Melvis Junko

Parça 1 Başlangıç

Küçük bir çocuk aklının bir türlü eremediği nedenlerden dolayı ailesini kaybediyor ama bunun karşılığın da kendi yaşayabiliyor tabii herkes tarafından dışlanıp kimse tarafından sevilmeyip hiç var olmaması gereken biri gibi davranılmaya yaşamak denirse evet yaşıyorum.

Küçük, masum, zararsız ve saf bir çocuğa bile acımasızca davrananlar, onlar yaşamayı hakkederken neden benim ailem ölmek zorundaydı ki? Herkese karşı naziktiler, herkese karşı iyiydiler ve en önemlisi beni sevip mutlu ediyorlardı. Hiçbir şey yokken her zaman ki mutlu bir şekilde yaşarken birdenbire

her şey tepe taklak oldu.

Neden?

Niçin?

BENİM SUÇUM MU?

Yoksa,

ONLARIN MI?

Bilmiyorum.

Anlamıyorum.

Üzülüyorum.

Ağlıyorum.

Acı çekiyorum.

Yok olmak istiyorum.

Ama

YAŞAMAK zorundayım.

Çünkü ailem bana yaşamamı söyledi.

Mutlu olmamı ve gülümsememi söyledi.

Onları benden alanlardan nefret etmek istiyorum ama edemiyorum çünkü bir söz verdim. Hayatımdan bile daha önemli bir söz.

Ben yaşayacağım ve verdiğim sözü tutacağım.

Melezlerden nefret eden herkesin fikrini değiştireceğim ve benim gibi başka acı çeken çocukların olmamasını sağlayacağım.

Bütün o kibirli elflerin ve insanların beni tanımasını sağlayacağım ve sonraysa fikirlerini değiştireceğim.

Kaybettiklerim elbette geri dönmeyecek çünkü geçmişi değiştiremezsin ama geleceği değiştirebilirsin.

Bu yüzden çabalayacağım ne kadar yalnız da olsam.

Kimse benim yanımda durmak istemese bile,

Herkes benden iğrense bile,

Ben sadece ilerleyeceğim yüzüm de koca bir gülümseme ile,

Ben sadece ilerleyeceğim taşıdığım bu yükün ağırlığını kimse anlamasa bile,

Evet sadece ilerleyeceğim ve sonunda beni bekleyen ödülüme ulaşacağım.

Bütün bu yalnızlığım ve acılarım bir gün solup gidecek bunu biliyorum.

Hissediyorum.

Umuyorum.

Hayal ediyorum.

Bir gün kesinlikle bu yalnızlık denen cehennemden kesinlikle kurtulacağım...

Parça 2 O Gün Geldiğin de

Pelerin giyen gizemli biri bir ejderhadan hayatımı kurtardı ve beni sıcaklığıyla sarıp sarmaladı.

Bu hayatım da bir ilkti evet ilk kez ailem dışında birinin sıcaklığını hissettim.

Ama biliyorum diğerleri gibi benim ne olduğumu bilmediği için böyle davranıyor.

Eminim ki sadece bir kıza yardım etmek istemişti.

Evet biliyorum ama yine de mutluyum. Bu mutluluk yalan da olsa sorun değil en azından birkaç saniyeliğine mutlu olsam yeterli.

Utanmıştım çünkü ilk kez ailem dışında biri beni sarıp sarmalamıştı.

Kötü bir his değildi.

O, kasabaya doğru giderken onu takip ettim neden bilmiyorum bir şey peşinde değildim ama yapacak başka bir şeyim olmadığı içindi sanırım ya da belki de ödül parasından biraz alabilirim diyeydi.

Açıkçası bilmiyorum garip bir duyguya kapıldım.

Sessizlik hoşuma gitmemişti bu yüzden düşünmeden konuşmaya başladım ve ona ismini sordum.

O ise önce kendimi tanıtmamı söyledi.

Bir an heyecanlandım ve adımı söyledim annem ve babamın bana verdiği değerli adımı. Sonraysa o ismini söyledi.

'Kazeru Yuuma'

Evet bir an duraksadım çünkü biriyle böyle normal bir şekilde konuşmak garip gelmişti gerçi daha pek konuştuk sayılmaz ama önemli değil.

Konuşma devam ederken ona gerçek kimliği söyledim.

'Bir melez, insan ve elf melezi.'

Açıkçası yine düşünmeden söyledim ve içimi kaplamaya başlayan korkuyla titremeye başladım.

Yine aynı şey olacaktı yine bana iğrenç biriymişim gibi bakacaklardı, yine kötü sözlere ve aşağılanmaya maruz kalacaktım.

Bunu ben seçmedim, bunun olmasını ben istemedim, böyle doğmayı ben seçmedim.

Neden acı çekmek zorundayım?

Suçum neydi?

Doğmak mı?

Daha fazla bu soğuk ve karanlık dünya da yaşamak istemiyorum ama sözümü tutmak zorundayım her zaman yalnız kalacak olsam da ben buna katlanmak zorundayım.

Cevabını bekledim sanki sonsuzluk gibiydi.

Söylediği şey basitçe ödülü paylaşmamızdı.

Ne?

Neden?

Neden bana böyle normal bir karşılık verdi?

Neden diğerleri gibi bana hakaret etmedi?

Neden diğerleri gibi beni ağlatacak şeyler söylemedi?

Hayır beni kandırıyor bir planı olmalı.

Bu şekil de normal davranmasının imkanı yok.

Yok değil mi?

Ödül parasını aldık ve yarısını bana verdi.

Neden neden neden neden neden?

Bu kişinin ne düşündüğünü anlamıyorum.

Ona sormalıyım neden böyle davrandığını kesinlikle sormalıyım.

Sormak istedim ve harekete geçtim ama o benden önce davrandı.

'En başta seninle olan iki kişi nerede?'

Garip bir soruydu ama hemen cevap verdim.

'Onlarla yol da karşılaştım onlarda görevi yapmaya çalışan kişilerdi sonra olanlar oldu ve kaçıp gittiler'

Cevabımdan sonra tekrar konuşmaya başladı.

'Anladım, peki nereye gidiyorsun ve amacın ne?'

Hızlı bir cevap verdim çünkü heyecanlıydım.

'Belirli bir yere gitmiyorum sadece güçlenmek istiyorum ve herkese kendimi kabul ettirmek, saygı görmek istiyorum tek amacım bu'

Evet amacım bu sayılırdı ve bir soru daha sordu.

'Güzel bir amacın var peki yemek yapmasını biliyor musun?

Yemek mi? Garip bir soru daha sordu. Ben de cevap verdim.

'Evet, elbette biliyorum sonuçta yalnız geziyorum bunu bilmeye mecburum'

Gülümsedi ve son bir soru daha sordu.

'O zaman son bir sorum var Melvis Junko, benimle yolculuk etmek ister misin?'

Ne?

Nasıl yani?

Yanlış mı duydum? Hayır kesinlikle doğru duydum.

Dalga geçmiyor öyle değil mi?

Ciddi öyle değil mi?

Ona güvenebilirim öyle değil mi?

Bu soğuk dünyadan kurtulabilirim öyle değil mi?

Göz yaşlarım ben farkında olmadan akmaya başladı ve durduramadım.

Ağladığımı görünce panikledi ve beni iyi hissettirmek için bir şeyler söylemeye başladı.

Anne, baba siz gittiğinizden beri ilk kez mutlu olduğum için ağlıyorum...