Yazan: Garry Smailes

Çeviri: Ratel

Kısım 4: Betimleme

Bölüm 17: Betimlemenin Türleri

Tüm betimlemeler eşit yaratılmamıştır, aynı biz insanlar gibi.

Göstert, Anlatma Metodolojisi anlatıcının rolünün okuyucu için kitap dünyasının bir resmini çizmek olduğunu söyler.

Anlatıcı arka hikayeyi aktarmak ya da kurguyu ileri taşımak için burada değil. Anlatıcının işi gerçekleşen şeyleri betimlemek. Şey, bu biraz beyaz yalan sayılabilir. Anlatıcı karakterlerin düşüncelerini de aktarabilir ancak buna son kısımda değineceğiz. Diğer bir deyişle anlatıcının yaptığı yegane iş karakterlerin var olduğu dünyayı betimlemektir.

Burası gerçekten önemli bir nokta, hem de o kadar önemli ki, tekrar söyleyeceğim.

Anlatıcınızın yapması gereken  tek şey betimleme olmalı. İç sesler değil (eh, bazen biraz düşünce vermek göz çıkarmasa da), hele ARKA HİKAYE HİÇ DEĞİL.

Anlatıcı sadece betimleme (ve bazı düşünceler) içindir.

Romanınızda kullandığınız betimleme tiplerini açıkça tanımlayabilmeniz önemli.

Dört tür betimleme var:

1. Mekan Betimlemesi.

2. Karakter Betimlemesi.

3. Hareket Betimlemesi.

4. Duygu Betimlemesi.

Mekan betimlemesi mekanların betimlenmesidir. Unutmayın, okuyucunun zihninde bir resim oluşturmaya çalışıyorsunuz. Bu da belirli bir düzeyde de olsa tüm mekanların betimlenmesi lazım demek. Bu bir aracın içimden basit bir odaya ya da tamamen yabancı devasa bir manzaraya kadar değişebilir.

Karakter betimlemeleri nasıl görünüyorsa öyle. Tüm karakterler detaylı betimlemelere ihtiyaç duymazlar ancak her karaktere de okuyucunun hayal etmesine yetecek kadar betimleme vermelisiniz.

Hareket betimlemesi karakterlerinizin bir şeyler yaptığını anlatırken kullandığınız kelimeler. Bu bir telefon tuşlamaktan bir uçak uçurmaya kadar çeşitlilik gösterebilir. Aksiyonun bağlamı gereken betimleme düzeyini verecektir.

Duygu betimlemeleri muhtemelen bu dörtlü listede kaşlarınızı kaldırtan tek madde oldu. Göstert, Anlatma Metodolojisinde, okuyucuya karakterlerin nasıl hissettiğini ANLATMAKTAN mutlaka kaçınmalıyız.  Bu da “John üzgündü.” diyemeyiz demek. Bunun yerine John’un üzgün olduğunu betimleyerek göstertmeliyiz. 

Bu kısmın ağır topu duygusal betimleme olacak.

.