“Bunca krallığı, bu toprakları bu insanları daha duygu taşını kullanmayı bırak benimsemeyi bilmeyen biri mi yönetiyor?”

Kita ileri doğru yürümeye başladı.

Tak…

“Hadi durma! Bakalım nasıl geberteceksin beni?”

...Tak…

“Hadisene!”

...Tak

“HADİ!”

Bu sırada tahtın yanındaki gardiyanlar Kita’ya karşı bir hamle yapmaya yelteniyorlardı ki, Kita kafasını döndürdü ve sert bir bakış attı.

“Ha?”

Gardiyanlar karşısındaki bu kişi alt edemeyeceklerini çok iyi biliyordu, onlarda çaresizce ellerindeki kılıçları yere bıraktılar.

Kita tahta doğru yürümeye devam etti.

“Y-Yaklaşma! Yaklaşma dedim sana!”

Kral elindeki taşı ileri tutarak bu sözleri sayıklıyordu.

Yaklaşan Kita kralın elinden hızlıca taşı aldı ve kralın boğazını sıktı.

Boğazını sıkarken gözlerine iyice baktı.

“Bana bak, seni zaten geberteceğim ama en azından karını ve çocuklarını biraz seviyorsan, o kaçırdığınız Nesp’i buraya getirtin.”

Kral eliyle gardiyanları gösterdi, fakat Kita boğazını öyle bir sıkıyordu ki konuşamıyordu. Bunu fark eden Kita kralın boğazını sıkmayı bıraktı.

“G-Gardiyanlar, tutsağı getirin!”

Hızlıca giden gardiyanlar kısa sürede Nesp ile geri döndüler.

Fakat Nesp’in halini gören Kita gözlerine inanamıyordu. Yüzündeki gülümseme gitmiş, teninin parlaklığı yok olmuştu.

Bu sırada Nesp’i gören Asphy heyecanla bağırdı.

“Nesp! Buradayım! Ahh nasıl da özledim seni.”

Kafasını kaldırmasıyla ablasını ve Nist’i gören Nesp, gözlerindeki mutluluk yaşları ile koştu.

“Ablaaaaa! Nist!! Çok özledim sizi çook.”

İlk Asphy’e ardından Nist’e sıkıca sarıldı.

Bu sırada Kita Nesp’in bu halini gördükten sonra daha da sinirlenmişti.

“Nist bunları size bırakıyorum istediğiniz gibi gebertin!”

Kaldı 1! Tanrı olup bu işkenceden kurtulmama sadece 1 taş kaldı!

Bunu dedikten sonra kraldan aldığı taşı benimsedi.

“Ağhhhhh!!”

Kita taşı benimserken Nist ve diğerleri kendi aralarında bir şey konuşuyor gibi gözüküyordu.

Taşı benimseyen Kita arkasını döndü ve,

“EEEEEEEE?????? HADİ HADİ HADİ HADİ ÖLDÜRSENİZE!!!!!”

Kita resmen delirmiş gibi eli ile kafası tutuyor gözleri ise bir insanın ki gibi bakmıyordu.

“PEKİ MADEM SİZ YAPMIYORSUNUZ BEN YAPARIM!!!!! GELİN BAKALIM BURAYA AHAHAHAHAAH!!!!”

Kita hızla ileri doğru atıldı ve ilk olarak kralın kafasını patlattı.

“BUMMM!!! AHAHA NASILDA PATLADI KAFASI!”

Çocuklarının ve gözlerinin önünde kafası patlayan kralın kanları etrafa sıçramıştı.

Bunu gören kraliçe hızlıca çocuklarına zehri içirmeye çalışıyordu ki,

“HOOOP! DUR BAKALIM NE YAPIYORSUN LAN SEN??”

“BANA BAK BANA BANA BANA!!!!”

Kita bunları yaparken Asphy Nesp’in gözlerini kapıyor ve olanları hayretle izliyordu.

“BEN ÖLDÜRÜCEM SİZİ LAN! BEN! BAK ŞİMDİ ÇOCUK ANNENİN KAFASI NASIL PATLIYOR İYİ İZLE!”

Kita eliyle kraliçenin kafasını da patlattı.

“N-Nist…Artık dayanamıyorum!” dedi Hiki. Kusmamak için kendini zor tutuyordu.

Nist ise kast katı kesilmiş ağzından tek bir kelime bile çıkmıyordu.

Kita elini çocukların kafasına koyduğu anda Asphy’nin sesi duyuldu.

“Dur artık!!!”

Kita arkasını döndü “ Ha?”

Asphy korkarak, “Y-Yani şey, onları ben öldürsem olur mu Kita? O kadar kardeşime işkence yapmışlar en azından onları ben öldürmek istiyorum. Ama burada değil kardeşimin görmesini istemem, arkada halledeceğim.”

“AHAHAHAHA TAMAM TAMAM TAMAM!!!!”

Kita hızlıca çocukları Asphy’e doğru götürdü.

Başını sağa doğru eğerek “Al BAKALIM!” dedi.

“T-Teşekkürler.”

Asphy odadan çıktı ve biraz nefeslendi.

Çocuklar daha deminki olaylar yüzünden şoktalardı.

“Bana bakın, bana bakın lütfen. Koşun, kaçın çabuk çabuk canınızı kurtarın!”

Çocuklar bu pembe saçlı kızın dediği şeyi bir robot gibi tepkisiz bir şekilde gerçekleştirdi.

Çocukların koşması ile Asphy derin bir nefes alarak tekrardan içeri girdi.

“Hallettin mi Asphy?????”

“E-Evet, sayende biraz daha iyi hissediyorum kendimi…”

Kita biraz daha sakinleşmiş gözüküyordu.

“Nist!! Bu haritadaki yarığı hatırlıyor musun?”

“E-Evet”

“Oraya gideceğiz! Her şey orada sonlanacak gibi hissediyordum…”