Tuywar krallığında asayiş günden güne işlevini yitiriyor, toplumu ortak bir güvene teşvik eden krallık günden güne Anti Büyü Örgütü tarafından dağıtılmaya devam ediyordu. An daha önce de duymuştu bu ismi sokağında bu örgüt resmen bir tabuydu genelde kalabalık ortamlarda konuşulmazdı.

Anti Büyü örgütünün amacı sadece ve sadece büyü ile alakası olan çoğu kişiyi ortadan kaldırmaktı. Örgütün faaliyetleri son iki üç ay içinde iyice artmış ve kaybolma vakaları iyice sıklaşmıştı. Gece Muhafızları bu noktada işlevsiz kalıyordu ne kadar kılıç ustalığı büyü canavarlarına karşı etkili olsa da bir büyü kullanıcısının sadece açık hedefi oluyorlardı. Anti Büyü örgütünün nasıl bir amacı olduğu bilinmiyordu fakat emin olunan tek şey krallığı anarşiye sürükledikleriydi. Büyücüler olmazsa krallık diğer devletlere karşı kendini yeterli bir şekilde savunamazdı. Devlet istihbaratı bu yüzden Anti Büyü örgütünün yerini tespit etmek için bütün imkanlarını seferber ediyordu fakat gelen istihbaratların çoğu sahteydi. İstihbarat bu ihbarların örgütün işi olduğundan neredeyse emindi.

An gözlerini açtığında kendini karanlık, loş bir odanın içinde bulmuştu. Kanepeye bir battaniyeye sarılı bir şekilde yatırılmış olan An ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordu. Yavaş yavaş yaşadığı olayları hatırlayan An'ın aklına ailesinin gelmesi çok uzun sürmedi. Ailesinin sadece kaçırıldığına inanmak istiyordu. Eğer örgüt öldürmek isteseydi muhtemelen oracıkta öldürürdü onları fakat kaçırılmış olsalar bile pek iyi şartlarda tutulduklarını sanmıyordu An.

Kapının gıcırtısının sesinin odaya yavaş yavaş akın etmesiyle An yoğun bir bekleyişin ardından nihayet bir insan yüzü görecek olmanın sevinciyle ayaklandı. İçeriye McGregor ile McGregor'dan daha yaşlı bir adam girdim. Adamın kaşının üstünün dikişli olması adama sert bir çehre vermişti. Muhtemelen bu bir savaş yarasıydı.

"Evlat ayaklanma hemen zaten geçirdiğin şoktan dolayı bayıldın bırak bundan sonrasını biz halledelim." dedi işini iyi yapamamamanın verdiği mahçup bir edayla.

"Amca ailem şuan kaçırılmış vaziyette ben nasıl sakin kalabilirim ki yapabileceğim bir şey yok ben de biliyorum fakat en azından vereceğim ifade onları bulmanıza bir adım bile olsa yaklaştırabilir."

McGregor'un amiri gibi duran yaşlı adam garip bir sükunet içinde ikisinin söylediklerini dinliyordu fakat ani bir kararla ikilinin arasındaki sohbete dahil olma kararı aldı. 

"An'dı değil mi, muhtemelen bu işi gece muhafızları halledemeyecek fakat istihbarat birimlerimize devrettik olayı onlar titizlikle aileni aramaya devam edecekler. Sana bir sır daha vereyim örgütle ilgili kritik bir bilgiyi ele geçirdik. Yani onları bulmamız çok yakın o yüzden içini ferah tut. Sana yapabileceğim en iyi iyilik muhtemelen buydu o yüzden sen de bana olayı başından beri anlat."

An kalkmak için yeltendi fakat dikişli adamın kalkmaması için yaptığı mimikle tekrar kendini rahat koltuğa bıraktı.

"Pek rahat değildir ama herhalde bugünlük işini görür." 

An başından geçeni olayı en ince ayrıntısına kadar anlattı. Amir bir şeyler rayına oturmuş gibi kafasını salladı An anlatmayı bitirdikten sonra An'a hüzünlü bir şekilde baktı ve o An'ın yolunu çizecek kelimeler ağzından döküldü.

"An seni neden yanlarına almadılar bilmiyorum ama muhtemelen senin damarlarında büyücü kanı akıyor ve bu senin için hiç iyi bir haber değil."