Kısa süre de sınavın yapılacağı yere geldiler. Daha doğrusu Noah’a olduksa kısa gelmişti. Ya gerçekten kısa sürdü, ya da Yuen ile annesinin bir birleri ile atışmalarını seyrederken zaman çabuk geçti.

Noah, sınav için toplanan kalabalığa bakarken iç geçirdi.

“Anne, Yuen, bana bol şans dileyin.”

Yuen tatlıca gülümseyerek “Şansa ihtiyacın olmadan geçeceğine eminim.” derken, Violet, Noah’ı yanağından öpüp, “Bol şans.” dedi.

Noah ikisini de bırakıp kalabalığa karıştı.

Yuen, gülümsedi.

“Biraz fazla sakin birisi. Fakat oldukça tatlı. Bu beşik kertmesi olayını duyunca biraz sinir olsamda sanırım onunla olmama değecek birisi hihi. Değil mi teyze?”

Violet, onun kibirli konuşmasına homurdansa da bir şey demedi. Bu kız ile laf yarıştırmak için 

çok tembeldi.

…

Noah, herkesle birlikte beklemeye başladı. Aklında ise ne sınav vardı ne de başka bir şey. Sistemi düşünüyordu. Neden birden ortaya çıkmıştı? Amacı neydi? Neden ona vampirleri çeken bir şey vermişti? Ne yazık ki tüm bunlar cevabını henüz bulamayacağı sorulardı.

O sırada aniden şiddetli rüzgarlar esmeye başladı.

“Bu da ne?” dedi birisi.

“Yukarı bakın!” dedi başka birisi gökyüzünü işaret ederek.

Noah’ta dahil herkes gökyüzüne bakınca rüzgar dalgaları arasında süzülen o yaşlı adamı gördüler.

Uzun ağarmış saçları ile oldukça yaşlı görünen birisiydi bu. Normalde gelişimciler kolay kolay yaşlanmazdı. Fakat bu adam bir bilge gibiydi. Gözlerine bakan birisi deneyimlerle perçinlenmiş keskin bakışları görebilirdi.

Bu keskin bakışlar tüm sınav için gelenleri süpürdü.

“Hmm.... İyi tohumlar var bu sene.” diye mırıldandı yaşlı adam.

“Tarikat Efendisi!”

“Tarikat Efendisi saygısızlığımı mazur görün!” 

Bu ve buna benzer cümleler ile tüm Yaşlılar saygı ile eğildi. Yaşlı adamın Tarikat Efendisi olduğunu duyanlar ise şaşırsa da şaşkınlıklarını içlerinde yaşayıp hemen saygı ile eğildi.

Sanki anlaşmışlar gibi tek bir ağızdan, “Tarikat Efendisine saygılarımızı sunarız!” dediler.

Tarikat Efendisi takdir eder gibi kafasını salladı. Sonrasında ise süzülerek aşağı indi. Bu havalı hareket için ne kadar mana harcadığını anca tanrı bilirdi!

Noah’ın ve diğerlerinin düşüncesi bu yöndeydi en azından.

Tarikat Efendisi Yaşlıların durduğu yere geçti ve herkese bakarak konuşmaya başladı.

“Öncelikle iki sınavı da geçip buraya gelebilen herkesi tebrik ediyorum. Kiminiz sadece ailesinin isteği ile katılır iken kiminiz hür iradenizle tarikata katıldınız. Her halükarda nasıl katıldığınızın hiç bir önemi yok. Hepimiz Yanan Güneş Tarikatında… Büyük büyük atamın kurduğu bu tarikatta tek bir amaç için tek yumruk olacağız. Karanlık türlerden insanları koruyacağız!..."

Herkesin gözlerinde kararlılık belirdi. Noah'ın ise sadece acı bir gülümseme belirdi suratında. 

Elbette ki ait olduğu tarikatın prensiplerini bilmiyordu. Tam da bu sebeple kolaylıkla annesine istediğini söylemişti.

İşin ilginç yanı annesinin her şeye rağmen dediklerini kabul etmesiydi. Fakat üzerinde fazla düşünmeye fırsatı olamadı.

Tarikat Efendisi, "...Herneyse daha fazla vakit kaybetmeyelim isterseniz? Üçüncü sınav başlası-" cümlesini bitiremeden göğsünden bir el çıktı.

Auuuu!

Bir kurt uluması duyuldu. Herkes şaşkın ne olduğunu anlayamayan ifadelere sahipti.

Tek bir kişi dışında.

[Ölümlü Diyarda orta seviyede görülen bir ilizyon büyüsüne yakalandınız! Ne yapmak istersiniz?]

[İlizyonu Kır/Hiç Bir Şey Yapma]

Noah gülümsedi. İlizyon testini geçmesi bir tık kadar yakındı. Şaka gibiydi. Tabii ki Noah fazla düşünmeden onayladı.

Etrafta cam benzeri çatlaklar oluşmaya başladı.

…

O sırada Tarikat Efendisi tüm öğrencileri izliyordu. Her birinin bu sınava karşı farklı bir tepkisi vardı.

Sınav ne miydi? Sınav oldukça basit bir şeydi. Katılımcılar bir döngüde idi. Sürekli aynı günü yaşayıp ölüyorlardı. En sonunda herkesin bunun bir ilizyon olduğunu anlaması gerekirdi. Fakat önemli olan hangisinin bunu daha önce fark edeceği idi.

Bunun ne irade ile ne de güç ile ilgisi vardı. Sadece mekan algısının ne kadar iyi olduğu gerçek ile ilizyon arasındaki farkı ne kadar anlayabildiği ölçülüyordu bu sınavda.

Tam herkesi bir kez daha incelerken Tarikat Efendisi şaşırdı.

Birisi daha ölmeden ilizyonu çözmüştü.

'İlginç…' diye düşündü Tarikat Efendisi.

"Hey, siz ikiniz." diye seslendi Tarikat Efendisi iki Yaşlıya. Yaşlılardan birisi oldukça güzel bir kadın iken diğeri Yaşlı Lua idi.

"Emredin Tarikat Efendisi!" diye öne çıktı ikisi de.

Tarikat Efendisi Noah'ı işaret ederek, "Şu çocuk kim? Geçmişini detaylıca bilmek istiyorum." dedi.

Yaşlıların yüzünde garip ifadeler belirdi.

"Efendim o… Violet'in oğlu…" dedi öne çıkan kadın Yaşlı.

Tarikat Efendisinin bakışları değişti. Bir an öfkeli, sonra ise hayal kırıklığı dolu bir hal alsa da çabucak ifadesini toparladı.

"Hmm… Violet'i yarın odama çağırın. Çocuğu konusunda konuşma vakti."

Yaşlılar onayladı.

"Ayrıca… Yaşlı Lia'yı çocuğu izlemesi için görevlendiriyorum. Eğer o pis şeyin uyandığını görürsen… Ne yapacağını biliyorsun."

Kadın Yaşlı yanii Yaşlı Lia zarif bir hareketle eğildi ve hayalet gibi silikleşerek yok oldu.

Yaşlı Lua bir şey söylemek istese de Tarikat Efendisi bu konuda aşırı hassas olduğundan bir şey demeye cüret edemedi.

O sırada Noah etrafına bakıyordu.

Herkes transa geçmiş gibiydi. Gözleri kapalı, dikili taş gibi sabit duruyorlardı.

Noah aralarından güç bela sıyrılıp -ki bazılarının yere düşmesine neden olarak- oradan kurtuldu. Etrafına bakındı. Şimdi ne yapması gerektiğini tam olarak bilmiyordu.

“Öhöm, öhöm.” diye sahte bir öksürük sesi duydu Noah. Arkasını döndüğünde ona bakan Yaşlı Lua’yı gördü.

“Selam Lua amca.”

“Selam. Hayırlı olsuna geldim.”

“Ha?” Noah anlamadı.

“Artık bir dış saha müridisin. Al bu da dış saha da olduğunu belli eden kıyafet.”

Üzerinde tek bir güneş olan beyaz renk bir kıyafet verdi Noah’a. Noah kısa bir an afallasa da sonraki an mutlu bir şekilde sıçrayıp, tamamen mutluluğun etkisi ile Yaşlı Lua’ya sarıldı.

Yaşlı Lua dondu.

Herkes ona fazla katı olduğundan canavarmış gibi davranırdı genelde. Bu yüzden bu tip davranışlara hiç alışık değildi.

O sırada Noah da yaptığı eylemin garip olduğunu fark etti.

"Eee… şey… o zaman… ben kaçar." demesinin ardından koşarak kaçtı.

…

Kısa bir koşunun ardından yürümeye başladı ve kısa sürede malikaneye döndü.

“Anneeeeee!” diye seslendi Noah.

Merdivenlerden aşağı Violet indi.

“Oğlum hoşgeldin.” dedi yüzünde olan her zamanki nazik ifade ile.

“Hoşbuldum anne.”

“Geçtin mi?”

“Tabii ki! Bak bu da giysim.” diye elindeki tek güneşi olan giysiyi gösterdi.

“Pekala. Tarikat Efendisi’nin berbat konuşmasını da dinlemiş olmalısın.”

Noah başını eğdi.

“Evet…”

Violet, tam soru soracak iken izlendiklerini hissetti.

Violet keskin bakışlarla etrafı süpürdü.

Noah ne olduğunu anlamamış bir ifade ile bakarken Violet gizlenen kişiyi buldu. Elinde manadan bir alev topu oluşturdu.

“Orada gizlenen her kimse ortaya çıksa iyi olur. Yoksa…”

Elindeki büyük alev topunu kaldırdı. O sırada alev topu genişledi ve sanki bir güneş edası ile parıldamaya başladı.

“...onu Yanan Güneş sanatı ile onu küle çevireceğim.”

Elindeki alev topu daha da kudretli bir şekilde parlar iken hem Noah, hem de gizlenen Yaşlı Lia afalladı.

Noah, henüz annesinin gücünü bilmiyordu. Ondan dolayı oldukça şaşkındı. Yaşlı Lia ise onun gücünü duymuş olsa da duymak başka deneyimlemek başkaydı.

Violet tam hedefin olduğunu hissettiği yere Yanan Güneş isimli tekniği atacak iken iç çekerek Yaşlı Lia görünür hale geldi.

Yaşlı Lia, iç çekerek "Her zamanki gibi sezgileriniz mükemmel." dedi.

Violet şaşırmış gibi duruyordu. "Liara?"

Yaşlı Lia acı bir gülümseme ile, "Evet. Gerçi şu an sadece Yaşlı Lia'yım." dedi.

Violet başta ne olduğunu anlamadı. Fakat Yaşlı Lia'nın üstündeki giysiyi görünce anlayıp şaşkınlığı yoğun bir öfkeye dönüştü.

"Bizi satan hain demek sendin!"

Violet'in elindeki minik güneş parıldaması artarken Yaşlı Lia garip bir biçimde sakindi.

"Yapmak zorundaydım… O gün, eğer sizi bildirmeseydim tarikata ihanet etmiş sayılacaktım."

Noah, annesinin yanına sokulmuş sessizce dinliyordu konuşmaları.

Elindeki alev topu daha da hiddetlenirken, "Görmezden gelebilirdin. Ama yook sen en başından beri Tarikat Efendisinin gözdesi olmayı istiyordun!" dedi.

Yaşlı Lia'nın suratı buruştu. "O zamanlar deneyimsizdim şimdi ise… yine olsa yine yapardım fakat bu kez sadece tarikatıma bağlı olduğumdan." dedi.

Violet öfkeyle güldü. "Haha anlaşılan hala tarikat adını kullanma huyun değişmemiş." dedi.

Violet’in elindeki alev topu artık nerede ise kontrolden çıkacak kadar parlamaya ve büyümeye başlamıştı. Bundan rahatsız olan Yaşlı Lia, "Artık şu alev topunu söndürebilir misin?" deme gereği duydu.

Violet ise ona kinle bakarken başka bir soru ile karşılık verdi.

"Elimde seni öldürmek için mükemmel bir fırsat varken neden bunu tepeyim?"

“Bizzat Tarikat Efendisi şu çocuğu takip etmemi emretti. Yanii ölürsem hem senin başına iş açılır. Hem de oğlunu yakalama emri çıkartırlar.”

Violet hala kin ve öfke dolu olsa bile Noah onun için en ön planda idi. Ondan dolayı kinini bastırmak zorunda kaldı.

Elindeki alev topunu zorla dağıttı. Bunun için gereken mana kontrolü sadece hayal edilebilirdi.

Violet, “Pekala ne istiyorsun Liara? Neden bu kadar yılın ardından gözükme gereği duydun?” dedi yorgunca.

“Oğlunun şeyi uyanıp, uyanmadığını kontrol etmek için görevlendirildim. Merak etme gerekmedikçe özelinize karışmayı düşünmüyorum.” dedi özgüvenle.

Noah, konuya fransız kalmış şekilde ikiliyi dinlerken konu bir anda ona gelince iyice şaşırdı.

Violet katı bir şekilde "Onunla ormana, saha deneyimi yaşaması için gideceğim. O ormanda iken hiçbir şekilde izlemeni istemiyorum. Daha sonra istediğin kadar izlersin." dedi.

Yaşlı Lia reddetmek istedi. "Bu imka-" diyecek iken Violet tarafından lafı kesildi.

"Sana seçim hakkı tanımadım." dedi sertçe.

Yaşlı Lia kısa bir düşüncenin ardından iç çekip kabul etmek zorunda kaldı.

"Off... Pekâlâ… Fakat maksimum ormanda geçirdiğiniz üç gün de izlemem. Dördüncü de anında sizi bulurum. "

Violet, Noah'a baktı. Noah, annesinin oldukça havalı olduğunu düşünürken parlak gözlerle ona bakıyordu. Noah'ın ifadesini görünce gülümsedi.

"Üç gün yeterli. Şimdi, kaybol." dedi ve Noah'ın elini tutarak onu yukarı çıkardı.

Yaşlı Lia tekrar iç çekti ve silikleşerek tekrar kayboldu.

Violet üst kata çıkana kadar Noah’ın elini bırakmadı. Noah annesinin ellerinin oldukça sıcak olduğunu hissetti.

Yukarı çıkınca Noah’a baktı ve ciddi bir şekilde “O bahsettiğin şeyi kullanmak istediğinden emin misin?” diye sordu.

Noah tabii ne demek istediğini anladığından onayladı.

“Pekala. Şu yakınlarda bir orman var oraya gidiyoruz.”

Noah fazla bir şey söyleyemeden, Violet tarafından çekiştirilerek aşağı indi ve malikaneden çıktı.

Violet, Noah’ın elini sıkıca tutup götürürken ikili, önce iç sahadan çıktı sonrasında ise tarikattan ayrıldı ve Kara Ormana doğru yol aldı.

Violet, o kadar hızlı davranıyordu ki sanki acelesi varmış gibiydi ve bunu Noah baya garipsedi. Yine de annesine duyduğu güven yaratıcıya duyduğu inanç ile kıyaslanabilir düzeyde olduğundan gıkını bile çıkarmadı.

Yaklaşık birkaç saatin ardından Noah karşısında simsiyah ağaçların olduğu bir orman gördü. Bu Kara Ormandı.

Kara Orman, adındanda anlaşılacağı üzere siyah ağaçların bulunduğu garip bir ormandı. Kimse bu ormandaki ağaçların neden böylesine koyu olduğunu bilmiyordu. Fakat bildikleri bir şey varsa bu orman, diğer ormanlara nazaran en tehlikelisiydi.

Aynı zamanda ne yazık ki Yanan Güneş Tarikatına en yakın orman buydu ve çoğu canavar dış saha müritlerinin görevlerine kurban gidiyordu.

Noah, geldiklerini fark edince durum panelini açtı ve Vampir Feromonunu kullan dedi.

[Feromon kullanılıyor…]

Ding!

[000. Görev: ??????]

[Aşama 3: Bir Vampiri Kendine Çek ve Onu Öldür]

[Çekilen Vampirin soy enderliğine bağlı olarak verilen ödül artacaktır.]

Ding!

[Oldukça güçlü bir vampir, feromona kapıldı! Dikkatli olun.]

Noah birden bire gelen bildiriler ile şaşkına döndü.

“Anne… Savaşa hazırlansan iyi olur…”

Violet, ormana bakarken düşüncelere dalmıştı. Noah’ın sesi ile bocaladı.

“Ne?”

Noah, ne olduğunu kısaca açıkladı.

“Oldukça güçlü bir vampir geliyor…”

“Pekala… Ne kadar süre sonra gelecek?”

[Mesafeye göre kalan süre: 3 Dakika]

“Tam olarak üç dakika içinde gelecek anne.”

Violet, “Huh… Peki.” dedi. “Sen bunları nasıl biliyorsun?” diye sordu şüpheci bir şekilde.

“Şu an için söylemem anne. Zaten… söylesem bile inanmazsın.”

Violet, hayır anlamında kafasını salladı.

“Oğlumun bana yalan söylemeyeceğine eminim. Uçan bir Ejderha gördüğünü söylesen bile sana inanırım.” dedi gülümseyerek.

Noah biraz duygulandı ve annesine sıkıca sarıldı.

“Canım annem benim… İyi ki varsın.”

Biraz şaşırsa da Violet de ona sarıldı.

Violet oldukça genç gözüktüğünden bu portre oldukça yanlış anlaşılmaya müsaitti. Fakat anne ve oğul bu tip şeyleri akıllarından bile geçirmediler.

O sırada ormandan hareket sesleri gelmeye başladı. Violet ne olduğunu anladığında şaşırdı. Orada bir insan silüeti vardı. Fakat bu insan silüetinin parlayan bir çift kırmızı gözü ve oldukça solgun bir teni vardı.

Violet de Noah da bunun tek bakışta vampir olduğuna emin oldular.

***Yazar'ın Köşesi***

Ejdertanrı ve Vampir Hükümdarı isimli serilerim hakkında önemli bilgileri ve duyuruları Ay Diyarından öğrenebilirsiniz. Ayrıca eğer bölüm atmıyorsam sebeplerini de genelde orada yazıyorum.

Not: Sunucu da rol-alım kanalından bildirimini almak istediğiniz serinin rolünü almayı unutmayın.