"Onlar tespit edildi. Ne kadar dikkatsiz...! Onlara düşmanın ilk mevzilerini vermiş olsanız bile, Sör Reaper...!”

Lejyon'un çekişmeli bölgelerde sinsice dolaşan feryatları bir anda yükseldi. Gruplar halindeyken daha net görünen varlıkları, programlanmış, içi boş ama şiddetli bir düşmanlıkla renklendi.

Ve o çığlıklardan biri, buradan hâlâ uzakta olan bir birliğin savaş çığlığı Shin'e saplandı. Her zaman belirli bir saldırı modelinden önce gelen belirli bir savaş çığlığıydı. Ancak mesafe çok uzaktı ve ufkun ötesinde bekleyen sadece Lejyon'un topraklarıydı. Akrep miydi?

Ama eğer bir Skorpion ise, o da çok...

“...! Tüm birimler, dağılın ve alt silahlarınıza geçin. Albay!”

Az önce hissettiği şeyin bir Skorpion olmadığını anladığı an seslendi.

"Savaşa giriyoruz... Düşman takviye kuvvetlerini tahmin ediyorum. Zırhlı birimi de uyar!"

Lejyon topraklarında, cephe hattından otuz kilometre uzaktaydı. Bir orman açıklığındaki karlı bir alanda, Lejyon birimi bacaklarına bağlı pulluk benzeri çoklu amortisörleri yere sürdü ve nişan aldı.

Tüm eklemlerini kilitleyerek vücudunu yere sabitledi ve öne uzanan rayları sırtına yerleştirdi. Doksan metreye kadar uzayan bu devasa rayların uçları kuzeyi, Birleşik Krallık'ın ön hatlarına doğru yöneldi.

Bekleyen Ameise birimleri raylara tırmandı. 7,62 mm'lik çok amaçlı makineli tüfekleri yerine, hafif zırhlı birimlere saldırmak için tasarlanmış 14 mm'lik makineli tüfekleri vardı. Bacakları bir başlangıç ​​bloğuna benzeyen bir mekiğe bağlı, parmaklıklara tutunarak, kendilerini destekler gibi çömeldiler. Mor yıldırım, bir yılanın kayması gibi rayların arasından geçti.

Bu raylı Lejyon, Skorpion ve Stachelschwein birimleri gibi ön saflarda görünmeyen bir tipti. Ancak bu topçu türlerinin aksine, insanlığın henüz karşı koymadığı özel destek birimleriydi.

Ve bu destek tiplerine İmparatorluk askeri laboratuvarında geliştirilirken Zelene Birkenbaum tarafından verilen geliştirme kodu, Elektromanyetik Fırlatıcı tipi Zentaur'du.

Lena kulaklarına inanamadı.

"Savaş mı?! Düşmanların önünüzdeki keşif kuvveti üzerinde uçtuğunu mu söylüyorsunuz?!"

Normalde bunun bir pusu olduğundan şüphelenilebilirdi ama Shin ile bu imkansızdı. Rezonansın diğer tarafında Vika'nın dilini tıklattığını duyabiliyordu.

“Nouzen muhtemelen haklı. Az önce başka bir zırhlı birim düşmanla karşılaştı... Burada ne tür bir numara yapıyorlar?"

Dinleyen Marcel, nefesi kesildi.

"Muhtemelen bir tür fırlatma birimi kullanıyorlar! Kendinden hareketli mayınlar ve Ameise gibi hafif birimler üzerlerine yağıyor!”

“Yağıyor...?! Ah...!"

Neler olduğunu anlayan Lena dişlerini sıktı. Federasyonun savaş kayıtlarında bundan bahsedildiğini görmüştü. Çok nadirdi, ancak havadaki hafif Lejyon birimlerinin ve spekülasyon yapılan, doğrulanmamış bir mancınık tipi Lejyon olan Zentaur'un kayıtları vardı.

Mancınıklar öncelikle uçak gemileri tarafından, mevcut pistlerin yetersiz olması durumunda savaş uçaklarının kalkış için gereken hıza ulaşmasını sağlamak için kullanıldı. Bağlı uçakları denize atmak için pnömatik basınç veya elektrik kullandılar.

Şiddetli bir yöntemdi, ancak bu cihaz, bomba taşıyan uçakların saniyede üç yüz kilometre hıza ulaşmasına izin veren muazzam bir çıktıya sahipti. Daha da hafif olan hafif Ameise veya kendinden otomatik mayınları fırlatmak için kullanmak basit bir meseleydi.

Marcel'in yüzü acı bir şekilde buruştu.

"Bir keresinde, Kaptan Nouzen ve Eugene ile birlikte özel subay akademisindeyken keşif eğitimi sırasında böyle pusuya düşürüldük... o zamanlardan yaşıtımızdı. Çok sayıda can kaybı oldu. Sadece hafif ağırlıkta olsalar bile, aniden etrafınızı sararlarsa tehlikeli olabilirler."

İnsan kulağının duyamayacağı bir kükreme çıkaran Zentaurlar, aynı anda sırtlarındaki mızrak benzeri elektromanyetik mancınıkları harekete geçirdiler. Mekikler, her biri on tondan fazla olan Ameise'i fırlatarak ve doksan metre uzunluğundaki rayların üzerine kendinden tahrikli bir mayın müfrezesi içeren kapsüller fırlatarak başladı. Rayların ucunda maksimum hıza ulaştıklarında, kilitler açıldı ve fırlatılan hafif Lejyon, kendilerine bağlı roket güçlendiricileri ateşleyerek gökyüzüne yükseldi, ateş izleri bıraktı.

Göz açıp kapayıncaya kadar gerekli irtifaya ulaştılar ve yanmalarını tamamlayan güçlendiricilerini temizlediler. Yerçekimi onları düşmeye çekmeden önce, bir çift katlanabilir, tek kullanımlık şeffaf kanat yerleştirdiler. Gezegenin her şeye hükmeden yerçekimi onları ele geçirdi, ancak yayılmış kanatları aşağı inişlerinin rüzgarını yakaladı ve bir kaymaya dönüştü.

Lejyon buz gibi göklerde süzülerek girdi koordinatlarına doğru yöneldi ve donmuş toprağa baş aşağı inmeye başladı.

Yere yaklaştıkça planörlerini çözen Lejyon, bacaklarını açarak yere indi. Kendinden otomatik mayınlar, söküldüklerinde çatlayarak açılan kapsüllerinden dökülen hayvanlar gibi dört uzuvlarını kullanırken, Ameise altı bacağına dokundu.

Kar püskürdü ve ağaçlar arasındaki boşluklara yayılırken zemin gümbürdüyordu. İzcilikten sorumlu olan Ameise, kompozit sensörlerini ne zaman...

"-Ateş."

Shin emri verir vermez, pusuda yatan Juggernaut'lar ayağa kalktılar ve kıskaç kollarına yerleştirilmiş makineli tüfekleri ateşlediler. Ameise ve motorlu mayınlar, antipersonel savaşa yönelik tiplerdi ve zırhları hafif, dolayısıyla inceydi, bu da mancınıklara kolayca yüklenmelerini sağlıyordu. Bir otomobilin motorunu parçalara ayırabilen ağır makineli tüfek ateşi, düşmanla karşılaşma alarmı çalmadan önce onları İsviçre peynirine dönüştürdü.

Hayaletlerin feryatlarının tamamen dindiğini doğrulayan Shin, dikkatini bir sonraki tahmin edilen Lejyon iniş noktasına çevirdi. Skorpion türlerinin parabolik bir eğri çizen bombardımanından farklı olarak, kayma, Lejyon'un yörüngelerini kontrol etmesine ve iniş noktalarını değiştirmesine izin vererek onları tahmin etmeyi zorlaştırdı, ancak bu orman savaş alanı olduğu için durum farklıydı. İniş için belirli bir miktarda açık alan gerekiyordu ve yüzlerce yıllık ağaçlarıyla bu kalın kozalaklı orman, bunu barındıracak kadar geniş pozisyonlara sahip değildi. Böylece havadaki yörüngelerini takip edebilen Shin, nereye gittiklerini kolayca tahmin edebildi.

"Rito, yön 113. Michihi, manganızın hemen önünde... İner inmez onları vurun."

"Gerizekalı."

"Evet efendim!"

Ağır makineli tüfek ateşinin keskin sesleri, ormanın ağaçlarının kalın perdesi arasından bile kulaklarına ulaştı. Ancak sayıları çok fazlaydı. Lejyon, geri kalanı hücum ederken güçlerinin bir kısmını yem olarak kullanmak gibi insanlık dışı bir strateji uygulama eğilimindeydi. Ve çok geçmeden, İşlemciler seçeneksiz kalacaktı.

Para-RAID, bu ikilemi yanıtlamak istercesine tetiklendi ve Vika, Shin ile konuştu. Vika bunu yaparak yetkisini aşıyordu ama kimsenin umurunda değildi. Lena'yı bile.

"Nouzen. Mancınıklardan kurtulacağız. İnenlere odaklan."

Shin, Vika'nın sesinin arka planında art arda gelen patlama seslerini hafifçe duyabiliyordu. Birkaç obüsün sesi, muhtemelen kale üssünün sabit savunmasıydı. Birden çok ses -muhtemelen mancınıklara aitti- aniden sustu. Obüs ateşinin onları savurduğunu anlayan Shin, dikkatini etrafındaki düşmanlara verdi... Gerçekten de Birleşik Krallık ordusu oldukça organizeydi. Lejyon'un ilerleyişini bu sıradağlarda kontrol altında tutmaları boşuna değildi.

"-Anlaşıldı."

“—Topçu timi Gadyuka'ya. Bastırma tamamlandı.”

"Beklemede kalın. Talep üzerine örtü ateşi sağlayın.”

"Senin isteğinle."

Topçu ekibinin raporuna başını sallayan Vika, dikkatini kraliyet muhafızına çevirdi.

"Lerche."

"Evet, lordum."

Cumhuriyet ve Federasyon'un Para-RAID adını verdiği özel iletişim cihazını kullanarak ona hemen yanıt verdi. Komutası altındaki yürüyen sirinler onun kontrolüne geçti. Genellikle, kontrol edebilen Sirinler İşleyicilerinin sayısı dört kişilik bir ekipten kırk kişilik bir birliğe kadar değişirdi. Bununla birlikte, Vika, Birleşik Krallık ordusunda aynı anda iki yüz taburu komuta edebilecek tek kişiydi.

"Göster onlara."

Alkonost'unun kokpitinde oturan Lerche, "İradenize göre lordum," diye yanıtladı.

Tanımlayıcı: Chaika. Optik ekranın soluk tek renkli ışığı, kırpılmayan yeşil gözlerine yansıdı. Vika'nın bir insandan ayırt edilemez kılmak için büyük bir titizlikle üzerinde çalıştığı o yapay gözler. Ancak yapıları ve işlevleri Feldreß'in optik sensöründen farklı değildi. Efendisinin emrini aldığı kulaklar gibi... Tat, koku, dokunma ve acı duyuları olmasa da. Sonunda, insan şeklinde dövülmüş bir saat gibiyiz. Biz insan değiliz.

"Sirin Ünite 1, Lerche - taşınıyor!"

Engellemeden kurtulan ve yeniden gruplaşmayı başaran Lejyon, bir dalga gibi karanlık ormandan çıktı.

"—Onları kıskaç saldırısına uğratın...böylece bu yöne ateş etmesinler!"

Alkonostlar ağaçların arasındaki boşluktan keskin bir şekilde atladılar ve aynı anda Lerche'nin uyarısı hem kablosuz hem de Duyusal Rezonansta yankılandı.

Ne olursa olsun, Shin kendini Alkonostlardan yayılan hayaletlerin sesine hazırladı. Anesteziye tabi tutuldukları için zihinleri çalınan ölülerin savaşın son anlarının sesiydi. Geri dönmelerine izin verilmesini dilemeye ve yalvarmaya devam eden hayaletlerin sesleri.

Ayırt etmek gerçekten çok zor, diye düşündü Shin .

Onları ayırt edemiyordu. Özellikle dost ve düşmanın karmakarışık bir şekilde birbirine karıştığı yakın dövüşte. Alkonost'lar donmuş savaş alanında savaşmak için optimize edildi ve karlı araziyi görmezden gelen bir çeviklikle konuşlandırıldı ve Lejyon'un ön hatlarına üç yönden yaklaştı.

Barushka Matushka gibi, Alkonost'un bacakları uzun ve eklemli olması dışında beş çift bacağı vardı. Kokpitin bağlı olduğu gövdesi o kadar inceydi ki, başlangıçta zırhı olduğundan bile şüpheliydi, bu da ona bir pholcid örümceği görünümü veriyordu. Karın gölgelerine karışmasını sağlayan beyaz bir zırhı vardı, ancak bir buz heykeli görünümündeyken, taşıdığı 105 mm kalibrelik kısa namlulu silah fırlatıcısı bu izlenimle çatışıktı.

Arkalarında buza saplanan çelik pençelerin keskin, ayırt edici sesini bırakan Alkonost'lar, ağaçların arasından küçük şerbetçiotuyla ya da kalın gövdelere tırmanarak ve ağaç tepelerinin üzerinden koşarak geçtiler. Çerçeveleri, Reginleif'e benzer şekilde, yüksek hareketlilikli savaşa vurgu yapan bir tasarım konseptine dayanan Juggernauts'lardan görünüşte daha hafifti.

Ağaç tepelerinin hem arkasından hem de üstünden, donmuş örümcekler, Alkonost'larla yüzleşmek için döndüklerinde Lejyon'un üzerine aç kış hayvanları gibi indiler.

Zentaurlar, hava kuvvetlerinin tamamını fırlatmadan önce bombardımana tutuldukları için, geriye kalan tek şey Ameise'i ve nispeten düşük savaş yeteneklerine sahip kendinden mayınlı modelleri süpürmekti.

Ve sayıları az olduğu için deneyimli Seksen Altı ile boy ölçüşemezlerdi.

Öte yandan, bağımsız bir zırhlı kuvvet, Lejyon'u korumak için koşan Löwe ile mücadele ediyordu.

"Kaptan Nouzen, bağımsız bir kuvvet içeri girdi. İki tip büyüklükte , standart bir Grauwolf ve Löwe türü oluşumu. Dikkatli olun.”

"Anladım, Albay. Onları durdurmak için içeri gireceğiz... Kurena, koru beni. Raiden, bu tarafı sen idare et."

"Lerche, iki müfreze alın ve katılın. Onlardan öğrenin."

"Senin isteğinle."

Juggernaut ve Alkonost karma biriminin simgeleri Vanadis'in ana ekranında hareket etmeye başladı ve iki Lejyon bölüğüyle savaş başladı. Lejyon yolunun yan taraflarında pusuda beklemek ve yanlarından saldırmak için düşman öncünün kasıtlı olarak geçmesine izin vermek Shin'in yerleşik taktiklerinden biriydi.

Barushka Matushka, muhtemelen Vika'nın Rezonans hakkında söylediği gibi, savaşın da ortaya çıktığını gördü:

"...Şaşırdım. Çok amaçlı bir birim ve insanlı bir birim, bu kadarını yapıyor.”

Sesi, Lena'nın tek kelime etmeden gülümsedi.

Araştırma ekibi ve bakım ekibi, karlı arazide savaşmak için onları donatma konusunda başarılı olmuştu ve Seksen Altı'nın becerileri kendisinin bir yansıması olmasa da, övülmelerini duymak onu yine de mutlu etti.

"Bir Alkonost'u (bir drone) mobil savaşta eşleştirebilen pilotlar, Birleşik Krallık'ta nadirdir. Ve bunlar sadece karlı arazide savaşmak için aceleyle kurulmuştu...

Vakit kalırsa Sirinlere talimat vermelerini isterim. Kırılırlarsa değiştirilebildikleri için, beceri eksikliklerini pervasızlıkla telafi etme eğilimleri vardır.”

"Çok teşekkürler. Ama ben de şaşırdım... Kırk birlik keşif için ve sekiz birim daha keşif için gönderildi. Hepsini tek başına kontrol ettiğine inanamıyorum..."

“Düşman önceliğinden ve ilerleme yolundan sorumlu olmam gerekse de, küçük, bireysel kararlar bir dereceye kadar Sirinler tarafından veriliyor... -Altıncı Bölge.”

"Sizin bakış açınıza göre Reginleif'te herhangi bir kusur var mı?"

"Karlı arazi ekipmanlarının biraz daha ince ayarlı olmasını tercih ederim. Saldırıya kadar birkaç günümüz var, bu yüzden onları değiştirmek için zaman ayırmak istiyorum... Aslında,

Neden Seksen Altı'nın Alkonostları kullanmasına izin vermiyoruz? Bu konudaki fikirlerini de duymaktan çekinmem."

Lena beklenmedik teklif karşısında gözlerini kırpıştırdı.

"Alkonostlar insanlar tarafından yönetilebilir mi?"

"Sence Sirinler neden insan şeklinde yapılmıştır? Bu tür bir uyumluluk olmasaydı, pilot veya teçhizat konusunda yetersiz kaldığımız bir senaryoda başımız belaya girerdi.

Bir pilot muharebe sırasında makinesini kaybetmek zorunda kalırsa, yakınlardaki bir Sirin Alkonost'larını teslim edebilir... Ne de olsa savaş alanımızda çok fazla zaman harcamak vücudunu yorabilir.”

Kıtadaki son despotik monarşinin yöneticilerinden biri olan bu insanlık dışı yılanın dudaklarından çıktığı gibi bu sözler iticiydi... Tamamen insan hayatına değer veren sözler.

“Savaş alanı, insanların başlaması için uygun bir yer değil. Mümkünse, Sirin'lerin özel olarak pilotluk yapmasını isterdim, ancak bir İşleyici olmak için bir dereceye kadar yetenek gerekir... Ve askerlerin kendi haysiyet ve tiksinti fikirleri vardır. Belki de Birleşik Krallık'ın kaderini bu korkunç otomatlara emanet etmeyi düşündüklerinde bu beklenebilir."

Bu, kendi başına onların kaybına üzüldüğü anlamına gelmiyordu... Ama aynı zamanda, hayvanlarının kaybının yasını tutan bir hayvan sahibinden bir şekilde farklıydı.

“...Vika. Sana bir şey sorabilir miyim?"

"Hm?"

“Lerche hakkında. Neden tam olarak bir insana benzeyen tek kişi o?”

Tıpkı bir insanınki gibi altın rengi saçları vardı ve alnına gömülü yarı sinir kristali yoktu. Ve koruma olarak hizmet ederken, diğer Sirinler gibi barış zamanlarında kapatılmadı ve saklanmadı. Aksine, sarayda özgürce dolaştı.

"...Evet güzel..."

Vika ilk kez kaçamak bir tonla konuştu.

“...Özür dilerim ama buna cevap vermeyebilir miyim...?”

Son derece hareketli zırhlı silahların çarpışmasıydı. Makineler düşmanı vurmaya çalışırken önden vurulmaktan kaçmaya çalışırken, dostu düşmanı düşmandan ayırmak doğal olarak zordu. Kararsız, karlı savaş alanı, yakın dövüş için optimize edilmiş Shin's Undertaker'ı dezavantajlı bir duruma soktu.

Bu nedenle, yakın dövüşten kaçındı ve keşif görevlerine geçti. Bunun yerine, yoldaşlarını kuşatmaya çalışan birimleri avlayarak bir tuzak görevi görecekti. Şarapnel dalgaları, makineli tüfek ateşi, keskin nişancı atışları ve bombardıman Löwe'ye çarptı, buzu delip geçerek ve onu ayaklarının altında ezerek, ormanda özgürce hareket eden Grauwolf türlerini köşeye sıkıştırıp yok etti.

Juggernauts'un yanında yer alan Alkonost'lar, uygulanan bireysel birimleri izole etme ve yok etme taktiğini tekrarlayarak Lejyon'un dört mangasıyla karşı karşıya geldi. Ne de olsa hafif zırhlı, çevik birimler açısından Reginleif'e benziyorlardı ve Undertaker gibi yakın dövüş için tasarlanmışlardı.

Aynı namludan HEAT ve tanksavar füzeleri ateşlemelerini sağlayan kısa namlulu 105 mm'lik top rampalarını kullanarak Lejyon'u yakın mesafe bombardımanıyla yok ettiler.

Yine de...

"—Yok olacaklarını biliyorlarmış gibi savaşıyorlar," diye fısıldadı Raiden hafifçe.

Bacaklarını makineli tüfek ateşiyle uçuran birkaç Alkonost, bir Löwe'ye tutundu ve bir hayvana yapışan ve onu canlı canlı parçalayan akbabalar gibi ona yaylım ateşi açtı. Birkaç Grauwolf türü yardıma koşarken, tek bir Alkonost onları geciktirmek için önlerine çıktı. Bir diğeri, onu ağaç tepelerine kadar takip eden bir Grauwolf'a yapıştı, ikisini de serbest düşüşte düşürdü ve bir diğeri kendinden mayınlı model sürüsünü çekti, ancak yakındaki bir Löwe'ye tutunduktan sonra hem Löwe'yi havaya uçurdu.

Lejyonla koordineli gruplar halinde savaşarak karşılaşan Seksen Altı ve Federasyon'un Vánagandrs'ından farklıydı. Sirinlerin dövüş tarzı, önce tuzak olarak hareket etmek ve rakibi oyalamak, ardından düşman kuvvetinin parçalarını ortadan kaldırmak için intihar saldırıları yapmak üzerine kuruluydu. Ve tereddüt etmemelerinden, Sirinlerin hiçbirinin taktik hakkında herhangi bir çekincesi olmadığı açıktı. Sanki harcanabilir olduklarını kabullenmiş gibiydiler...

“Uygulamalarını gerçekten biraz daha iyi düşünmeliler. Bu kadar çabuk yontulurlarsa, operasyondan sağ çıkmak için güvertede yeterli elimiz olmayacak. Kahretsin, oraya gitmek bile bu kadar zor olabilir."

"Evet..."

Shin cevap vermeye başladı ama birden sözü kesildi. Solda, yolun kenarında, ağaçlardaki bir eğrinin arkasında kaybolan yeteneği, Lejyon kuvvetlerinin Alkonost'lara karşı karşıya kalan kısmını, savunmalarını kırmıştı. Bakışlarını keskin bir şekilde ileriye çevirdiğinde, yolda iki Löwe belirdi. Löwe'nin sensör yetenekleri düşüktü. Ağaçların ötesinde Undertaker'ın varlığını hissetmediler ve taretleri sadece bir anlık duraklamadan sonra döndüğü için başka bir yönden gelecek bir saldırıya karşı temkinli değillerdi. Ama bakışları yoluna girdiğinde, Undertaker çoktan üzerlerindeydi.

Devrilmiş ağaçları ayak olarak kullanarak küçük, keskin sıçrayışlarla ilerledi ve yanından geçerken Löwe'nin ilk kanadını delip geçti. Ardından kurbanının bacaklarını, zıplamak ve ikincisinin atışından kaçmak için bir dayanak olarak kullandı ve intikam almak için taretinin üst tarafına bir mermi pompaladı. İki Löwe, Undertaker'ın indiği anda, etrafı bir duman ve kar ile çevrelenmiş olarak ayağa fırladı.

Löwe'nin peşinden koşan bir Alkonost, optik ekranında hareketsiz durmuş ve ona bakarak belirdi. Üzerindeki Kişisel İşaret, beyaz bir deniz kuşununkiydi - Chaika. Lerche'nin birimi.

"...Inanılmaz. Gerçekten, Seksen Altıncı Bölgenin Reaper 'ın yiğitliği budur... Bir insanın tek başına bir Tank sınıfını alt edebileceğini düşünmek."

"Orada Lejyon kaldı mı?"

"Ha...? Hayır, birimimin geri kalanı onları süpürdü. Dikkatsizliğimiz sizin için bir engeldi.”

O konuşurken, Chaika'nın soluk mavi optik sensörü huzursuzca düşmüş Löwe'ye döndü.

"İyi olmana şaşırdım. Böylesine asi bir bineğe binen bir insan—”

"Biz buna alıştık," diye yanıtladı Shin açıkça.

Savaş o kadar şiddetliydi ki isteseler de istemeseler de buna alışmak zorunda kaldılar ve yapamayanlar -vücutları yetişemeyenler- savaşamayacakları için öldüler.

“'Buna alıştım' diyorsunuz... Anlıyorum. Seksen Altıncı Bölgenin savaş alanı gerçekten de sert olmalı..."

Nefes alma işlevi yoktu, yine de iç çekerek konuştu. Chaika'nın optik sensörü bir kez daha Lejyon'un enkazına döndü.

“...Sör Reaper. Eğer..."

Bir uğultu kadar tatlı bir sesle ona bir soru sordu. Aniden, neredeyse gelişigüzel.

"İnsan bedeninizi bir kenara bırakıp daha büyük bir savaş yeteneği kazanabilseydiniz, bunu yapar mıydınız, Sör Reaper? Yaşamak ve mücadeleyi sürdürmek adına.”

Shin bir an için onun ne dediğini anlamadı. Ve fark ettiği an, omurgasından aşağı bir ürperti geçti - bu kadar kayıtsız biri için nadir görülen bir durum.

"Sen nesin-?"

"Daha yüksek pompalama verimliliği için dolaşım sisteminiz güçlendirilebilir. Bacaklarınız, elektrik kesintilerini önlemek için şok emiciliğini artıracak yapay kaslarla modifiye edilebilir. Kanınız sentetik olsaydı, oksijen üretim kapasitenizde büyük gelişmeler görürdünüz. Şu anda iç organlarınız darbelere karşı savunmasız ve alışık olduğumuz yüksek hareketlilik mücadelesi için uygun değil... Prosedürlerin çoğu hala deneysel aşamalarında olmasına rağmen, tüm bu değişiklikler Birleşik Krallık teknolojisi ile mümkündür. Thebrain'in kırılganlığı, teknolojilerinin hâlâ erişemeyeceği bir şey ama biz Sirinler bu sorunun bile üstesinden geldik. Yapabilseydin böyle bir güç elde eder miydin? Üzerinde savaşmak için hak iddia eder misin?”

“...”

Lejyonu yenmek adına... bu geçerli bir öneriydi. Lejyon, insanlığı ezdi çünkü onlar, özellikle insanlarla savaşmak için yapılmış makinelerdi. İnsanların, iş savaşa geldiğinde yararsız ve hatta dezavantajlı olan birçok işlevi vardı ve yalnızca savaş için optimize edilmiş Lejyon'la eşleşmeyi umamazlardı.

Yani insanlar tüm kusurlarını bir kenara atsalar... Savaş için gerekli olmayan her şeyden kendilerini kurtarsalar ve daha verimli makineler lehine savaş için gereksiz olan et ve kanı bir kenara atsalar, bu olurdu. kesinlikle zafer şanslarını artırırdı.

Ve yine de...savunacak hiçbir şeyi olmayanlar bile...kazanacak hiçbir şeyleri yokken... Acı sona kadar savaşmayı tek gurur kaynakları olarak gören Seksen Altı bile, etlerini feda etmek istemediler.

Lerche, Shin'in sessizliğine gülümsedi. Bu gülümsemede biraz alaycılık vardı ama aynı zamanda hafif bir rahatlama tonuyla karışmıştı.

“—Gereksiz bir şey söyledim. Lütfen bundan bahsettiğimi unutun.”

"Sen..."

Gülümsemesi küçüldü.

"Düşman yaklaşıyor, Sör Reaper... Lütfen bunu unutun."

Juggernaut'lar ve Alkonost'lar yeniden bir araya geldi ve kısa süre sonra Lejyon'un hava indirme kuvvetlerini ortadan kaldırmaya geçti. Kısa bir süre sonra, Birleşik Krallık'ın zırhlı birimi, Lejyon'un zırhlı kuvvetlerini devreye soktu ve ortadan kaldırdı. Ve bir noktada, buz ve kar arasında şiddetle devam eden savaşın ortasında...

“—Sizi ölüm takıntılı yırtıcı kuşlar...”

Hem İşlemci hem de Birleşik Krallık pilotu aynı kelimeleri ağzından kaçırdığında dinleyecek kimse yoktu.

Bir hayaletin çırpınan kar kadar hafif ağlama sesini duyunca, içgüdüsel olarak o yöne döndü. Bulduğu parçalanmış bir Lejyon değil, bir Alkonost'un enkazıydı.

Onları ayırt etmek gerçekten çok zor, diye düşündü Shin, parmağını tetikten çekerken. Hem Lejyon hem de Sirinler, savaş ölülerini kullanma fikrine dayandığından, Shin aralarında ayrım yapamazdı.

Elbette, Juggernaut'un IFF (Dost/Düşman Tanımla) cihazı Alkonost'u dost bir birim olarak tanımlayacaktı, ancak bu kadar kötü bir şekilde çöpe atıldığında o kadar kolay değildi. Ağlamayı duyabildiğine bakılırsa içerideki Sirin henüz ölmemişti. Yine de onu çıkarmak için boş zamanı var mıydı?

Şu anda pozisyonlarına yaklaşan hiçbir Lejyon olmadığını doğrulayan Shin, Undertaker'ın gölgeliğini açtı. Alkonost'un tentesini açmak, makinenin önünde olmadığı ve arkadan açılacak şekilde ayarlandığı için zor oldu. Önün zırhına - ve pilotun ömrüne - öncelik verilecekse, bu belki doğaldı, ancak tasarımla ilgili bir şey dürüst olmak gerekirse Shin'e pek uymadı.

Paylaşılan acil durum kodunu sayı paneline girdi ve tente , serbest bırakılan basınçlı havanın sesiyle birlikte geriye fırladı. Sıkışık kokpite yaslanırken, Birleşik Krallık'ta standart olarak üretilen 7.92 kalibrelik bir saldırı tüfeğiyle karşılandı. Silahla nişan alan Sirin özür dilercesine namluyu indirdi.

Bir kıza göre uzundu ve doğal olamayacak kadar çarpıcı bir tonda kızıl saçları vardı. Doğru hatırlıyorsa, adı Ludmila'ydı.

"Özür dilerim, Kaptan Nouzen. Kendinden mayınlı model bana gizlice yaklaşmış olabilir diye düşündüm.”

Doğru. Kanopi arka zırh boyunca yer aldığından, düşman onu anahtarla açabilseydi, sonunda pilotu arkadan alacaktı. Koltuğun konumu nedeniyle ateş edilebilecek açılar sınırlıydı ve çevik Lejyon'a zamanında tepki veremiyordu.

"Neden dikkatli olduğunu anlayabiliyorum, o yüzden endişelenme... Hareket edebilir misin?"

Ludmila, Shin'in uzattığı eline şaşkınlıkla baktı ve ardından sırıttı.

"Biz Sirinler makinedeki çarklar gibiyiz. Kurtarmaya ihtiyacımız yok. Majesteleri bunu size haber verdi, değil mi?

“Durumun o kadar vahim olduğunu ve Federasyon ile takım kurmaktan başka seçeneğiniz olmadığını anladım… Başka bir şey olmasaydı, ülkenizin olmayan bir şeyi özgürce elden çıkaracak ve yerine koyacak bir konumda olmadığını düşünürdüm."

Ludmila'nın sözsüz gülümsemesi derinleşti. Shin, onun narin elini tutarak onu yarı harap Alkonost'tan dışarı sürükledi. Gerçekten ağırdı ve avucunun içi soğuktu. Dokunduğu kişinin gerçekten canlı olmadığına dair sessiz bir hatırlatmaydı.

Görünüşe göre bağışçısı genç bir çocukmuş. Sözsüz bir çığlıkla ağlamaya devam etti, sesi Shin'in gözlerinin önündeki kızdan farklıydı. Geçmesine izin verilmesi için yalvaran bir feryattı.

Lejyon ve sayısız Sirinler gibi... ve kardeşinin şimdi gitmiş olan hayaleti ve hala Lejyon tarafından tuzağa düşürülen birkaç yoldaşı gibi.

"...Ya da belki..."

Soru daha o farkına varamadan dudaklarından döküldü. Shin'in kendisinin düşünmediği bir soruydu.

“...gerçek şu ki, seni kurtarmamı istemedin mi?”

Belki de ölüme terk edilmek istiyordu. Aradığı ölüme dönmek için. Bir anlığına Shin'e geniş gözlerle baktıktan sonra, Ludmila büyük bir sırıtışla başladı.

"Saçmalık. Bedenim Birleşik Krallık'ın kılıcı ve kalkanıdır."

Sesi ve ifadesi gurur doluydu. Bunlar, vatanı olmayan bir Seksen Altı olan Shin'in doğal olarak anlayamadığı sözler ve duygulardı. Federasyon'un askerlerinden bazıları da muhtemelen aynı fikirde olmayacaktı. Onun bir alet olarak doğduğunu sadece kabul etmek değil, bununla gurur duymak, anlaşılması zor bir kavramdı.

İnsan olmayanın gururu.

"Eğer yok edileceksek, bunu Birleşik Krallık'ın düşmanlarını yanımıza alırken yapardık. İşte bu yüzden öldükten sonra bile savaş alanında oyalanmayı seçtik.”

...Ve yine de içindeki hayalet tamamen farklı bir dilek diledi.

"Görünüşe göre işler çoğunlukla hallediliyor. Bir an önce geri çekilmeliler.” dedi Anju, düşmanın belirtileri azalmaya başlayınca savaş alanına bakınarak. Üst üste binen ağaçlar donmuş savaş alanını görmelerini engelliyordu. Suyun gürleyen kükremesi uçurumun yüzeyinde yankılanırken, ormanın diğer tarafından sollarında akan ve bölgeye su sağlayan büyük bir dağ nehri varmış gibi görünüyordu.

Bu silahlı keşif görevi, yalnızca düşmanı kandırmak için yapılmış bir aldatmacaydı.

Düşmanla temasa geçip muharebeye girdikleri noktada hedeflerinin tamamlanmış olduğu ve Zentaurların dışarıda olduğu bilgisinin değerli bilgiler olduğu söylenebilirdi.

"Kaptan Nouzen'in keşiflerine göre burada düşmandan geriye kalanlar var mı?" diye sordu Dustin, Yay'ı yaklaşık on metre öteye yönlendirerek. Filodaki en beceriksiz kişiydi , bir Cumhuriyet vatandaşıydı ve şu anda Anju ile birlikte çalışıyordu.

Ne olursa olsun, Anju omuz silkti. Shin'in yeteneği, Lejyon'un pozisyonlarını onunla Rezonansa girenlerle paylaşabilirdi, ancak onun yakınında olmadıkça anlamsızdı. Para-RAID aracılığıyla duydukları hayaletlerin konumları sadece onun konumuna göreydi. Ve buna ek olarak...

“Bunun tüm acemilerin er ya da geç duyması gereken bir şey olduğunu hissediyorum, ama...Shin'e çok fazla güvenmemelisin. Doğru, Shin'in yeteneği o kadar kesin ki korkutucu... Ama bu hepimizi her zaman zamanında uyarabileceği anlamına gelmiyor."

Shin'i kaybettiğimiz bir durum ortaya çıkarsa... Her neyse, ona çok fazla güvenseler savaşamazlardı. O cümleyi Seksen Altıncı Bölgede bitirebilirdi ama burada kelimeler boğazına takılmıştı. O zamanlar, askere alındıktan sonraki beş yıl içinde idam edilecekleri kesindi. Kaderleri önceden belirlendiğinde, tek seçenekleri onunla yüz yüze gelmekti.

Ama işler şimdi farklıydı. Artık bu sözleri söylemesine gerek yoktu. O da istemedi. Suskun yoldaşının ölümünü hayal etmek istemiyordu - özellikle de sık sık buna karşı çıkıyor göründüğü için - çünkü konuşulan kelimelerin gerçeğe dönüşme gücü vardı. Bu, Seksen Altıncı Bölgeün ilk koğuşundan bir yoldaş olan ve sinir ağını asimile edip bir Kara Koyun haline gelen Kaie'den duyduğu bir şeydi.

Dustin sustu ve ardından Anju'nun az önce söylediklerini düşünerek başını salladı.

"...Haklısın. Biz ona bu kadar güvendiğimiz için Kaptan'ın da zor durumda olduğuna bahse girerim."

Anju'nun gözleri şaşkınlıkla büyüdü ve sonra gülümsedi. Dustin, Cumhuriyet'in kuruluş festivalinde bir konuşma yapması istenen mükemmel bir öğrenciydi -aslında bir birinci sınıf öğrencisiydi. Hızlı öğrenen biriydi ve her zaman kendisine öğretilenin biraz ilerisini düşünürdü. Yine de bir Cumhuriyet vatandaşı olan Dustin'in Shin gibi Seksen Altı için endişelendiğini görmek şaşırtıcıydı.

"Doğru. Ona fazla yük olmamaya çalışalım... Mm..."

Tam o sırada, konuşmayla kesintiye uğrayan ihtiyat duygusunu bir şey dürttü. Görüş alanının kenarında, ağaçların ötesinde bir şey vardı. Uçurumun hemen altında bir şey... Ormandan gelen bir hayvan mıydı yoksa...?

"Gidiyorum."

"Tamam... Dikkatli ol."

Yay kovalamak için öne çıktı. Önüne gelebilecek herhangi bir silah sesine karşı temkinli bir şekilde ileriye baktı.

" Ne...?"

"Teğmen? Doğru rapor edin—”

"Bu bir Lejyon değil. Buralarda öyle bir şey yok. Fakat..."

Yay burcunun optik sensörünün bir beslemesi, veri bağlantısı aracılığıyla ona aktarıldı.