Çeviren: Firienholt

Düzenleyen: Ratel

O’Connell onların Hamunaptra’ya gitme taleplerini istemese de kabul etmek zorunda kaldı. Tabii ki, Zheng daha iyi hissetmesi için ona iki altın çubuk verdi. Başka seçeneği olmadığından Zheng ve diğerlerini konağına getirdi.

O’Connell buranın müdavimi gibi duruyordu. İçeri girer girmez sarışın bir genç adamla konuştu. Temel olarak birkaç gün hapiste nasıl kaldığını ve neredeyse asılacağını anlatıyordu.

Bir süre sonra O’Connell, Zheng’e döndü. “Siz burada kalın, ben altınları satmaya gideceğim… tabanca ve cephane satın alacağım. Elbette size silah satın almam gerekmiyor değil mi çocuklar?” Sonra kahkaha atarak Zero’yu işaret etti.

Zheng de güldü. Filme göre, O’Connell’ın verdiği sözleri tutacağını biliyordu. Ancak 5000 metre sınırlamasından dolayı, yüzükten bir altın çubuk daha çıkardı ve dedi. “Çeşitli nedenlerden ötürü seni takip etmeliyiz. Fakat para konusunda eli sıkı olmayacağız. Endişelenme, Hamunaptra’yı korumak isteyen bazı insanlar olduğunu biliyoruz. Onlarla karşılaşırsak, onlarla başa çıkacağız. Sadece Hamunaptra’yı bulmak istiyorum. “

O’Connell karışıklık içinde Zheng’e baktı. Altın çubuğu aldı ve dedi. “Acele edin o zaman. O kadına yarın sabah Giza limanında buluşmak üzere söz verdim. Gece karaborsaya girmek güvenli değil. Hadi gidelim.”

Kısa bir süre sonra konağa geri döndüler. O’Connell çok miktarda nakit ve madeni paralar ile altın çubukları kolayca takas etmişti. Sadece kendisine bir silah çantası almakla kalmadı aynı zamanda yeni kıyafetler ve ayakkabılar da satın aldı. Konağa döndüklerinde Zheng’in grubuna konağın kapılarını açtı.

Konağı çok büyük değildi, ancak odalarda gerekli her şey vardı. Akşam yemeği sırasında O’Connell, askeri deneyimleri hakkında konuşmaya başlamıştı, özellikle de üç yıl önce Hamunaptra’ya gittiği zamana ve çölden nasıl kaçtığına dair anılardı.

“… Sınırsız miktarda altın bulunan ölüler şehrini aramak için bir emir aldık … Hoho, altınları oradan bulduğunuzdan şüpheleniyordum neredeyse… Her neyse, yeterli miktarda kum yedikten sonra Hamunaptra nihayet güzel bir günde görüş alanımıza girmişti. Firavun mezarı, canlı ve ölülerin defterleri ve bol miktarda altın…”

“Ona ulaştıktan sonra, siyah kıyafetler giymiş bir grup tarafından saldırıya uğramadan önce basit bir keşif yapma fırsatı bulduk. Hepimizi öldürmek istediler. Garip bir olayla karşılaştıktan sonra kaçtım. Öldürülecektim, ancak durduğum zemin aniden yükseldi. Muhtemelen bir erkeğin yüzüydü, muhtemelen mezarı muhafaza eden ruh… Ahem, her neyse, hayatta kalıp kaçabilen tek kişi bendim. Sonra bitmeyen çölle karşı karşıya kaldım…”

O’Connell bir yudum tekila içti ve sonra devam etti. “Hiç erzağım ve temiz suyum yoktu. Hamunaptra’nın en yakın vahasına ulaşmak üç gün sürer. Çöl bu. Herhangi bir at olmadan veya develer olmadan, en az beş günlük yürüyüş gerekir. Bu sert koşullar ve yüksek sıcaklık altında, herhangi bir insan salak haline gelirdi…”

“Üçüncü gün, yılanları ve akrepleri yemeye başladım, boğazımı ıslatmak için kanlarını kullandım… Geceleri, zemindeki ıslak kumu bulabilmek için kum tabakalarını kazardım… Vahaya nasıl gittiğimi bilmiyorum. Muhtemelen bir mumya gibiydim. Haha … “

Normal bir ses tonuyla söylese de tehlikeler ve zorluklar vardı orada. Bazıları O’Connell’ı rahatlatırken, Zero ve geri kalanlar yemeklerini hiçbir şey olmamışcasına yiyordu.

O’Connell aniden dedi. “Neden Hamunaptra’yı bulmak istiyorsun? Bana verdiğin altın en saf kalitede. Ve zengin bir pislik gibi hiç umursamıyordun bile. Hamunaptra’nın altınları senin için gerçekten o kadar çekici mi? “

Tekila içerken Zheng acı acı gülümsedi. “Buraya altın için gelmediğimi, aksine oraya gitmezsek öleceğimi söylersem. Buna inanır mısın? Kulağa inanılmaz geliyor…”

“Bu bir lanet mi? Her neyse, ben zaten bu konuda hiçbir şey bilmiyorum. Söz verdiğimi yapacağım. Hamunaptra’ya gitmek üzere yarın yola çıkıyoruz… Umarım bu sefer kaçmam gerekmez.”

‘Bu zor olacak…’

Konuyu bilen bazı kişiler güldü. Konuda, O’Connell’in grubu Imhotep’i serbest bırakıyordu ve Kahire’ye kaçmak zorunda kalıyorlardı. Her ne kadar bol miktarda erzakları olsa da, mumya tarafından kovalanmak iyi bir durum değildi.

“Güzel! Yarın Hamunaptra’ya doğru yola çıkıyoruz!” Zheng tekilasını O’Connell için kaldırdı ve kararlılığını onayladı.

Şüpheci bir gülümseme ile Lan aniden dedi. “Doğru, yine de bir şey daha almamız gerekiyor. O bizim muskamız olacak.”

“O ne ki?” Herkes aynı anda, Zheng ve O’Connell da dahil olmak üzere sordu.

“Bir kedi!”