BÖLÜM 2

MARY SUE'NİN MARŞI

Buzdaki boşluklardan düşen genç Leuca, açık suya geri dönerken denizin yüzeyini takip etti, ancak yolunu tıkayan kalın buz kütleleri nedeniyle kendisini limandan ayrılıp büyük bir nehre doğru ilerlerken buldu.

Birkaç metre uzunluğundaki Leuca, yüzlerce metre genişliğindeki su kütlesi üzerinde sakin bir şekilde sürüklendi. Yumuşak akıntıya karşı yüzen kar beyazı deniz kızı, yanından geçen nehir balıklarına acımasız gözlerle baktı.

Yüzeye çıkan Leuca çevresini inceledi. Sonbaharın sonları kuzeye soğuk, yoğun bir sisle gelmişti ve nehir kıyısı yarı saydam yapraklarla kaplıydı.

Her yaprak kızıl, acı turuncu ve sarıdan oluşan bir mozaik oluşturuyordu ve sis her şeyin üzerinde bir tül perde gibi asılıydı. Puslu kuzey kıyısının tamamında, gri tuğla yığınları gibi yürüyen, çok ayaklı tanklardan oluşan büyük örümcek benzeri otonom makinelerin hatları vardı.

Ve sisin derinliklerinden sürüklenen bir tekne, yeni açılan kanal boyunca sessizce süzülerek gitti.

İkinci kuzey cephesinin komutanı, dört nakliye birliğinin firar ettiği konusunda hemen bilgilendirildi.

"Gaspçılar Rashi Enerji Santrali'nden neyi yağmaladılar?"

“Korktuğunuz gibi radyoaktif atıkları çaldılar. Tesis müdürü soğuma aşamasında olan bir birimlik kullanılmış yakıtı aldıklarını ifade etti.”

"Nükleer yakıt... Büyük çaplı saldırı sırasında tedarik ağının çöktüğünü biliyorum ama gerçekten böyle bir şeyi ön saflara bu kadar yakın mı bıraktık?"

Genelkurmay başkanı başını bir kuğu gibi zarif bir şekilde eğdi. Saçları, şekillendirdikten uzun süre sonra bile üniformasının arkasında ipek gibi hışırdıyordu.

“Rashi Elektrik Santrali on bir yıl önce hizmet dışı bırakıldı. Yakıtı soğumadan taşıyamadık.”

"Biliyorum." Komutan içini çekti. “Rashi Elektrik Santrali'ni büyükannem kurdu. Ve firar edenlerin hepsi aslen o bölgeden.”

“92. Destek Alayı 3. Nakliye Taburunun 2. Bölüğü. Marylazulian vatandaşlarından oluşan bir birim.”

Genelkurmay başkanının çevresinde, bazılarının firarinin sabıka fotoğraflarını ve personel dosyalarını sergilediği, birkaçını elinin bir hareketiyle büyüttüğü sayısız sanal pencere açıldı. Hala çocuklara çok benzeyen dört kıdemsiz subaydı.

"Bölük komutanının elebaşı olduğuna inanılıyor: Marylazulia'dan bölgesel bir şövalye olan Noele Rohi. Ayrıca aynı taburun 4. Bölüğünün komutanı Lukh köyünün bölgesel şövalyesi Ninha Lekaf; ve 2. Ulaştırma Taburu'ndan iki komutan: Kowa bölgesinin bölgesel şövalyesinin oğlu Rex Soas ve Sul köyünün bölgesel şövalyelerinden Chilm Rewa. Her birini kendi nakliye şirketlerinin askerleri takip ediyor.”

“Başka bir deyişle malikane lordları ve onların insanları. Bir grup horoz ve tavuk.”

Zırhlı tümen komutanı bu hakareti telsizden dile getirdi.

Horozlar ve tavuklar - köylü sınıfı için aşağılayıcı terimler; onların günlük ekmeklerini gagalamak için başlarını yere eğdiklerini ima ediyordu. Diğer cephelerde olduğu gibi, ikinci kuzey cephesinin generalleri de Wolfsland ve çevre bölgelerin valilerinin soyundan geliyordu. Hem köylü horozlarını hem de onları yöneten malikane lordlarını (bekçi köpeği dedikleri) sıradan insandan başka bir şey olarak görmüyorlardı.

Daha sonra piyade birlikleri komutanı konuştu.

“Yani bunlar savaş birimleri değil, yalnızca destek birimleri ve astsubayları yok… Ah, çünkü kendilerine atanan astsubaylar başka bölgedendi ve katılmayı reddedip durumu bildirdiler… Neden altlarında savaş birlikleri ya da kendi bölgelerinden astsubaylar yoktu?”

"Bu soruların her ikisinin de cevabı aynı; bu rütbelere veya rollere ulaşacak kadar yetenekli değillerdi. Askere gittikten sonra müfredatlarına ayak uyduramadılar, bu yüzden muharebe birimlerinde görevlendirilmediler veya astsubay rütbesine terfi ettirilmediler.”

Modern savaşta kullanılan teçhizat ve taktikler, en basit rütbeli askerlerin bile en azından orta öğrenimini tamamlamasını gerektiriyordu.

Operatörler elli tonluk Vánagandrs'ı saatte yüz kilometre hızla uçurmak zorundaydı; topçu askerleri ufkun ötesinde saklanan hedefleri havaya uçurmak zorunda kaldı; zırhlı piyadeler, bir aracı ezmeye yetecek güce ve çıktıya sahip zırhlı dış iskeletleri takmak zorundaydı. Tüm bunlar yalnızca gelişmiş bir dayanıklılık değil, aynı zamanda fizik ve matematikte temel temeller gerektiriyordu.

Destek birimleri daha kapsamlı eğitim ve bilgi gerektiren roller içeriyordu ancak savaşın bu kadar uzun sürmesi nedeniyle sürekli personel eksikliği büyük bir sorun oluşturuyordu. Malzemeleri tam spesifikasyonlara göre istiflemek veya bir tabur komutanının aracını dost hatlar dahilindeki güvenli yollarda gidiş-dönüş yolculuklarda takip etmek, yalnızca dayanıklılık gerektiren ve özel bir uzmanlık gerektirmeyen görevlerdi.

Ancak bu askerlerin firarinin suçu doğrudan asker kaçaklarına yüklenemezdi. İmparatorlukta eğitim soyluların, onların uşaklarının ve onların kanatları altındaki araştırma enstitülerinin altındaydı. Kendi bölgelerindeki köylülerin eğitim hakkı yoktu. Köylü nesilleri tüm hayatlarını kendi adlarını bile yazamadan ve hiçbir zaman bir harf bile göremeden geçirdiler. Bu, alt sınıflara belirli değerleri aşıladı; Federasyon'un kuruluşundan bu yana sadece on yıl geçmesinin ardından bunların üzerine yazılmaya yetmeyen değerler.

Bu eski köylüler için okuma yazma öğrenmek anlamsızdı, aylakların hobisiydi. Eğitimi acı verici bir zaman kaybı olarak görüyorlardı.

“Ve komutanları subay akademisinde 'sınıfları atlamak' zorunda kaldı; o, horozlardan ve tavuklardan oluşan bir birime liderlik eden tek kullanımlık bir köpekti. O birimde sıkışıp kalan astsubayların zor zamanlar geçirmiş olduğunu tahmin ediyorum."

"Anlıyorum. Yani bu Noele Rohi ve diğerleri ana evin ünitesinin dışında tutuldu. Leydi Mavi Kuş Alayı, Mialona Hanesi'nin değerli birimiydi, bu yüzden okuldan ayrılan bir subay öğrencisinin - zar zor soylu sayılan birinin - onu yönetmesine izin vermezlerdi."

Özel subay akademisindeki genç subaylar gibi, astsubaylar arasındaki çok sayıdaki kayıpları telafi etmek için, subay akademisindeki mevcut bazı öğrencilerin "sınıf atlamalarına" ve savaşa katılmalarına izin verildi.

Ancak onlar en başarılı öğrenciler değil, en düşük performans gösteren öğrencilerdi. Akademinin daha umut verici öğrencileri düzgün bir şekilde eğitmesi için zaman kazanmak amacıyla piyon olarak gönderildiler.

Federasyon ordusundaki pek çok subay, savaşçı olmakla övünen ve militarizme büyük önem veren bir sınıf olan soyluların çocuklarıydı. Askerlik hizmetlerinin ilk aşaması olan subay akademisinden ayrılan soyluların damarlarında aynı mavi kanın aktığı görülmüyordu.

Genelkurmay başkanı, İmparatorluk içinde ırklarının son derece nadir olmasına rağmen ailesi büyük soylu statüsüne yükselen bir Deseria'ya yakışan kibir ve gururla alay etti.

“Rohi Hanesi'nin prensesi daha önce büyük bir duyuru yaptı. Millet, sizden katıksız öfkeden ölmemeniz için kendinizi hazırlamanızı ve onun söyleyeceklerini dinlemenizi rica ediyorum."

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Zırhlı bir piyade, telsizi keskin bir sesle çatırdadığında şüpheyle ona baktı. İkinci kuzey cephesinin tartışmalı bölgesinde bulunan bir siperde konuşlanmıştı.

"Hmm? Bu RAID Aygıtı mıydı? Birisi Rezonans yapmaya mı çalıştı?”

Hendekteki herkes inkar anlamına gelen bir el işaretiyle cevap verdi.

Úlfhéðnar dış iskeletini takarken kaskın şekli ve konumu başını sallamayı zorlaştırıyordu. Dahası, eldivenleri eklemsize  yakın şekildeydi ve bu da iletişim için kullanabilecekleri el hareketlerinin çeşitliliğini sınırlıyordu.

Önceki yılın büyük ölçekli saldırısı sırasında Federasyon, yeterli sayıda RAID Cihazını seri üretemedi, ancak artık bir üretim hattı kurulduğundan, bunların kullanımı ön saflarda yaygınlaştı. Para-RAID iletimlerini alamayan radyo artık çoğunlukla bir yedekleme aracına devredilmişti. Onun aracılığıyla aktarılan herhangi bir iletim resmi olamazdı.

Ancak zırhlı piyade şüpheyle radyoya bakarken, genç bir kadının güzel sesi aniden hoparlörden yayılmaya başladı.

"İkinci kuzey cephesindeki yoldaşlarımız."

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Bu, ikinci kuzey cephesindeki tüm birliklere yönelik, cumhurbaşkanının başkentteki konutuna kadar ulaşmayı amaçlayan bir bildiriydi. Sesi tüm frekanslarda maksimum çıkışta duyulurken, Noele taslağını gergin parmaklarla sıktı.

Bu, orduyu, cumhurbaşkanını ve başkentteki soyluları durgunluktan kurtarmayı amaçlayan bir konuşmaydı. Tarih kitaplarına damgasını vuracak bir konuşma. Bu düşünce boğazının düğümlenmesine neden oldu.

“İkinci kuzey cephesindeki yoldaşlarımıza. Ben, Hail Mary Kurtuluş Özgür Alayı'nın komutanı İkinci Teğmen Noele Rohi'yim. “

Neyse ki sesi titremedi. Ne kadar net ve sakin kaldığına şaşırdı ve rahatladı. Yoldaşları ona baktı ve en yakın arkadaşı Ninha ona gururla sırıttı. Değerli yoldaşları beklenti dolu gözlerle izliyordu ve bunu görmek onu güç ve özgüvenle dolduruyordu.

Aynı yaştaki çocukluk arkadaşı Mele, soluk mavi gözleriyle ona baktı. Gökyüzünün rengiydiler, küçüklüğünden beri sevdiği bir renkti.

Shemno'nun halkının çoğu Ferruginea'ydı ve Marylazulia Ambers tarafından işgal edilmişti, bu yüzden Celesta kanı taşıyan ve mavi gözlü biri alışılmadık bir görüntüydü.

Vatanlarının gökyüzünün rengi; kuzey dağlarını aşan deniz; nükleer reaktörün mavi, titreşen ışığı. Dünyanın en güzel rengiydi.

"Hail Mary Alayı ne hain firariler ne de korkakça sığınmacılardır. Bizler ikinci kuzey cephesini, Federasyon'u ve tüm insanlığı kurtarmak için ayağa kalkan adalet elçileriyiz."

Adalet - evet adalet. Lejyon, Federasyon için bir tehditti ve o düşmana adaleti sağlamak için ayağa kalkmıştılar. Ve adil olduklarına göre bu onların haklı olduğu anlamına geliyordu ve haklı olduklarına göre kaybetmeleri mümkün değildi.

Noele kararlı bir şekilde yüzünü kaldırdı. Farkında olmadan, göremediği izleyicilere bakarken göğsünü şişirdi.

Dinleyin, hepiniz.

“Elimizde bir koz var. Mekanik düşmanı yok edecek kutsal bir alev. En ileri teknolojiyle oluşturulmuş bir adalet çekici.”

Teknolojik ilerlemenin kutsal ülkesi Marylazulia özel belediyesinden Rohi Hanesi'nin kızı olarak Noele bir şeyler biliyordu. Yakıttan tükenmez enerji elde edebilen atom reaktörünü ve bu sınırsız enerjiyi yıkıcı güce dönüştürebilen silahı biliyordu.

“Başka bir deyişle, Rashi Enerji Santralinden aldığımız kutsal emanet; atom yakıt. Harika reaktörün sonsuz enerji üretmek için tükettiği mucizevi yakıt, kutsal bir yıldırım oluşturmak için kullanılabilir. Biz de bunu yapacağız. Öncelikle bunu ikinci kuzey cephesinde ezici bir zafer kazanmak için kullanacağız. Yüksek soyluların gözlerini gerçeğe açacak bir zafer.”

Ve sonra herkes ayağa kalkıp bizim adımlarımızı takip edecek. Parlak zaferimiz kalplerinize umut getirsin.

"Lejyon'u insanlığın en güçlü mavi alevi olan nükleer silahlarla yakacağız!"

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Hail Mary Alayı'nın kablosuz iletiminin Federasyon başkentine ulaşacak kadar uzağa ulaşması mümkün değildi. Ernst orada aldığı kaydı duraklattı ve tiksintisini gizleyemeden içini çekti.

“…Nükleer silah mı kullanmak istiyor?”

Lejyon tarafından ele geçirilmiş olabilirdi ama kendi topraklarından bahsediyordu.

"Aptallar."

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Hail Mary Alayı’nın mesajını duyan zırhlı piyadeler heyecanlandı. Nükleer silahın ne olduğunu bilmiyorlardı; Federasyon'un sınır bölgelerindeki köylerden geliyorlardı, sadece okuma-yazmayı öğrendiler ve ordudaki rolleri için gerekli bilgileri ancak askere gittikten sonra edindiler. Çalışmalarıyla ilgili olmayan bilgileri almaya zamanları yoktu, dolayısıyla ellerindeki konu hakkında hiçbir fikirleri yoktu.

Ama Lejyon'u yakıp kül edebilecek bir silah?

“Böyle muhteşem bir silahımız mı var? Araştırma enstitülerinde geliştirdikleri yeni bir şey mi?”

"Eğer Lejyon'u bu kadar kolay yenebilirse... belki de savaş Kutsal Doğum Günü'nden önce biter?"

Sesleri beklentiyle doluyken, son derece tecrübeli ve güvenilir başçavuş ile genç ama eğitimli bölük komutanı acı bir sessizliğe gömüldü. Neredeyse siperliklerinin ardında yüzlerini buruşturdukları görülebiliyordu.

"…Uzman Çavuş?"

"Bölük Komutanı?"

İkisi de aynı cevabı verdi.

““…Elbette öyle bir silahımız yok.””

Aynı yayının kaydı bittikten sonra, ikinci kuzey cephesi ordusunun subaylarının üzerinde uzun, ağır bir sessizlik çöktü.

“…Her şeyden önce ‘gözlerimizi gerçeğe açmak’ mı istiyor? Cahil küçük kızın bunu söyleyecek küstahlığa sahip olmasına şaşırdım.”

Bu sözlerde ne bir korku ne de bir beklenti vardı. Sadece öfkeydi.

"Bir Dinozor bile bir nükleer bombaya dayanamaz ama... bu bölgedeki tüm Lejyon birimlerini yendiğinizi varsayarsak, bu bizi bir bütün olarak Lejyon'u yenmeye yaklaştırmayacak. İşte tam da bu yüzden şimdiye kadar nükleer silah kullanmadık.”

Aslında nükleer enerji, insanoğlunun edindiği en güçlü enerji kaynağıydı, ancak bu, onu veya çalıştırdığı silahları her sorunu çözebilecek sihirli bir değnek haline getirmiyordu.

"Bunu Weisel'i ortadan kaldırmak için kullanmak istesek bile Lejyon bölgelerindeki konumlarını tam olarak belirleyemeyiz. Ayrıca nükleer silahları her yere körü körüne ateşlemeyi de göze alamayız. Bunun bir şekilde başarılı olduğu varsayılsa bile, ön saflardaki Lejyon savaş birimleri serbest kalacaktır. Bu savaşı sonlandırmaz."

Uçak devriminin şafağında bu kadar değer verilen taktiksel bombardıman fikrinin Lejyon'a karşı anında reddedilmesinin nedeni de aynı nedendi.

Bir ordu, düşmanın üretim yeteneklerini sakatlamak için uzaktaki stratejik üsleri bombalasa bile, halihazırda dağıtılmış olan malzemeleri etkilemediği için bu, ön cepheleri hemen etkilemeyecektir. Ve korkusuz Lejyonla savaşırken moralin düşmesine dair hiçbir umut yoktu.

Başlangıç olarak, Lejyon bölgelerine nükleer savaş başlığı taşıyabilecek herhangi bir güdümlü füze veya uçak platformu, Eintagsfliege'in paraziti nedeniyle çalışmaz hale gelecektir. Ve Lejyon topraklarında hayatta kalan insan ülkeleri olup olmadığını bilmenin bir yolu olmadığından, bir nükleer silahın ateşlenmesi bu tür grupların çapraz ateşe yakalanma riskini taşıyordu.

Daha da kötüsü, Lejyon'un metalik gövdeleri hem ısıya hem de darbeye karşı dayanıklıydı, bu da nükleer silahın onlara karşı etkili menzilini insanlara karşı olduğundan çok daha küçük hale getiriyordu. Ve bir nükleer silah Lejyon'u yakıp kül etmeden önce, radyoaktif atığı güneş ışığını engelleyecek ve bu da Federasyon'u riske atacaktı.

“Ve başlamak için… nükleer silah mı yapacaklar? Çaldıkları kullanılmış nükleer yakıttan mı?” diye sordu bir piyade zırhlı tümeni kurmay subayı şüpheyle. Böyle bir şey yapmak teknik olarak imkansız değildi, ama…

“Bunu yapabilecek imkanlara sahipler mi? Rashi Enerji Santrali'ne bağlı bir yeniden işleme tesisi yoktu ama... bölgede başka bir şey mi vardı? Yoksa gizlice inşa edildiğine dair işaretler mi vardı?”

"Böyle bir tesis yok ve bunu inşa etmek için ne para, ne zaman, ne de gerekli bilgiye sahip personel veya personelleri var."

"Başka bir deyişle, nükleer yakıt ve nükleer silahların her ikisinin de uranyum kullanmasına rağmen farklı zenginleştirme oranlarına ihtiyaç duyduklarını bile bilmiyorlar mı?"

Hem nükleer silahlar hem de nükleer yakıt, uranyum-235 adı verilen aynı uranyum izotopunun zenginleştirilmesiyle yapılırdı. Nükleer yakıtın zenginleştirme oranının düşük olması durumunda, silah yaratmak için gerekli olan hızlı nükleer fizyon zincirleme reaksiyonu meydana gelmeyecektir. Uranyumun zenginleştirme oranının yükseltilmesi, büyük ölçekli bir tesisin kurulmasını zorunlu kılardı ve kullanılmış nükleer yakıtın yeniden işlenmesi, bozunma ısısına ve üretilen yoğun radyasyona karşı sürekli önlemler alınmasını gerektirir.

Eğer bu askerler nükleer yakıtı zenginleştirecek imkanlardan yoksunken “nükleer silah yapmaktan” bahsediyorlarsa, bu…

Komutan alçak sesle, "...Bu işleri daha da kötüleştiriyor," diye homurdandı.

“Bu kadar cahil olmaları ne yapacaklarını tahmin edemeyeceğimiz anlamına geliyor. Eğer komutanları nükleer silah yapmak için neyin gerekli olduğunu bilmiyorsa, en kötü ihtimalle askerleri radyasyonun ne kadar tehlikeli olduğunu bile bilmeyecektir."

"Ve Lejyon'un nükleer maddeyi ele geçirme olasılığını göz ardı edemeyiz. Atom silahlarının kullanılmasının yasak olduğunu biliyoruz, ancak… radyoaktif atıklar gri alan durumu oluşturabilir. Bazı Amiral ve Rabe'nin nükleer reaktör kullandığını biliyoruz ve Lejyon'un seyreltilmiş uranyum mermileri kullandığı da doğrulandı. Bu, uranyumu zenginleştirebilecekleri anlamına geliyor."

Seyreltilmiş uranyum, uranyum zenginleştirme sırasında üretilen bir yan üründür ve eğer bunu mermi ve zırh yapımında kullanıyorlarsa...

“Nükleer silah yapmaları yasak olsa bile, daha az nükleer madde kullanmalarına ne kadar izin verildiği belli değil. Onlara karşı etkisiz olsa da insanlara karşı etkili.”

Nükleer malzemenin tam gelişmiş bir silaha dönüştürülüp dönüştürülmemesine bakılmaksızın bu doğruydu.

Komutan başını salladı ve emri verdi. Durum daha da kötüleşmeden önce-

"Bilgi toplamaya devam edin; onları hızla ele geçirmeliyiz ve çaldıklarını geri almalıyız."

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Saldırı Birliğinin bir sonraki hücumunun ayrıntıları, karşı istihbarat nedeniyle kendilerine açıklanmadı. "dinleme kayıtları" açığa çıkarılıp kurtarıldıktan kısa bir süre sonra onlara ikinci kuzey cephesine gitmeleri emredildi.

Bu ikinci savunma hattı, Federasyon'un kuzey bölgelerinin orta ve batı bölgelerini kapsıyordu; ön hatları, bir zamanlar İmparatorluğun savaştan önce Filo Ülkeleri ile olan sınırı olan yerdeydi.

Bu bölgedeki zırhlı tümenin üsleri, bombardımandan korunmak için önlerinde tepeler olacak şekilde inşa edilmişti; düşmanın ateş hattı zirveleri değil tepelerin eteklerini vurmuştu. Böyle bir tepenin üzerinde duran Shin, savaş alanına baktı.

Aşağıya baktı.

“…Bütün savaş alanı bir havza mı?”

Güney ucu Neikuwa tepeleri boyunca aşağıya doğru eğimliydi ve bölgenin tüm yüzeyi vahşi doğadan oluşuyordu, çamur ve kısa otlarla ve vahşi ormanlarla kaplıydı. Güney ve kuzey tepeleri arasında cephenin savunma takviyesi olan Roginia hattı uzanıyordu.

Shin'in görüş alanını kesen ve savaş alanının batı tarafını belirleyen Shihano Dağları kuzeyden güneye doğru uzanıyordu. Ve durduğu yerden görülemeyecek kadar uzakta olmalarına rağmen, doğudaki dağlık bölge ve Lejyon bölgelerinin arkasındaki kuzeydeki dağlık bölge de savaş alanını çevreliyordu.

"Shihano dağları bitişikteki ilk kuzey cephesini kesiyor ve Birleşik Krallık sınırını oluşturan Dragon Corpse dağ silsilesine bağlanıyor. Filo Ülkeleri kuzeydeki dağlık bölgeyi geçiyor. Ve tesadüfen…”

Yakınlardaki Filo Ülkelerindeki bir operasyona katılan ve kuzey cephesindeki savaşın durumunu duyan Siri, açıklamasına devam etti.

“…ikinci büyük çaplı saldırı sırasında bu havza kışlalar ve üslerle doluydu. Savaştan önce burası bir tarım alanıydı ve bu da onu lojistik birimler için faydalı kılıyordu, ancak zayıf bir savaş alanıydı.”

Açık alanlar, Lejyon'un ağır zırhlı birimlerinin (Tank tipi Löwe ve Ağır Tank tipi Dinosauria) tercih ettiği araziydi. Uydu füze bombardımanı tüm ön hatları savunma pozisyonlarını terk etmeye ve geri çekilmeye zorladı, ancak bu durumda savunması son derece zor olan her türlü açık tarım arazisine çekilmek zorunda kaldılar.

"Bu yüzden buraya görevlendirildik. Terk edilmiş bir nehrin yönünü değiştirerek onu tekrar savunma hattı olarak kullanmak istiyorlar. Kulağa oldukça çılgınca geliyor."

Federasyon'un asker sayısı o kadar azdı ki, yabancı mültecileri gönüllü olarak kullanmak zorunda kaldılar.

Aynı şekilde, yabancı bir zırhlı birliğin doğrudan kraliyetin komutası altında olsa bile boşta kalmasına izin veremezlerdi ve Vika'nın da buna seyirci kalmaya niyeti yoktu. Benzer şekilde, Olivia ve İttifak tarafından gönderilen talimat birimi, bu görevden itibaren bir kez daha aktif bir savaş gücü olarak Saldırı Birliğine katılacaktı.

Vika, bir zamanlar bir nehrin işgal ettiği kurumuş havza olan Roginia hattına baktı. Hiyano Nehri'ne paralel olarak batıdan doğuya doğru uzanıyordu; bu, onların geri çekilmesinden önceki ikinci kuzey cephesinin konumuydu.

Vika orada dururken her zaman yanında olan Lerche merakla başını eğdi.

"Roginia hattının ve Hiyano Nehri'nin bu kadar uygun konumlarda olduğuna inanmak zor."

Bu geniş nehir, Federasyon'un bu sınırda Lejyon'u on yıl boyunca savuşturmasını sağladı ve Lejyon ile Federasyon'un etki alanlarını doğu ve batı kıyıları boyunca temiz bir şekilde böldü.

“Bu bir tesadüf değil; buraya konuldular. Arazi ıslahı sırasında farklı boyutlardaki mevcut nehirlerin akıntılarını değiştirerek kolayca savunabilecekleri bir ulusal sınır oluşturmak için Hiyano Nehri'ni oluşturdular. Görüyor musun? Eski nehir kenarlarından pek çok iz var.”

Lerche, yönlendirildiği gibi Vika'nın bakışlarını takip etti, ancak basit kıyılar ona yalnızca küçük, yüksek patikalar gibi görünüyordu. Birçoğu, hendekler ve bombardıman sonrasında kesintiye uğrayarak havza boyunca ilerledi.

“…Demek irili ufaklı sayısız nehrin bir ağ gibi bir araya gelmiş izleri bunlar. Bu kadar çok çukur… Oldukça zaman ve emek gerektirmiş olmalı.”

“Bu alan başlangıçta sulak alandı, çünkü su her yönden buraya akıyordu. Bir yüzyıl boyunca arazi tarımsal kullanım için düzeltildi. Roginia hattı da aslında savunma amacıyla kullanılan bir nehirdi ve aynı arazi düzenleme süreci nedeniyle kurudu. Bizden önce gelenlerin yaptıklarını geri almak zorunda olmamız üzücü ama..." Vika yavaşça içini çekti. "Görünüşe göre bu savaş duygusallığa izin vermiyor."

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Tanıdık ayak seslerini duyan Shin, bakmak için gözlerini çevirdi. Neikuwa tepelerinin yamaçlarından aşağıya, havzaya doğru yürürken kuru kemik renginde Feldreß vardı; Seksen Altıncı Bölgeden çok iyi tanıdığı modeller.

M1A4 Juggernaut. Cumhuriyet'in gurur duyduğu karmakarışık alüminyum tabutları, her ne sebeple olursa olsun, burada, Federasyon'un savaş alanındaydı.

Bir anlık sessizliğin ardından Shin sordu: “…Bunlar da mı öncedendi?”

"Hayır," diye yanıtladı Siri şüpheli bir ifadeyle. "Onları ilk defa burada görüyorum."

Ancak bunlar genellikle olduğu gibi zırhlı silahlar olarak kullanılmıyordu. Ağır havan toplarını ve taşınabilir tanksavar füze sistemlerini çekerken onlara zırhlı piyadeler eşlik ediyordu. Bazıları 155 mm'lik havantopları veya 88 mm'lik tanksavar toplarını topçu kamplarına doğru çekti.

Juggernaut'lar en azından kağıt üzerinde zırhlı silahlardı. Zırhları acınası derecede zayıf ve tank kuleleri etkisiz olabilirdi ama yine de önemli miktarda beygir gücü taşıyorlardı. Bu kesinlikle bu gücün iyi bir şekilde kullanılmasını sağlardı.

Siri, "Yani onlara zırhlı piyade muamelesi yapılıyor..." dedi.

"Bir düşününce, bazılarının tahliye operasyonu sırasında malzeme taşımaya yardımcı olmak için Cumhuriyet'ten alındığını hatırlıyorum..."

Ancak Lejyon'la savaşırken bu Juggernaut'ları binekleri ve ortakları olarak kullanan Shin ve diğerleri için bu, makineler -tamamen acınası olmasa da- oldukça acıklı bir sonuç gibi geldi.

Sonunda katırları birliklere indirgendiler.

"—Senin de söylediğin gibi, ele geçirdiğimiz Juggernaut'lar dört ayaklı, insansı olmayan zırhlı dış iskeletler olarak kullanılıyor," dedi tatlı, hafif tiz bir sesle bir kadın.

Döndüklerinde kendilerini panzer ceketi giymiş bir kadın subayla karşı karşıya buldular. Cairn'in dumanlı, kahve rengi saçları vardı. Akan bukleleri at kuyruğuna bağlanmıştı ve çekici yüz hatları hafif makyajla süslenmişti. Sahadaki tüm subaylar gibi onun da rütbe amblemi kaldırılmıştı ama şube amblemi Shin'inkiyle aynıydı; zırhlı tümenin sembolü olan asi bir at.

"Kullanışlı dış iskeletler yapıyorlar. Bir Úlfheðinn'den daha sağlamdırlar ve daha fazla ateş gücüne sahiptirler ve ağırlık çekme kapasiteleri de olağanüstüdür. Bana sorarsanız, onları Feldreß olarak kullanmak ilk etapta bir hataydı.”

Solan sonbahar çimenlerinin üzerinde yürüyerek onlara yaklaştı ve dostane bir tavırla elini uzattı. Shin'den biraz daha yukarıda duran uzun boylu kadın kendinden emin bir gülümsemeyle parladı.

"Sizinle tanıştığıma memnun oldum, Saldırı Birliği’ndeki bayanlar ve baylar. Ben Yarbay Niam Mialona, ikinci kuzey cephesindeki 37. Zırhlı Tümenin 1. Leydi Mavi Kuş Alayı Komutanıyım. "

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

“—Saldırı Birliğinin bu görevdeki hedefi ön cephenin batı ucunda yer alıyor; Shihano dağlarındaki barajları yok etmek.”

Saldırı Birliği, yalnızca bir ay önce kurulan 37. Zırhlı Tümen üssünde konuşlandırıldı. Çocuk askerler çoğunlukla yabancı ülkelerde savaştığı için üssü oluşturan üniformalı barınak modülleri alışılmadık bir manzaraydı.

Modüller katlanabilirdi, bu da toplu halde taşınmalarını ve hızlı bir tahliye durumunda sökülmelerini kolaylaştırıyordu. Belirli sayıda birliğin barındırılabileceği temel modüller olduğu gibi, toplantı odaları, kışla, yemekhane, hangar ve hatta sağlık tesisleri gibi özel amaçlı yapılara eklenebilecek benzersiz modüller de vardı. Bunlar Federasyon ordusunun çok amaçlı yerleşim tesislerini oluşturuyordu.

Çok kullanılan bir toplantı odası modülünde Yarbay Mialona, İşlemciler ile savaş bölgesinin haritasını yansıtan sanal ekran arasında hareket ediyordu.

“Tam olarak söylemek gerekirse, savaş mühendisleri onları yıkarken, sen de Shihano dağlarındaki Kadunan sel yolundaki sel kontrol barajlarının ele geçirilmesine ve kontrolünün sürdürülmesine yardım edeceksin. Bu, Womisam havzasının tamamını arazi ıslahından önceki eski bataklık durumuna döndürecek ve burayı Lejyon'un geçmekte zorlanacağı bir bataklık haline getirecek."

Kadunan su yolu ve barajlar haritada vurgulandı. Yapay nehir ve kolları güneyden akıyor, yol boyunca yirmi iki barajla Shihano dağları boyunca kuzeye doğru ilerliyordu. Barajlar bu nehirlerin akışını tamamen durdurduğundan, yalnızca kuru izleri doğuya, Womisam havzasına kadar uzanıyordu.

Bu nehirler tamamen onarılacak olsaydı, havza gerçekten de zırhlı silahların geçişini engelleyecek bir sulak alana dönüşecekti. Dinozorlar kendi ağırlıkları nedeniyle engellenecek ve bu tür arazilerde düzgün bir şekilde hareket edemeyeceklerdi.

“Aynı zamanda, kuzey cephesi ordusunun ana kuvveti, Kadunan sel yolunun kaynağındaki Roginia barajını yok edecek, ardından yeni Tataswa sel yolunun tabanındaki Tataswa bent kapağını abluka altına alacak. Bu, Roginia hattını bir nehir olarak yeniden canlandıracak ve artık Lejyon'un kontrolü altında olan Hiyano Nehri'nin yerine hurda canavarlarının önünde duracak."

Daha sonra, savaş alanını doğudan batıya kesen, restore edilen Roginia Nehri'nin yolu haritada vurgulandı. Bu arada, eski Tataswa sel kanalının akışı Neikuwa tepelerinin güneyine yönlendirilecek ve Roginia Nehri'ne dökülecek, bu nehir de uzayacak ve yeni Tataswa sel yolu aracılığıyla Hiyano Nehri'ne bağlanacaktı.

"Operasyon alanınız kuzeyden güneye, Roginia barajından Kadunan su yolunun sonundaki Recannac barajına kadar altmış kilometreyi kapsayacak. Yosa barajından Recannac barajına kadar olan on beş kilometrelik kısım Lejyon'un kontrolü altındadır, ancak operasyonun büyük kısmı tartışmalı bölge içerisinde gerçekleştirilecektir. Lejyon'un bölgelerine şimdiye kadar kaç saldırı yaptığınızı görünce korkarım ki bu operasyon biraz tatmin edici olmayacak."

Açıklamasını bir şakayla tamamladı.

"Ancak bu çocuk oyuncağı operasyonun ne yazık ki şimdilik ertelenmesi gerekiyor."

Shin merakla başını kaldırdı. Hareket halindeyken bir savaşın gidişatının değişmesi duyulmamış bir şey değildi, ancak bir operasyonu geciktirdiğinde işler genellikle ciddiydi.

Yarbay Mialona'nın bakışları uzak, çaresiz bir bakışa büründü.

"Gerçekten o kadar aptalca ki, ayrıntıları size vermeyeceğim, ama... siz yoldayken, kendilerine Hail Mary Alayı diyen bir aptal alayı ikinci kuzey cephesinin ordusundan kaçtı. Atom silahı yapmak niyetiyle bir reaktörden kullanılmış nükleer yakıt çaldılar ve şu anda tartışmalı bölgelerde pusuda bekliyorlar, kesin konumları bilinmiyor.”

"…Ha?" Shin şaşkınlıkla söyledi.

Yanında oturan Raiden, bazı İşleyiciler ve bakım ekibi de aynı şekilde tepki gösterdi. Seksen Altı'nın çoğu şüpheci görünüyordu ve Grethe, Vika ve Olivia seslerini yükseltmese de öfkeyle yukarı bakıyor ya da sanki baş ağrısı gibi alnını bastırıyordu.

Yarbay Mialona onaylayarak başını salladı.

“Bu harika bir yanıttı Kaptan, çok takdir ediyorum. Artık Shinei Nouzen'den, Saldırı Birliğinin Reaper'ından ve Seksen Altı'nın asından nasıl 'Ha?' cevabı almayı başardığımla övünebilirim."

Shin daha önce kuzey cephesini hiç ziyaret etmemiş olmasına rağmen, hoş karşılanmayan söylentiler ondan önce gelmiş gibi görünüyordu. Ve de süslemeleriyle birlikte. Shin burada ilk kez duyduğu abartılı as unvanı üzerinde düşündü.

Görünüşe göre Legion'ı kürekle dövdüğü ve kafa kafaya dövüştüğü hakkında saçma hikayeler bile vardı.

Ben rahip değilim, biliyorsun değil mi?

"Hail Mary Alayı küçük bir kuvvettir ve tek başına pek bir tehdit oluşturmaz, ancak sahip oldukları nükleer yakıtı göz ardı edemeyiz. Özellikle de nehri eski haline döndürmeyi düşünüyorsak. Başka bir deyişle, nükleer yakıt güvenli bir şekilde geri kazanılana kadar barajları yok edemeyiz. Bu gerçekleşene kadar hepinizin mobil savunmada kalmasını sağlayacağız."

Kullanılmış nükleer yakıttan gelen radyasyon çok uzun bir süre bozulmayacaktır. Eğer yakıtı geri kazanmazlarsa ve yakıt nehre takılırsa, bu geniş havzayı nükleer radyasyondan oluşan bir mayın tarlasına dönüştürebilir. Öte yandan onu kurtarmak için insan gücüne ihtiyaç olur. Aramada boşa harcanan herhangi bir personelin ön safları korumak için kullanılması daha iyi olabilir. Kuzey cephesinin ordusunun insan sayısı bu kadar az olduğundan Saldırı Birliğinin boşta kalmasına izin veremezlerdi.

"Nükleer yakıt konusunda nasıl davranacağınızı bilemeyeceğiniz için, Saldırı Birliği ve Hail Mary Alayı'nı bastırmaya yönelik görevler aramanın dışında tutulacak. Ancak, eğer o ahmaklar yakıtı patlatırsa, size tahliye emri vereceğiz ve siz de derhal emri uygulayacaksınız... Bir sorunuz mu var, gizemli kara-gözlü? Sor bakalım."

“İkinci Teğmen Reki Michihi, madam. Eğer yakıtı patlatırlarsa bu atom bombası yaptıkları anlamına mı gelir? Mesela… örneğin bir canavar filminde görebileceğiniz türden.”

Yarbay Mialona bir an durakladı. “Atom bombası sayılmaz ama… Hmm, buna benzer bir şey olacaktır. Lejyon üzerindeki etkisi minimum düzeyde olur ancak filmdeki canavarlar için olduğu kadar sizin ve benim için de tehlikelidir.”

"Ha? Bu sadece bizim için tehlikeli olur…?” Reki'ye sordu.

Vika, şiddetli bir baş ağrısı çekiyormuş gibi ona cevap verdi. Michihi'nin sorusu yüzünden değil, atom silahı yaratma çabalarıyla muhtemelen tamamen başka bir şey üretecek olan kaçan birime duyulan öfkeden dolayıydı.

"Az önce anlattığın şey radyolojik bir dağıtma cihazı; kirli bir bomba, Reki Michihi. Kurgusal ya da gerçek bir atom silahının ateş gücünün hiçbirine sahip değil. Lejyon'a hiçbir şey yapmayan ama insanlar için öldürücü olabilecek radyoaktif maddeyi yayması dışında sıradan bir bombadan başka bir şey olamaz. Bir Reginleif'in bu tür radyasyona direnmek için bazı karşı önlemleri vardır, ancak hepsini engelleyemez, bu yüzden tahliye etmeniz gerekir… Şimdilik bu kadarını anlamak yeterli olacaktır. Bunu daha fazla açıklamak uzun zaman alır ve operasyonun bizim tarafımızla pek alakası yoktur."

Vika'nın açıklamasını dinledikçe Michihi şaşkınlıkla kaşlarını çattı. Açıklamayı anlamadığından ya da alakasız ayrıntıları atlamasından rahatsız olduğundan değil, çok daha temel bir nedenden dolayı.

"Eğer bu Lejyon'a hiçbir şey yapmayan ve yalnızca bizim için tehlikeli olan bir bombaysa... o zaman bu insanlar neyi başarmayı umuyor?"

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Saldırı Birliği mobil savunmaya devredildi ve Hail Mary Alayı'nın bastırılmasına yardım etmek için gönderilmedi; bunun nedeni muhtemelen insan rakiplerle savaşmaya alışkın olmadıkları gerçeğiydi.

Raiden şaşkınlıkla, "...Bu çok saçma," dedi. “Neden atom silahı yapmaya çalışıyorlar? Omlet yapmaya benzemiyor."

"Öyle olduğunu düşünüyorlar, bu yüzden sonunda kirli bir bomba yapacaklar... Nükleer silahın ardındaki gerçek prensibin ne olduğu hakkında hiçbir fikirleri yok," diye yanıtladı Shin yorgun bir şekilde.

Nükleer silahlar, nükleer fizyon veya nükleer füzyonun ürettiği zincirleme reaksiyonu kullanarak, çekirdeğin içerdiği yüksek miktardaki enerjiyi yıkıcı bir güç olarak açığa çıkarırdı. Bu, yumurtaya tuz karıştırmak gibi eski bir uranyumu patlayıcılarla karıştırarak yaratabileceğiniz bir reaksiyon değildi.

Ve bu kadar temel bilgi eksikliğine sahip insanlar yüzünden baraj yıkma görevi gecikiyordu.

Hail Mary Alayı’nın kuzey cephesini kurtaracaklarını iddia ediyorlardı ama gerçekte onu tehlikeye atanlar onlardı. Ordu, nükleer yakıtla tartışmalı bölgede saklandıkları sürece barajları yıkamaz ve nehir boyunca savunma hattını yeniden kuramazdı. Ve bu arada askerler, Lejyon'u en avantajlı konumlarında, açık arazide savuşturan savunma tesislerinde savaşmak ve hayatlarını riske atmak zorunda kaldılar.

Hail Mary Alayı'nın nükleer yakıtı çalması insanların hayatlarına mal olacaktı.

Raiden bıkkın bir halde burnundan nefes verdi. Kışlaya gidiyorlardı ve o modülü toplantı odasına bağlayan geçidin tavanı alçaktı. Uzun boyluydu ve mekan dar görünüyordu.

“Nükleer silah yapsalar bile zaten işe yaramaz. İnsanlar Lejyon'u yok etmeden önce ölürler ve onu ön saflardakileri havaya uçurmak için kullansalar bile daha sonra o toprakları işgal edemezdik."

Nükleer bir patlamanın sıfır noktası geçici olarak şiddetli radyasyon kirliliğine maruz kalırdı. Ve radyasyon, askerlerin güvenli bir şekilde bölgeye girebileceği seviyelere düştüğünde, arka hatlardan Lejyon bölgeyi yeniden işgal etmek için harekete geçmiş olacaktı.

“Bana sorarsanız sığınmacılar toprak işgal etmeyi düşünmüyor bile”  diye mırıldandı arkalarından yürüyen Bernholdt.

İkisi ona bakmak için döndüler ve o omuz silkti. Bu genç subaylar, yaşlarını çok aşan savaş deneyimlerine sahipti ancak beklendiği gibi diğer alanlarda eksiktiler.

"Muhtemelen görebildikleri Lejyon'u yenmenin bir kazanç olduğunu düşünüyorlar ve bundan daha fazlasını planlamıyorlar. Bir filmdeki canavarlar gibi.”

"Hayır... Bu kadar bilgisiz olan var mı?"

“Başka bir şey olmasa bile liderleri... Noele Rohi miydi? O resmi bir subay, bu yüzden daha iyisini biliyor olmalı. "

Modern bir ordu, düşmanlarını körü körüne katletmekle ve kaç kişiyi öldürdükleriyle övünmekle yetinmiyordu. Yenilgisi siyasi, taktiksel ve stratejik hedeflere ulaşılmasına katkıda bulunan düşmanlara odaklanırdı ve diğer çabaların boşa gittiğini düşünürdü. Bu, özel subay akademisinde temel bilgi olarak öğretiliyordu ve eğitimlerine yalnızca altı ay kala terfi eden Shin ve Raiden bile bu ayrımı yapmayı biliyorlardı.

“Size daha önce de söylediğim gibi, başkalarını ölçmek için kendinizi örnek olarak kullanmamalısınız. Ancak bu durumda, Cumhuriyet'teki standartların rezil olduğundan kastetmiyorum... Bu insanlar benim türüm, soylular ya da siz Seksen Altı dahileri gibi safkan savaş çığırtkanları değil. Onlar savaşçı ya da destek personeli olacak kadar iyi olmayan ve sonunda yapılması gereken her işi doldurmak için gönderilen türden insanlar. İyi oldukları tek şey buydu. Yani onlara göre nükleer silahlar bir tür süper silahtan ibaret ve onları kullanabileceklerini düşündüler.”

"Ama bu çok aptalca... Onlara bunu düşündüren ne?"

Tam o sırada arkalarında duran savaş botlarının sesini duydular.

“Eh, artık savaşa dayanamadıkları için durumu bir anda tersine çevirmek için her yolu denediler. Sanırım siz çocuklar bunun nasıl bir his olduğunu herkesten daha iyi bilirsiniz. "

Arkalarını döndüklerinde, selam vermek için elini kaldıran bir figürle karşılaştılar. Her zaman tuzlu bir esinti gibi kokan açık renkli, solmuş saçları, yeşil gözleri ve ateş kuşu dövmesiydi.

“Yarın Lejyon'la yüzleşmek için dışarı çıkabileceğini bilmek, öleceğinden korkmak ve kaçmak için o kadar çaresiz olmalı ki aklından geçen herhangi bir çılgın düşünceye tutunmaya başlıyorlar. Bazı insanlar böyle bir duruma geldiklerinde her şeyi deneyecek kadar aptallar."

Tıpkı on uzun yıl boyunca Cumhuriyet'in Lejyon'dan duyduğu tüm korku ve aşağılanmayı Seksen Altılar'a kaydırdığı ve her şeyi ayrımcılık örtüsünün arkasına sakladığı gibi.

"Albay Ishmael... Yaşıyorsun."

“Teşekkür ederim çocuklar.”

Filo Ülkelerinin çivit rengi donanma üniformasını değil, Federasyon metal-siyah saha üniformasını giymişti. Federasyon ordusunda gönüllü olarak görev yapıyor olmalıydı. Gülümsedi ve sanki Shin'in şüphesini gidermek istercesine saha üniformasının yakasını çekiştirdi.

“Sadece ben değil, Açık Deniz filosundan sağ kurtulanların tümü kara kuvvetlerinin tahliye yollarını temizlemesine yardım etmek için buradalar. Federasyon tüm insanlarımızı kabul etmeye istekliyse ateş gücümüzü takdir olarak sunmalıyız diye düşündüm."

Tahliye sırasında geride kalıp zaman kazanmak için mücadele etmek yerine, yolu açmak ve mülteciler için tahliye rotasını korumak için mücadele ettiler, ardından Federasyon'un koruması altında onlarla birlikte siper aldılar. Ve tıpkı söylediği gibi, Filo Ülkelerindeki tüm sivillerin Federasyona kabul edilmesi karşılığında ateş gücü olarak askerlerini teklif ettiler.

Tüm bunlar olurken, Lejyon'u oyalamak için geride kalan birlikleri "terk etmiş" olmanın utancını omuzluyorlardı.

“…Ben kaptanım, eğer ölseydim benden önce ölen kardeşlerimin gözlerine bakamazdım. Utancımı sindirmeye ve yaşamaya devam etmeliyim.”

Bu sözler Shin'in bir şeyi fark etmesini sağladı. Filo Ülkelerinde her zaman yanında olan Ishmael'in kaptan yardımcısı Esther ortalıkta görünmüyordu.

Shin'in nefesinin kesildiğini gören Ishmael gülümsedi.

“Çocuk olmak kendinize körü körüne güvenmenize izin verildiği anlamına gelir Kaptan, ancak kendinize dikkat etmeniz gerekir. Biz buna kibir diyoruz. Korumayı başaramadığınız şeylerin sizin hatanız olduğunu varsayamazsınız. Buna Esther, az önce bitirdiğiniz operasyon ve önünüzdeki tüm operasyonlar da dahildir."

Erkek ve kız kardeşimin suçunu üstlenemezsin evlat.

Shin sert bir şekilde başını salladı. Karşısındaki adam, Açık Deniz filosuna ve halkına liderlik eden kaptan, gurur ve haysiyetle duruyordu.

"Özür dilerim Kaptan" dedi Shin.

"Hay hay!"

Ishmael, Açık Deniz filosu kaptanının tüm itibar ve gururuyla cevap verdikten sonra gülümsedi ve ona bir soru sordu.

“Peki Kaptan, o ambergris kullandınız mı? Albay Milizé'yle buluştuğunuzu duyunca Esther'in takımınızdaki gümüş saçlı güzel kıza bunu verdiğini hatırlıyorum."

Anju'yu kastetmişti. Lena'ya ambergris'i veren o muydu? Her iki durumda da Shin yanıt vermeden önce kısa bir süre durakladı:

"Susma hakkımı kullanıyorum"

“Yani, onu sana verdik, o yüzden onu kullanıp kullanmayacağını merak ediyorduk. Bu şeyi elde etmek oldukça zor, biliyorsun değil mi?

Shin genişçe gülümsedi, bu da Raiden ve Bernholdt'un korkuyla ondan uzaklaşmasına neden oldu.

"Albay... Duyarsız davranıyorsun."

"Hay hay, sanırım öyleyim." Ishmael umursamazca omuz silkti. "Üzgünüm."

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Federasyon ordusunun takibinden kaçmak için Hail Mary Alayı, tartışmalı bölgelerdeki vahşi ormanların arasında saklanan birkaç hücreye bölündü.

"-İyi. Bu sonuncusu olmalı."

Ormanda kalan kömür yapımı kulübesinin kalıntıları arasında gizlenen nükleer silah üretim hücrelerinden askerler, ürettikleri nükleer bombayı büyük bir gürültüyle yere yerleştirdiler. Her üretim hücresine bir yakıt çubuğu yerleştirilmişti ve çubuğun kasasını açıp içinden tırnak büyüklüğündeki saçmaları plastik patlayıcılarla birlikte bir konteynere doldurarak el yapımı “nükleer silah”larını yapmışlardı.

Askerler, kuzeydeki sonbaharın soğuk iklimiyle tezat oluşturan, yaydığı garip ısı karşısında şaşkına dönmüş halde, yaptıkları bombaya sabit bir şekilde bakıyorlardı. Tüm parçaları metal bir kovaya tıktıkları için oldukça abartılı görünüyordu ama her şeyden önemlisi...

"Nükleer silahların çok büyük bir bomba olması gerektiğini düşündüm, ancak bu oldukça küçük ve yapımı gerçekten çok kolay."

İnce kaplama kasası dokunulamayacak kadar sıcaktı ama açıkçası tek zorlu kısım onu açmaktı. Ve bir çocuğun parmağı kadar kalın olduğundan kesmek için bir alet kullanmak çok da zor olmadı.

Lejyon'u vuracak mavi alev çekici neredeyse beklenmedik bir kolaylıkla tamamlandı.

“Endişelenmeyin, sadece işimizin bittiğini bildirin. Üretim hücremizin işini ilk önce bitirdiği ortaya çıkarsa Prenses Chilm'in mutlu olacağından eminim."

Komutanları Sul köyünün bölgesel şövalyesi Chilm Rewa'nın nazik gülümsemesini hatırlayarak radyoya uzandılar. Hail Mary Alayı RAID Cihazlarını kullanamadı. Nasıl çalıştıklarını bilmiyorlardı, bu da onları ürkütücü ve korkutucu gösteriyordu. Üstelik tatlı Prenses Chilm onlara bunları kullanmak zorunda olmadıklarını söyledi ve bunu duyunca hepsi mutlu oldu.

Hepsi boğazlarının arkasında sanki üşütmüşler gibi acı verici bir karıncalanma hissetmeye başladı ama hiçbiri buna çok fazla önemsemedi.

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Gece vakti Olivia, Kurena'nın akşam yemeğinden sonra üssün barınak modüllerini tek başına bıraktığını fark etti ve aceleyle peşinden gitti. Tabanı gizleyen Neikuwa tepelerinin gölgesinde, muhtemelen çiçekler sonbaharda solmuş olduğundan bir demet solmuş yaprak tutuyordu.

“…İkinci Teğmen Kukumila mı?” arkasından seslendi.

"Filo Ülkelerinden tanıdığım birinin, Albay Esther'in öldüğünü duydum."

Lejyon tarafından ele geçirilmemesi için Stella Maris'in batırılması gerekiyordu ve operasyonu yönetmek için gemide kalmıştı. Süper taşıyıcı büyük olduğundan onu yok etmek zaman aldı. Bu nedenle, herhangi bir beklenmedik gelişmeyi halledene kadar birisinin orada olması gerekiyordu ve batması kesinleştiğinde Lejyon, kaçan ekibin önünde durarak tahliye edilenlere yetişmeyi imkansız hale getirdi.

"Ona artık iyi olduğumu söylemek istedim... Bunu kendi gözleriyle görmesini istedim."

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

"Yüzbaşı... Buradaki Çobanlardan herhangi biri Seksen Altılı mı?"

Reginleif'lerin hangara çekilmesini izlerken Rito, Shin'e sordu.

"Henüz tam olarak söyleyemem ama sanmıyorum." Shin başını salladı.

Federasyon ve Cumhuriyet'in dilleri benzerdi, bu da uzaktaki komutan birimlerinin yankılanan feryatlarını dinlerken hangisini duyduğunu anlamayı zorlaştırıyordu. Ancak Seksen Altı'ya tam benzemiyordu; lehçesi daha eskiydi, muhtemelen eski bir İmparatorluk soylusunun lehçesiydi.

Shin, Rito'ya baktı. Cumhuriyet'teki savaş sırasında Rito, tanıdığı biriyle savaşmış ve onu yenmişti.

"Bu Teğmen Aldrecht'le mi ilgili?"

"Gerekirse her şeyi yeniden yaparım. Ancak mümkünse bundan kaçınmayı tercih ederim. "

Seksen Altı'dan herhangi biri Çoban yapılırsa onları özgürleştirmek istiyordu ama... Çoban olsalar bile onlar hâlâ Seksen Altı'ydı ve Rito onları öldürmek zorunda kalmamayı diliyordu. Rito dudaklarını büzdü, akik gözlerinde acı parlıyordu.

"Ben de Teğmen Aldrecht'i öldürmek istemedim. Savaştı ve öldü, bu yüzden Seksen Altıncı Bölge'den ayrılıp karısına ve kızına katılma zamanının geldiğini söylemişti... ve bence onun için en iyisi bu olurdu."

                                                                               ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Oldukça görünür bir tepenin üzerinde durmak, savaş alanında intihar anlamına geliyordu. Ve böylece Vika yamaçların arasında durup Shihano dağlarına görüş mesafesinin zayıf olduğu bir noktadan bakınıyordu, Lerche de yanındaydı.

“…Majesteleri,” dedi.

“Babam ve Zafar güvende. Boris vefat etti ama.”

Boris, onun farklı bir anneden gelen üvey kardeşiydi ve ikinci prensin veliaht prens Zafar'a karşı olan veliaht kavgasında bir piyon gibi davranmıştı. Boris onun kardeşi olmasına rağmen Vika onun ölümüne pek üzülmedi.

“Kraliyet ailesinin yenilginin sorumluluğunu üstlenmesine gerek kalmaması için eşiyle birlikte düşmüş bir savaş alanında geride kaldı. Sonuçta Boris de tek boynuzlu atlar evinin çocuğuydu.”

Artık kraliyet ailesi sadece Dragon Corpse sıradağlarını değil aynı zamanda Birleşik Krallık'ın can damarı olan tarım arazilerini de kaybettiğine göre, kendilerini temize çıkarmak için güzel bir trajediye ihtiyaçları vardı; Lejyon'un içlerinden birinin hayatına mal olması için... Savaşın neden olduğu endişe ve korkuyu, mekanik tehdide karşı nefretle örtbas etmelerinin bir yolu.

Sadece on yıl önce kurulan Federasyon bunu yapamadı. Ancak bin yıldır dış tehditlerle karşı karşıya olan Birleşik Krallık ve tek boynuzlu atlar hanesi başarısız olmayacaktı.

"İlk aşamalarda kaybetmiş olabiliriz... ama artık İmparatorluk soyluları işin içinden çıktıklarına göre, bakalım ne yapabilecekler."

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Üretim hücrelerinin üyeleri, nükleer silah üretme gibi önemli görevlerini tamamladıktan sonra, hemen kutlamaya başlama fırsatını değerlendirdiler. Alkolle sarhoş oldular ve sonucunda bol miktarda kusmaya başladılar, böylece terk edilmiş bir Federasyon askeri deposunda dinlenmeye bırakıldılar. Bu nedenle Kiahi, nükleer silahı almak için Noele'nin ana biriminden ayrılmak zorunda kaldı.

Kiahi, çocukluk arkadaşları Milha ve Rilé ile arka koltukta kamyonu sürerken acı bir şekilde, "...Ben zaten o lanet olası başkana asla güvenmedim." dedi. Açık sarı saçları alttan kesilmişti ve açık sarı gözleri, gece boyunca ilerlerken karanlık, vahşi ormana bakıyordu.

On bir yıl önce Ernst Zimmerman devrime öncülük ettiğinde Kiahi'nin de büyük umutları vardı. Ebeveynleri ve köy liderlerinin hepsi demokrasinin erdemlerinden, onlara getireceği muhteşem özgürlük ve eşitlikten bahsettiler ve Kiahi onların coşkusuna kapılmıştı.

Peki şimdi neredeydiler? Devrim başarılı olmuştu ve Federasyon kuruldu, ancak Kiahi'nin etrafındaki dünya daha da kötüye doğru değişti. Kendisine vaat edilen özgürlük ve eşitliğin harika olmaktan çok uzak olduğu ortaya çıktı. Bunlar sıkıntı ve sefaletten başka bir şey değildi.

Bölge şövalyesi ve köy liderleri tarafından ele alınan tüm seçimler artık vatandaşlara mecbur bırakılıyordu. Bu onların “özgürlüğüydü”. Yazmak, okumak ve matematik yapmak gibi hiç arzulamadıkları veya ihtiyaç duymadıkları şeyleri öğrenmeye zorlanıyorlardı. Bu onların “eşitliğiydi”.

Ve sonunda…

“Kasabadaki bütün oğlanlara liderlik ederdim; Herkesin en güçlüsüydüm ama ordu bana uygun bir rol bulamıyor. Bu nasıl benim hatam? İşte ordu bozuluyor."

Kiahi, kendisi gibi güçlü bir adamın Vánagandr'da iyi performans göstereceğine inanarak zırhlı birliğe gönüllü olmuştu. Ancak ordu onu Feldreß'in işletilmesiyle hiçbir ilgisi olmayan konularda akademik sınavlara girmeye zorladı ve reddetti.

Zırhlı piyade olmak için başvurduğunda bile gereksiz akademik sınavlara girmek zorunda kaldı ve sonunda nakliye birlikleri için kamyon şoförlüğü yapmak zorunda kaldı. Federasyon bölgesinde ileri geri yürüyen aptal bir ördek gibi gidiş-dönüş gezileri yapıyordu.

Bu bir askerin işi değildi. O şehrin en güçlü kahramanıydı. Kamyon şoförü olmak ona yakışmıyordu.

Rilé, "Tsutsuri, Nukaf ve Kina'nın öldürülmesine neden olan şey buydu" diye yanıtladı. “Hisno akademik sınavı geçti ve tıpkı prenses gibi subay oldu, Ratim de bu şekilde zırhlı piyade oldu. Buna inanamıyorum."

Rilé, bir Marylazulian vatandaşı için oldukça sıra dışı olan, çarpıcı kestane rengi saçları olan bir Akik kızıydı.

“O cılız dört gözlü, zırhlı bir piyade. Onun gibi sıska kusmukların ön cepheye gönderilmesinin savaşı kaybetmelerinin nedeni olduğunu neden anlamıyorlar?”

Milha her zamanki somurtkan ses tonuyla, "Aldatıldık," diye söylendi. "Devrim, ordu, bunların hepsi hayatlarımızı daha da kötüleştirdi."

Buradaki tüm küçük çocuklar arasında en küçüğü ve en narin olanı oydu.

“Santralimizi alıyorlar, bizi adil yargılamıyorlar, istemediğimiz şeyleri almaya zorluyorlar… Sömürüyoruz. Hepsi subaylar ve komutanlar bizden kazanç sağlasın diye.”

"Evet. Ama artık her şeye bir son vereceğiz." Kiahi dişlerini göstererek sırıttı.

Bu ağaçların hemen arkasında kozlarının, bombalarının saklandığı sivil evi görebiliyorlardı. Ne yazık ki bu gösterişli bir kılıç ya da etkileyici bir Feldreß değil, hoş olmayan bir bombaydı. Hala…

"Bununla her şeyin eski haline dönebiliriz. Her şeyi yoluna koyabiliriz."

Tekrar kahraman olmaya geri dönebilirdi. Hak ettiği konuma.

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Sonbaharın sonlarında, ikinci kuzey cephesinin savaş alanı olarak hizmet veren havzanın üzerinde yoğun sabah sisi çöküyordu. Şafağın loş ışığını engelleyen sis, saldırı Lejyonu için uygun bir koruma görevi gördü. Üstelik daha bir ay öncesine kadar bu havza ikinci kuzey cephesinin üssü görevini görüyordu. Hattın geri çekilmesiyle burada yapılan kışla ve depolar terk edilmek zorunda kalmıştı. Ve onlar da sisin beyaz karanlığında eriyip sessizce ilerleyen mekanik silüetleri görüş alanından uzaklaşıyorlardı.

Aynı şey, tüm sensörleri pasif konuma ayarlanmış, pusuda bekleyen saf beyaz iskeletler için de geçerliydi.

“—Ateş açın.”

Ameise birimi ve ona eşlik eden Grauwolf bölüğü öldürme bölgesine girdiğinde her yönden saldırdılar. Pusuda yatan Reginleif'ler, Shin'in yeteneğinin yardımıyla düşmanın yolunu tahmin ederek saklandıkları yerden fırlayarak onların ileri gitmesini veya geri çekilmesini engellediler.

İnsan ordusu açısından düşman grubu bir piyade taburuna eşdeğerdi. Hafif takımlı Grauwolf'a birkaç Löwe eşlik ediyordu ve Ameise keşif ve gözcülük yapıyordu.

İlk olarak, sensör yeteneklerini ortadan kaldırmak için Ameise'yi yok ettiler. Löwe ve Grauwolf'un sensörleri zayıftı ve Ameise olmadan keşif yeteneklerinin çoğunu kaybetmişlerdi, ancak Reginleif de sis tarafından en az onlar kadar engelleniyordu. Radarlarını aktif hale getirdiler ve optik sensörlerini kızılötesi moduna geçirerek beyaz sisin içinde hızla ilerlerken çevrelerini araştırdılar.

Shin, optik ekranında bir Löwe'nin yönlü lazerini tespit ettiğini ve ateş etmek için taretini anında çevirdiğini gördü. Taret sisin içinden geçerken Shin'in Undertaker'ı sırtından tutarak ona arkadan saldırdı.

Wehrwolf'un yönsel lazerini, tespit edileceğini bilerek kasıtlı olarak yansıtan Raiden ile birlikte çalıştı. Shin, Lejyon'un feryatlarını duyabildiği için sisin içinde yolunu bulmak için radara ihtiyacı yoktu. Ve radarının hatalı olması, Löwe'nin zayıf sensörlerinin algılayabileceği hiçbir radyo dalgasını iletmediği anlamına geliyordu; rakibi için görünmezdi.

Mükemmel bir sürpriz saldırıydı ve Löwe tepki veremedi. Shin taretin savunmasız arka kısmına tutundu ve kazık makinelerini çalıştırdı. Elektrik yığınları Löwe'nin merkezi işlemcisini kızarttı ve büyük bir gürültüyle yere çöktü. Shin atladı ve Undertaker'ın bir sonraki hedefine doğru ilerlemesini sağladı.

                                                                                ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

"-İnanılmaz."

Shin'in birliğine eşlik eden zırhlı piyadeler hayranlıkla izliyordu.

Tıpkı piyadelerin tanklara eşlik ettiği gibi, zırhlı silahlar da tek başına hareket etmiyordu ve normalde keşif görevi gören ve düşman piyadelerini ortadan kaldıran zırhlı piyadelere eşlik ediyordu. Bu, Saldırı Birliği’nin kuzey cephesinde ilk kez savaşması ve Reginleif'leri buraya ilk kez konuşlandırması olduğundan, güvenilir bir kıdemli zırhlı piyade birliğine bağlıydılar.

Ancak Saldırı Birliği’ne eşlik eden zırhlı piyadelerin gelmesine rağmen savaşa katkıda bulunan olmadı.

Zırhlı piyadelerin hayati organları makineli tüfek ateşine dayanabilecek zırhla kaplıydı ve Úlfhéðnar dış iskeletleri onlara 12,7 mm ağır makineli tüfekleri taşımak için gereken gücü sağlıyordu. Bu onların Ameise, Grauwolf ve hatta bazen Löwe'yi ortadan kaldırmalarına olanak sağlardı. Ancak bu kadar hızlı ve üst düzey bir mücadele karşısında yardım etme konusunda güçsüzlerdi.

                                                                               ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ ⱡ

Zırhlı piyade yüzbaşısı kasketinin altından "Ancak," diye fısıldadı. Saldırı Birliği’nin elitleri, başarıları ve geçmişleri hakkındaki söylentileri duymuştu. Tek varlığı nükleer santral olan bölgelerdeki bir taşra kasabasında büyüyen sıradan bir adam, onlara masal kahramanları gibi bakıyordu.

Ama Saldırı Birliğinin çocuk askerleri…

"Harikalar, ama..."