilde üzülmüş görünüyordu.

TD: Neresi aynı babası sadece ufak bir benzerlik o iki kısa kılıcı almadığı sürece babasına benzemez.

***

Soo-Hoh koridorda dikkatlice ilerledi.

“Kimse var mı?”

Sesini yükseltip seslendi ama hiçbir cevap gelmedi. Hayır, yaşayan insanların varlığını bile hissedemiyordu.

Peki ne kadar böyle yürüdü?

Böyle sürekli tetikte olmakla yorulması çok şaşırtıcı olmazdı, ama Soo-Hoh duyularını yine de son derece keskin tuttu ve etrafı dikkatlice gözlemlemesine izin vermedi.

Duvarlarda asılı duran meşaleleri ve alevlerin kıvılcımlarının dans ettiğini görebiliyordu. Ayrıca buranın eski moda mimarisini ve aralarında boşluk bırakmadan duvarın yan tarafında sıralanmış metalik zırh takımlarını görebiliyordu.

‘Bir tür ortaçağ kalesinin bodrum katında mıyım?’

Nerede olduğu ve neden buraya çağrıldığı konusundaki merakı, ilerledikçe daha da arttı.

Fakat sonra…

‘Bekle.’

Soo-Hoh, bu uğursuz ürpertiyi hissetti ve belirli bir zırhın önünde durduğu yere hızla geri döndü. Nedense bu zırhın konumu, birkaç saniye önce yanından geçtiğinden biraz farklı görünüyordu.

‘Bu… Bekle, gerçekten kılıcını daha önce böyle havaya kaldırmış mıydı?’

Silahının son seferinde yere doğru işaret ettiğinden oldukça emindi. Soo-Hoh başını yana eğdi ve sadece zırhın kılıcının düz bir çizgide kesilmesi için bir adım öne geçti.

Çın!

Eldiveni kaldırıp bıçağı anında bloke etmemiş olsaydı kafası şu anda ikiye bölünmüş olabilirdi.

“Ne oluyor be??”

Zırh kıyafeti, Soo-Hoh'a bu gelişme karşısında şaşkınlık hissetme şansı bile vermedi. Kılıcını düşürdü ve çıplak elleriyle boğmak için ileri atıldı.

Boom!! Bang! Kwang!!

Eldivenleri kısa süre sonra birkaç acil, gök gürültüsü patlaması yaptı ve çok geçmeden zırhı, miğferi parçalayınca tamamen durdu.

“Hoh, hoh, hoh…”

Soo-Hoh yıkılan zırhı ayağıyla iterken sert ve hızlı bir şekilde nefes aldı. Neyse ki, bu karşılaşmadan herhangi bir zarar görmemişti, ama kalbi o kadar hızlı çarpıyordu ki sanki her an patlayacakmış gibi hissediyordu.

‘Bekle!’

Ya bu hareket edebilen tek zırh değilse? Ya her biri ona zarar vermek isterse? Daha önce çok fazla düşünmeden geçtiği cansız zırhları düşünmeye başladı.

Yine de bu, sorunlarının sonu değildi. Önünde zaten pek çokları vardı ve bu koridor boyunca da sıralanmışlardı.

Ve tabii ki...

Çan, çın!

Gıcırdayan ve inleyen metalik eklemlerin korosu eşliğinde zırhlar teker teker platformlardan inmeye başladı. Ellerinde tutulan çeşitli silahlar, ışığın altında tüyler ürpertici gri renkte parlıyor gibiydi.

“Ah…”

…Belki de o topuzu seçmeliydim?

Soo-Hoh, içeri giren küçük pişmanlık dalgalarını ittirdi ve yumruklarını sıkıca sıktı. O sırada zırh takımları ona doğru koştu.

***

BOOM!

En son zırh takımını indirdiğinde bu duyuruyu tekrar duydu.

[Seviye atlandı!]

[Mevcut seviye: 19]

“Fuu…”

Soo-Hoh eğildi ve vücudunu tekrar yukarı kaldırmadan önce büyük bir nefes verdi. Bu mesajı her duyduğunda tüm yorgunluğu tamamen kaybolmuş gibiydi. Yine de tek değişiklik bu değildi.

Nefesinin kontrolünü yeniden kazandıktan sonra boş havaya düz bir yumruk attı.

Shuuuck-!!

Yumruğu bir kurşun gibi fırladı. Sadece bu da değil, tüm vücudu bu açıklanamaz güçle dolup taşıyordu.

“Şimdi anladım.”

Düşündüğünden daha basitti.

Bu canlı zırh takımlarını yenerse seviyesi yükseliyordu ve seviyesi yükseldikçe güçleniyordu. Ve açıkça görülüyor ki sonuç olarak bu canavarları çok daha kolay bir şekilde alt edebilecekti.

Gerçekten basit ama güçlü bir sürekli döngü.

Soo-Hoh şimdiye kadar ilerlediği koridora baktı. Onarılamayacak ya da tanınamayacak kadar kırılmış büyük zırh yığınları etrafa dağılmıştı. Dudaklarını biraz yaladı.

‘Bu berbat...’

Burada seviyesini biraz daha yükseltebilseydi çok daha güzel olurdu. Biraz daha güçlenmek istedi.

Ne yazık ki her yolun bir sonu vardı.

Soo-Hoh, şimdi yolunu engelleyen dev kapıya baktı. Seviyesi yükseldikçe duyuları büyük ölçüde gelişmişti ve kapının arkasında güçlü bir figürün varlığını fark ediyordu.

Bu yüzden daha da seviye atlamamaktan pişmanlık duyuyordu.

Babasının ona öğrettiği gibi gözlerini kapayıp derin bir nefes aldı ve kapıya doğru uzanıp iki eliyle açtı.

Gıcırtı…

Ağır görünen kapı açıldı.

Daha sonra bir kalenin seyirci odasını andıran devasa bir odanın görüntüsü onu karşıladı.

Her iki yanında yakın aralıklarla yerleştirilmiş sütun sıraları boyunca takip ederken çok geçmeden bu odanın en derin kısmına ulaştı, yüksek bir tahtın gururla yükselen bir kaide üzerinde durduğu yerdi.

Soo-Hoh bir anda gerginlikle donmuştu.

Çünkü tahtta oturan başka bir canavar zırhı daha vardı. Ama şimdiye kadar karşılaştığı diğer canavarlara kıyasla bu piçten tamamen başka bir boyutta bir güç hissediyordu.

‘Bu o…’

Kapının dışında hissettiği tüyleri diken diken eden bir aura yayan varoluş bu adamdı. ‘Canavar’ yavaşça ayağa kalktı ve tahtın altındaki merdivenlerden her seferinde bir adım attı.

Siyah bir şövalyeydi.

Miğferine tutturulmuş kırmızı tüylerden bir tutamla övünen şövalye sonunda yere indi. Sadece o yaratıktan yayılan soluk aura, cildinin tedirginlikten ürpermesine ve titremesine neden oldu.

Ancak Soo-Hoh nedense gülümsemeye başladı. Vücudundaki tüm tüyleri saracak kadar heyecanlandıran heyecan verici bir his.

Shurung…

Şövalye kılıcını çıkarmaya başladı.

‘O kılıç tamamen çekilmeden önce ben saldıracağım.’

Fakat tam öne çıkmaya hazırlandığı anda kara şövalye burnunun hemen önünde duruyordu. O anda kılıçtan parlak bir ışık parıltısı yaratık tarafından sallandı.

“…Ha??”

O parlak, kör edici ışık görüşünü doldurdu.

***

“Heok!!”

Soo-Hoh aceleyle vücudunu kaldırdı.

Hala inanılmaz derecede gergindi, çevresini taradı ama kara şövalyeyi hiçbir yerde göremedi. Hayır, o canavarla aynı odada bile değildi.

Her nasılsa başlangıç noktasına ışınlanmıştı.

‘Bu da neydi böyle?!’

Bacaklarındaki tüm gücünü kaybetti ve yere düştü.

‘Gerçekten öleceğimi sandım.’

Kara şövalyenin kılıcını kaldırdığı anları hatırladığında çok korkmuş hissetti. Gerçekten onun için son olduğunu düşünüyordu.

“Tüm bunların yanında bu koridoru tekrar geçmem gerekiyor mu?”

Şimdi oldukça mutsuz hisseden Soo-Hoh, bulunduğu yerden kalkınca ilk denemesinden sonra bir şeylerin değiştiğini fark etti. Ve bu, başlangıç noktasındaki yanan meşalelerdi.

Güm-!

Bunlardan üzerinde mavi alevler yanan üç tane vardı ama şimdi birinin söndüğünü fark etti.

Bu bir tesadüf olabilir miydi?

Hayır, değildi.

Başlangıç noktasına göre silahlar, canavarları öldürdükten sonra yükselen seviyesi, seviyesi yükseldikçe daha da güçlenen vücudu.

Hiçbirine tesadüf denilemezdi.

Soo-Hoh tam o sırada bir aydınlanma anı yaşadı.

‘Öleceğimden değil, ama...’

Bu garip yerde ne acı ne de ölüm diye bir kavram yoktu, ama o mavi alevler kalan şansları demekti.

Üç alev de söndüyse o zaman… Şimdilik kendisini nasıl bir sonuç beklediğini tahmin etmesi zordu.

‘Bu durumda…’

…Daha titiz olmalıyım.

Soo-Hoh’un gözlerindeki parıltı, ilk denemeye kıyasla daha da tetikte oldu.

Bir kere daha. Fakat bu sefer şansını mahvetmeyecekti.

Boom!

Üzerine atlamakla meşgul canavar zırhını havaya uçururken kararını verdi.

***

“Uwaaaah-!! Uwaah!!”

Bir kez daha zorla başlangıç noktasına döndüğünü fark eden Soo-Hoh, başını tutarak yerde yuvarlandı. Tabii ki bunu bir yaralanma ya da sakatlayıcı fiziksel acı nedeniyle yapmıyordu.

Sadece bir şansı daha ziyan ettiği gerçeğiyle sinirlendi. Gözlerinde yaşlar oluştuğunda yere vurdu. Şu anda derinden incindiğini hissediyordu.

Kalbindeki şiddetli ateş fırtınasını bir şekilde yatıştırdıktan sonra bakmak için başını biraz kaldırdı ve kimseyi şaşırtmadan yanan mavi meşalelerin sayısı bir azalmıştı. Şimdi, geriye sadece bir tane kalmıştı.

‘Bu kara şövalye, çok güçlü!!’

Onunla o yaratık arasında çok büyük bir uçurum vardı ve bu denemenin ‘dengesinin’ kesinlikle bozulmuş olması ona hile demek için fazlasıyla yeterliydi. Böyle şeylerle, o piçi asla yenemezdi.

“Uwaaaah!!”

Soo-Hoh bir kez daha yerde yuvarlandı.

Bunu bir süre yaptı. Sonunda bunu yapmaktan yoruldu, bu yüzden bakışlarını koridora çevirmeden önce durdu ve sırtını duvara yasladı.

Bu kıyafetlerin nereden çağrıldığı bilinmiyordu, ama yine geri dönmüşlerdi ve bir kez daha mevkilerini yönetiyorlardı.

“Bundan bıkmadınız ve sıkılmadınız mı?”

Soo-Hoh, onları üçüncü kez böyle gördükten sonra bu canavar zırhlarını görmekten bile mutlu oldu.

“Hah-ah…”

Birbiri ardına uzun bir inilti tükürdü, ama sonra...

“…Ha?”

…Kafasında bir ampul yanmaya başladı.

Başını kaldırdı ve zırhlara bir kez daha baktı.

‘Bu şeyler ne zaman yeniden ortaya çıktı?’

Başlangıçta, canavarların sadece başlangıç noktasına geri gönderildiği için yeniden ortaya çıktığını anladı. Ancak, ya bu yanlışsa ve belirli bir süre sonra yeniden oluştuysa?

Güm-güm.

Güm-güm, güm-güm, güm-güm…

Yeni bir umut ışığı ulaşabileceği bir mesafede görünüyordu.

‘Tamam, deneyelim.’

Soo-Hoh, girişin yakınındaki canavar zırhlarını dövdü ve başlangıç noktasına dönmeden önce onları yok etti. Sırtını duvara yaslayarak oturdu ve canavarlarda herhangi bir potansiyel değişiklik olup olmadığını gözlemledi.

Bir süre geçtikten sonra...

Şıp, şıp…

‘Ölü’ canavar zırhları aniden teker teker kuma dönüştü ve yere emildi. Ve sonra, Soo-Hoh'un gözleri daha sonra ne olduğunu görünce büyüdü.

‘…..!’

Kum birdenbire canavarların ayakta durduğu platformların üzerinde toplandı ve zırh giysilerine dönüştü.

“Eveeet!”

Soo-Hoh yumruklarını sıkıca sıktı.

Sonunda doğru cevabı buldu.

Seviye atlamasına yardımcı olabilecek tek varlıklar, belirli bir süre sonra şükürler olsun ki yeniden doğuyordu.

Bu, o korkunç kara şövalyenin hareketlerini gerçekten takip edebilene kadar bu canavarları parçalara ayırarak çılgınca seviye atlaması gerektiği anlamına gelmiyor muydu?

Soo-Hoh ayağa kalkarken yüzünde bir gülümseme belirdi.

Yeterince tuhaf bir şekilde canavar zırhları, gözlerinde yanan figüratif alev kıvılcımlarını gördükten sonra hafifçe çekildi.

***

Seviye 70.

Bu canavarları kaç kez avlasın seviyesi bunun ötesine geçmek istemiyordu. Ancak, bu fazlasıyla yeterli olmalıydı.

Siyahımsı aura, Soo-Hoh’un omuzlarında yavaşça yükseliyordu. Bu kara dumanın ne olabileceğini bilmiyordu ama kesin olarak bir şey söyleyebilirdi.

Ve bu, vücudunun şu anda tam olarak kontrol etmesi zor bulduğu bu inanılmaz enerjiyle dolu olduğu gerçeğiydi.

Kara şövalyenin beklediği odanın kapısını tereddüt etmeden iterek açtı. İlk iki dövüşten farklı olarak canavar kapının yakınlarından onu nazikçe karşılamaya geldi.

Soo-Hoh sırıttı.

“Çok bekledin mi?”

Kara şövalye sözlü bir cevap yerine kılıcını kınından çıkardı. Nedense bu şövalye gülümsüyormuş gibi geldi.

Seviyesini bir şekilde 70'e çıkarmayı başardıktan sonra kendinden emin hisseden Soo-Hoh, vücudunda toplanan tüm sihirli enerjiyi geri çekmeden serbest bıraktı.

Yer titredi ve moloz parçaları havada uçuşmaya başladı.

“Şimdi benim sıram.”

Egemenler Listesi

1) Gölge Egemeni-Ölülerin Kralı ( Seong Jin-Woo) Eski Gölge Egemeni(Osborne)(öldü)

2) Beyaz Alevlerin Egemeni - İblis Kralı ( Baran) (öldü)

3) Başlangıç Egemeni - Devlerin Kralı (Reghia) (öldü)

4) Yıkım Egemeni - Vahşi Ejderhalar Kralı (Antares)(öldü)

5) Buz Egemeni - Kar Halkının Kralı (Beyaz Hayaletlerin kralı)(Hockwan)(öldü)

6) Canavar Egemeni - Canavarların Kralı Köpek Dişleri(öldü)

7) Veba Egemeni – Böceklerin Kraliçesi(Querehsha)(öldü)

8) Başkalaşım Egemeni- (Yogumunt) -(öldü)          

9) Demir Beden Egemeni - İnsansı Canavarların Kralı(öldü)

TD: Burada bırakılır mı demeyin bırakılır. :D