BÖLÜM 2

Kuğuların Kalesi

İngiltere'nin güney cephesindeki Revich Gözlem Üssü. Zapt edilemez bir kalenin resmiydi. Kayalık dağların üzerine inşa edilmiş, kuzeyde ve güneyde elmas biçimli zirveleri olan, en alçakta yüz metreden en yüksekte üç yüz metreye kadar değişen yükseklikte sarp kayalıklarla çevriliydi. Karakteristik olarak kar beyazı kaya yüzeyi şimdi şeffaf ve keskindi, eğimi kaplayan kar ve karla karışık yağmur onu daha kalın hale getiriyordu ve kaya duvarlarının zirvesine yakın yerlerde betonarme ve zırhlı levhalardan yapılmış çitler vardı.

Kuzey zirvesinden başka bir yüz metre uzakta, kanatlarını açan bir kuğu gibi zirveyi kaplayan kaya yüzeyinden oyulmuş kalın, güçlendirilmiş bir gölgelik kubbenin dayanak noktası olarak hizmet veren başka bir büyük dağ vardı.

Tabana açılan tek kapı ve ona çıkan yol, kuzeybatıya doğru bir eğimdeydi, kıvrımlar ve dönüşlerle dolu, dolambaçlı, menderesli dik bir yamaç üzerine inşa edilmişti. Bir hayvanın bağırsakları şeklindeki yükselen yola bakan, silah kulelerinin çok sayıda tehditkar namluları vardı.

"Başlangıçta sınır kalelerimizden biriydi, ancak şu anda onu bir darbe gözlem konumu olarak kullanıyoruz."

Bir çift çürüyen kanat gibi duran zirveyi örten gölgelik üzerinde delikler vardı.

Karlı günlerde alacakaranlıkta parlayan güneş ışınlarının takip ederken ; Vika, Lena ve grubunu yönetti. Buzulların dağlardan aşağı inmesiyle oluşan harika bir manzaraydı.

Ayak izlerini takip eden Lena, kale üssünün yüzey bölgesine baktı. Bu kale, Ejderha Cesedi sıradağlarındaki operasyon için Saldırı Birliği'nin üssü görevi görecekti. Başlangıçta bir kale olduğu için, bariyer duvarları içini daha küçük bölümlere ayırıyordu. Saat yönünün tersine dönen bir döner merdiven, kuzeydeki dağa karşı inşa edilmiş kaleye çıkıyordu. Günümüzde gözetleme kulesi olarak hizmet veren kale, kısmen dağın iç kısmına inşa edilmiş ve kaleyi çevreleyen savaş alanının panoramik manzarasını sunmaktadır.

Hafif eğimin sonunda ve şu anda gözden uzak olan kuzeyde Birleşik Krallık ordusunun topçu düzeni ve güneyde çekişmeli bölgeleri vardı. Doğu ve batıda Birleşik Krallık'ın zırhlı kampları vardı. Ülkenin son kalkanı olan kuzey sıradağları, şimdiye kadar Lejyonların uğrak yeri haline gelmişti.

Güneş ışığını engelleyen tenteye ek olarak, tabanı bölgelere ayıran kalın, yüksek bölme duvarları, yüzey bölgesine karanlık, boğucu bir his verdi. Shin etrafına bakınırken gözlerini kıstı, belki de burada savaş patlak verse bu yerin nasıl bir yer olacağını merak ediyordu.

"Etki gözlemi mi?"

"Bu üs buradaki en yüksek noktada. Tüm eski üsler gibi, hava saldırıları başlatmak için donanımlı değil, ama neyse ki Lejyon hava muharebesi kullanmıyor, yani bu eski üs bile duruma bağlı olarak hala kullanılabilir."

Lejyon hava karşıtı kuvvetler kullanırken, kendilerine ait bir hava kuvvetleri yoktu. Uçuş kabiliyetine sahip lejyonlar silah yüklü değildi ve geçmişteki emsallere göre uzun mesafe füzeleri de kullanmıyordu. Bu onlara uygulanan başka bir kısıtlama gibi görünüyordu. Böylece Birleşik Krallık bu zayıflıktan yararlandı.

Kar, ilkbaharın sonlarında olması gereken bir gökyüzünden nazikçe aşağı uçtu.

Gözlem kulesinin üçüncü katına çıkan merdiveni tırmandılar, nedense dar bir sarmal merdivendi ve yeraltı konut bölgesine giden üç patlama kapağını geçtikten sonra tiz bir sesle karşılandılar.

"Hoş geldiniz, Majesteleri."

"Evet, merhaba, Ludmila."

Vika'yı neredeyse alışılmadık derecede canlı, aleve benzer kızıl saçlı uzun boylu bir kız karşıladı.

Onu, kendisi gibi koyu kırmızı üniformalar giymiş bir grup kız izledi. Birleşik Krallık'ın üniformaları yakalı mor-siyah kıyafetlerdi. Koyu kırmızı üniformalar ise yalnızca sirinler tarafından giyilirdi.

Başka bir deyişle, katılan tüm kızlar insan değildi. Başları mavi, yeşil ve pembenin çeşitli tonlarında saçlarla süslenmişti ve hiçbir miktarda boyanın üretemeyeceği derecede parlak bir şeffaflık vardı. Para-RAID işlevselliğinden ve düşünce bastırmasından sorumlu olan menekşe rengi yarı sinir kristalleri alınlarının derinliklerine gömülüydü. Bu kristaller, onların yapay beyinlerinin çekirdeklerine bağlıydı.

Lena etrafına bakınırken gözlerini kırpıştırdı. Vika'nın yaratıcılığı, insanlardan ayırt edilemez görünen kızlar üretebildiğinden, gerçekten doğaüstü ile sınırdı. Ama bu güç gerçekten bedelsiz mi geldi? Bu düşünce onu ilgilendiriyordu. Ama bunu bir kenara bırakarak...

"Onlar...hepsi kadın."

"Onları erkek yapmak sadece iğrenç hissettirir."

Vika bile Lena'nın kendisine yönelttiği soğuk bakışı fark etti.

"Şaka yapıyorum tabii. En azından yarı şaka Onları ilk öne çıkardığımızda, ön saflar hâlâ ağırlıklı olarak erkekler tarafından işgal ediliyordu, bu yüzden onları ayırt etmek için kadın yaptık.Bu noktada durum seçici olmamıza izin vermiyor ve aynı zamanda askerlik yapan kadınlarımız olduğu için sirin'in saç renginin ortalama insandan çok farklı olması, geriye dönüp bakıldığında yararlı bir fikir oldu."

En başta insan gibi görünmeleri gerçekten gerekli miydi...?

Ama Lena'nın aklından bu düşünce geçerken, utançtan kahroldu.

Sırf mekanik oldukları için, "insan beyinleri" kopyadan başka bir şey olmadığı için, kendine özgü bir kişiliğe sahip bir şeye - yapay olsa bile - bir makine gibi davranmıştı.

Ayrıca, yönetmesi daha zor ve tutum kontrolünde daha kötü olan insanlara benzeme zorunluluğuyla başa çıkmakta zorluk çekiyordu.

Lena bir gün uyandığında kocaman, iğrenç bir böceğe dönüştüğünü görse nasıl olacağını hayal etti. Zihinsel durumu muhtemelen basit bir kafa karışıklığı ve umutsuzluğun çok ötesine tırmanacaktı. Altı bacağı, sırtında kanatları, birleşik gözleri ve duyu organları için duyargaları var. İnsan olmaktan tamamen farklı bir duygu olurdu ve insan zihni tamamen delirmeden önce şoka uzun süre dayanamazdı.

...Rei muhtemelen aynıydı. Küçük kardeşini çok seven ama Lejyon olduktan sonra ona yeniden kavuşan ve canını almaya çalışan o genç adam. O da aynı şeyi hissetmiş olabilir. Bir insandan çok farklı olan bir Lejyon'un Dinosauria bedeninin içgüdüleri muhtemelen ona işkence etmişti. Küçük kardeşini tekrar görme arzusunun cinayet niyetine dönüşmesi...

Vika'ya konuyla ilgili fikrini sormak istedi ama bu Shin'in önünde ortaya koyabileceği bir şey değildi. Bazı isimleri atlasa bile, Shin zekiydi ve sonunda neden bahsettiğini anlayacaktı... Ve o anlamasa bile, bundan bahsetmemesi gerektiğini hissetti.

Tam ona doğru bakarken Shin konuşmaya başladı.

“...Onları insanlardan ayıran tek şey üniformaları, saç renkleri ve alınlarındaki yarı sinir kristalleri mi?”

"Savaş alanında yardım anlamında diyorsanız, pilotluk yaptıkları birlik türü temelde farklıdır, yani bu başka bir ayrım kaynağıdır. Daha da kötüsü, yaralarını tedavi etmeye çalışan herkes bunu çok yakında anlayacaktı. Neredeyse tamamen mekanikler ve ağırlar. Beyin yapılarına ilişkin ana veriler üretim tesisinde saklanıyor ve savaş kayıtları düzenli olarak yedekleniyor, bu yüzden savaş alanında terk edilmiş olsalar bile sorun değil... Ayrıca..."

Vika kibirli bir şekilde sırıttı.

“...Senin yerinde olsam onları küçümsemezdim, Reaper. Bu kızlar savaş için yaratılmışlar. Bu ortamda insanlara kolay kolay kaybetmezler.”

“—Ah, Shin. Raiden ve Frederica da. Bugün nakledildin. 'Tekrar hoş geldiniz' demek kulağa biraz kötü geliyor ama yine de uzun zaman oldu."

Theo, odayı dolduran uzun masalardan birinin köşesinde oturduğu yerden onlara el salladı ve karşısında oturan Anju ve Kurena arkalarını döndüler.

Revich Citadel Base'in şu anda insanlarla dolu olan üçüncü kafeteryasındaydılar, bazıları Federasyon'un çelik mavisi üniformalarına ve diğerleri Birleşik Krallık'ın mor ve siyahına bürünmüştü.

Kale üssünün tüm işlevleri, dağın ana kayasına inşa edilmiş yeraltı seviyesinde yoğunlaşmıştı ve birden fazla kafeteryasının tümü yeraltı konut bölgesine kurulmuştu. İyi aydınlatılmış tavan çok yüksekti, ancak pencerelerin olmaması dikdörtgen alanı bunaltıcı hissettiriyordu. Tavanın yüzeyinde masmavi bir gökyüzü sanatsal bir şekilde tasvir edilmişti ve duvarlar, sanatçının çok açık bir şekilde özlediği ayçiçeği tarlalarıyla boyanmıştı. Her şey Shin'e bir hapishaneyi hatırlattı.

Her biri tepsilerini yiyecekle doldurduktan sonra Shin, Raiden ve Frederica oturdular ve Kurena merakla başını eğdi.

"Albay Wenzel'i duydum ve, um, Annette, öyle miydi...? Teknik büyük piliç. Her neyse, ikisinin başkentte kaldığını duydum, peki ya Lena?"

"Birleşik Krallık'ın komutanları ve kurmay subaylarıyla yemek yiyor."

"Sonuçta o bir komutan. Sosyal toplantılar ve benzeri şeyler söz konusu olduğunda rolü oynaması gerekiyor.”

"Ah evet... Geriye dönüp baktığımda, Federasyon'a yeni geldiği zamanki gibiydi."

Anju konuşurken, ekmeğin üzerine sürmek için masanın ortasında reçel, bal ve benzeri çeşniler bulunan birkaç küçük kavanoza uzandı. Omuz silkti ve meyve reçeline uzandı.

Birleşik Krallık'ın ipinin ucunda olduğu doğru görünüyordu.

Seksen Altıncı Bölge kadar kötü olmasa da tepsilerindeki yiyeceklerin yarısından fazlası üretim tesislerinden gelen yumuşak tadı olan sentetik yiyeceklerdi. Yiyecek üretim araçları harap olsaydı... o zaman gerçekten de önümüzdeki kıştan sağ çıkamayacaklardı.

Shin, ekşi krema ile terbiyelenmiş etini ve patates püresini sessizce yerken, diğer masalardan gelen sesleri gerçekten dinlemeye çalışmasa da duyabiliyordu. Bu üssün güçleri, Saldırı Birliği İşlemcilerini, çoğunlukla Sirinleri bir kenara koyuyordu, ancak tamamen insansız değildi. Tabii ki sirin'in İşleyicileri, üssün savunma kuvvetleri olarak görev yapan piyade, bakım ekibi, duyuru ekipleri ve üssün sabit topçu toplarını kullanmaktan sorumlu bir topçu ekibi gibi oradaydı.

Zorunlu askerliğe maruz kalanların yalnızca Viola olduğunu belirten Birleşik Krallık yasasına göre, askerlerin çoğunun menekşe gözleri vardı.

Raiden onlara bakarken kaşlarını çattı.

"Başkentte, sivillerle serfler arasındaki tek farkın görevleri olduğunu söylediler, ama...

Sunulan menülerde hiçbir farklılık olmasa da, viyolalar farklı renk ve etnik gruplardan insanlarla aynı masalara oturmazlardı. Serf askerlerinin rütbe işaretleri, onların yalnızca normal acemi ve astsubay olduklarını ve hatta siviller arasında bile, Iola ve Taaffe arasında rütbe ve görünür düşmanlık açısından bir fark olduğunu gösteriyordu.

Viola askerleri, diğerlerine gözle görülür bir soğuklukla bakar ve konuşurdu.

“Yalnızca serfler değil, şimdi de yabancı askerler savaş alanlarımıza adım atıyor. İçler acısı. Cesur vatanımız utandırıcı.” Yabancı subayların Cumhuriyet ve Federasyon'da soylu olmalarına rağmen öyle dediler.

Theo yüzünü onlardan çevirdi ama gözünün ucuyla onlara kayıtsız bakışlar attı.

"Cumhuriyet'in aksine, tüm klas ırklar askere gidenlerdir... Bu biraz tuhaf."

“...? Federasyonda da durum aynı, değil mi? Giad'da soylular aynı şekilde savaşır. Mevcut subayların çoğu eski soylular, değil mi?” Eski zamanlarda askerlik, oy kullanma hakkı ile el ele gitmiştir. Sadece savaşanların siyasi kararlar alma hakkı vardı. Sadece savaşanlar toprak işçilerinin üzerinde durabilirdi. O dönemde askerlik bir görev değil, bir tür ayrıcalık olarak görülüyordu.

"Yani, evet, ama söylemeye çalıştığım bu değildi... Federasyon'da seçme hakkın var gibi ama Birleşik Krallık'ta Cumhuriyet'teki gibi. Doğduğunuz renk toplumdaki konumunuzu ve görevlerinizi belirler... Ama burada o konumlar tersine çevrilmiştir. Bu garip."

“.........”

Belki de bu yüzden, diye düşündü Shin birden. Doğduğunuz renk ve etnik grup dünyadaki yerinizi sağlamlaştırır - yerine getirmeniz gereken görevler doğduğunuz anda belirlenir. Cesetleri savaş için yeniden kullanma fikrini ortaya çıkaran ve savaş için tasarlanmış mekanik bebeklerin kullanılmasını onaylayan bu tür bir ülkedir. Sonuçta savaşanlar sivillerdir ve bu nedenle onların kalıntıları da savaş çabası için sunulur.

Tam o sırada, gençlerinin başında görünen pembe saçlı bir kız, Birleşik Krallık askerlerinin masasına yaklaştı. Bir şey bildirdi, yüzü genç özelliklerine pek uymayan bir şekilde ifadesizdi.

Kendisiyle konuşan İşleyicinin gülümsemesine karşılık vermeyerek arkasını döndü ve gitti...

Sirinler yemek yemedi. Enerji paketlerini gereksiz yere boşa harcamamak için, operasyonlar veya eğitim için dışarı çıktıkları zamanlar dışında tipik olarak benzersiz bir hangarda depolandılar.

“...Sirinleri duydun mu?”

"Evet oldukça. Ama dikkatli ol. İşleyicileri, insanların kendileri hakkında nesnelermiş gibi konuşmalarını duymaktan hoşlanmazlar. Onları sevgilileri ya da küçük kız kardeşleri ya da başka bir şeymiş gibi bahsederler."

"Sanırım İşleyiciler bu ülkede insansız hava araçlarına gerçekten değer veriyorlar, ha."

Kurena bu sözleri tiksintiyle söyledi... Shin onu suçlayamazdı.

Eşitlik veya özgürlüğe değer vermeyen despotik bir monarşide bile Handlers bu mekanik kızlara insan gibi davranıyordu. Bu arada, bayrağına eşitlik ve özgürlük kazınmış olan Cumhuriyet, Seksen Altı'ya sadece insanlık dışı muamele etmekle kalmamıştı, onlara liderlik etme zahmetine bile katlanamamıştı.

Bu sadece onların, Seksen Altı'nın anlayabileceği bir ironiydi.

Lena bile anlayamazdı.

İnsanlar, diğer insanlara nesneler veya hayvanlar gibi davranmanın bir yolunu bulmuş, aynı zamanda nesnelere ve hayvanlara insanmış gibi değer vermişlerdir. Bu fazlasıyla ironikti, temelde insan zulmünü o bile anlayamazdı.

Vika dışarı çıktığında Lena'yı gördü ve omuzlarını düşürdü.

"Işıkların kapanma vakti yaklaşıyor... Gecenin bu saatinde bir erkeğin odasını ziyaret etmek seni biraz fazla savunmasız bırakıyor Milizé. Bu şekilde dışarıdayken yanınızda Nouzen olmalı.”

"Sana sormam gereken bir şey var... Başkalarının, özellikle Kaptan Nouzen'in duymasını istemediğim bir şey. Belki özel olarak konuşabilir miyiz?"

Bu yüzden Shin odasına çekildikten sonra gelmeyi seçmişti. Onu görmezden gelen Vika, kendi odasına yöneldi. Yazarken ve okurken gözlük takıyor gibiydi. Oldukça basit tasarlanmış gözlüklerini çıkarırken konuştu.

"Lerche, Nouzen olmadığı sürece herkesi ara... Evet, Iida yapacak. Onu ara. Oh, ve sen oradasın, Lerche dönene kadar kapının kapanmadığından emin ol."

"Evet efendim."

"İradenize göre, Majesteleri."

“Vika...!”

Hala bilinçli olarak Lena'nın protestolarını görmezden gelen Vika, Lerche aceleyle uzaklaşırken yoldan geçen bir askere kapıyı tutturdu. Uzun bir süre sonra Shiden, görünüşe göre acele bir duş aldıktan sonra Lerche ile birlikte geldi. Ona bakan Vika, şüpheli bir ifadesi vardı.

".........Üzgünüm. Bölmeye niyetim yoktu... Ya da öyle demeliyim ama sen ne yapıyordun?"

Bir prensin huzurunda olmasına rağmen, Shiden tam bir hoşnutsuzlukla yüzünü çevirdi.

"Boş zamanlarımda yaptıklarım seni ilgilendirmez... Kahretsin, sen dinlemiyorsun bile, öyle mi?”

"Hayır, değil. Bir süre Milizé'nin bekçi köpeği gibi davran. Kadın olabilirsin ama benden daha güçlüsün, başka bir şey değilsen bile."

"Pekala, dinle prens. Yumruk kavgası bir yana, ellerindeki nasır nereden geldi ?”

"Avcılık bu ülkede popüler bir eğlencedir."

“Vay, korkutucu. Sanırım bana vahşi bir oyunmuşum gibi davranmamak için p ve q'larıma dikkat etsem iyi olur, ha?"

Shiden şaka yapar gibi iki elini kaldırdı ve istendiği gibi tembel bir tazı gibi beş kişilik bir kanepeye çöktü. Buna karşılık, Lena kibarca oturdu ve Vika onların karşısına oturdu. Alçak bir masa ile ayrılmışlardı.

Lerche, odanın arka tarafına geçmeden önce beyaz porselen çay fincanları ve sedef kakmalı ve tatlılarla dolu bir tepsiyi masaya koydu. Sonra Vika konuştu.

"İyi? Bu Nouzen'in duymasını istemediğin bir şeyse, bununla ilgili, değil mi...? O zaman neden ben? Bu konuda bilgili değilim."

"Hayır, muhtemelen... bu konu olduğunda tanıdığım herkes arasında en bilgilisi sensin."

Cumhuriyet için kaybedilen ve Federasyon'da kalın bir askeri gizlilik duvarının arkasına saklanan bir şey.

"Duyu dışı yetenekler."