BÖLÜM 2

Buğulu Mavi

"Ne de olsa dün cevap alamadık."

Alliance'daki çoğu otelde olduğu gibi kahvaltı büfe tarzında sunuldu. Aşçıların övünen iddialarına göre yemek lezzetliydi. Yemeklerinin önünde dağlarca patates hazırlayıp erimiş peynirle servis ettiler.

Lena son lokmasını dudaklarına götürürken konuştu. Dilimlenmiş patatesler yapay nişasta yerine yapılmıştı ama peynir gerçek ve lezzetliydi. Karşısındaki tabakta da aynı yemeğin olduğunu onaylayarak, memnuniyetle kendi kendine başını salladı.

"Lejyon'un Birleşik Krallık ve Federasyon'dan elit birlikleri çekmek için tuzaklar kurma şansı olduğunu biliyorduk... Yani sen ve Vika. Ve eğer durum buysa, Birleşik Krallık'a yapılan saldırının kurbanları..."

Shin karşı koltuktan "Başka bir şey değilse, o birimden duyduğum ses onun sesinin arşivlenmiş kayıtlarıyla eşleşiyor" dedi. "Bence sonuçlara varmak için çok erken olduğunu düşünüyorum.”

Önüne iki küçük dağ peynirli omlet ve tereyağlı omlet vardı. Her ikisi de oldukça iştah açıcı görünüyordu, ancak hangisini deneyeceğine karar vermeye çalışırken, şef onun hala büyümekte olan bir çocuk olduğu konusunda ısrar etti ve tabağına her yumurta tabağından cömert bir yardımı yığdı.

Genellikle obur subayların bulunduğu bir dinlenme evindeydiler, bu yüzden aşçılar bir grup genç askeri beslemek için heyecanlıydılar - yani, iştahları birbirine uygun büyüyen erkek ve kız çocukları.

Geçen gün herkes afiyetle yedikten sonra aşçılar oldukça memnun kaldı.

Bazı ekmek çeşitlerini önerdiler, fazladan porsiyon sıcak çorba verdiler ve sürekli tepsilerinin içindekilerle meşgul oldular.

"Ayrıca, dün cevap vermemesi bence mantıklı... Mikrofon kapalıyken ona seslendim."

Sorgularına yeni bir şey deneyerek başlamaya karar verdiler.

"Aydınlatmayı şimdilik olduğu gibi bırakın..." dedi Vika. "Nouzen, mikrofon kapalıyken onunla konuşmayı dene."

Sorgu odasının loş ışığında duran Shin, Vika'nın talimatları üzerine kaşlarını çattı. Yapmaya çalıştığı şeyle ilgili hiçbir bağlam sunmaması, Shin'i tuhaf buldu. Kısıtlama odası nasıl içerideki kimsenin dışarıda olanları görmesine izin vermiyorsa, aynı zamanda onların kendi tarafından olanları duymasına da izin vermiyordu. Odanın içindeki her şeyle konuşacak olsalar, belirlenmiş bir mikrofonu açmaları gerekirdi.

"Ne demek istiyorsun...?"

" Dragon Fang Dağı operasyonunu tekrar düşünün. Sonuna yaklaştıkça, Acımasız Kraliçe kendini size gösterdi... Düşman eline düşmek üzere olan bir üssün komutanı olduğunu düşünürsek, bu hareket tarzı sadece mantıksız değil. Zararlı."

Shin, Dragon Fang Dağı üssünün altındaki magma gölünde kapana kısılmıştı. Gidecek hiçbir yeri yoktu ve tüm iletişim seçeneklerini bile kesen sağlam bir kaya mezarında tecrit edilmişti.

Yanında bir Lejyon komutanı vardı ve oradaki varlığı anormalin ötesindeydi, çünkü üssü yıkılmak üzereydi. O yer özellikle hiçbir yere götürmezdi ve oradan ilettiği herhangi bir emir hiçbir işe yaramazdı.

"Bu bir tesadüf olabilirdi. Lejyon için açık olan ama insanlar için bir anlam ifade etmeyen bir tür mantık üzerinde çalışıyor olabilirdi.

Ama kendini sana kasten gösterme ihtimalini gözden düşüremeyiz. Önce bunu doğrulamalıyız ve eğer onun peşinde olduğu şey gerçekten sizseniz, o zaman nedenini bulmalıyız.”

Acımasız Kraliçe, Grev Birliği tarafından, kendi adına bir tür gafın sonucu muydu? Yoksa kasıtlı olarak onlara kendini mi gösterdi? Ve eğer öyleyse, amacı neydi? Yakındaki herhangi bir insan amacına hizmet eder miydi yoksa Shin olması mı gerekiyordu? Aradığı kişi Shin ise, yakalamak istediği biri olduğu için mi yoksa Phönix'te saklanan mesajı gören kişi olduğu için mi? Kraliyet kanına sahip olduğu için mi? Yoksa sonunda Phönix'i yok eden o olduğu için miydi? Yoksa Lejyon'un feryatlarını duyabildiği için sesi kraliçeye mi ulaştı?

Acımasız Kraliçe'nin eylemlerinin arkasındaki itici gücü keşfetmeleri ve bu sayede amacını tahmin etmeye çalışmaları gerekiyordu.

"Lejyon'un sesini duyabiliyorum ama onlarla konuşamıyorum... Bunu sana zaten söylediğime eminim."

"Evet, duydum. Ancak hayaletlerin sesini duyabildiğiniz için, belki Reaper'in sesi de aynı şekilde hayaletlere ulaşabilir. Bunun doğal bir varsayım olduğuna inanıyorum.”

Ancak bu deneyin sonucu, Acımasız Kraliçe'nin hiçbir şekilde yanıt vermemesiydi.

“...Lejyon sesimi duyabiliyor gibi görünüyor... Konumumu tam olarak belirleyebildikleri birkaç nadir vaka vardı. Ama onlarla benim aramda hiçbir zaman gerçek bir diyalog olmadı.”

"Evet. Onlarla konuşabilseydin, belki sen... Er. Kardeşinle savaşmak zorunda olmazdın. Fakat..."

Lena başını salladı, yavaşça bıçağını bıraktı ve önceki gün olanları hatırlayarak parmağını dudaklarına bastırdı. O beyaz Ameise. Bir an için onun ay gibi optik sensörünü gördüğünü sandı...

"O... Sanırım sana bakıyordu. Seni algılayamasa bile.”

Onun kan kırmızısı gözlerini üzerinde hisseden Lena, başını iki yana salladı.

"Bu ne?"

"Bu Lejyon birliğine bir kişiden bahsettiğin gibi atıfta bulunuyorsun, Lena. Başkaları onlara hurda metal diyor ama şimdi fark ettim ki onlara hiç isim vermemişsin."

Lena bu ifade üzerine birkaç kez gözlerini kırptı. Şimdi bundan bahsetmişti, bu doğruydu. Ama aynı şey Shin için de geçerliydi.

"...Dürüst ol. Seni rahatsız etti mi?” diye sordu.

Onlara hurda metal diyorlar. Bu mekanik hayaletlerin çok adi bir şey olarak anıldığını duymak. Lejyon tarafından asimile edilen kardeşinin bir canavar gibi muamele görmesi onu rahatsız mı etti?

"Beni rahatsız ettiğini söyleyemem ama..." Shin düşünmek için durakladı.

Tam olarak idare edemediği duygu ve düşünceleri bir tür düzene sokmaya çalıştı. Görünüşe göre bilmediğini söyleyerek işleri belirsiz bırakmayı bırakmaya karar vermişti. Seksen Altıncı Bölgenin savaş alanına döndüğünde, bu duygularla yüzleşmek için ne zamanı ne de boş zamanı vardı ve bir yanının da bundan kaçtığını inkar edemezdi.

Düşünmek veya uzlaşmak istemediği bir şey varsa, onu görmezden gelirdi. Orada olmadığını farz et. Çünkü kendini bu konuda düşünmeye veya bunları anlamaya zorlamak zaten hiçbir şeyi değiştirmeyecekti.

Bir gün, er ya da geç, savaş alanına düşecekti. Tüm Seksen Altı'nın kaderi böyleydi. Ya da en azından, öyle düşündü... Ama kurtuldu. Ve kaderin prangalarından kurtulduktan sonra bile, baş gösteren ölüm tehdidinin keskin bir şekilde farkında olarak yaşamaya devam etti.

Bununla uzlaşmak zorundaydı, ama bundan kaçınmaya devam etti. Bu da onu Birleşik Krallık'ta yakalayan kaosa yol açtı. Ve bunun tekrar olmasını istemiyordu.

"...Bence sen haklısın. Bu isimlerle anılmalarını istemedim. Lejyon olduktan sonra bile Rei'yi sadece ağabeyim olarak görebiliyordum. Ve Kaie ve diğerleri, yanımda götürmek zorunda olduğum insanlardı. Tıpkı onlar gibi olan Lejyon'a 'hurda metal yığınları' veya 'mekanik hayaletler' diyemezdim.”

Hem savaşı asimile eden Lejyon hem de tamamen mekanik hayaletler olan birkaç birlik ona farklı gelmedi. Sonsuza kadar dolaşan, sürekli uluyan ve ağıt yakan ruhlar. Bütün çığlıkları ona aynı geliyordu.

"Naziksin Shin" dedi Lena, hafif bir gülümsemeyle.

“...Son zamanlarda bunu çok söylüyorsun, ama bunu bana söylemen yeterli mi sence Lena?” diye alaycı bir ses tonuyla sordu. Lena ona sırıttı.

"Bunu söylüyorum çünkü bunlar benim dürüst duygularım... Ve sen bunu hiç fark etmemiş gibisin."

"Çünkü bunun doğru olduğunu düşünmüyorum."

“Tanrım...”

Onu bu kadar endişelendiren, bilinçsizce, istemeden bile kendini bu şekilde toz haline getirmesiydi. Onun kendini yıprattığını görmek kalbini acıttı.

“...Oh, ve kontrol etmemiz gereken yeni ekipman hakkında. Acımasız Kraliçe'nin sorgulaması biraz zaman alacak gibi görünüyor, bu yüzden Raiden ve diğerleri yardımcı olurken siz teste odaklanabilirsiniz..."

Shin aniden sustu, bu da Lena'nın kıkırdamasına neden oldu.

"Shin, oyuncağı elinden alınmış bir çocuğa benziyorsun."

Raiden, harekat komutanı ve taktik komutanlarının kendi dünyalarındaymış gibi konuşmalarını birkaç masa öteden izleyerek - bir çift muhabbet kuşu gibi - olayları özetledi.

"...Kısacası, görünüşe göre o salak sonunda kararını vermiş."

Onlara Shin'in önceki gün odasında düşüncelere daldığını anlatmıştı. Şimdiye kadar elbette ne düşündüğü acı verecek kadar açıktı.

“Ne kadar bariz olduğu düşünülürse, karar vermesinin bu kadar uzun sürmesi inanılmaz. Ya da şimdiye kadar bunun farkında bile değildi," diye belirtti Theo, ağzına yağlı bir et parçası olan bir çatalı tutarken kaba bir tavırla çenesini eline dayadı.

"Onları o kadar uzun süredir tanımıyorum, ama ben bile ikisiyle birlikte görebiliyorum. Bu kadar açık." Dustin bir parça yedek ekmek koparırken başını salladı. Bir şef tezgahın arkasındaki pozisyonundan ayrıldı ve büyük bir tabak sosisle (kısmen sentezlenmiş etten yapılmış) masaların arasında yürüdü ve ikinci porsiyon sundu. Teklifi üzerine, hepsi zaten dolu olan tabaklarında yer açtılar ve her birine fazladan bir sosis aldılar.

Marcel, doyurucu bir çıtırtı olan taze bir sosisi ısırdı. Aynı zamanda oldukça sıcaktı, bu yüzden çiğnemeden önce biraz homurdandı ve üfledi, sonra bir yudum sonra sohbete katıldı.

"Artık onu görmeye alıştım... Ama onu özel subay akademisinde böyle hayal edemezdim."

"Merak etme; aynı şekilde hissediyoruz," dedi Rito, kızarmış patates alırken.

"Seksen Altıncı Bölge'de nasıl olduğuna bakılırsa, şaşırmayı unutun. Kaptanın böyle bir surat yapabileceğini asla tahmin edemezdim..."

dedi Yuuto, boş bir kase kremalı çorbayı kenara koyarak.

"Yine de sonra ne yapacağız?" diye sordu Dustin.

"Biz ne yaptık...?" Raiden uzun ve gergin bir iç çekti. "Şey, şansını mahvetmesi can sıkıcı olurdu."

"Kesinlikle." Theo başını salladı.

"Dürüst olmak gerekirse, bu beni rahatsız etmeye başladı," diye ekledi Yuuto.

Dördü de bir ağızdan iç çekti.

"Sanırım onu ​​desteklememiz gerekecek."

Aynı değiş tokuş Lena'nın tarafında da oluyordu. Anju, Shiden, Annette, Michihi ve Shana, masaları da diğerleri gibi bulaşıklarla doluyken aralarında fısıldaşıyorlardı.

Bu sohbete katılmak istemeyen iki kişi daha vardı.

Frederica yanaklarını ballı tostla doldururken Kurena, üzerine dut kompostosu serpilmiş üç kat krepi hürmetle kesiyordu. Diğer kızlar onlar için üzüldüler ama şimdilik onları yalnız bırakmaya karar verdiler.

"Bence sorun Lena'nın henüz bunun farkında olmaması," dedi Anju ağzına bir dilim kavrulmuş elma atarken.

"Bana sorarsanız, Majestelerinin hâlâ fark etmemiş olması neredeyse etkileyici," dedi Shiden, hala cızırdayan bir domuz pastırmasını çatalıyla şişirerek.

"Özellikle Shin olduğu için, şey... O da oldukça şeffaf..."

Annette, kuru meyve ile servis edilen bir kaşık dolusu mısır gevreğini yerken içini çekti.

Annette'in yanına oturan Michihi, "Öyleyse," dedi, başını iki yana sallayarak. "Biz ne yaptık?"

Shana, ısırdığı çileğin düşündüğünden daha ekşi olduğu ve damağını yatıştırmak için bir baget üzerine reçel sürdüğü için kaşlarını çattı.

"Onları desteklediğimizi söylerdim ama Lena'nın nasıl hissettiğine karar vermemesi bir sorun." dedi.

"Evet... Ama şimdi onun kaçması beni kötü bir ağzımda tat."

"Dürüst olacağım: İleri geri konuşmaları oldukça can sıkıcı olmaya başladı."

Kurena ve Frederica dışında orada bulunan herkes bir ağızdan iç çekti.

"Lena'ya göz kulak olmalıyız ki bu sefer kaçmasın."

"-Benim kelimem. Bütün bu romantizm ve arzu ısrarı... Sıradan insanlar böyle kaygısız hayatlar sürüyorlar.”

Vika bu bıkkın yorumu hem Shin ve Lena çiftini hem de Seksen Altı'yı kenardan tezahürat ederken izlerken söyledi. Kalabalık yerleri sevmediği için kahvaltısını odasında yaptı ve daha sonra sadece kahve almak için kafeteryaya geldi.

İlk başta, bu manzaradan zarafetle zevk alıyormuş gibi görünüyordu, ancak sözleri zarafetten yoksundu ve tüm bunlardan hoşlanmadığını açıkça ortaya koydu.

Miras hakları iptal edildi. Ayrılanlarla oynayan soğuk kalpli Pranga ve Çürüme Yılanı olduğundan korkuluyordu. Ama yine de, Vika kraliyetti. Ve daha da önemlisi, o Amethystus'du—Idinarohk'un duyular ötesi yeteneğinin varisi. Kanını bir sonraki nesle aktarmayı amaçlamış olsa da, farklı renktekilerle karışması yasaktı.

Hatırlayabildiği kadarıyla ve daha o doğmadan, onun için yasal karısı ve birkaç cariye adayına karar verilmişti. Ve bu sadece onun için değil, Idinarohk soyunun tüm üyeleri için geçerliydi.

Tek boynuzlu atların soyu için, kişinin romantik duyguları kadar bencil bir şeyin, iş bir eş seçmeye geldiğinde hiçbir önemi yoktu. Başlangıç ​​olarak, romantizm antik çağlardan beri insanlığın sahip olduğu bir özellik değildi. Moderniteden doğan çağdaş bir kavramdı ve Birleşik Krallık buna değer verdi.

Ve böylece, gözlerinin önünde ortaya çıkan bu meleksi gençliğin bu acı-tatlı görüntüsü, ona sadece donuk ve rahatsız edici geldi... Onları zerre kadar kıskanmıyordu.

Karşısındaki koltukta Lerche vardı. Elleri, aldığı bir fincan kahvenin etrafına dolandı. Tabii ki içemedi ve sadece nezaketen aldı. Ona bakarken dudaklarını araladı.

"Majesteleri, siz, um, eşinizle evliliğinizi sonlandırmanız gerekmez mi? nişanlınız, Prenses Yaroslava...?”

"Kapa çeneni, seni yedi yaşındaki çocuk."

"Fakat!" Lerche öne eğildi, elleri hâlâ kupayı tutuyordu. "Düğün törenlerini bu kadar uzun süre ertelemeniz prensese eziyet ediyor, Majesteleri. Hatta sadece mekanik bir oyuncak bebek, tavsiye için bana geldi! Onu işe yaramaz veya herhangi bir şekilde eksik bulup bulmadığını sordu. Olgunlaşmamış bir gülden damlayan sabah çiyi gibi acı gözyaşları döktü... Bunu görmeye dayanamıyorum, Majesteleri."

“......”

Vika sustu. O biliyordu. Bu istenmeyen ihtardan duyduğu kızgınlık ve bir parça pişmanlık onu suskun bıraktı.

Bu kız, tek boynuzlu atların soyunun bir kolu olan Birleşik Krallık'taki güçlü bir ailenin kanına sahip olmasından başka bir nedenden dolayı seçilmişti. Evlenmeyi umduğu prense utanç getirmeyecek bir eş olarak yetiştirildi. Devlet işlerine karışmayan, uysal, itaatkar bir eş olarak yetiştirildi. Doğumun zorluklarını göğüsleyebilecek sağlıklı bir kadın olarak yetiştirildi.

Idinarohk soyunun yeni neslini yetiştirmek için bir tohum yatağı.

O, nahoş bir genç kadın değildi. Tam tersine. Vika'ya asla tek bir şikayet sözü söylemedi ve neredeyse aptalca bir dereceye kadar iyi niyetli ve nazikti.

Öyle ki, gagalama sıralamasında sadece kendisinden çok aşağıda olmakla kalmayıp insan bile olmayan Lerche'de bir kusur bile görmedi.

Ama öyle olsa bile...

"...Kapa çeneni."

Ona sahip olmak, herkesin içinde, ona başka birini seçmesini söylemek. Lerchenlied'in aynısı olan bir kızın ona bu sözleri söylemesi...hala katlanılamayacak kadar fazlaydı.

Grev Birliki'nin 27. Bakım Bölüğünden (Reginleif bakımından sorumlu şirket) Çavuş Guren Akino, oğlanların ve kızların sakin kahvaltısını izlerken içini çekti.

Açıkçası...

Bakım ekibi bir yana, bunun veletler için eğlenceli bir tatil olması gerekiyordu.

“Haberleri nasıl kırayım...? Bunu sana düşürdüğüm için üzgünüm ama işe koyulma zamanı, İşlemciler?"

<<İşlemi başlatın.>>

<<Sistem başlangıcı, WHM XM2 Reginleif.>>

<<Mk. 1 Armée Furieuse, etkinleştir. Sistem kontrolü.>>

<<Bacak koşum takımı, bağlantı onaylandı. Tamamlayın.>>

<<Frīja Mantosu, normal çalışıyor. Bağlantı başlangıcı.>>

<<Ana devre onaylandı—normal çalışıyor.>>

<<İkincil devre onaylandı—normal çalışıyor.>>

Alt pencerenin kapatılması, ek silahların düzgün şekilde etkinleştirildiğini bildirmek içindi. Shin tek ve keskin bir nefes verdi. Gözlerinin önündeki tek ışık kaynağı olan optik ekranla, karanlık, sıkışık kokpitinde oturuyordu.

Soruşturma emri verilmişti. İlave silahın sanal penceresindeki harfler titreşerek sözcükleri oluşturdu.

<<Yörünge, temizle.>>

<<Frīja Mantle'ı, konuşlandırılıyor.>>

"Valkyrieler uçuyor."

Operatör, Fr ja Mantle adlı yeni silahla taze hareketlilikle süslenmiş makinenin hareketini izlerken hafifçe gülümsedi. Federal Giad Cumhuriyeti'nin Feldreß'inin cilalı kemik renginde hazırlanmış bu soğuk, vahşi formu, adaşı ile uyumlu bir performans sergiledi -

Reginleif, ölümü müjdeleyen Valkyrie.

Ama öyle olsa bile onları yeneceklerdi. Bu griffin sürüsü için, bu dağ ve taş savaş alanı onların alanıydı ve burada yenilmeyeceklerdi.

"Şimdi, o zaman." Operatör gülümsedi, soluk dudakları neşeyle kıvrıldı.

"Hadi gidelim yoldaşlar. Bir dağ keçisinin çevikliği ve süzülen bir kartalın gaddarlığıyla kalemizden aşağı koşun!”

<<İşlem: Birinci Aşama, tamamlandı.>>

<<İkinci Aşama Başlıyor. Frija Mantosu, bağlantıyı kes.>>

Bu mesajdan sonra, alt pencere titredi. Patlayıcı cıvata tetiklendi, kokpitin içinden görünmeyen silahlanma fırlatıldı.

Ve bir sonraki anda, onu bir şok sarstı.

“...!”

Shin'in beklediğinden çok daha güçlü - biriminin tek bir anda deneyimlemediği kadar güçlü - bir darbe Undertaker'ı sersemletti.

Shin, neredeyse dilini ısırmasına neden olan titreşimler yüzünden dişlerini sıkarken, aklını bir soru doldurdu.

İkinci Aşama?

Tam o sırada, biriminin Juggernauts'larından ikisini temsil eden birkaç sinyal durum ekranında karardı. Onlar aitti...

"Shana?!"

"Bunlar düşman mı?!"

Shin, Undertaker'ın optik sensörüyle etraflarındaki ormanı taradı ama düşman birimlerinden hiçbir iz yoktu. Bununla birlikte, eşlik birimlerinin radarları ve optik sensörleri, bir düşman biriminin varlığını algılayarak, veri bağlantısı aracılığıyla Undertaker'ın radarına iletti.

Veritabanında kayıtlı değildi. Tanımlanamayan bir birim.

Bir düşman birimi... Hayır, bir düşman kuvveti.

Bu operasyon, düşman topraklarına girer girmez sona erecek olan basit bir devriyeydi. Ön görev brifinglerine göre, yakınlarda hiçbir düşman kuvveti konuşlandırılmadı ve herhangi bir çarpışma öngörülmedi.

Shin beynini zorladı, sonra başını salladı. Savaş alanındaki durum dinamikti, sürekli değişiyordu. Özellikle yoğun sisin düşman hareketlerini engellediği sisli arazide.

Görüşünün sınırında, ormanın arasına bir gölge yerleştiğini gördü. Fark ettiği an, o gölge yön değiştirdi ve ağaçların arasına saklandı, ancak Undertaker arkasından bir el ateş etti.

Saniyede 1.600 metrelik hızını delici kuvvete dönüştüren 30 metre çapında bir tungsten mızrak, düşmanın arkasına sığındığı ağaçlara fırladı ve arkasında saklanan her şeyi soğuk bir gümbürtüyle ezdi.

Savaş başlığının etkisi ağaçlar tarafından sönümlendi, ancak yine de buna tanık olan herkeste yankılandı.

Düşmanın zırhı muhtemelen kalın değildi. Muhtemelen Juggernaut'lar ve Reginleif'ler benzerdi.

Ama öte yandan, Shin'in eş birimlerinin sinyalleri birbiri ardına ortaya çıkıyordu. Ondan fazla kişi sinyalini çoktan kaybetmişti. Shiden'ın Tepegöz'ü bile dışarı çıktığında şaşırarak gözlerini kıstı. Bu bir pusu olabilir, ancak düşmanın kuvveti bu kadar çok hasar vermiş olmalı.

"-Tüm birimler."

Bu düşmanların ulumalarını duyamadı. Bu yüzden optik ekrana dikkatle bakarken konuştu.

“Düşman yüksek hızlarda hareket eder, ancak zırhları incedir. Korumaları ve çekimleri için endişelenme. Benim keşiflerime de güvenmeyin. Formunuzu koruyun ve aramaya devam edin..."

Undertaker'ın ayaklarından bir gölge geçti. Juggernauts gibi başı olmayan sinsi sinsi bir örümcek şeklinde değildi. Büyük, dört ayaklı bir hayvanınkiydi - farklı bir birim.

“...!”

Undertaker zıpladıktan bir an sonra, yerden bir titreme geçti. Çelik kazığa benzeyen bir metal mızrak, bir saniyeden daha kısa bir süre önce Undertaker'ın işgal ettiği noktaya saplandı ve sanki alan bir dev tarafından çiğnenmiş gibi bir toprak spreyi gönderdi.

Yüksek frekanslı bir mızrak.

Reginleif'in kazık sürücülerine benzer şekilde, onu patlayıcılar kullanarak yakın mesafeden düşmana doğru sürecek bir patlama mekanizması ile donatılmıştı.

“—Ooo!” Undertaker'ın kokpitini bir ses doldurdu.

Shin gözlerini kıstı. Ses, düşman birimindeki kişiye aitti. Operatör, Shin'in onları duyması için kasıtlı olarak harici hoparlörleriyle konuştu. Güzel bir sesti, bir müzik aletinin çınlaması gibi bir altoydu.

Düşman birimi karaya çıktı, şekli bir kurdunki gibi koyu kahverengiydi. Veritabanı hala onu tanımlanamayan bir birim olarak gösteriyordu. Dışı bir griffini andırıyordu. Sağ omzunda bir canavarın dişi gibi parıldayan yüksek frekanslı bir mızrak vardı. Fırlatma rayı geri döndü ve mızrak ağır metalik bir gümbürtüyle vurma noktasına döndü.

Muhtemelen ağaçların arkasındaki uçurumlardan aşağı atlamıştı. Bu, Reginleif'in taklit edemediği bir manevraydı. Reginleif, yüksek hareketliliğe öncelik veren bir birlikti, ancak düz arazide, ormanlarda ve kentsel alanlarda savaşmak için tasarlandı. Öte yandan bu birim, dikey hareketlilik ile gurur duyuyordu.

Bir hayvanın gözleri gibi iki optik sensörü, Undertaker'da alaycı bir şekilde parlıyordu.

“Ooh, o zaman başlatılan bir saldırıyı bile atlattın! Yine de yalnızca Lejyon'un seslerini duyabildiğini duymuştum!"

Shin gözlerini kıstı. Neredeyse hiçbir şey bilmeyen müttefiklerinin aksine  rakipleri hakkında, düşman iyi bilgili görünüyordu. Ama bu pek bir şey ifade etmiyordu.

“...Seni duyamadığım için kalıplarını okuyamayacağımı mı düşündün?”

Brifingi sırasında talimat verildiği gibi, Shin telsiz iletişimini kapattı ve diğer İşlemcilere yalnızca Para-RAID aracılığıyla bağlı kaldı.

Bu nedenle, az önce söylediği şey düşmanın kulağına ulaşmadı. Bu bir yanıt değildi; sadece kendi kendine mırıldandı.

"Beni küçümseme."

Seksen Altı, savaşın şaşkınlık içinde gelişmesini izledi. Optik ekranlarında görüntülenen yeşil ormanlık savaş alanında, iki zırhlı silah neredeyse eşit bir savaşa girdi.

Evet, eşit derecede uyumluydular.

Seksen Altı'yı suskun kılan da buydu. Hepsi İsim Taşıyıcılarıydı ama Shin hepsinden baş ve omuzlar üzerinde duruyordu. Artık, Reaper'ları tek başına bir Dinozor'u ezme yeteneğine sahipti.

Ve biri ona uyuyordu. Yakın dövüşte, uzmanlık alanı, daha az değil. Böyle bir şeyi ilk defa görüyorlardı.

Aynı şey düşman birliklerinde bulunanlar için de geçerliydi. Kahraman prensesleri Anna Maria'ya ve onun mızrak dansına ayak uydurabilecek birinin olduğuna inanamadılar.

Reginleif'e benzer şekilde, düşman biriminin tasarım konsepti, yüksek hareket kabiliyetine sahip savaşa dayanıyordu. Deneyimsiz Operatörlere zarar verebilecek savaş hızlarıyla övünen Reginleif'e eşdeğer bir çeviklikle savaştı.

Phönix daha hızlıydı, diye düşündü Shin ayık bilinciyle.

Şu anda bir Reginleif işletiyordu, ancak yedi yıllık savaş deneyiminin çoğunda Shin bir Juggernaut'a pilotluk yaptı.

Çok zavallı bir performansa sahip yavaş, tıknaz bir birim olan Seksen Altı alaycı bir şekilde ona yürüyen bir tabut adını verdi.

Ve Shin, saçma sapan çevik Lejyon'u bu zayıf, hantal teçhizatla meşgul etmeye alışıktı.

Artık rakibinin performansına sahip bir birim kullandığı için hazırlıksız yakalanmayacaktı.

Yüksek frekanslı mızrak ona ateşlendiği anda, Shin çömelme pozisyonundan ileri atıldı ve silahın yalnızca boş havayı delmesine neden oldu. Düşman birimiyle kesiştiği sırada, Undertaker yüksek frekanslı bıçağını savurdu ve ateşleme rayını ortadan keserek aşağıya indirdi. Durmadan bıçağın yönünü değiştirdi ve düşman biriminin gövdesine saldırdı.

Griffin sıçrayarak kurtuldu, sadece Shin'in onu takip etmesi ve boşluğu kapatması için. Grifon tekrar yerden fırladı, bir tel çapa fırlattı ve hızını desteklemek için onu geri sardı.

Juggernaut'un uzun kalibreli 88 mm'lik kulesi atış menzili içindeydi ve bacaklarındaki kazık çakma araçları, sadece onun tarafından üzerine basılmanın güçlü bir saldırı olduğu anlamına geliyordu. Feldreß indiğinde, tampon sistemlerinin ve eklemlerinin darbeyi emmesi için biraz zamana ihtiyaçları vardı. Bu nedenle, Undertaker'ın hücumunu görmesine rağmen griffin bir anda hareket edememeliydi.

Hareket etmemesi gerekirdi.

Griffin, Undertaker'a şiddetle alay etti. Sıçrayarak uzaklaşırken, diğer ayakları yere inmeden önce gergin, uzatılmış bir tele takılan arka ayaklarından birini kaldırdı. Bu, ekseni olarak o bacak ile yerinde dönmesini sağladı. Tel, Undertaker'a ulaştı ve bacaklarının etrafına dolandı.

“...?!”

Undertaker dengesini kaybederek öne çekildi. Diğer birim, Undertaker'ı içeri çekerek ivmesini engelledi ve iki birim, beklenenden biraz daha erken çarpıştı. Shin'in tepki veremeden düşman, yüksek frekanslı kılıcının künt sırtına basarak salınımını durdurdu.

Ama yine de, Undertaker'ın iki ön ayağı düşmanın kavisli kokpit bloğuna takıldı, uçları zırha zar zor değiyordu.

Silah seçimi, geçiş. Tetikleme.

Undertaker'ın iki ön ayağındaki kazık sürücüleri, düşmanın kokpit bloğunu doğru bir şekilde deldi. Ve onlar yaparken, düşmanın Undertaker'ın beyaz zırhına bastırılan kısa namlulu kulesi uludu.

<<İşlem tamamlandı.>>

<<Kişisel birim, ciddi şekilde hasar gördü.>>

<<Hayatta kalan eş birimleri: 5.>>

<<Kalan düşman birimleri: 0.>>

Son skorun önünde görüntülenmesini izleyen Shin, simülatörün gölgeliğini açtı. Savaştığı son düşmanın sonucunu listelemedi, ancak muhtemelen karşılıklı bir ölümle sonuçlandı. Daha doğrusu, onların çatışmasını karşılıklı bir ölüme götürmek için yönlendirildi... Ya da belki de düşmanı buna sürükledi.

Her iki durumda da, bir Reginleif'in kokpitinden sonra tasarlanan simülatörden ayrıldı ve aerodinamik şasisine yaslanarak derin bir nefes verdi. Bu, Reginleif için tasarlanan yeni tamamlanmış silah olan Armée Furieuse için bir simülatördü. İkinci Aşamayı - içine atıldıkları sahte savaşı - bir kenara bırakarak düşündü Shin.

Buna alışana kadar cehennem olacak...

Bu kadar yoğun hızlanmaya alışık değildi. Sanki vücudundaki tüm kan ve organlar çekiliyormuş gibi hissettiriyordu ve ilk defa bu kadar uzun bir süre bu tür bir hisle karşılaşıyordu. Beş duyusu o kadar dengesizdi ki hangi yöne baktığını bile anlayamadı.

Simülatörün bitişiğindeki sanal eğitim odasında, Shin'in boş olduğunu düşündüğü bir kapsül kanopiyi açtı ve içinden başka bir Operatör yükseldi. Belki de birliklerinin çalışabilirliğini artırmak adına, Alliance'ın Feldreß'i, Operatörün sinir sistemlerine doğrudan bağlanarak güçlendirilen kontrol sistemlerine sahipti.

Operatörün omuriliği boyunca ve boyunlarına kadar bağlı olan kabloların fişi çekilmişti, kıvrımlı kenarları, kokpitin içine gevşek bir şekilde düşerken yılanlar gibi kıvrılıyordu.

Operatör, takım elbiseyi takip ediyormuş gibi saçlarını çözdü ve uzun siyah buklelerinin bellerine kadar inmesine izin verdi.

“...Yetenekli olduğunu duydum, ama...”

"Kraliçe her zamanki gibi sessiz, ama görünüşe göre onu tanıştırmasının bir etkisi oldu."

Yukarıdaki toplantı odasının cam duvarlarından sanal eğitim odasına baktılar. Grethe'nin yanında duran yaşlı kadın konuştu. Uzun saçları kırmızıya boyanmıştı ve bir Sapphira'nın mavi gözlerine sahipti.

Duruşu cesurdu, sanki en derinine kadar çelikten yapılmış gibiydi.

Korgeneral Bel Aegis. İttifak ordusunun kuzey savunma kuvvetlerinin baş komutanı. Morpho boyun eğdirme konseyine Alliance'ın temsilcisi olarak katılan kadındı.

"Dünkü sorgulamanın görüntüleri analiz edildi ve sonuçlar Kaptan Nouzen'in kendisine seslenmesinden sonra biraz hareket ettiğini gösteriyor. Belki ona tepki olarak görebiliriz.”

İttifak kurulduğundan beri, evrensel zorunlu askerliği uyguladı. Ordusunu hiçbir zaman katı bir şekilde erkeklere dayandırmamıştı ve bu nedenle Alliance'daki erkek ve kadınların tavırları arasında nispeten az fark vardı.

Özellikle askerler, emirlerin teslimini fazla karmaşık hale getirmemek için kısa ve özlü ifadeler kullanmayı tercih etti. Bu yüzden sadece konuşma şekillerinden bir erkek askeri kadın askerden ayırt etmek zordu.

“...Lejyon için değerli bir hedef, bu yüzden tepki göstermiş olabilir.”

"Sana onun önünde durmasını emretmeni söylemiyorum."

"Ve ona bunu yapmasını emretmeyi düşünmüyorum... Ama gönüllü olursa, onu durdurmak için hiçbir neden göremiyorum."

Bir an için iki kadın memurun arasında -tek bir dokunuşla kopabilecek kadar gergin- bir gerilim ipliği asılı kaldı.

"Korgeneral Aegis... Bu konuyla ilgili... Onu sorunlu buldum. O benim astım, bu yüzden herhangi bir görüşme ayarlanmadan önce beni bilgilendirmenizi rica ediyorum.”

“İttifak'a sadece siz Federasyon görevlileri şunu söylemekte ısrar ettiğiniz için geldiler... İttifak tarafsız bir ulus. Hiçbir tarafı desteklemiyoruz” dedi.

Tek istisna, tüm insanlığın ortak düşmanı olan Lejyonla savaşmaktı. Ama bu onların kendi fikirleri olmadığı anlamına gelmiyordu. Seksen Altı'ya bakan Korgeneral Aegis, Grethe'ye bile bakmadan konuştu. İfadesi, bahçede oynayan torunlarına bakan katı bir büyükanneninki gibiydi.

"Albay, şu anda sadece kendimle konuşuyorum, ama... Birkaç gün önce, Cumhuriyetin batısındaki bazı küçük ülkelerin varlığını doğruladınız, değil mi?"

Federasyonun yardım seferi kuvveti hala Cumhuriyet'te konuşlanmış ve kuzey bölgelerini geri almak için savaşıyordu. Birleşik Krallık da aynı şekilde Cumhuriyet'in batısında konuşlanmıştı. Her ikisi de bu ülkelerle başarılı bir şekilde iletişim kurdu ve sürekli bir bilgi alışverişini sürdürüyordu.

“Bu ülke gerçekten aşağılık. Ama onlara çok soğuk davransak, onlar uzak batıdaki o çılgın ülkeye boyun eğebilir.”

...Demek senin açın bu.

"Sempatiniz için minnettarız, Korgeneral Aegis."

Bir kişi yaklaştı, askeri botları yere çarpıyordu. Yürürken, pratik bir hareketle saç kurdelelerini sorunsuzca çözdüler ve saçlarının karanlık bir şelale gibi sırtlarından aşağı akmasına izin verdiler.

"Yapabileceğim en fazla şeyin bu savaşı karşılıklı bir ölüme götürmek olduğunu düşünmemiştim... Sen oldukça önemlisin."

Güzel, alto benzeri seslerinde bir yankı vardı, belki de duvarların yapıldığı malzemeden dolayıydı. Emir vermeye alışkın, net, çekici bir ses. Sonbahar rengindeki Alliance üniformalarından, androjen yüzlerine uyan Haziran güllerinin kokusu yükseliyordu. İttifak'ın bağımsızlık savaşının kahraman prensesi Anna Maria'ya çarpıcı bir benzerlik taşıyordu.

Shin yüzü biliyordu. Simülatör hakkında bilgi verildiğinde, bu kişi Saldırı Birliğine gönderilen personelin bir parçası olarak katıldı, bu yüzden onları daha önce görmüştü. Eğer doğru hatırlıyorsa, isimleri...

"Kendimi yeniden tanıtmama izin verin. Ben Kaptan Olivia Aegis, Armée Furieuse'un işletilmesiyle ilgili akademik danışmanınız... Şu an muhteşem bir maçtı."

"Sizi duydum, Kaptan Aegis. Ben Saldırı Birliğinin 1. Zırhlı Tümeni'nden Kaptan Shinei Nouzen."

“Tanışmanızı sağlamak bir zevk... Ah, bana Olivia diyebilirsiniz. Formalitelere gerek yok. Senden daha yaşlı olabilirim ama ikimiz de aynı rütbedeyiz," dedi Kaptan Olivia hafifçe başını eğerek. "Ya da belki aslında benden daha deneyimlisin? Seksen Altı'nın genç yaşta askere alındığını ve onların lideri olduğunuz için size bir kaptan gibi davranıldığını duydum. İzin verirseniz, kaç yaşındaydınız...?”

"Doğru, Seksen Altıncı Bölgede rütbeler hiçbir şey ifade etmiyordu. Doğrusu, bunun benim aktif görevimin bir parçası olup olmadığından emin değilim.”

"Bu kadar katı olmana gerek yok... Peki kaç yaşındaydın?"

“...On iki yaşındaydım. Askere alınmamın üzerinden yaklaşık altı yıl geçti.”

"Anlıyorum... Bu benim kabalığım Kaptan Nouzen, efendim."

Olivia alaycı bir tavırla selam verdi. Onlara bakan Shin, alaycı bir gülümsemeyle gülümsedi. Olivia'nın buzu kırmaya çalıştığını o bile söyleyebilirdi.

Shin, "Kabul ediyorum, Mantle'ın hareketliliğini deneyimlemek için simülatör eğitimine gireceğimizi söylediklerinde, bunun sahte bir savaşa dönüşmesini beklemiyordum" dedi.

"Ey? Brifing sırasında açıklamadılar mı? Gerçek savaşta, Mantle'ı yerleştirdikten sonra muhtemelen her zaman Lejyon ile etkileşime gireceksiniz. Dolayısıyla bu simülasyon sırasında, benim Anna Maria ve İttifakımızdan Stollenwurm, saldırganlarınızın rollerini üstlendi.”

"Hayır, öyle bir şey duymadık."

“Aman... Benim adıma ne büyük bir gaf. O kısım hakkında size bilgi vermeyi ihmal etmişim gibi görünüyor.”

Olivia gözlerini hafifçe çevirdi, ses tonu ve ifadesi bunun bariz bir yalan olduğunu açıkça gösteriyordu. Başlamak için sürpriz bir saldırı başlatmayı planlıyorlardı.

"Anna Maria'nın çektiği son manevra. Ne yapacağımı bildiğinden tamamen emin olmasaydın, bunu yapamazdın. Numaranı açıklar mısın?”

Anna Maria'nın iniş sırasında Undertaker'ı dolandırmak ve mesafeyi kapatmak için tel çapalarını kullanma şekli. Adrenalinin bazen insana zamanın yavaş aktığı izlenimi verdiği söylenirdi ama bu, bir saniyeden daha kısa sürede harekete geçirilen bir yargı çağrısıydı. Olivia, çapayı çekmeden önce her şeyi tahmin etmiş gibiydi.

"Üzgünüm ama bu gizli bilgi. Bunu sana ifşa edebilirdim, ama bu ancak rakibim olursan olacak. Bana yenildiğinde ve savaşta öldüğünde.”

“...”

"Şaka yapıyorum... Seninle aynı sebepten. Ben Esper dedikleri kişiyim."

Olivia'nın mavi gözleri ona keyifli bir bakışla baktı. Eşsiz derin bir gölge—bir Sapphira'nın mavisi. Onlar Adularya'nın soylu bir soy özelliğiydi. Başka bir deyişle, damarlarında nesiller boyu akan doğaüstü bir yeteneğe sahip bir soy. Olivia'nın mürekkep siyahı saçlarının da bir miktar Jet kanı olması mümkündü.

"Babamın klanı bir zamanlar Rinka bölgesinde bir savaşçı klanıydı. Geleceği görme gücüne sahiptiler. Zamanla, kanı karıştı ve inceldi. Geleceği sadece üç saniye görebiliyorum.”

"Ve işte böyle..."

Olivia'nın Stollenwurm'u Anna Maria, yakın dövüş için değiştirilmiş ve optimize edilmiş bir modeldi. Mevcut savaşta yaygın olmayan bir dövüş tarzı, diye düşündü Shin, kendi kusurlarına karşı biraz kördü. Ancak savaşın ortasında üç saniye büyük bir avantaj sağladı.

Özellikle yakın mesafeli yakın dövüşte, üç saniye ileriyi görebilmek her şeyi değiştirebilirdi.

Shin, bu rakiple tekrar savaşta yüzleşmek zorunda kalırsa ne yapacağını düşünmeye başlarken, Olivia onun içini görmüş gibi gülümsedi.

"Yüzün bana bir dahaki sefere beni nasıl yeneceğini düşündüğünü söylüyor Kaptan. İlk bakışta sabırlı ve düşünceli görünüyorsunuz ama şaşırtıcı derecede rekabetçisiniz, değil mi?”

“...Kaybeden tarafta olmak bana hiç iyi gelmiyor.”

Herkesten daha güçlü olduğuna dair çocuksu yanılsamalar beslemedi ama... kaptanlık konumuna geldiğinden beri, bunu asla kimseye bırakmadı.

"Küçük idmanımızın her iki taraf için de kayıpla bittiğine inanmıyorum. Karşılıklı bir ölümdü... Ama belki de bu inatçılık, bu kadar beceri geliştirmeni ve sahip olduğun her şeyi başarmanı sağladı. Sonunda, yeni Lejyon birimi Phönix'i tek başına devirdiğini duydum."

Shin, Olivia'ya sert bir şekilde baktı ve Alliance'ın kaptanı sadece omuz silkti.

"İttifak diğer tüm ülkeler hakkında bilgi topluyor," dedi Olivia gülümseyerek ama yine de bu sözlerde bir parça sıkıntı vardı.