Durum çok kısa sürede yüz seksen derece tersine dönmüştü. Yarım saat kadar önce Cain’e üstten bakan Evelyn şimdi ayaklarının altındaydı. Başkaları için bu zafer hissiyatı sarhoş edici olsa da Cain için bu sadece başlangıçtı.

“İzleri silin!”

Cain için asıl sıkıntı Evelyn’i alt etmek değildi. Onu alt ettiğini diğerlerinden gizlemesi gerekiyordu.

Midnight’ın şöhreti son zamanlarda zedelenmiş olsa da hâlâ kıtanın en büyük istihbarat servislerinden birisiydi. Bilgi edinmek konusunda çağın çok ötesinde tekniklere sahiplerdi. Kıtada sadece birkaç organizasyon bu tekniklere sahipti.

“Efendi Graves lütfen önderlik edin!”

Ayakta kalan Kara Şövalyeler arasında gücü sıradan sayılabilecek olsa da Graves gençliğinde Midnight’ta çalışmış bir ajandı. Yöntemleri ve protokolleri hakkında derin bir bilgiye sahipti.

Bu yüzden tüm savaşta yara almamış tek kişi oydu. Çünkü her zaman arka saflarda kalmış ve asla birden fazla kişiyle savaşmamıştı.

Brixton ve diğer dört üst kademe Kılıç Ustası dışında herkes etraftaki cesetleri toplamak için harekete geçti. Cesetleri topladıktan sonra vücutlarını birbirlerine bağladılar. Tüm cesetler bir araya getirildikten sonra savaşın izlerini örtmek için sahte izler yaratmaya başladılar.

Evelyn tüm bu manzarayı nefret dolu gözlerle seyrediyordu.

“Kazandığını mı düşünüyorsun?”

Cain o esnada Brixton aracılığıyla diğerlerine talimat veriyordu. Evelyn’in laflarını umursamadan Graves’a fikir danıştı ve daha önceden planladıkları gibi ilerlemelerine karar verdi.

Onlar konuşurken bile ormandaki savaş devam ediyordu. Güçlü auralar ve yüksek sesli patlamalar buradan bile hissediliyordu. Ormandaki savaşın şiddeti burada yaşanandan az değildi.

Cain gerekli talimatları verdikten sonra Brixton’dan onları yalnız bırakmasını istedi. Brixton biraz tereddüt etse de Cain’e olan güveninden dolayı diğerlerine yardım etmeye gitti.

Yanındaki herkes gittikten sonra Cain kendini daha fazla tutamadı ve Evelyn’in güzel yüzüne tekme attı.

“APTAL OROSPU! BU NE KİBİR?”

Tekmede çok güç kullanmamış olsa da Evelyn’in burnunu kırmak için yeterliydi.

“GÜÇ ARZUN YÜZÜNDEN NELER YAŞADIĞIMI BİLİYOR MUSUN? KAÇ KERE ÖLÜMDEN DÖNDÜĞÜĞÜMÜ? ETRAFINDAKİLERE GÜVENEMEMENİN NASIL HİSSETTİRDİĞİNİ BİLİYOR MUSUN?”

Cain tüm duygularını boşaltıyordu. Evelyn ise şaşkına dönmüş durumdaydı. Cain’in onu alt ettiği için zevkten dört köşe olacağını düşünüyordu ancak şu anda öfkeden deliye dönmüş durumdaydı!

Bu, biraz önceki sakin çocuk muydu?

Deli bir şeytana benziyordu şu anda!

“Hahahaha! Şu yüzüne de bak! Ne kadar da çirkin!”

Cain saldırılarını bir an bile durdurmadan devam etti. Öldürmemek için Mana’sını kullanmıyordu ancak aynı şey Evelyn içinde geçerliydi. Manası tarafından korunmadığı sürece Evelyn sıradan bir insandan birkaç kat daha dayanıklıydı sadece!

Crash! Crash!

Evelyn’in yüzü kısa sürede kanlar içerisinde kaldı.

Cain sarkastik kahkahalar eşliğinde vurmaya devam etti. Ancak en sonunda durakladı ve kahkaha atmayı kesti.

“Sigh… Bana bu fırsatı verdiğin için teşekkür ederim.”

Evelyn’i boynundan tutarak havaya kaldırdı.

“Bir aydır plan yaptığını söylemiştin. Oysa ben altı aydır bu anı bekliyorum. Zekası ile övünen sizlerin beni küçük görmesi için elimden geleni yaptım. Ta malikaneyi ziyaret ettiğim de beni öldürmeye çalışan kişinin sen olduğunu anlamıştım!”

Evelyn yüzünün yumruklanmasından korkmamıştı ancak bunları duyunca kalbi korkudan ritim değiştirdi.

“Kanının elimde olmasının verdiği hazzı senin de bilmen lazım!”

Evelyn hayatında ilk defa bu kadar korkuyordu. Cain içindeki delilik tarafından ele geçirilmiş gibiydi.

Yine de ifadesini kontrol altında tutmaya çalıştı.

“Heheh… Beni öldürmeyeceksin.”

Cain aniden sessizleşti ve ona baktı.

“Devam et.”

İnanılmaz ürkütücü bir sakinlikti bu. İfadeleri o kadar hızlı değişiyordu ki Evelyn titremeden edemedi. Konuşacak cesareti toplaması birkaç saniye sürdü.

“Beni her daim şaşırtmayı başardınız. Sekiz yaşında bir Kılıç Uzmanı oldunuz. Sizi defalarca öldürmeye çalışmama rağmen her seferinde hayatta kaldınız. Ancak beni öldüremezsiniz… Ben ölürsem Ashborne Ailesi çöker, düzen yok olur...”

“Drakania ve Magus ailesi bizi yok eder.”

“Midnight bu olayı araştırır ve olayın arkasında sizin olduğunuzu öğrenirlerse çok acı verici bir ölüm sizi bekler.”

Cain sessizce onu dinledikten sonra özgüvenle dolu suratına baktı.

“Ne olmuş? Canını bağışlamamı mı istiyorsun?”

“Hehehe. Bu benim dileğim,” özgüvenli bir şekilde Cain’e baktı, “Her halükarda beni öldürmeyeceksiniz.”

Cain mantıklı bir insandı onun gözünde. Onu alt etmek için bunca çabaya girdiğine göre bu ailenin reisi olmak istiyordu. Ancak Evelyn ölürse tüm Ashborne Ailesi bunu araştırırdı. Midnight bu konuda kendini geride tutmazdı.

En sonunda suçlu ortaya çıkar ve Cain acı verici bir şekilde ölürdü.

Her şeyi bir kenara atmak Cain’in yapabileceği bir şey değildi.

“Haklısın!” dedi Cain gözleri sonuna kadar açılmış bir şekilde, “Gerçekten çok haklısın! Dediklerin çok doğru! Katılıyorum!”

Evelyn rahat bir nefes verdi.

“Şaka yaptım.”

Splash!

Kan yere döküldü ve yerde bir birikinti oluşturdu.

Evelyn’in gözleri sonuna kadar açılmıştı. Cain’in onun karnını deşeceğini hayal dahi edemezdi.

Yüzü bu dehşet yüzünden daha da soldu.

Cain bir tavuk gibi onu boğazından kaldırmıştı, karnına sapladığı elini geri çekti ve Evelyn’i bir çuval gibi fırlattı.

Evelyn ölümün kıyısındaydı. Artık bir kurtuluş yoktu, ölüm kesindi.

“Genç efendi hazırlıklar tamamlandı!” Graves geldiğinde gördüğü manzara karşısında şok oldu ancak yüzüne yansıtmadı.

“Anlaşıldı, uzaklaşın buradan.”

Cain gözlerini iki yüz yirmi metre yarıçapa sahip devasa mühürleme formasyonuna çevirdi. Evelyn en başından beri haklıydı. Ölümünün arkasındaki kişiler ortaya çıktığında onları bir cehennem bekliyor olacaktı.

Ancak Cain bunu en başından itibaren biliyordu.

Bu yüzden hazırlanmıştı.

Aylardır hesaplamalar yapmış ve her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünmüştü. Her değişken için ayrı bir senaryo vardı. Ve bugün en önemli ana gelene kadar binlerce farklı planı elemişti.

Suçu kimin üzerine yıkacakları, bundan sonra yaşanacak olanlar için hazırdı Cain. En zor kararları en büyük iradeler verirdi. Bu, hayatta kalma mücadelesinin sonuydu. Hayatının her anında zirve de yer almış Evelyn bu gece en dibe düşmüştü.

Brixton ve diğerleri tereddütlü bir şekilde uzaklaştı. Bundan emin değillerdi. Ailenin en önemli figürlerinden birisi böyle ölüyordu. Onları bekleyen şeyden emin değillerdi.

“Çok… iyi… yetiştiniz… Genç… Efendi…”

Cain ölü gibi hareketsiz bir şekilde ona bakan Evelyn’e duygusuzca karşılık verdi.

“Ne kadar da sinir bozucu bir surat. Midemi bulandırıyorsun. Bu kendini bilmiş ifadeni daha ne kadar koruyacaksın? Seni öldürdükten sonra oğlunu öldüreceğim. Ardından Valentine ve annesi Lilith gelecek.”

“Biliyorum… Ashborne Ailesi’nin endişelenecek bir şeyi kalmadı….” Evelyn konuşurken ağzından kan sızıyordu.

“Keşke bu ailenin bir ferdi olarak dünyaya gelmeseydim…”

Cain bir çiçek gibi solmakta olan Evelyn’in gözlerine bakarken bunları söyledi. Arka cebinden kare bir kutu çıkarmıştı.

“Beni bu hale getiren…”

Sol elinde kırmızı renkli bir hançer belirdi.

“Senin bedhah emellerindi!”

Hançer son kez Evelyn’in kalbine saplandığında tüm hayat enerjisini sömürmeye başladı. Evelyn kan donduran çığlıklar eşliğinde pörsümeye başladı! Evet! Bir kayısı gibi kurumaya başlamıştı.

“GENÇ EFENDİ! GENÇ EFENDİ! YAPMAYIN! BÖYLE ÖLMEYİ HAK ETMİYORUM!”

“Beni yanlış anlama lütfen…”

Evelyn’in çığlıkları vücudundaki Mana’nın tamamı çekilince kesildi. Gözlerinin feri söndü ve güzelliğinin tamamını kaybetti.

“Beni yetiştirmenin karşılığını veriyorum.”

Cain hançerini geri çektiğinde Evelyn’in vücudundan koyu renkli bir ışık parçacığı havaya fırladı. Yarım saniye içerisinde iki yüz yirmi metre uzaklaşmıştı ki bir duvara çarpmış gibi geri sekti.

“Midnight’ın Kader Zinciri Tekniği… ölümden önceki otuz saniyeyi karargaha aktarıyor. Böylece katilin kim olduğunu bulma şansları oluyor. Midnight’ın en iyi istihbarat servislerinden biri olmasının nedeni bu teknik.”

Ancak Cain bunları araştırarak harekete geçmişti. Yalnızca senato üyeleri ve ailenin önde gelen kişilerine yapılan bir uygulamaydı. Bir de çok özel operasyonlarda ajanlara uygulanıyordu.

Zira bu tekniği yapmak için milyonlarca altın gerekiyordu.

Cain kaçmaya çalışan ışık parçacığının altında geldi ve elindeki kara kutuyu açtı. Işık parçacığı kara deliğe çekilirmişçesine kutuya çekildi ve kutunun kapağı kapatıldı.

Bu kutu Değişim Küpü olarak bilinen özel bir hazineydi. Kara Kılıç Tugayı’nın deposunda şans eseri ele geçirilmiş değerli bir hazineydi. Cain Constantine ile tartışırken bu hazinenin varlığını öğrenmiş ve sınava girmeden önceki gün bu hazineyi istemişti.

Değişim Küpü binlerce mühürleme formasyonun bir araya getirilmesi ile oluşturulmuştu. Cain bu küçük kutunun yapabileceklerini keşfettiğinde bu kutuya aşık olmuştu.

Graves’in yaptığı en büyük hazırlık iki yüz yirmi metre yarı çapa sahip bir mühürleme formasyonu oluşturarak bu ışık parçasının kaçmasını engellemekti. Daha küçük formasyonlar bunu başaramayacağından iki yüz metrelik bir formasyon kurması gerekmişti.

“HAHAHAHAHAH! Bu harika!”

Sarkastik bir kahkahanın ardından Graves ve Brixton’a işaret verdi. Kapşüyonlarını takmış bir şekilde Cain’in yanına geldiler ve Evelyn’in bedenini dikkatli bir şekilde kaldırdılar.

Ama Cain birden onları durdurdu.

“Bir sorun mu var Genç Efendi?”

Cain dedi, “Kafasını kesin.”