Bu noktaya nasıl mı geldim? Güzel soru. Resmen hayatımın içine sıçtım. Karşımdaki aynaya bakıyorum da bu buruşmuş cilt, kel kafa, çirkin surat kendimden iğrenmeme sebep oluyor. Senin tipini sikiyim ben! 

Hani bazıları olur ya böylesine bir çirkinliğe rağmen kalbinin güzelliği, nazikliği, cesareti ya da ne bileyim işte komikliği ile olayı kurtarır. Ya çirkin adam ama şöyle şöyledir dersin. Ben de o da yok anasını satayım. Nerden baksan 35 yılı devirdim, hiç ama hiçbir şey başaramadım. 

Doğdum ot gibi ölcem ot gibi... İşte böyle olsun istemiyorum, ot gibi ölmek istemiyorum. En azından ölürken vurgunumu yapacağım, heh ulan işte böyle ölünür andavallar diyebilecek bir şekilde mevta olmak istiyorum.

N'oldu? Nasıl bu aşamaya geldim? Yav kardeşim ne güzel sorular bunlar, ne kadar orijinal öyle. Değil mi? Bir insan ölmeyi niye istesin? Falan filan, geçin lan bu işleri. Siz hiç ben oldunuz da mı konuşuyorsunuz. 

Olum ben öyle bir malım ki, tarifine burada hacet yok. Ne işe elimi atsam elimi yüzüme değil, komple o işe boydan girerek tüm vücuduma batırdım. Yolda beni görseniz anlarsınız, gerçi göremezsiniz ya, son 10 yıldır sikimsonik bir dışarı fobisi baş gösterdi; neyse. Görseniz anlarsınız tam bir eziğim. 

Kısacık, sik kadar boyum var. Yetmezmiş gibi hayvan gibi kiloluyum, terli, sünepe kokuşmuş birinin tekiyim. Bunlar sadece dış görünüşüm ha! Tabi bunların yanında iğrenç bir karakterim var. Gerçekten bütünüyle sünepe birini aklınıza getirin o benim.

Çocukken, okuldayken hep ezilen ve gülünen biri olmuştum. Kimseyle gerçekten arkadaş olmamıştım, anam hariç herkes benden iğrenirdi. O da öldü zaten. Okuldan sonra babamdan kalan işi yapmaya çalıştım, üniversiteye giremedim tam bir maldım çünkü. Ama o işi de hemen batırdım, ortaklık yaptığım kişi beni dolandırınca anamdan kalan evin kirasıyla yaşayıp evden çıkmamaya başladım.

35 yıl geçti bir bok yapmadım, hiçbir şey olmadı lan benden. Son vurgunumu yapacağım. Ölüp giderken bir şeyler başaracağım. Yıllardır internette her boka girdim çıktım. Oyun oynadım, her şeyi izledim. Sonunda aradığım şeyi paranormal olaylar üzerine kurulu bir sitede buldum. Bir büyü.

Ne biliyim, bunu uygulayanın ruhu elinden alınıyormuş ve hemen ölüyormuş. Bana verilen bu boktan hayattan böyle intikam alacaktım. Fi tarihinden kalma bir büyüymüş, çok güçlüymüş. Atılan yazma fotoğraflarından büyüyü bütünüyle ezberleyip çalıştım. Yere halkalar çizdim, mumlar dizdim. Kanımı falan bir kaseye akıttım.

Sonunda ölmeye hazır olduğumu düşündüğüm bir anda aramice olduğunu öğrendiğim "akhramir khor tushrak klheor nor borji" sözlerini dilim döndüğünce tekrarladım. Açıkçası bunların ne manaya geldiğini bilmiyordum ama önemsemiyordum da ne de olsa birazdan ölecektim. 

Ancak beklediğimin tersine, içinde bulunduğum oda yavaş yavaş daha da kararırken loş ışığın aydınlattığı koca bir canavarla karşılaşmıştım. "Bu zamanlarda beni çağıran çok kişi olmazdı." 

Bunu diyen canavar yaklaşık 2.5 metre boylarında, kırmızı tüyleri olan, duvarı delecek kadar sivri boynuzlara sahip, korkunç pençe ve dişleri kişiyi ürperten birisiydi. "Demek ölmek istiyorsun sikik, kolay mı lan ölmek? Bundan sonra benim için yaşayacaksın. Sana yaşamayı öğreteceğim."