Etraf karanlıklaşmış, Ay ise tepeye çıkmıştı. Solgun ışığıyla Issız Vadi'yi aydınlatıyordu. Issız Vadi, adından da anlaşılacağı gibi hiçbir canlının yaşayamadığı sayılı yerlerden biriydi. Bunun sebebi ise yaydığı Issız Enerji yüzündendi. Ama bugün 11. ayın 11. günüydü. Bu da demek oluyordu ki Ortafest Tarikati için Kurban Günüydü. Her yıl bu zamanda tarikat üyeleri Issız Vadi'ye gidip Issız Uçurum'a bir canlı atarlardı. Issız Uçurum, Issız Vadi'nin enerjisinin kalbiydi ve bu alanda daha fazla enerji vardı. Bu da enerji baskısının daha fazla olacağı anlamına geliyordu. Issız Vadi'de yaşamak imkansızken, Issız Uçurum'da yaşamanın en ufal bir olasılığı yoktu.

Ortafest Tarikati, gezegenin en güçlü tarikatıydı. Ne kadar güçlüyse o kadar da bilinmiyordu. Kendilerini bir "Şehir Efsanesi" olarak düşündürüyorlardı. Bunun sebebi ise eski zamanlarda kendini her güçlü sanan gidip bu tarikata meydan okumasıydı. Tarikat'ın bunlardan daha önemli işleri vardı. Kendilerine bu gücü bahşetmiş olan Muhafız Helake'ye güçlerinin devamı için bir canlıyı kurban ediyorlardı. Bu, onların inancıydı.

Gece ilerlerken Issız Vadi'nin üstünde yirmi ila otuz arasında siyah ve gri renkleri arasında gidip gelen noktalar gözüktü. Noktalar giderek vadiye yaklaşıyor, insan siületi haline geliyorlardı. Hiçbirinin yüzü gözükmüyordu. Kimileri siyah-gri cübbeler giymiş, kimileri siyah hafif zırhlar giymişti. Yüzlerinde ise yüzlerinin her tarafıno kaplayacak - gözlerini de - siyah bir maske takmışlardı.

Ama biri hepsinden farklıydı.

Bu kişi ağır bir zırh giymişti. Ana rengi siyah olmasına karşın kırmızı ve düzgün olmayan çizgiler aşağıdan yukarıya doğru parlıyordu. Bu kişinin yüzünde ise sadece gözleri ve üstü açık kalıcak bir şekilde metal maske vardı. Maske, ejderha ağzını anımsatıyordu. Adamın kafası keldi ve bembeyazdı. Bryazlığı bozan siyah çizgiler kafasında gidip geliyordu. Bu kişi Ortafest'in Lideriydi. En güçlüydü. Gezegenin en güçlüsü....

Ortafest Tarikati Issız Vadi'ye iniş yaptı. Issız Enerji onları etkilemiyordu. Buna bir çare hatta birden fazla çare bulmuşlardı.

Hiçbiri konuşmadan - ne yapmaları gerektiği biliyorlardı- Issız Vadi'de ilerlemeye başladılar. Adımları yavaştı. O kadar yavaştı ki bunu gören biri can sıkıntısından ölebilirdi.

Uzun, baya bir uzun, yürüyüşün ardından ufukta Issız Uçurum göründü. Bunu gören Ortafestliler sanki daha yavaş olabilecekmiş gibi adımlarını iyiden iyiye yavaşlattılar. Yaklaşık iki saat sonra iki metre kadar olan yolu tamamlayabilmişlerdi. Sıra da kurbanı ortaya çıkartmak vardı.

Ortafest Lideri,kafasında tuhaf siyah çizgiler olan, arkasına döndü ve arkalardan birine seslendi, "Tatula."

"Evet efendim."

"Kurbanı çıkart."

Hükmü duyan Tatula, elini boynunda asılı olan küçük kemiğe dokundu. Az sonra kemik turuncu tozlar saldı. Tozlar artamaya, daha sonra ise şekil almaya başladı. Yavaşça şekil alırken bir canlıyı anımsatmaya başladı. Canlı demir bir levhaya yatırılmıştı. Canlının ayakları zincirle bağlanmıştı ve boyun kısmındaki zincir levhayla kaynaşmıştı. Canlının ne olduğu az sonra belli olmaya başladı.

Gri ile gökyüzü mavisinin enfes karışımı ve dört küçük mavi göz ortaya çıkmıştı. Karın kısmı normale göre daha genişti. En dikkat çeken kısmı da en son oluşmuştu. Kare prizmayı anımsatan bir kafatasının hrmrn üstünde duran bir teberi anımsatan bir kemik...

Bu, bir Gök Bulutu Ejderhasıydı!

Aslında şaşılacak bir şey yoktu çünkü bu ejderha türü her kıtada bolca bulunuyordu. Ama kurban edilmek için ideal bir canlıydı.

Ejder levhanın üstünde acı çekiyordu. Enerji baskısına dayanamayacak, oracıkta ölecekti.

Hafif bir kıpırtı ile bilmeyerek olsa da acısını daha fazla arttırdı. Issız Enerji onu öldürecek boyuttaydı.
Lider kurbanın kurban edilmeden ölmesini istemediği için diğerlerine işaret etti ve diğerleri ona uyarak levhayı uçurumun kıyısa sürüklediler
Ejderha ise kıpırdanmayı kesmiş ve acı dolu ölümünü beklemeye başlamıştı.

Lider ellerini havaya kaldırdı ve kulakları sağır edecek bir ses tonuyla konuşmaya başladı:

"Ey Ulu Helake, Ortafestlerin asıl lideri! Ortafestlere güç veren muhafız! Muhafızların Kralı! Sen bşze güç verdin. Biz ise bu güçle sana bu kurbanı gönderiyoruz. Lütfen bu armağanımızı al ve bizi güçlerimizden mahrum etme!.."

Lider bunlatı söyledikten sonra diğer Ortafeskler Ejderi Uçurumdan aşağı attılar ve Liderlerinin diğer emrini beklediler. Bu emir, idamdı.

Lider uçuruma bakarak" Tatula" dedi.

"Evet efendim?"

"Gel yanıma."

Tatula ikiletmeden Liderin yanına gitti.

"Ellerini ver."

Ellerini lidere doğru uzattı. Lider ise Tatula'nın ellerini yumruk yapıp birbirine yakınlaştırdı. Daha sonra da kendi ellerini onun ellerinde gezdirdi. Tatula ise olacaklardan habersiz onu izliyordu.

Bu olaydan sonra Lider onun ellerini bıraktı. Tatula'nın yönünü uçuruma çevirdi ve kendisini ondan uzaklaştırdı. Tatula ise terlemeye başlamıştı.

Dakikalar ardından Tatula'nın soğuk terleri kalın kumaştan yapılmış cübbesini ıslattı. Lider ise konuşmaya...

"Tatula, herkes ne yaptığını biliyor..."

"Ne yapmışım ki efendim?" Tatula'nın sesi titrek çıkıyordu.

"Ortafesk'in saldırı planlarını Kralla paylaşmışsın." dedi başka biri, "İnkâr etme."

Tatula sessiz kaldı. Söylenecek sözü yoktu. Ortafeskler çıldırmıştı. Tüm düzemi altüst edip kendi düzenlerini kurmak istiyorlardı!

"Bize ihanet ettin..." dedi lider. Sesi öncekine göre sinirli çıkıyordu. "İhanetin sonu idamdır. Söylenecek söz yok. Bura öldüğün kısım Tatula..."

Lider hiç beklemeden Tatula'nın sırtına atabildiği en güçlü tekmeyi attı. Tatula omurgasının birkaç yerinin çıtırdamasını duydu. Aşağıya düşüyordu. Az sonra düşüş hızı akıl almaz bir şekilde arttı. Lider ona baskı uygulayıp daha hızlı yere düşmesini sağlıyordu.

Tatula az sonda kurban olmak için uçuruma atılan ejderi gördü harelet etmiyordu ama hala yaşıyordu. Uçurum gerçekten de çok derindi. Belki sonsuza kadar burada düşeceklerdi. Tatula hala umut olduğunu gördü. Belki hala yaşabilirdi. Ama umutları boşa çıktı. O sırada uçurumun tam da ortasına bir yıldırım düştü!

"Bu yıldırım da nerden çıktı? Yoksa kötüye mi işaret?!"

"Hayır," dedi lider. Memnundu, "Bu Helake'dendi." 

***