"Ciddi olamazsın...!"

Bu muhtemelen Rito'ydu. Başka birinden gelen çığlığı görmezden gelen Shin, kontrol çubuğunu ileri doğru itti. Alkonostların hücumunun geride bıraktığı açıkta kalan kara toprak parçalarını takiben, Undertaker öncü olarak ilerledi. Bir an gecikmeden sonra Gülen Tilki, Silahşör ve Kar Cadısı onun ayak izlerini takip ettiler. Sonra Spearhead filosunun geri kalan birimleri, giderken küfür ederek aceleye katıldı.

Mevcut Seksen Altı'nın çoğu, Seksen Altıncı Birlik savaş alanında yıllarca hayatta kaldı. Arka korumadan sorumlu bölükler, emredilmediği halde, bastırma ateşi açtılar. İlerleyen Akrep türleri, Juggernaut'lar kar perdesini bastırırken başlarını eğdi ve üstlerindeki gökyüzü ateşle parladı.

Kar daha da ağırlaştı. Sirinlerin feryatlarını boğmak istercesine.

Enkazla dolu hendeğe ulaştılar. Hızını en ufak bir şekilde düşürmeden, Undertaker grotesk köprüye adım attı ve tek nefeste üzerinden atlayarak yokuşu tırmandı. Gerçek inşaat malzemeleriyle doldurulmadığı için yolun zemini düzensizdi ve Juggernauts'un bacakları kolayca oraya sıkıştı.

Gözleri hedefe sabitlenmiş olsa bile, ileriye giden yolu döşeyen Sirinlerin korkunç kalıntılarını ve Juggernauts'un ayak seslerinin onları nasıl tekmeleyip daha da ezdiğini gördüler. Kendinden tahrikli mayınların kalıntılarını bir kenara atmak onlar için neredeyse günlük bir olaydı ve Sirinler insan şekillerine sahip olabilirdi ama gerçekte artık insan değillerdi.

Temelde, savaşa devam etmek için savaşta ölenlerin beyinlerini özümseyen Lejyon'dan farklı değildiler.

Aynı şeydi. Aynı şey olmalıydı. Lejyonu yok etmek ve onlar ilerledikçe Sirinleri ezmek...

“Tch...!”

Aynı olmalıydı, ama bu tarif edilemez tiksinti duygusu gitmeyecekti. Üzerine bastığınızda bacaklarınıza yapışan, uzuvlarınıza dolanan ve bırakmayı reddeden bir ceset dağının üzerinden koşmak kadar korkunçtu.

Shin, Theo'nun "Üzgünüm..." diye mırıldandığını, Kurena'nın acıyla "Bundan nefret ediyorum" diye inlediğini ve Anju'nun ağlayan Rito'yu yatıştırmaya çalışırken sesindeki titremeyi bastırmaya çalıştığını duyduğunu düşündü. Optik ekranının kenarında, Undertaker'ın hâlâ hareket etmeye çalışan bir Sirin'in sırtına basan bacağını gördü. Çiçekli dudakları bir çığlık gibi genişledi. Elleri göklere doğru kasıldı -belki yardım arıyor ya da belki sadece aşırı yükleniyordu- sonra sessizce güçsüzce yere yığıldı.

Juggernaut'un sisteminde geri bildirim özelliği yoktu. Neye basarsa bassın, tamponlama sistemi hareketi durdurarak İşlemcinin yalnızca hafif bir titreşim hissetmesine izin veriyordu ve Juggernaut, yüksek hızlı manevra yapmasına izin vermek için güçlü amortisörlerle yüklendi, bu da onun üstüne basması anlamına geliyordu. bir insan kokpiti çok fazla sarsmaz.

İşte bu yüzden, kontrol çubuğunu tutan elindeki his, ezilen bir yumurta kabuğu ve Juggernaut'un motoru ve ayak sesleri tarafından bastırılması gereken ayak sesleri, zihninin yarattığı yanılsamalar olmalıydı. Bu çığlığı duyar duymaz Undertaker'ın üzerine sıçrayan kan lekesi de öyleydi.

Shin'in dişleri onları çok fazla sıkarken gıcırdıyordu.

......Hayır.

Sadece anlamamıştı. Böyle algılamamıştı. Tam nerede olduğunu unutmuştu.

Bir İsim Taşıyıcı için, Kişisel İsim, ölümün pençelerinden kurtulan ve yoldaşlarının çoğunun hayatını kaybettiği yerden sağ salim dönenlere - bu arada hayatta kalan savaş iblislerine - verilen hem bir unvan hem de bir lanetti. arkadaşlarının kanını içerek, hem dost hem de düşmanın cesetlerini yığdılar.

Cumhuriyet'in Seksen Altıncı Birliğinden canlı olarak dönen bir canavara ayrılmış bir isim, binde bir savaş alanından sadece biri uzaklaşmıştı.

Şimdi kendini kötü hissetmek bir yalan olurdu.

Çünkü bu noktaya kadar yürüdüğü yol - onu buraya ve şimdiye götüren yol - yoldaşlarının kalıntılarından oluşan bir dağın üzerine döşenmişti.

Hayatta kalmak, bir başkasının üzerinden geçmek demekti. Ölmek üzere olan birisi.

Hala hayatta olan biri. Kurtaramadığı, terk etmek zorunda kaldığı, ulaşamadığı biri. Ve farkına bile varmadan, yığılmış cesetlerin üzerinden ve kan birikintilerinden geçerken ölmekte olan, hayatta kalan birinin yanından geçmek zorunda kalacaktı.

Bu farklı değildi. Bir ceset dağının üzerinden geçmek anlamına gelse bile, ilerlemeye devam etti. Bu manzara sadece bunun bir tezahürü oldu. Tuhaf gelen bir şey varsa... Onları bu noktaya getiren sadece bu kuşatma yolu değil, yolun tamamıydı... Kaçınılmazdı çünkü kayıpsız savaş diye bir şey yoktu. Fedakarlık yapmadan hayatta kalan bir millet yoktu.

İnsan başka türlü nasıl hayatta kalacağını bilmiyordu.

Göz kırpmayan, artık işlevsiz, kızıl saçlı bir kafa, görüş alanında parladı. Undertaker'ın atışının yankıları sarkan kafayı boynundaki tellerden kurtardı ve yuvarlanarak gözden kayboldu. Boğazından bir hıçkırık kaçtı ama gözyaşlarının düşmesine izin vermedi. Lena. Üzgünüm. Yaşayan insanlar...Yaşayan insanlar... Ben...

...Bunda bir güzellik bulamıyorum.

Otoriteyi ve rahatlığın yüksekliğini temsil eden bir sarayın aksine, savaş için surlar yapıldı. Yapıları işgalcilere karşı hem kılıç hem de kalkandı. Yükselen duvarlar ve onları çevreleyen kuru ve sular altında kalan hendekler belliydi, ancak makineler kapıların üst kısmına yerleştirildi, bölmeler daha derine indikçe daha da yükseldi ve kalenin girişi sadece açıktı. Saat yönünde döner merdivenler.

Bunların hepsi, kılıçların ve yayların birincil silahlar olduğu çağlarda uygulanabilir mekanizmalardı ve hala değerdi. Kalenin içi, güney çitin karşısındaki meydanda oturuyordu.

Duvarın en tepesinin hemen altında pusuda bekleyen bir grup Skorpion türü, bir düşman saldırısı beklentisiyle obüslerinin manzaralarını hizaya getiriyordu.

Kuşatma rotasının inşasını durduramadılar, ancak düşman hücum etmeye çalışırken savunmasız kaldığı anda saldırarak yine de sızmayı önleyebilirlerdi.

Kuşatma rotası acele bir işti ve çok dar bir şekilde inşa edildi. Stratejik düzeyde tam bir aptallıktı, çünkü düşman kuvvetleri hala kendilerini bölmek zorundaydı ve bu rotayı oluşturmak için birçok düşman Feldreß feda edildi, yani sayıları fiilen yarıya indirildi. Bu yap ya da öl şarjını uzun süre sürdüremezlerdi.

O zaman metal çapalar, tırtıklı ok yarıklarını geçerek duvarların tepesine doğru uçtu. İkisi. Her iki ucunda birer pençe olan dört sıra - bir tel çapa, çitin tepesine derinden saplanmış ve kendini sabitlemişti. Bir sonraki anda, iki Juggernaut, Skorpion türlerinin görüş alanlarının her iki yanından uçarak, tepenin üzerinden fırladı. Uzun Menzilli Nişancılara bakan duvarlar.

Kişisel İşaretleri, gülen bir tilkiye ve kürek taşıyan başsız bir iskelete aitti.

“—Siz nesiniz moronlar?! Elbette bizi hedef alacaktın, o halde hangi salak önden hücum eder ki?”

Dustin söylediğinde aklıma geldi. Eski Cumhuriyet vatandaşları sızma teorisi hakkında hiçbir şey bilmiyorlardı.”

Theo, sanki az önce yaşadıkları ıstırabı üzerinden atmış gibi yorumunu tükürdü - ve Shin bu ıstırabı çok fazla üzerinden atmış olmanın verdiği soğuklukla cümlesini bitirdi. Aynı anda iki patlama meydana geldi. 88 mm'lik tank kuleleri kükredi, saniyede 1.600 metrelik bir başlangıç ​​hızına sahip ateş hatları, Skorpion türlerinin kanatlarını delip geçiyordu. Çok amaçlı mermiler çarpma anında patlayarak, bir metal jet seli ve Skorpion türlerinin zırhsız postlarını acımasızca yakan bir dizi parçayı serbest bıraktı.

Tabii ki, Skorpion türleri saldırıyı pasif olarak almadı. Optik ve silah görüş sensörleri lazerlerini iki hedefe sabitlediler ve taktik algoritmalarına göre kerterizlerini onlara çevirmeye çalıştılar.

Denendi... ve başarısız oldu.

Onlar yön değiştirmeye çalışırken diğer Skorpion türlerinin namluları da yollarına çıktı. Skorpion türlerinden biri diğerine çarptı ve sendeleyerek ikisinin de hareket etmesini engelledi. Skorpion türleri, çitin kapalı iç gövdesinde sıkışık haldeydiler, hareketsiz duruyorlardı ve hareket edemiyorlardı. Juggernauts, mermilerini göz açıp kapayıncaya kadar boşalttı ve acımasız bir barajda yanlarına nişan aldı.

Çitler, işgalci bir düşman kuvvetini ayırmak ve engellemek için yapılandırılmış, bölmelerle sıkışık, sınırlı bölümlere ayrılmış ve bu sıkıcı Skorpion türleri ve sırtlarındaki uzun namlular için geçerliydi. Döner kuleleri olmayan Skorpion türleri sadece önlerine saldırabiliyordu. Ve şimdi ne karşı saldırı ne de kaçmayı başaramadıklarından, ördekler oturuyorlardı.

Diğer Juggernauts, iki öncünün yolunu takip ederek tel çapalarıyla çapraz olarak yakınlaştırdı ve saldırıya katıldı. İstilacıları durdurmak için duvarları kaplayan kundağı motorlu mayınları dağıtmak için makineli tüfek ateşi kullandılar, sonra da içeri giren Ameise'i biçmek için kulelerini kullandılar.

Tek bir birim - Dustin's Sagittarius - Skorpion türlerinin çarpık enkazını terk etti ve duman boşaltıcısını kullanarak beyaz bir sis perdesi oluşturarak işgalci kuvvetin hareketlerini gizledi. Duman örtüsünün altında ekranda, Rito liderliğindeki Claymore filosu, yüzey bastırma birimlerinin füze yastıklarının kapıları açılırken hangarları ele geçirmek için koştu.

“—Tüm başlatıcı birimleri. Aktarılan tüm koordinatları gizleyin!”

Fırlatıcı birimler Lena'nın emriyle ateşlendi. Füzeler, yüzey birliğinin üzerinde havaya uçtu ve arkalarında beyaz duman izleri bırakarak, birliğe ve Juggernauts'a doğru koşan hafif Lejyon'a yağan küme bombalarını içeri saldı. Anti-ışık zırhı kendi kendini döven parçalar tetiklendi, saniyede üç bin metre hızla ilerleyen bir alev yağmuru oluşturdu ve sağır edici bir sesle hafif ağırlıkları süpürdü.

Kalenin üst kısmı bu şekilde bastırılmıştır. Geriye kalan tek şey düşmanın kalıntılarını süpürmekti. Chaika, Undertaker'ın yanında durdu. Arka tentesi açıldı ve Lerche yüzünü göstererek bağırdı:

"Sir Reaper, şimdi, şansımız varken!"

"Tamam."

88 mm'lik toplarının mühimmatı bitmişti. Laughing Fox'un alt kollarında makineli tüfekler vardı, bu onun için o kadar da sorun değildi; Ancak Undertaker, yakın muharebe silahlarıyla donatıldı ve bir çatışma çıkması durumunda dezavantajlı duruma düştü.

O anda, doğal olmayan bir feryat çınladı.

Bu sadece Shin'in duyabildiği hayaletimsi bir feryattı. Anlayamadığı mekanik bir dil ören ağıt yakıcı bir ses. İmparatorluğun çöküşünden bu yana geçen altı yıllık sınır geçtiğinden, şimdi olmaması gereken tamamen mekanik bir zekanın sesi.

Savaş alanı hâlâ beyaz dumanla kaplıydı ve Juggernaut'ların birbirlerinin varlığını algılamasını zorlaştırıyordu. Ancak Shin'in yeteneği, savaş alanının kargaşası boyunca devam etti ve feryatın kaynağını doğru bir şekilde tespit etti. Kalenin kayalık kubbesi, civcivini korumak için kanatlarını açan bir kartal gibi yükseldi. Bu büyük kanatların arasında, geçmiş bir savaşta vurulan kartalın kafatasının kalıntıları arasında sakince duran bir figür vardı.

Vahşi bir yırtıcının çevik silueti. Bir aslan kafasına benzeyen bir sensör ünitesi ve sırtında bir zincir bıçak, o kadar hassas ki tek tek parçalar uçuş tüyü gibi görünüyordu. Shin, beyaz dumanın içinden göze çarpan optik sensörlerinden yayılan parıltıyı neredeyse seçebiliyordu.

Phönix.

Tek, zar zor işleyen bir dış kamera, Phönix'in görüntüsünü komuta merkezinin sanal ekranına yansıttı. Lena ona bakarken gözlerini kıstı.

Görünüşü...

Frederica kaşlarını çatarken aynı şeyi düşünüyor gibiydi.

“...Verilerimizden farklı görünüyor. Nedir o abartılı kanatlar?”

Kanatlar. Evet, kanatlar.

Bir aslanın veya bir leoparın vahşi yüzünü andıran çevik, dört ayaklı gövdesi, gümüş kaplamalı bıçak benzeri kanatlarla bozuldu. Aralarında, bir hayvanın kürek kemiğine karşılık gelen kısımda, bir çift uzun zincirli bıçak uzanıyor ve Phönix'e göklerde süzülen bir griffinin ürpertici görüntüsünü veriyordu. Kanatlarının her biri, bir canlınınkine benzemeyen hareketlerle titriyordu. Karla tezat oluşturan ve üzerine bakan herkesi büyüleyen hassas bir parıltı yaydı. Sıvı gibi akan metalik gümüş bir parıltıydı.

"Sıvı zırh...?!"

Shin'in sunduğu rapora göre, Phönix'in Ameise'den bile daha az zırhı vardı. Ne kadar ince zırhlı olduğu için, zırhının bir kısmı HEAT'lar tarafından kaldırıldığında, cüzi antipersonel 7.62 mm'lik tüfek mermileriyle delinebiliyordu. Bu zayıflık olmasaydı, Shin muhtemelen onu vuramazdı. Aslında, sadece görev kayıt cihazında hareketliliğini görmek, ön saflarda bile olmayan Lena'nın suskun kalmasına neden oldu. O kadar kör edici bir hareketliliği ve savaş hızı vardı ki, insanlığın temel sınırlarını çoktan aşmış olan diğer Lejyon'u bile ona kıyasla solgunlaştırdı. Ve o tek savaşta, zayıflığını anlamış ve yenmişti. Ya da belki de Shin'in son karşılaştığında hala geliştirme aşamasındaydı.

Ancak...

Lena dudaklarını büzdü.

Koridorların her birinde, hızla ilerleyen Lejyon'a karşı savaş daha da şiddetleniyor ve kalenin dışından bir istila yolu oluşuyordu.

Lejyon, yüzeyin kontrolünü Juggernauts'a kaptırırsa, bir sonraki yer yeraltı bölümüne saldırılacaktı. Bu olmadan önce kaleyi ele geçirmeleri gerektiğini anlayan Ameise ve kundağı motorlu mayınlar intihar saldırılarını tekrarladılar.

Zorla içeri giren bir Skorpion'un ateşine maruz kalan beşinci koridorun son bölme bölmesi çöktü. Telaşlı savaşın ortasında, başka bir filodan gelen kablosuz bir mesaj Raiden'ın kulağına ulaştı.

“—Başkan Yardımcısı Shuga!”

"Rito?! Şu anda neredesin?"

"Altmış saniye içinde tam önünüzde olmalıyız! Biz şarj olacağız, bu yüzden bizden sakının!”

"Tch, tüm birimler, ateşi kesin ve asansörlerin önünden çekilin!

Ateş hattından kaçın!”

Juggernauts ve Barushka Matushkas neredeyse zorla oradan uzaklaştıktan kısa bir süre sonra, 12.7 mm makineli tüfek ateşi Lejyon'un saflarına hücum etti. Baraj, yüzeye çıkan karmaşık yola giden asansör boşluklarından tamamen sürpriz bir saldırıyla ateşlendi. Ameise, ince zırhlı sırtlarından vuruldu ve kundağı motorlu mayınlar dağıldı. Ezilmiş kalıntılarının üzerinden geçerek, Rito ve Claymore filosu yeraltı birliğine sızarak saldırılarından kaçınan kalan Lejyon'a saldırdı.

"Yüzey birliğini kontrol altına aldık ve diğer koridorları ele geçiren dostlarımız var. Yüzeye çık, Başkan Yardımcısı Shuga!"

"tamam ..."

Raiden sustu ve kaşını çattı. Bu alışılmadık şekilde pervasız giriş ve aşırı şiddetli makineli tüfek ateşi, Rito'nun Rezonans yoluyla sinirli çığlığıyla birleştiğinde son derece umutsuz bir saldırı gibi geldi. Zamanında kaçamayan birkaç Barushka Matushka, başıboş kurşunlarla vuruldu ve sadece kalın ön zırhları makineli tüfek ateşini savuşturabildiği için iyiydi.

“...Sorun ne Rito?”

"Önemli değil!"

Yanıtında sert bir şeyler vardı. Sanki bunu söylemeseydi, hemen gözyaşlarına boğulacaktı. Sanki birçok yoldaşını kaybetmiş ve kendi cesedinin yığınlar arasında dağıldığını gördüğünü sanmıştı.

"Gerçekten önemli değil... O yüzden lütfen acele et."

Beyaz duman dağıldı. Phönix, gazlı beze benzeyen kar perdesi soluklaştıkça savaş bahçesinin efendisi oldu. Kanopinin üzerinde kanatlarını açmış bir kuş gibi belirirken, altındaki savaş alanı saat yönünün tersine bir dizi gözetleme kulesiyle çevriliydi. Yıkılmış Skorpion türlerinin metalik kalıntıları, bir tank mermisi barajından parçalanan çitlerin iç gövdeleri ve iç bölmeler boyunca zemine saçılmıştı.

Sessiz beyazın içine işleyen, fazlasıyla ürkütücü savaş izleri. Çekişmenin çirkin işaretleri ve dingin süreksizlik. Phönix hepsine eşit olarak baktı. Ve Undertaker'ın Juggernaut formasyonunun en derin kısmındaki pozisyonunu doğruladı, hala güneydoğu bölümünün arkasında, sadece görüşle duruyordu.

Bakışlarını geri çeviren Shin, orada bulunanlara seslendi.

"Bütün birimler, dağılın. Ne pahasına olursa olsun onunla yakın temastan kaçının. Başıboş kurşunlarla vurulacaksınız."

Canavara benzeyen başını öne eğdi, uzuvları büküldü ve güçlendi.

O geliyor.

Havaya sıçradı, dümdüz düştü ve yüksekliğini kontrol etmek için zincirli bıçaklarını salladı. Kulelerin çatı kiremitlerinden birine indiğinde, darbeyi ivme kazanmak ve kendini ileri atmak için kullandı. Undertaker'a doğru.

Chaika atladı ve savaşın önüne geçmemek için mesafe kazandı. Boş dergilerini bırakan Undertaker kendini hazırladı. Yaptığı gibi, Phönix kuleden bölmeye atladı, yüzeylerine kör edici bir hızla tekme attı ve mesafeyi göz açıp kapayıncaya kadar kapattı. Havaya saçılan beton ve buz parçaları, hareketini görerek takip etmenin tek yoluydu. Gümüş gölgesi Undertaker'ın üzerine çullanarak, adımlarının sağına ve soluna düzensiz atlamalar kattı...

Ne zaman...?

"Paranın üzerinde. Böyle acele etmek için özel bir salak olmalısın."

Yan tarafında bir top mermisi belirdi. Ses hızından daha hızlı hareket eden yakın mesafeli bir bombardımandı. Tetikçi, kulenin gölgesinde saklanan bir Juggernaut'du. Kurena'nın Silahşörü. Yörüngesini tahmin etmiş olsa bile, bir kara silahı için hayal bile edilemeyecek bir hızda gidiyordu. Başlangıçta silah kontrol sisteminin desteğini bir kenara atmış, onu yalnızca sezgiye dayanarak öldürmenin mucizevi başarısını elde etmişti. Kabuk, arkasında bıraktığı sesten daha hızlı hareket etti, görüş lazeri olmadan ileri atıldı, ancak Phönix onu sadece namlu ağzının parlaması ile fark etti. Fren yaparak atlayışını iptal etti, raundu zar zor atlattı. Ancak.

Yörüngesinden çıkarken hedefini ıskalaması gereken mermi havada patladı ve Phönix'in hemen önünde kendi kendini imha etti. Alevler ve şok dalgaları saniyede sekiz bin metre hızla her yöne patlıyor. Onlar tarafından fırlatılan parçalar, Phönix'in bile atlatabileceğinden daha hızlı hareket ediyordu.

Yakınlık sigortası. Başlangıçta uçaksavar kullanımı için tasarlanmış özel bir sigorta, hedefin elektromanyetik alanına girmesi durumunda darbe olmadan bile parçaları patlatacak ve serbest bırakacak şekilde ayarlandı. Birkaç parçadan kaçamayan Phönix yere yığıldı. Görünüşe göre zırhını delmemişlerdi ama onu kaplayan sıvının bir kısmı yırtılmış ve çiçek yaprakları gibi havaya uçmuştu.

“—Merhaba, seni aptal küçük şey.”

Tahmin edilen iniş noktasının yakınında pusuda bekleyen Kar Cadısı -daha doğrusu içerideki Anju- acımasızca sırıttı. Bir sonraki an, Kar Cadısı'nın arkasındaki füze fırlatıcı açıldı ve ateşlendi. Füze, farklı zikzaklar çizerek havada hızla ilerliyor, Phönix'e doğru hızla ilerliyor ve daha küçük bombalar yağdırıyor, bu da Phönix'in seçtiği yol da dahil olmak üzere tüm olası kaçış yollarını bir gecikmeyle dolduruyordu.

Phönix barajdan kaçmaya çalıştı, ancak başaramayacağına karar verdikten sonra zorla itti ve havaya kaçtı.

“—Ha, işte geliyor. Sadece aptallar ve yüksek yerler gibi başka şeyler söylüyorlar.”

Gülen Tilki, kulelerden birinin eğimli çatı kiremitine tel ankrajını ateşlemiş ve her iki kıskaç kolundaki ağır makineli tüfekleri Phönix'e doğru çevirerek pusuya yattı. Teo tetiği çekti. Phönix havadaydı, normal hareket edemiyordu ve ilk birkaç mermiyi doğrudan almak zorundaydı.

Ardından zincirli bıçağını geniş bir yay çizerek savurdu, doğaçlama bir çapa olarak duvara sapladı ve onu zorla uzaklaştırmak ve barajın vuruş bölgesinden kaçmak için sıkıştırdı. Gülen Tilki hemen atış pozisyonunu terk etti ve yeni bir Juggernaut onu kesmeye başladığında onu takip etmek için tel çapasıyla başka bir kuleye doğru uçtu. Küçük bombalarla bir başka alan bastırma. Hangarlardan aceleyle gelen Wehrwolf'dan makineli tüfek ateşi.

"—Burada büyük bir oyunun peşindeymişiz gibi geliyor. Şu anda bu şey olmak istemezdim."

Phönix, göğüs kafesine atlayarak saldırılardan kaçmaya çalışırken, ayağına isabet eden birkaç küçük kalibreli ateş, onu devrilmesine neden oldu. Phönix düşerken, kurşun izleri kaya yüzeyine oyulmuş halde kaldı. Juggernauts'un 88 mm toplarından veya Barushka Matushkas'ın 120 mm toplarından değil, sadece 20 mm tanksavar tüfeklerinden geldiler... Birkaç kişi ateş etti, bunlardan biri Prens Majestelerinin kendisiydi. Sonunda, kanadını hedefleyen zırh delici mermi barajından kurtulan Phönix indi ve çevresine bakındı. Lejyon savaş makineleriydi ve özellikle bu tamamen mekanik bir zekaydı, bu yüzden muhtemelen insan duygularının önünde hiçbir şey yoktu.

Ama öyle olsaydı, şimdi sinirden dilini şaklattığı an olurdu.

Her yerdeydiler. Duvarların üstünde, onları birliklere ayıran bölmelerin üzerinde ve gözetleme kulelerinin tepesinde oturuyor. Garip bir şekilde dizilmiş tesislerin ve iç mekanlarının gölgesinde. Hepsi diğerlerinin ateş hattından kaçındı ama Phönix merkezdeydi. Juggernauts'un birden fazla beyaz silueti, etrafını sararken karla karıştı. Sanal ekrandan duruma bakan Lena soğuk bir şekilde fısıldadı.

"Kesinlikle hızlı ve hareket kabiliyeti şaşırtıcı... Ancak bu, onunla başa çıkmanın bir yolu olmadığı anlamına gelmiyor."

Tüm atış kontrol sistemlerini işe yaramaz hale getiren hızı, şüphesiz bir kara silahı için eşsizdi. Ancak, Lejyon'la savaşın gökyüzünü kapatmasından önceki günlerde daha da kör edici hızlarda hareket eden savaş uçaklarını bile düşürebilecek modern silahlar vardı.

Böyle bir silah, bir düşmana yaklaşırken onu etkilemese bile tetiklenen ve ardından bir kova erimiş parçayı serbest bırakan yakınlık sigortasıydı. Veya aynı anda geniş bir yarıçapı kaplayan küçük bombalar yağdıran küme savaş başlıkları. Veya ateşleme döngüleri ile saniyede düzinelerce mermiyi serbest bırakan ve kalın bir baraj oluşturan makineli tüfekler ve otomatik toplar.

Eğer bakışları buna yetişemezse... Tek bir noktadan nişan alıp ateş etmenin imkansız olduğu ortaya çıkarsa...

"Sadece geniş bir alana saldırmamız gerekiyor... Hepsi bu."

Hem taktik hem de kullanmaları gereken silahlar açısından bu karşı önlemi zaten oluşturmuşlardı. Shin'in ilk seferinde Phönix'e karşı bu kadar mücadele etmesinin tek nedeni, daha önce hiç böyle bir şeyle karşılaşmamış olması ve bir bakıma kendi doğası gereği bir savaşçı olmasıydı. Undertaker, yakın muharebede uzmanlaşmış ve geniş alan silahlarından yoksun bir birlikti. Tek başına etkili bir karşı saldırı başlatmak onun için zor olurdu.

Frederica, "Onu baraja nasıl çekeceğinizi merak ediyordum ama Undertaker'ı yem olarak kullanmanızı asla beklemezdim," dedi.

"Damarlarında akan kan düşündüğümden daha soğuk, Vladilena."

“Düşmanın amacı hem bizi yok etmek hem de Shin'i ele geçirmek.

Bunu bilip de bu gerçeği kullanmamamız mümkün değil.”

Phönix'in en büyük başarısızlığı, Shin'in son savaşları sırasında kaçmasına izin vermesi ve değerli bilgilerle zengin bir raporu geri getirmesiydi - bir hesap ve özellikleriyle ilgili tahminler... ve hedefleri gibi. Bunu yapabilecek kapasitedeyken Shin'i öldürmemişti ve bu şüpheli eylem dizisi, amaçlarını tamamen açıklığa kavuşturdu.

Neyin peşinde olduğunu bildikleri için onu yemle cezbedebilirlerdi. Onların bakış açısına göre, Phönix, avını gözlerinin önünde sallayarak kendilerini çevreleyen ağlarına çektikleri aptal, aç bir kurttu. Evet, Phönix bir zamanlar tüm Reginleif filosunu tek başına alt etmiş ve tek bir darbe almadan hepsini yok etmişti. Muhtemelen savaş kabiliyeti ile Reginleif'ler arasındaki farkın önemli olduğuna karar verdi. Ve bu tahmine dayanarak, Phönix, tüm saldırılarını ona odaklayan yüksek öncelikli hedefi Shin dışında hiçbir şeye aldırmazdı. Bu yüzden onları yanlış bir karara çekmek ve saf sayılarla boğmak için eş birimlerini yem olarak kullanacaklardı.

Bu tamamen korkakça bir taktikti. Bundan hoşlanmayacaklarını düşünmüştü, ancak son operasyondan sonra bir karşı önlem olarak önerdiğinde, Shin dahil Seksen Altı bu fikre oldukça kayıtsız kaldı. Seksen Altı'nın temel stratejisi, başlangıçta birden fazla birimle tek bir Lejyon'a katılmaya dayanıyordu. Bir makinenin hatalı alüminyum tabutunda bu mantıksız, aslına uygun çelik canavarları yeneceklerse, tuzaklara, yemlere ve bire karşı çok taktiklerine güvenmekten başka seçenekleri yoktu. Bu taktiği korkakça bir taktik olarak görmezlerdi.

"Yardımcı Rosenfort. Kaptan Nouzen şu anda düşman biriminin konumunu algılamakla görevli ve Teğmen Iida tesisi temizlemeyi bitirir bitirmez savaşa katılacak. Gerçi ikisi de muharebe personeli. İkisi uyarı vermekte özgür olmadığında size güveneceğiz.”

Frederica sevimli bir şekilde alay etti.

"Sana bana Frederica demeni söylemiştim, seni budala... Anlaşıldı. Bugün halledeceğim nasılsa."

Juggernaut'lar şimdiden tuzaklarını yüzey birliğine yerleştirmişlerdi.

Duvarların ve bölmelerin tepesinde, kulelerin doruklarında, perdelerin ve binaların labirenti arasında. Phönix'i dört yönden ve yukarıdan kuşattılar. Phönix etrafı sardı, kaçmaya ve kuşatmayı kırmaya çalıştı, ama her göründüğü yerde pusuya düşürüldü ve arkasında gümüş bir sprey bıraktı.

Silah sesleri çaldı. Küçük bombalar yağdı. Makineli tüfekler canavarlar gibi kükredi ve tank karşıtı tüfek mermileri soğuk havayı yararak ona doğru uçtu. Üstüne üstlük, mobil silahlar birbiriyle çatışırken, askerler koştu ve Phönix'e saldıran yelpaze benzeri bir çelik bilye spreyi salan yeni yönlü buckshot mayınları kurdular. Büyük oyun avcılığı.

Optik ekrandan olup bitenleri gözden geçiren Lena, bu savaşa bundan daha uygun bir isim olamazdı, diye düşündü. Böylesine vahşi, kurnaz, tehlikeli bir hayvan, herhangi bir insandan çok daha güçlüydü, ancak silahlarıyla birlikte akıllarını bir araya getirerek onu avlıyorlardı. Bu savaşın doğası böyleydi.

"Falchion filosu ve Glaive filosu, güneydeki üçüncü bloğa yer değiştirin. Kaptan Nouzen ve Teğmen Iida, onu söz konusu bloğa çekmek için Undertaker'ı kullanın... Yirmi üçüncü koridorda düşman kalıntıları tespit edildi.

Mace filosu, onları temizlemek için konuşlandırın.”

"Anlaşldı."

Yeraltı birliğindeki düşman kalıntılarını süpürmek ve canavarı yüzeyde avlamak. Lena bu iki savaş alanındaki parçaları aynı anda hareket ettirirken, Cicada'nın içinden geçen ışık baş döndürücü şekillerde parladı. Yüksek verimlilikte çalıştığını gösteren ışık huzmeleri karartılmış komuta merkezini aydınlattı.

Saldırılardan kaçarken, Phönix canavara benzer kafasını bir şey çağırıyormuş gibi kaldırdı. Bir Eintagsfliege sürüsü kanat çırparken, yukarıdaki bulutlar daha da inceltildi ve Phönix, tepeden tırnağa onları sararak içine daldı. Optik kamuflaj açıldı ve gümüşi siluetini gözden gizledi. Görünmez bacakları büyük bir sesle yere tekme attı ve bir yerde kaybolurken son ayak izi olarak sadece altındaki çatlak zemini bıraktı—

"—Michihi, beş saniye içinde, dümdüz ileri... Ateş!"

"Evet efendim!"

Fizik yasalarından bağımsız olarak düşmanın konumunu algılayabilen Shin'in verdiği talimatlara uyarak altı birlik müfreze hemen karşılık verdi. Hepsi, Eintagsfliege'nin kamuflajını yırtan ve Phönix'i yeniden görünür kılan bir makineli tüfek ateşi barajını serbest bıraktı ve kendisini takip eden ateş hattından kaçarak sipere daldı. Kalın beton direk önlerine çıktı ve Juggernaut'ların zayıf sensörleri kayboldu.

"Çok kolay! Karga, ona bir porsiyon mermi filetosu ver!”

"Anlaşıldı Iida, ama kendini tut."

Hangarlardaki düşman kalıntılarını süpürmeyi komuta karakolunun muhafız birimine bırakan ve keşifte yardımcı olmak için yüzeye çıkan Shiden, yılmaz bir şekilde kıkırdadı.

"O Azrail gibi hedef yön verme şeklin tüylerimi diken diken ediyor ama... Hadi, fışkırt, sıradaki nerede?!"

"Bana fışkırtma deme, seni küstah budala! Burası güneydeki beşinci birlik, merkezi geçit, ateş!” diye bağırdı Frederica, kıpkırmızı gözleri usulca parlayarak.

Küçük füzeler yükseldi, arayanlar harekete geçirilip Phönix'e doğru hücum ederken beyaz duman izleri bıraktı. Tesislerin çatılarına gizlenmiş olan piyade birimleri yükseldi, ağır karadan havaya füze rampalarını omuzladı ve rakiplerine ateş etti.

Phönix onlardan kaçınmak için büyük bir yatay sıçrama yaptı, ancak füzeler keskin bir dönüş yaptı ve onları doğru bir şekilde takip etti. Aktif hedef arama. Lanetli mühimmat gibi hedef odaklı lazerlerine maruz kalan herhangi bir hedefi amansızca takip eden metalik mermiler, itici gücü bitene veya temas edene kadar.

Sırtını bir bölmeye vererek fren yapan Phönix, füzelere kafa kafaya baktı.

Yakındaki Juggernauts niyetini anladı ve geri çekildi. Yele işlevi gören zincirli bıçaklar kükredi. Bir dizi füzeyi kesmek için bir çift döner bıçağını kullandı ve tam ikinci sırada olduğu gibi havaya sıçradı. Ani hareket, füzelerin ya Phönix'in izini kaybetmesine ya da zamanla yörüngesini değiştirememesine neden oldu ve hepsi bölmeye çarptı ve patladı.

Kalın betonarme bölme bir gürültüyle çöktü. Toza ve dumana karışan Phönix, duvarları soldan sağa doğru tekmeleyerek gölgeliğe doğru yöneldi.

"Etkinleştir!"

Bu keskin emir verildiğinde, elektrik telleri kulelerin her birinden yatay olarak ateşlendi ve havada Phönix'i zıplamanın ortasında yere seren doğaçlama bir ağ oluşturdu.

__________?!

Kaldırım taşlarına devrilen Phönix hemen ayağa kalktı ve bariz bir şaşkınlık tepkisiyle sıçradı. Büyük olasılıkla, bu tür saçma sapan bir tuzakları olduğunu asla hayal etmemişti. Duruma eğlenerek tepki veren tek kişi olan Vika, Rezonans aracılığıyla konuştu.

“Bu, kalenin bir hava saldırısıyla kuşatılması durumunda helikopterleri yakalamak için kurduğumuz bir tuzak, 'Filistinlerle birlikte ölelim' tarzında... Heh, atalarım oldukça kötü bir mizaca sahipti.”

Raiden bıkkın bir sesle sordu,

 "Neredeyse sormaya korkuyorum ama üssünüze kendi kendini imha eden bombaları koymadınız, değil mi Prens?"

"Hm? Kesinlikle yaptım. Düşen bir kaleyi düşmanla birlikte havaya uçurmanın belli bir estetiği olduğunu düşünmüyor musun?”

“.........”

Frederica, muhtemelen Marcel'in görüşünün eşiğinde korkudan bir an ayağa kalktığını hayal etmemişti.

Sonra fısıldadı, "Onun... ya da daha doğrusu, bir bütün olarak Idinarohk Espers'ın sadece zeka oyunu oynayan aptallar olduğundan şüphelenmeye başlıyorum..."

Lena da aynı şekilde hissetmekten kendini alamadı.

...Her neyse.

“Beşinci birlikün ikinci bölme bölmesi ihlal edildi. Söz konusu birlikdeki tüm Juggernaut'lar bitişik dördüncü ve altıncı birliklere taşınacak. Skyhawk filosu, lütfen yardıma gidin. Lycaon filosu, cephaneniz bitmek üzere, değil mi? Scythe filosu ile yer değiştirin.”

Alt pencerelerden birinde bir açılır mesaj belirdi. Ön kapının ablukası kaldırıldı ve Çöpçüler üsse girmeye başladı... Kuşatma yolu bir yana, Fido ve grubu dikey duvarlara tırmanamadı, bu yüzden etrafta dolaşıp ön yoldan gelmek zorunda kaldılar.

"İçeri girip onları biçiyoruz. Düşmana dinlenmesi için bir dakika bile vermeyin."

"...hayır ."

Lena'nın gayretinin aksine, Shin acı bir şekilde gözlerini kıstı. Phönix'in sıvı zırhı beklenenden daha sağlam çıktı. Şeklini serbestçe değiştirebildiği için, HEAT mermilerini durdurabilen aralıklı zırh olarak hareket etmek ve APFSDS mermilerine karşı sınırlayıcı zırh olarak hareket etmek arasında geçiş yapabilir. Patlama noktasından uzaklık, metal jeti yaydı ve ona çarpan tüm tükenmiş uranyum mermileri, mermilerini zırhın içinde ezdi. Sıvının ayrıca çarpma anında anında sertleşmesine neden olan dilatant özellikleri vardı, bu yüzden mermi ve tanksavar tüfek mermileriyle vurulduğunda gümüşi parıltılar halinde fışkırsa bile, zırh onların delinmesini engelliyordu.

Sıvı zırhın çoğu şu ana kadar çatışmalarda kazınmış olsa da, birimin kendisindeki hasar hafifti. Öte yandan, Juggernaut birimlerinden bazıları savaştan çekilmeye başlamıştı bile. Laughing Fox, hem 88 mm toplarının hem de iki ağır makineli tüfeğinin cephanesini tüketerek geri çekilmek zorunda kaldı. Silahşör yanlış bir dönüş yaptı, düşmanın fazla yaklaşmasına izin verdi ve bacakları koptuktan sonra yere yığıldı.

Kar Cadısı boş fırlatma rampasını temizlemek zorunda kaldı ve çekiliyordu.

Tanksavar tüfek kulelerinden beşi çoktan yok edilmişti ve piyade, taşıdıkları silahların cephanesini tükettikten sonra geri çekilmek zorunda kaldı. Ve son olarak, kuleler ve bölme duvarları da birbiri ardına yıkılıyordu. Kuşatma ağı çözülüyordu. Fido ve Scavenger grubu geldi, ancak yeniden toplanıp yeniden stoklanması zaman alacaktı ve bu gerçekleşene kadar bir şekilde mevcut savaş güçlerini korumaları gerekiyordu...

Phönix aniden, tesislerin bombardımandan toz haline geldiği bir köşenin ortasında durdu. Başını bir hayvan gibi çevirerek, onu çevreleyen Juggernaut'ların pozisyonlarını doğruladı. Vücudunu kaplayan tüy benzeri zırhın birkaç katmanı aniden eriyerek ince, kıvrılan bir silindir şeklini aldı. Silah namlusu son derece ince ve uzun bir tanesi - ilk hızı son derece hızlı olurdu!

“—Ateş edecek! Kaçın!"

Göz açıp kapayıncaya kadar gümüş iplikler, Phönix'in merkezinde olduğu her yöne yayıldı. Bu muhtemelen zırhın başka bir dönüşümüydü.

Oluşan mermi büyük, keskin bir fléchette idi. Ateşleme mekanizması ya pnömatik (yoğunlaştırılmış havaya dayalıydı) ya da santrifüjdü; Phönix'in ağır silahlar taşıyamayacağından, menzilli saldırılar yapamayacağına aptalca inanmışlardı.

Flechette, Reginleif'in hafif zırhını delecek nüfuz gücüne sahip görünmüyordu, ancak yine de inanılmaz derecede yüksek bir hızda hareket eden ağır bir küreydi ve sıvı zırhın çoğunu tüketen tek bir atıştı. Direkt darbe alan Juggernaut ağır bir şekilde sendeledi ve olduğu yerde durdu. Phönix tek sıçrayışta Juggernauts dizilişinde açtığı boşluktan hızla geçti.

Gümüş manzaraları, yarılmış kuşatma ağının bir köşesinde bulunan Cyclops'un siluetine kapandı. Phönix sol zincir bıçağını çapraz olarak salladı ve Juggernaut'un yanından geçerken Cyclops'u dilimledi.

“Kch, seni küçük!”

Shiden sıkıntıyla dilini şaklatırken Cyclops karşılık verdi. Bundan kaçamayacağı için içgüdüsel olarak onun yerine ondan kaçınmaya karar verdi. İstediği gibi, Phönix yörüngesini ateş hattından uzaklaştırdı ve sonuçta Cyclops'u ikiye ayırmasına izin verecek şekilde rotasını değiştirdi.

Bir an sonra, sekiz parçaya bölünmüş bir savaş başlığı, Phönix'in namlusunu geri çekerken sırtına temas etti, ancak parçalanıp infilak etti.

HESH (yüksek patlayıcı squash head) mermisinin şok dalgaları, Phönix'in sıvı zırhına iletildi ve onu şiddetle dağıttı. Ama aynı zamanda, Cyclops sağ makineli tüfeğinden arka ve ön ayaklarına kadar kesildi ve devrilmeye ve karaya oturmaya zorlandı.

"Shiden!"

"Ben iyiyim... Unut bunu."

Yakınlık alarmı kokpitinden duyulduğunda Shin, Shiden'ın dişlerini gıcırdattığını duyabiliyordu.

"Üzgünüm, geçti... Size doğru geliyor, Lady-Killer!"

"Bizi yakaladı...! Shin!"

Lena olanları görünce bembeyaz oldu. Ablukayı aştı. Bu, tahmin edilen olasılık dahilindeydi. Phönix'in yemi olarak görev yapan Undertaker, cephanesi bittiğinde bile savaş alanından geri çekilemiyordu. Aksine, Phönix'in yörüngesini daha iyi tahmin etmek için, onu her zaman Undertaker'ın pozisyonunu görecek şekilde çevrelemeleri gerekiyordu... ve içerdiği risklerin gayet iyi farkındaydılar.

Transandantal hareketliliğe sahipti ve yakın muharebe için silahlıydı. Her ikisi de aynı özelliklere sahipti, ancak Phönix, her ikisinde de Undertaker'ı geride bırakarak birincisini ikincisinin doğal düşmanı haline getirdi. Shin'in son karşılaşmalarından sağ olarak dönmesi bir mucizeden başka bir şey değildi.

Ama bu sefer...

Phönix zincirlerini sallayarak ileri atıldı. Undertaker iki bacağını sola kaydırdı ve çarpma için vücudunun yarısını hazırladı.

Çatıştılar.

Undertaker'ın yüksek frekanslı bıçağı soldan Phönix'in zırhını kesti... ...ve Phönix'in zincir bıçağı, sanki suyu keser gibi Undertaker'ın kokpitine battı.

<<Hedefin kurtarılması reddediliyor. Barog elendi.>>

<<İç zırhın imhası onaylandı. Organik reaksiyonun olmadığı doğrulandı. Onaylanıyor-->>

Lerche'nin dudakları, Undertaker'ın mahvolmuş kokpitinden çarpık bir gülümsemeyle kıvrıldı.

"Iskaladın, seni hurda metal parçası."

"Bizi ancak dış görünüşümüzle ayırt edebilir, ha? Silahlarımız ve Kişisel İşaretlerimiz.”

Aynı anda Shin, Phönix'in arkasına çömelmiş olan Chaika'nın kokpitinin içinden fısıldadı. Dustin'in duman tahliye cihazı tarafından kurulan sis perdesinin altında, yüzey birlikünü geri aldıktan hemen sonra, cephanesi biten Undertaker'dan Chaika'ya geçerek Lerche ile yer değiştirmişti. Phönix'in görüş alanı boyunca ayak uydurabileceğinden daha hızlı hareket etmesine izin veren hızı karşısında Shin, Fido'nun gelmesini ve ona cephane doldurmasını bekleyemezdi.

Bu fikrin kaynağı Lena'nın önerdiği ve Vika'nın daha sonra emrettiği bir şeydi; Juggernaut'lar ve Alkonost'lar farklı ülkelerden silahlardı, ancak ikisi de aynı nesilden Feldreß'ti ve insanlar veya insansılar tarafından kullanılması amaçlandı. Gerekli işlevleri ve arkalarındaki ergonomik rasyonellik açısından, anahtarları ve göstergeleri aşağı yukarı benzerdi. Bu nedenle, biri yerine diğerini kullanmak, birkaç geçiş eğitiminden sonra öğrenilemeyecek bir şey değildi.

Shin'in manzaraları ilk kez Phönix'e odaklandı ve elektronik bir bip sesi, hedefine kilitlendiklerini bildirdi. Shin, sağ kontrol çubuğunun işaret parmağı konumunda bulunan tetiği çekti - hiçbir silah sisteminde asla değişmeyen tek konumdu.

Bu, arkadan bir saldırıydı ve tam bir sürpriz saldırıydı. Üstüne üstlük, Phönix'in sol zincir bıçağı Undertaker'a saplandı ve hareket edemez hale geldi. Yine de, savaş makinesinin içgüdüleri onu sol zincir bıçağını temizlemeye sevk etti. Zırhının çoğunu bir tel biçimine dönüştürdü ve vücudunu döndürmek için onu yere sapladı. Atlamaktan veya eğilmekten biraz daha hızlı bir hareketle, merkezi işlemcisini ateş hattından uzaklaştırdı.

Bir an sonra HEAT, Phönix'in zırhının yanında yararsız bir şekilde gezindi. Kinetik enerjisi, sıvı zırhın son kalıntılarını ve altındaki siyah zırhı tıraş etti.

“...Tch.”

Saldırısı garantili bir vuruş olmalıydı, ancak yine de tam darbeden kaçındı. Shin, Phönix'in absürt tepki hızı karşısında dilini şaklatmadan edemedi. Yedi yıllık savaş deneyiminde bu menzili asla kaçırmamıştı. Ama şimdi...

"Demek sonunda tüm zırhını çıkardın, aptal."

Undertaker'ın tentesi uçarak açıldı. Patlayıcı bir sürgü tetiklendi ve onu açmaya zorladı ve Lerche, havaya uçmuş kanopinin altından bir kurşun gibi dışarı fırladı. Sağ bacağı tamamen kayıptı, içinden bir Sirin'in parlak mavi kanı sızıyordu, görünüşe göre zincir bıçağı tarafından sıyrılmıştı. Geri kalan bacağı ve kollarıyla Juggernaut'un fildişi zırhına tutundu, vücudunu öne doğru yaymadan önce bir hayvan gibi çömeldi. Kılıcının kınını ağzında ve kılıcı sağ elinde tuttu, başını büyük bir sallamayla avının etini koparan bir aslan gibi birini diğerinden çekip çıkardı. Karın parlaklığı bıçaktan yansıdı, ardından tiz bir sesle çığlık attı ve ısınmaya başladı.

Yüksek frekanslı bir bıçak. Başlangıçta Feldreß kullanımı için yapılmıştı, gerçek göğüs göğüse dövüşte kullanılmak üzere yapılmış bir silah değildi. Lerche'nin ellerinin suni derisi bir saniyede paramparça oldu.

“—Haaa!”

Phönix'in üzerine gümüş bir kuyruklu yıldız düştü ve bu kuyruklu yıldız zincir kanatlarının bir salınımıyla önünü kesti. Yakın dövüşte bir Lejyonla karşı karşıya gelen -yapay olsa da- genç bir kızın görüntüsü, kötü bir şaka ya da canlı bir kabusla sınırlanan bir görüntüydü.

Zincirli bıçak Lerche'yi biçerek onu belden aşağısını kesti.

Kendi kılıcını el altından tutarak zincir bıçağın tabanına sapladı, Phönix'in zırhını sıyırdı ve çerçevesine yerleştirdi.

Ortaya çıkan aşırı akımın soluk mavimsi ışığı zincir bıçağından geçti. Kılıcın içinden elektrik yılanları geçerek Lerche'nin siyah sağ kolunu ateşledi.

Bu arada, hasar ilk kez iç mekanizmalarına girerken Phönix sendeledi. Lerche gevşek bir şekilde tutuşunu gevşetti ve düşerek rakibinin omzuna çarptı. Kılıcının bir kenara atılan kını sonunda yere çarparak tiz bir ses çıkardı. Chaika'nın fırlatıcısının yeniden doldurulduğunu haber veren silah yuvası mührünün ağır sesi kokpitte yankılandı. Nişangahın sesi ve alarm Shin'i uyararak hedefe kilitlendiklerini bildirdi.

Bu arada, Phönix yok edilen zincir bıçağını temizledi. Yırtılmış yüzey gümüş sıvıyla sızdı. Bütün silahlarını kaybetmiş ve ağır hasar almıştı. Bu durumu, birliğini terk etmek için uygun görmek için yeterli görünüyordu. Ama bunu yapamadan Shin'in gözleri Lerche'ninkilerle buluştu.

Yeşil gözler. Ona insan olmadığı söylenmiş olsa da, ölülerin iniltileri her zaman etrafında dolanırken bile gözleri herhangi bir insanınki kadar istek ve duyguyla yanıyordu. Dudakları kıpırdadı ve efendisi olan çocuk Rezonansın üzerinden keskin bir şekilde bağırdı.

"-Vur onu!"

İkisinden biri ona durması için yalvarsa, Shin ateş etmekten kaçınır mıydı? Bu tek şüphe aklından geçti, ama düşünceleri daha fazla cesaret edemedi. Shin'in savaş için optimize edilmiş bedeni ve bilinci, neredeyse otomatik olarak tetiği çekti.

Serbest bırakılan zırh delici mermi, sağ kolunu omzundan kopardı ve yere düşürdü. HEAT mermisi çarptı ve patladı, Phönix'in zırhını delen metal jet üretti, parçalanan bölümden çerçevesine döküldü ve onu alevlendirdi. Bir an sonra, gümüş kelebek sürüsü siyah alevlerin yanından geçerek karlı gökyüzüne kaçtı.

"Yani yine de kaçtı. Yemin ederim, Lejyon bu sefer gerçekten sinir bozucu bir şey yaptı..."

Gri gökyüzüne bakan Vika, ağır tanksavar tüfeğini omzuna koyarken içini çekti. Üssün yüzey tesislerine bağlı gözlem kulelerinden birindeydi. Tahmin etmesi gerekiyorsa, her bir kelebek bir sistem modülüydü. Birkaç tanesi kaçışları sırasında yok edilecek olsa bile, daha sonra yeniden üretilebilirdi. Ama konu bu değildi...

“Lejyon neden böyle bir şey yapsın?”

Yeterince doğru, Phönix güçlüydü, ancak savaş verimliliği açısından, şimdiye kadar seri üretilen birimlerden önemli ölçüde daha düşüktü. Elinde kılıçla birçok askeri katleden tek bir kahramanla karşılaştırıldığında, kılıcın menzilinin dışında yaylarını çeken ve on binlercesini katleden birkaç bin kişiyi üretmek çok daha kolaydı. Silahların gelişimi böyleydi. Her zamankinden daha güvenli, her zamankinden daha hızlı ve her zamankinden daha fazla kurban talep ediyor. Verimli sistematik katliam.

Ve bu, tek bir topun binlerce kişinin bulunduğu bir üssü yıkabileceği ve tek bir tankın sayısız piyadeyi ezebileceği modern çağda daha da doğruydu. Artık kılıçlı kahramanlar için savaş alanında yer yoktu. Ve bir kahraman fikri insanlık için bir miktar geçerlilik kazanmış olsa da, Lejyon için kesinlikle böyle bir değeri yoktu. Artık kahramanlar, zayıflar tarafından kullanılan bir taktikti. Düşmanla kafa kafaya yarışamayanlar, bunun yerine daha fazla savaşmalarını engelleyecek yoğun darbeler vermeyi seçtiler. Seksen Altıncı Saldırı Birliği özünde bu tür bir birlikti ve doğu cephesinin başsız Reaper böyle bir askerdi.

En güçlüler ve en çok savaşanlar sertleşti, dolayısıyla sayıca en az olanlar. Güçlü, dolayısıyla değerli ve nadir, gümüş bir kurşun. Bu, insanlığın son çaresiydi, ancak Lejyon'un benimsemesi gereken bir taktik değildi.

Ve bir silahın diğer, daha belirleyici özelliği meselesi vardı: ölümsüzlüğü. Lejyon'un amacı savaş kayıtlarını korumaksa, şimdiye kadar olduğu gibi yalnızca verileri aktarmaları gerekiyordu. Eğer bir yedek tutacak ve birden fazla yedek üniteyi seri üretecek olsalar, tek bir birim tek kullanımlık olacak ve onu bu kadar şevkle korumaya gerek kalmayacaktı.

Kendini koruma içgüdüleri, bir silaha verilebilecek en gereksiz eklentiydi.

Böylece Vika, bu silahın geliştirilmesinin ardındaki fikri anlayamadı. Lejyon'un tüm düşmanca unsurları ortadan kaldırma şeklindeki temel işleyiş biçimiyle tamamen uyumsuzdu. Otonom makineler zaman zaman kimsenin tahmin edemeyeceği kararlar vermesine rağmen...

İşte o zaman kelebekler rotalarını tepeden değiştirdiler.

“...Mm?”

Liquid Micromachine kelebekleri, Lejyon topraklarının bulunduğu güneye doğru yön değiştirmeden önce, bir an için kalenin üzerindeki gökyüzünde daireler çizdi ve aşağı doğru süzülürken irtifalarını yavaş yavaş alçalttı.

Şaşırtıcı bir şekilde yakın yere indiler. Kaleden sadece birkaç kilometre uzakta bir konumda.

“...”

Dikkatle gözlerini kıstı ve elinin bir hareketiyle sanal ekranı çağırdı. Neyse ki, o bölgeyi hedefleyen henüz kırılmamış bir harici kamera vardı. Kamera, hala etkili menzili içinde olan Phönix'i takip ederek yakınlaştırdı...

Ve bunu görünce nefesi kesildi.

Phönix'i ve diğer tüm Lejyon birimlerini bir şekilde dövdükten sonra, komuta merkezi yavaş yavaş sakinleşti.

“...Milize. O nedir?"

Frederica'nın aciliyetle tınlayan sesi odada yankılandı.

"Beş numaralı güney dış kamerası... Orada neler oluyor?"

Kan kırmızısı gözleri, ana ekranın bir köşesine yansıtılan kamera akışına sabitlenmişti. Lena, bakışlarının ardından yayını büyüterek ana ekranın tamamını kapladı.

Lena'nın nefesi boğazında tıkandı.

Aynı anda, Shin döndü, üzerinde yoğun bir bakış hissetti.

Korkuluklar üç günlük çarpışmadan havaya uçtu ve önünde yayılan kar alanını gözden kaçırmasına izin veren bir boşluk oluşturdu. Birkaç kilometre ötede, saf, kusursuz bakir karın üzerinde tek bir Ameise duruyordu, zırhı o kadar eski ve yaşlıydı ki uzaktan fark edilebilirdi.

Lejyon genellikle kırmızımsı-siyah bir kaplamayla işlenirdi, ancak bu tek İzci tipi, sanki etrafındaki karla karışıyormuş gibi, ay ışığı kadar beyazdı. Terk edilmiş savaş alanında esasen savunmasız duran iki çok amaçlı makineli tüfekten yoksundu.

Ama bir şekilde, sessizce zorba görünüyordu. Yıpranmış ve yıpranmış olduğu gibi, savaş alanının üzerinde duran bir kraliçe gibi aşkın bir şekilde her şeye hükmediyordu.

Bu, Birleşik Krallığın karşılaştığı Lejyon kuvvetlerinin komutan birimiydi. Legion'un bugüne kadar var olmaması gereken orijinal üretim hattının bir Ameise'in (Çoban için görünmeyen bir birimi) kabuğunda.

Acımasız Kraliçe.

Phönix'in çekirdeğini oluşturan kelebek sürüsü, onun yanında kanat çırpıyor, yere inerken dönüyordu. Bir Dinozor kuvveti yakınlarda saklanıyordu, gerçek bir kraliçenin muhafızı olarak karda pusuda bekliyordu. Shin'in gözleri, Ameise'in sol omzundaki canlı renkli bir noktaya çekildi. Hilal'e yaslanmış bir tanrıçanın sembolü. Kişisel Bir İşaret. Ama bunlardan biriyle damgalanmış bir Lejyon birimini hiç görmemişti...

Görünüşe göre aynı Ameise'i gören Vika'nın Rezonans aracılığıyla inlediğini duyabiliyordu.

"Zeline...!"

Zelene, eski ay tanrıçası Selene'den türetilen bir isimdi.

Belki de hilalin Kişisel İşareti bundan türetilmiştir ya da belki de o motifi hayattayken sevgisinden dolayı taşımıştır. Acımasız Kraliçe sonunda bileşik sensörünü kendi yönüne çevirdi.

Yankılanan inlemeler daha da yükseldi. Ölümünden önceki son düşüncelerini söyleyen genç bir kadının sesi. Ay tanrıçasının adını taşıyan kadına gerçekten yakışan bir ses. Soğuk, ağırbaşlı ve hepsinden önemlisi acımasız.

Ama buna rağmen...

"Ben... iyi bir kızdım."

Bir bebeğin sesi gibiydi, gözyaşlarını zar zor tutuyordu... Kırılgan, kimsesiz bir ses.

"Bu yüzden... bana geri dönmeni istedim."

...Shin.

Annesi hafızasının içinde gülümsedi.

Toplama kampının köşesindeki kilisenin kapısının önünde duruyorlardı. Uzun bukleleri kardeşininkiyle aynı kırmızı renkteydi ve gözleri onunkiyle aynı kıpkırmızı değerli taş rengindeydi. Hassas tavrına uymayan kaba, yıpranmış bir saha üniforması giymişti. Ona vurduğunu hatırlayamadığı solgun eli, bir kez bile saçlarını okşadı.

Kardeşin ve rahibin dediğini yap.

Uslu bir çocuk ol... Shin.

dedi ve gülümsedi. Gözleri nazik.

Hatırladı. Hatırladı.

...Sonunda hatırladı. Babasının yüzü. Annesinin sesi. Onun tür ağabeyi. Çocukluk arkadaşı, her gün birlikte oynadığı bir kız.

Liberté et Égalité'deki mülkleri, babasının üstlendiği araştırma, bir zamanlar sahip olduğu bir köpek şeklindeki akıllı, sadık AI.

“...!”

Gerçek şu ki, onu asla kaybetmemişti. Bunu hiçbir zaman hatırlamaktan aciz olmamıştı. Hiçbir şey bilmediği o mutlu dünyaya asla geri dönemeyeceği gerçeğini hatırlamak istememişti sadece...

Aile üyelerinin hepsi vefat etmişti ve hiçbir yerde bulunamadı.

Dönebileceği ev, bir zamanlar olduğu gibi boş bir kabuktu. Geri dönse bile, orada onu bekleyen kimse olmayacaktı. Barış zamanına geri dönse bile, asla o zamanki gibi gülümseyemeyecekti.

Ve ondan bir şeyler alındığından, sadece insanlığın kötülüğünü anlamaya başlamıştı. Dünyanın acımasızlığı. Onun saçmalığı. Onun temelliği.

Onun acımasızlığı. Onun vicdansızlığı.

Bunları dünyanın temel unsurları olarak görmeseydi, buna dayanamazdı.

Anne babasının yüzlerini, sıcak evinin yüzünü, kucakladığı mekanik köpeği hatırladığını sandı ama her şey tekrar rengini kaybetti, soluklaştı ve toza dönüşüyormuş gibi solup gitti.

Ailesinin anıları savaş ateşleri tarafından yakılıp yok edilmedi.

Onları bir kenara atmıştı... böylece bir daha asla eline geçiremeyeceği şeyleri özlemeyecekti. Daha fazla inkar edemezdi.

Beyaz Ameise, onu tek kelime etmeden gözlemleyen insanlara baktıktan sonra, Lejyon'a özgü sessiz adımda başka tarafa baktı ve arkasını döndü. Çömelmiş Dinozorlar ayağa kalktı ve üzerlerine yığılan karı silkeleyerek onun ayak izlerini takip etti. Narin kraliçelerini koruyormuş gibi onu devasa çerçevelerinin arkasına saklayarak çevrelediler. Sonunda, kelebek sürüsü Shin'in yönüne tuhaf bir şekilde takıntılı bir bakış attı ve biraz isteksizlikle de olsa aynı hizaya geldi.

Acımasız Kraliçe, uşaklarıyla birlikte karın karanlığında gözden kaybolurken...kimse peşine düşmedi.