Bölüm 109

Merry Persovil tanımadığım ailemden bana kalan tek yadigardı. Benim değerli küçük kız kardeşim, onu çok seviyorum hem de her şeyden daha çok seviyorum.

Her zaman bana destek olurdu, her zaman benim yanım da olurdu, yaşı küçük olmasına rağmen oldukça akıllı ve olgundu sanırım bu ailemizin olmamasının bir etkisiydi.

Her ne kadar ben onun abisi olsam da o yeri geldiğinde bir an da ablam gibi oluyordu.Tehlikeli bir şey yaptığım da beni azarlardı. İyi bir şey yaptığım da beni överdi. Her zaman

benim hakkımda endişelenirdi. Hatta bir keresin de geç saatte dışarı çıkmıştım çünkü canım sıkılmıştı, o zamanlar henüz büyü konusun da yeniydim ve savaşmayı da bilmiyordum.

Etrafı geziyordum. Hava biraz soğuk olduğu için hızlı adımlarla dolaşıyordum, sonra bir ses duydum orman tarafından geliyordu. Bir şey yaklaşıyordu adımlarını duyabiliyordum,

nefes alışverişini de, daha sonra karanlıkta parlayan mavi bir çift göz gördüm bu gözler bir kurda aitti. Korkmuştum bu yüzden kaçmaya başladım bir an bile tereddüt etmeden

nereye koştuğuma bile bakmıyordum sadece olabildiğince hızlı kaçıyordum, bağırmak aklıma gelmemişti bile ayrıca köyün sınırındaydım buralar da yaşayan insan yok hepsi iç kısımlarda yaşıyor bu yüzden

arkama bile bakmadan kaçmaya devam ederken kurdun yaklaştığını hissedebiliyordum. Daha sonra onu pençelerini sırtımda hissetmiştim üzerime atlamıştı ve beni yüzüstü yere düşürdü.

Hızlı bir şekilde kendimi çevirdim ve kurdu üzerimden attım ama kurt tekrar atıldı ve üzerime çıktı. Korkudan düşünemiyordum bile sadece kaçmak istiyordum.

Ağzını açtı sivri dişlerinden damlayan salyaları üzerime düşüyordu, bu sırada hiç beklemediğim bir şey oldu, Merry'nin sesini duydum bağırıyordu.

'Abimden uzak dur!!!'

Hızlıca geldi ve kurda elinde ki küçük sopayı savurdu kurt geri çekilmişti yani sonunda üzerimden kalkmıştı. Merry hemen kurtla benim arama girdi korkudan titriyordu ama yine de

benim için, beni korukumak için tam önümde duruyordu. Ben ise hala korkumdan kurtulamamıştım, öylece yerde duruyordum. Kurt çevik bir hareketle Merry'nin üzerine atıldı ve onu sol

kolundan ısırıp Merry'i yere düşürdü ve Merry acıdan dolayı çığlık atıyordu işte o çılığı duyduğum an ben daha fark etmeden bedenim harekete geçmişti bile çoktan ayaktaydım

ama kendimde de değildim, tuhaf bir duyguydu oldukça tuhaf kurdu iki elimle birden sertçe tuttum ve Merry'nin üzerinden attım kurt sırt üstü düşmüştü tam kendini düzeltirken

ben üzerine atladım ve boğazını bir elimde sıkıca tuttum ve onu yerde tutmak için bütün gücümle bastırıyordum aynı zamanda diğer elimle de onu yumrukluyordum, çırpınıyordu ve

kendine has acı çığlıkları atıyordu bir süre sonra iki elimle birden yumruklamaya başladım çığlıkları giderek artıyordu ve çırpınışları giderek güçsüzleşiyordu.

Ben bunları yaparken tekrar Merry'nin sesini duydum ağlıyordu ve yine bağırıyordu 'Yapma abi, lütfen dur' sol koluma yapışmıştı ama nafileydi artık kendimi tamamen kaybetmiştim.

Onu sertçe geri ittim ve bu yüzden yere düşmüştü. Bu kez kurdu boğazını iki elimde kavradım ve sıkabildiğim kadar sert sıkıyordum aynı zamanda farkında olmadan bağırıyordum.

'ÖL,ÖL,ÖL,ÖL,ÖL...'

Merry hala bana bağırıyordu 'Abi lütfen öldürme onu,lütfen !!!!' ama sonunda onu öldürmüştüm. Elllerimi yavaşça çektim, kurdun ölü yüzüne bakıyordum, boynunu kırmıştım ama bunu

ancak sonunda fark etmiştim. Ellerim kan içindeydi hem ellerim yaralanmıştı hem de kurdun kanı vardı. Merry hala ağlıyordu, bu anlamsızdı neden onu korumak istedi ki? düşüncesi

aklımdan geçerken hayatımda en kötü hissettiğim anlardan birini yaşadım, öldürdüğüm kurt bir anne kurttu ve yavruları şu an tam karşımda duruyorlardı sanki uzun süredir,

oradaymışlar gibi ağlıyorlardı ve bağırıyorlardı. Tek yapabildiğim kurdun üzerinden çekilmek olmuştu. Kanlı ellerime baktım ve göz yaşlarım kanlı ellerime damlıyordu.

Yavru kurtlar annelerinin cesedine yanaştılar ağlıyorlardı ve onu kendine getirmeye çalışıyorlardı ama artık çok geçti.

O gün biraz kendimi topladığım da Merry'i hemen köyün şifacısına götürdüm ve o gün hakkında unutamadığım asıl şey Merry'nin bana söylediği sözlerdi.

'Abi beni kurtardığın için sana teşekkür edemem çünkü beni kurtarmak için bir canlıyı öldürmek zorunda kaldın bunun için sadece senden özür dileyebilirim ve lütfen bir daha

öyle olma yani o an ki gibi bir anlığına da olsa seni tanıyamadım tamamen başka biri gibiydin lütfen bir daha kimseyi öldürme çünkü kimin yaşayıp yaşamayacağına biz karar vermeyiz.

Abi seni çok seviyorum lütfen sevdiğim abimin yok olmasını bana yaşatma, lütfen her zaman olduğun gibi kal'

İşte o gün Merry'e bir söz verdim, o yanımda olduğu sürece, o yaşadığı sürece, o mutlu olduğu sürece kimseyi öldürmeyeceğime dair bir söz...

Devam Edecek