Ben nerede hata yaptım? Nerede?

Serra'nın kafasının içinde bu soru dönüp duruyordu. Yanağı yediği tokadın etkisiyle zonkluyordu. Annesinden hiç beklemediği bir tepkiydi. Yavuz'un merhamet ve aşkla bakan gözleri Serra'yı iyice çıldırttı.

Her şey senin yüzünden. Allah'ım nefret ediyorum bu adamadan, çıplak elle boğmak istiyorum onu!

Serra ağladıktan sonra duygu boşalmasıyla zınk diye sandalyesine oturdu. Annesinin öfkeden kudurduğunu görebiliyordu ama ne yapabilirdi. Bunların olmasını istememişti. Asuman'a yardım edeceğim derken başına gelecekleri nereden bilebilirdi. Oturmasına rağmen gardiyan gibi elini bırakmayan adama baktı. Dudakları hafifçe yukarı kıvrılmıştı.

Dudakları mı kıvrılmıştı ? Gülümsüyor mu bu adam ? Ben tokat yedikten sonra gülümsüyor mu?

Yavuz ağzının kenarına kadar gelen gülümsemesini zor tuttu. Nasıl da yemişti tokadı yüzüne. Sonunda şımarık küçük Hanım gerçeklerle yüzleşti. Bunca işi başına açan baş belası.  Çantayı çalmayı başaramasa da Yavuz'u kötü bir duruma sokmuştu.

Mahide Hanım patroniçe tavrından taviz vermeden Yavuz'a döndü.

- Sen kimsin ki benim kızımla karşıma çıkıyorsun?

- Benim kim olduğumu bildiğinizi sanıyorum Hanım Efendi.

-Senin gibi bir magandayı tanımıyorum ben. Aileni bilirim ama onların ailemize bir yanlışları olmamıştı!

Yavuz'un yüzü seğiriyordu. Mahide Hanım onun cevap vermesini beklemedi:

-Kızımla ne işin var? Neredeydi kızım bir haftadır?

-Bunu size kızınız anlatsın isterseniz.

Mahide Hanım ne kadar sözünü sakınmadan konuşuyorsa Yavuz' da o kadar gözü karaydı. Serra'ya doğru delici bir bakış attı. Kızın korkudan kanı çekilmiş gibiydi. Serra telaşlandı:

-Anne, dinle beni lütfen

-Neyi dinleyeyim? Bu pisliği nasıl temizleyeceksin? Delirdin mi sen Serra? Öldüğünü sandık günlerdir, ölünü aradık biliyor musun?

Serra bu pisliği nasıl temizleyeceğini bilmiyordu. Her hamlesi nasıl da koca bir yanlışa dönüyor, başına daha büyük belalar açıyordu anlamıyordu. Yine de Yavuz'un bakışları altında bu konuyu daha fazla uzatmaya cesaret edemedi.

-Anne, özür dilerim, onu seviyorum.

-Saçmalık! 

Mahide Hanım bağırırken artık Serra'yla konuşmaya gerek duymadı. Tekrar Yavuz'a yöneldi.

-Kızımla yalnız konuşmak istiyorum.

Serra'nın gözlerinde bir ışık parladı.

İşte benim annem!

Yavuz hiçbir şey söylemeden Serra'nın yanağına küçük, yumuşak bir öpücük kondurdu. Adamın öpücüğüyle Serra irkildi. Adamın ateş gibi yakan nefesini yanağında hissetti. Tıslar gibi sesini duydu. "Eğer annenin yüzünde bir tek mimik oynarsa ikiniz de havaya uçarsınız!"

Allah'ın belası annemle beni nasıl tehdit edersin, pislik adam 

Yavuz kendine güvenli bir şekilde ayağı kalktı. İki kadına bir baş selamı vererek az ötedeki Kasım'ın yanına gitti. Serra annesiyle baş başa kalmıştı. Tedirginliğini belli etmemek için en inandırıcı gülümsemesini takındı.

-Nereden çıktı bu maganda adam?

-Anne! Dedim ya onu seviyorum!

Sevmiyorum

Serra annesinin bileğini sıkan ellerinin tırnaklarını derisinde hissetti. Kadının gözlerinde daha önce görmediği bir öfke vardı.

-Kim bu adam biliyor musun? Bunu oyun mu sanıyorsun? Dilini mi yuttun konuşsana?

Öğrendim anne ! Öğrendim ...

Serra içi kan ağlarken güçlükle konuştu.

-Özür dilerim, anne...

Yavuz tekrar masada bitti. Kollarıyla oturduğu yerden Serra'yı sarmaladı. Onu teselli ediyor görünüyordu. Kızın annesinin karşısında konuşamadığını, içinde bulundukları durumu açıklayamadığını görüyordu. Mahide Hanım Serra'nın dayanabileceğinden daha fazla kuvvet uyguluyordu buna müsaade edemezdi. Kız yeni ağlamış kırmızı burnu ve uykusuz gözleri ile oldukça tatlı görünüyor, küçük bir çocuğu andırıyordu.

Kadıgillerin sulu göz torunu ?? Her şeye ağlamak zorunda mı bu kadın!

Serra Yavuz'un yakınlığından rahatsız olarak biraz yana doğru kaymak istedi ama başaramadı. Yavuz'un onun halinden garip bir zevk duyduğunu hissedebiliyordu. Alay edildiğini biliyordu.

Bir süre sarılan çifte gözlerini belerterek bakan Mahide Hanım daha fazla dayanamayarak 

- Yeter , yeter. Bırak kızımı! Serra eve gidiyoruz ! dedi.