Ön Söz

Bu hikaye bir kahramanın yada kötü adamın hikayesi değil, bu hikaye hiçbir şeye sahip olmayan birinin zifiri karanlıkta ki yolculuğu hakkındadır.

Unutmamalıdır ki küçük bir kıvılcım bile bizi bir anlığına da olsa karanlıktan kurtarabilir.

Bölüm 2

Kulenin giriş katının altında 0. kat vardır, bu kat kuleye şu ana kadar giren kimse tarafından keşfedilememiştir.

-Hemen toplanın!! diye bağırdı yüzü maskeli kişi

Orada benim dahil olduğum on üç kişi onun sesiyle harekete geçtik.

Tekrar bağırdı 'Aç kalmak istemiyorsanız size her seslenişimde daha hızlı toplanın'

Yaşlarımız 17 ile 22 arasındaydı 6 kız ve 7 erkektik.

'aaa a yine mi bu, tekrar dövüşmemiz gerekecek he' erkeklerden biri sessizce mırıldandı

Maskeli her zaman yaptığı gibi bize karşı dalga geçer bir ses tonu kullanıyordu

'evet aç kalmak istemiyorsanız ayakta kalan 5 kişiden biri olun'

dedi ve gülümsedi 'Başlayın!!' diye bağırdı ve ben hariç herkes birbirine sert bir şekilde bakıyordu.

Bu kısa bakışmanın ardından hepsi bana odaklanmıştı, aralarından bir erkek 'Kazeru bu sefer kaybeden sen olacaksın' diye bağırdı

ve coşkulu bir şekilde üzerime doğru koştu ve sağ yumruğunu kaldırıp hızlı bir şekilde savurdu

Sakince sol tarafa doğru çekildim tam o anda rakibim sağ elini sağına doğru savurup sol ayağı ile kafamı hedef alan bir tekme savurdu

Çevik bir hareketle eğildim ve tekmeden kurtuldum.Hemen ardından rakibimin karın bölgesine güçlü bir yumruk attım rakibim yere yığılmıştı.

daha sonra ona döndüm ve 'biraz daha güçlenmişsin ama yeterli değil' hemen ardından tekrar konsantre olduktan sonra

sakin ve kendimden emin bir ses tonuyla 'sırada ki' diye bağırdım gözlerinin içine bakarak, işte bu sırada kızlardan birinin eksik olduğunu fark ettim ve hemen arkamdan gelen adım seslerine tepki verdim ama geç kalmıştım,

kız sağ ayağıma doğru güçlü bir tekme attı ardından dengemi kaybedince beni boynumdan yakalayıp sıkmaya başladı,dövüşü bitirmeye hazırlanıyordu.

Sol dirseğimi geri salladım, vurmuştum ama bu kurtulmam için yeterli olmamıştı,yine de istediğim açığı yakalamıştım ve bütün gücümle önümde ki duvara doğru koşup

duvara basarak yukarı doğru iki adım atıp geri doğru zıpladım ve beraber yere sert bir şekilde düşmüştük,benim zarar gördüğüm söylenemez sonuçta yere çarpan kız olmuştu.

Yerden kalktım ve acı içinde kafasını tutan kıza baktım 'umarım iyisindir ama şimdilik bayılman daha iyi olur, sanırım' düştüğünde kafasını sert çarptığına emindim bu yüzden eğilip kızın kafasını

inceledim,görünürde bir şeyi yok gibiydi ama devam edebilecek gibide durmuyordu hafif eğilip 'sana su ve yiyecek ayıracağım çünkü hakkettin' dedim gülümseyerek

Diğerlerine döndüm ve 'Elinizden geleni yapın ama sonuç bugünde değişmeyecek ' dövüşün sonunda yine ayakta kalan tek kişi bendim.Normalde beş kişi kaldığında dövüş biter ancak benim dışımda kimse ödüle ilgi duymuyordu.

İlgilendikleri tek şey bir kez daha bana mağlubiyeti tattırmaktı ama sonuç yine de değişmedi.Dövüş bittikten sonra bir kayanın üzerine oturdum,maskeli çoktan gitmişti.

Yukarı doğru kafamı kaldırıp gözlerimi bulunduğum bu yeri aydınlatan kristallere diktim ve derin bir iç çektim 'buranın dışında bir dünya var mı ki?' gerçekten merak ediyoruz hem dünya ne ki ? Hiçbir şey bilmiyordum.

Bulunduğumuz yerin birazcık uzağından gelen patlama sesiyle irkilmiştim,diğerleri korkmuştu bu yüzden harekete geçmediler ama ben anında oraya doğru koşmaya başlamıştım.Neden böyle yapmıştım ki ? Alışılmışın dışında bir şey olduğu için mi yoksa sadece merak mıydı ?

Patlamanın olduğu yere vardığımda hiç görmediğim bir silüetle karşılaştım değişik gözüken büyük bir şapka takan ve buradan olmadığına nedense emin olduğum bir insanla...

Devam Edecek