Çeviri: Kharsmi Düzenleme: Sapphire 

“Ne kadar güçlüysen gelişmen o kadar zorlaşır.” dedi Luo Feng düşünürken, “Hızımı 23.8 m/sn’den 25 m/sn’ye çıkarmam muhtemelen bir yılımı alacaktır. Gücümü 809 kg’dan 900 kg’a çıkarmam daha bile uzun sürebilir. Akademiye girmeden önce ‘Dövüşçü’ unvanını kazanmam pek mümkün görünmüyor.”

“Tekrar komaya girersem, vücudum bir ‘Dövüşçü’ olmak için gereken seviyeye çıkabilir.”

Elbette, bu birisi sizi dövdüğünüzde gireceğiniz türden bir koma değil, ancak başınız inanılmaz derecede fazla ağrıdığında girebileceğiniz bir koma.

Luo Feng’in baş ağrısı sorunu vardı.

Sık sık başı ağrırdı. Ancak, bunlar çoğunlukla dayanabileceği ağrılar olurdu. Bazense, o kadar ağrırdı ki sonunda komaya girerdi.

Luo Feng şimdiye kadar iki kez komaya girmişti.

Luo Feng 8 yaşındayken kardeşinin bacakları araba tarafından ezilmişti, çok üzüldüğü için başı ağrımaya başladı. Aynı anda, kalbi giderek daha hızlı atmaya başladı ve kan dolaşımı hızı tehlikeli seviyeye ulaştı. Kalbi göğsünde fırlayacakmış gibiydi ki, komaya girdi.

İkinci kez komaya girmesi 12 yaşındayken oldu, Annesi yeniden hastaneye kaldırılmıştı. Annesini kaybetme korkusu Luo Feng’i panikletti ve başı dayanılmaz bir şekilde ağrımaya başladı. Önceki seferki gibi, kalp atışları çok hızlandı ve komaya girdi.

İki komadan sonra, Luo Feng’i ailesi sık sık hastaneye götürüp check up yaptırdı. Ancak herhangi bir hastalığa rastlanmadı. Bu çağda bile, beyin tıp için gizemini koruyordu.

“Ancak, bu iki koma vücudumun gücünü kat be kat artırdı.” Luo Feng tahmin yürüttü, “8 ve 12 yaşında girdiğim komalardan çıktıktan sonra bir şeyin farkına vardım. Gücüm, hızım ve tepki hızım eski halimle kıyaslanamayacak bir seviyeye gelmişti. Bunun sayesinde, dojodaki “orta” düzey sınavını geçip, “orta” unvanını kazandım. Genlerim sayesinde, 17 yaşında “Elit” unvanını kazanabildim.”

\\ RR virüsüyle alakalı büyük ihtimalle. Vücudu bu aşırı duruma uyum sağlayacak şekilde değişiyor.

“Tekrar komaya girersem, bahse girerim gücüm daha da artar.” 

Koma aslında vücudun kendini korumaya almasıdır, bu yüzden tamamen zararlı olduğunu söylemek doğru olmaz.

“Kafam sınırına kadar ağrır ve kalp atışlarım artık kalbimin kaldıramayacağı seviyeye kadar hızlanırdı.”

Luo Feng başını eğdi ve bileğindeki saate baktı. Saatinin “Nabız ölçer” fonksiyonu vardı.

“Çılgın gibi koştuktan sonra bile, kalp atışım dakikada 120’yi geçmiyor.” Luo Feng saatine bakmaya devam etti, “Dakikada 200’e ulaşabilirsem, harika olurdu.” Aşırı kötü baş ağrısı ve süper yüksek nabız komaya girmeden önce olan şeylerdi.

Ancak──

Kendini ne kadar zorlarsa zorlasın, komaya girmesi için yeterli kalp atış hızına ulaşamıyordu.

※※※※※※

Dojo antrenman salonunda, yaralı yüzlü Yang Wu ‘Yumruk Gücü Test’ makinesinin önünde durdu. Ancak, çok ciddi görünmüyordu; test makinesini iki eliyle de birkaç kez yumrukladı. Her yumruğunun ardından makineden [PENG!] [PENG!] [PENG!] sesleri geliyordu. Bundan kısa bir süre sonra, makinenin ekranında birkaç sayı görüntülendi.──”956kg, 912kg, 936kg, 981kg……”

Yang Wu kısacık bir zamanda birkaç düzine yumruk atmıştı.

Yan taraftan izleyen Luo Feng hayranlığını gizleyemedi. Tüm gücüyle attığı bir yumruk sadece 809 kg gücündeydi, ama Kardeş Yang hiç kendini zorlamadan böyle yumruklar çıkarabiliyordu. Luo Feng’in yumruklarının çoğu, 700 kg’ı zorlukla geçebiliyordu.

“Kardeş Yang, tüm gücümle attığım yumruklardan bir tanesi bile rastgele yumrukların kadar güçlü olsa, gerçekten harika olurdu.” Luo Feng güldü.

“Sen,” Yang Wu, Luo Feng’e doğru yürüdü ve gülerek omzuna vurdu. “bu yıl sadece 19 ya da 18 yaşındasın. Senin yaşındayken sadece orta düzey bir üyeydim. Bu gelişim hızıyla… iki yıl içinde dövüşçü olmak için gerekli vücut uygunluğuna ulaşacağına eminim. 20 yaşında bir dövüşçü, hah, ne kadar da kıskanılası.”

Luo Feng güldü.

Dojo sadece 16 ile 30 yaş arasındaki öğrencileri kabul ediyordu. Çünkü bu dönem gelişimin en hızlı olduğu dönemdi. Bu dönemde düzeyi hızlı artan kişilerin, gelecekteki güçleri çok daha büyük olurdu. Luo Feng 17 yaşında elit üye olduğundan, birçok kişinin hayranlığını kazanmıştı.

“Oh, Çılgın, senin lise sınavların vardı değil mi? Sınavlardan sonra ne yapacaksın?” Yang Wu güldü.

“Askeri akademi için hazırlanmam gerek.” Luo Feng hafifçe güldü, “Ortalama bir kişi orduda temel düzey subay olabilir. Ancak, ben mezuniyetten sonra Özel Kuvvetlere problemsiz bir şekilde girebilmeliyim.”

“Oh.”

Yang Wu dinledi ve dudaklarını kıvırdı, “Bir askeri akademiye girmek güzel ama… oranın senin özgürlüğünü kısıtlayacağını hissediyorum. Akademiden mezun olup özel kuvvetlere girdiğinde, tüm kurallara uyman gerecek. Ben bunu asla beceremem; serbest dövüşçü olmak benim için daha iyi.”

“Serbest dövüşçü olmak gerçekten müthiş.” Luo Feng kafasını salladı, “Ama ailemin endişelenmesini istemem. Akademiden mezun olup orduya katılmak, bir serbest dövüşçü olmaktan çok daha güvenli.”

Bir dövüşçü genellikle dört yoldan birini seçerdi.

Birinci yol: Orduya katılıp, ordunun bir parçası olmaktı. Ülke dövüşçülerini gereksiz risklere sokmadığından en güvenli yol buydu. Ayrıca ülke dövüşçülerin ailelerine birçok imkan sağlıyordu, bu yüzden dövüşçüler hiçbir pişmanlık duymadan orduya katılabiliyorlardı.

İkinci yol: Bir dojoya katılmaktı. Dojoların kısıtlamaları daha az ve toplulukları daha gevşekti. Dünyanın en güçlü adamı (‘Hong’) tarafından kurulan “Limitlerin Dojosu’ kendisine katılmak isteyen dövüşçülere birçok imkan sağlıyordu. Yönetim askeriye kadar sıkı olmadığından, katılanların daha fazla özgürlüğü vardı.

Üçüncü yol: Bazı ailelere ya da bazı büyük politik güçlere katılmak ve bir haydut olmak.

\\ ‘Thug’ kelimesi kullanılmış. Daha iyi bir öneri varsa değiştirebilirim.

D.N: Bilmem ki, güçlü adamların pis işlerini yaparken arkası bu güçlü adamlar tarafından korunan kanunsuzlara verilen özel bir isim var mıdır acaba? Bence olmalı.

Dördüncü yol: Paralı asker birliklerine katılmaktı. Hayatın sürekli tehlike altında olurdu, ama aynı zamanda dört yol arasında en fazla özgürlüğe sahip olan yoldu.

İ.Ç.N: Serbest dövüşçüler bu yollardan hiçbirine dahil değil.

\\ Serbest dövüşçüler birinin emri altında çalışmayan kendi başının çaresine bakan dövüşçüler anladığım kadarıyla.

“Orduya girmek güvenli olsa da günlerimi özgürlüğüm olmadan yaşamak istemem.” Yang Wu kafasını salladı, “Bu yıl, ‘Aday Dövüşçü’ sınavını geçebileceğimi düşünüyorum. Geçtikten sonra, hemen “Dövüşçü Savaş” sınavına kaydolacağım ve dövüşçü olmak için çok çalışacağım.”

Luo Feng’in gözleri parladı. “Kardeş Yang, aday dövüşçü sınavını geçebileceğine emin misin?”

“Haha” Yang Wu güldü, “Güç ve tepki hızı gereksinimlerine ulaşalı uzun zaman oldu. Benim zayıf noktam hız. Ancak, iyi koştuğumda zorlukla da olsa 25 m/sn’ye ulaşabiliyorum. Birkaç günlük sıkı çalışmayla sınavı bu sefer geçmem mümkün olabilir.”

“Tebrikler, Kardeş Yang.” Luo Feng Kardeş Yang için mutluydu, o dövüşçü olabilmek için uzun yıllardır çabalıyordu. “Kardeş Yang, bir dövüşçü olduktan sonra ne yapacaksın?”

“Elbette Limitlerin Dojosuna katılacağım.” Kardeş Yang güldü, “Limitlerin Dojosu çok gevşek bir sisteme sahip ve bütün dünyaya yayılmış durumda. Geçmişte birçok dövüşçü kendini bu dojolarda geliştirdi. Ayrıca, ara vermen gerektiğini hissettiğimde, dışarı çıkıp biraz canavar öldürebilirim.  Bana sorarsan oldukça özgür bir yaşam tarzı.”

Luo Feng kafasını sallayarak onayladı..

“Çılgın” Yang Wu, Luo Feng’e baktı, “Çılgınlık senin kemiklerine kadar işlemiş. Sen serbest dövüşçülerin yolundan yürümek için doğmuşsun. Bir dojoya katıl, ne kadar da özgür değil mi? Ve Limitlerin Dojosunun bize bir sürü konuda yararı dokunacaktır.”

“Ben...” Luo Feng tereddüt etti.

Yang Wu ne olduğunu gördü, başını onaylamaz bir şekilde salladı ve sonrasında güldü, “Çılgın, serbest dövüşçüler sıklıkla kendi hayatları için savaşırlar ve ölümle yaşamın arasındaki sınırda kendilerini eğitirler. Bu biraz daha tehlikelidir! Ama aynı zamanda, bu gücünü artırmanın en hızlı yoludur! Çünkü sürekli kendi hayatın için savaşırsın. Nereye gidersen git, en güçlü dövüşçülerin çoğu serbest dövüşçülerdir.”

※※※※※※

Gece vakti, sokak lambaları parlıyor.

Luo Feng Limitlerin Dojosundan çıktı ve tek başına yürürmeye başladı. Yang Wu’yla arasında geçen konuşmayı düşünüyordu.

“Aslında bana uyan iki yol var.” Luo Feng kendi hakkında düşündü, “Biri askeri akademiye kaydolup, mezuniyet sonrası özel kuvvetlere katılmak. Diğeriyse dojoda ünlü bir dövüşçü olup özgürce canavar öldürmek.”

“Bu iki yol arasında en güvenli yol orduya girmek. Güvenli ve aileme faydalı. Ölsem bile, ülke sevdiklerime iyi bakacaktır.”

“Serbest bir dövüşçü olup ölümle yaşam arasındaki sınırda yaşamak gücümü en hızlı artıracak yaşam biçimi. Öldürdüğüm canavarları büyük paralar karşılığı satabilirim. Bu yol…. tehlikeli. Hızlı gelişim, çabuk para ve özgürlük sağlıyor, ama her zaman ölüm tehlikesi altındasın.” Luo Feng düşündü. Aslında, bu liseye başladığından beri düşündüğü bir şeydi.

“Ailemin toplamda iki oğlu var ve kardeşim engelli. Bir serbest dövüşçü olur ve savaşta ölürsem, ailem nasıl hayatta kalacak?”

Luo Hua’ya birilerinin bakması lazımdı.

Anne ve babamın yaşı ilerlemiş durumda. Ölürsem, onlara ne olacak?

“Askeri akademiye kaydolacağım sanırım.”

“Özel kuvvetlere katıldıktan sonra ‘Askeri Dövüş Sanatları’ öğrenebileceğim, Limitlerin Dojosundan öğrendiğim ‘Nihai Dövüş Sanatları’yla birleştiğinde gücüm daha da artacaktır. Orduda da kendimi eğitebilirim! Ölsem bile bir dövüşçü olarak öleceğim, dolayısıyla ülkem aileme her ay para vermeye devam edecek.” Ebeveynleri hakkında düşündükten sonra, askeri akademiyi seçmeye karar verdi.

Ancak…..

İsteyen herkes bir askeri akademiye giremez. Notlarınızın standartları karşılaması gerekir, dolayısıyla her şey haziran sınavına bağlıydı.

Bölümün Şarkısı: Alive

Sonraki Bölümün İsmi: Sınavlar